UOE – Chapter Thirty-OneChapter Thi

UOE – Chapter Thirty-One

Chapter Thirty-One

Gu Jing left Wang Shao Huang’s company in high spirits.

Suddenly Gu Jing’s phone stopped working. She remembered she had her phone in her pants pocket during the lake incident, and she realised her phone broke because of water damage.

Gu Jing returned to the studio and she received a phone call from a real estate agent. The real estate agent gave her good news, the landlord of an affordable apartment in a good neighbourhood she wanted to live in finally signed her lease contract and it became available to move in immediately.

Gu Jing scribbled her new address on a note for Peng Cheng Gui. Gu Jing hummed, packed her suitcases and she moved to her new apartment.

Gu Jing arrived at her new apartment, it was almost spacious as Zhen Lang’s apartment except it only had one bedroom.

Gu Jing walked into her new bedroom and she saw a giant bed.

Gu Jing’s dream came true. She leased a place with a giant bed. In the old and cramped apartment she leased the bed was tiny and she used to roll off the tiny bed many times each night.

Gu Jing unpacked and she walked to a nearby supermarket. At the supermarket she bought a carton of beer and junk food.

Gu Jing carried her beer and junk food home. The sweat on her clothes made her uncomfortable. She took off her clothes in the bathroom and she turned on the shower faucet.

Gu Jing hummed in the shower but she heard someone rang the doorbell. She thought it was Peng Cheng Gui. She turned off the shower faucet. She grabbed a towel and she wrapped it around her head.

‘I’m coming,’ Gu Jing said.

Gu Jing grabbed a shirt she unpacked and put in the bathroom. She put it on, but it wasn’t her shirt. The shirt belonged to Zhen Lang. She didn’t understand why Zhen Lang’s clothes were in her suitcases.

Gu Jing put aside her surprise, she rushed to the front door and another surprise waited for her behind the front door.

The jinx held suitcases in his hands. Immediately Gu Jing closed the front door. But Zhen Lang had quick reflexes, he held the door opened wide enough for him to walk into her home.

In the morning Gu Jing did feel guilty she wrongly accused Zhen Lang of selling her photo, because she realised Wang Shao Huang stole her photo and it had nothing to do with Zhen Lang. But she reasoned it was still Zhen Lang the jinx’s fault, because Wang Shao Huang wouldn’t target her if she wasn’t associated with the jinx.

‘What are you doing here?’ Gu Jing asked.

Zhen Lang looked at his wet shirt that barely covered Gu Jing’s bottom, his eyes travelled down her bare legs and he smiled. ‘Someone destroyed my apartment. I came here for compensation.’

‘It wasn’t me,’ Gu Jing denied.

Zhen Lang rubbed his shirt on Gu Jing’s body. ‘Then why did you steal my clothes?’

‘I… I didn’t steal it,’ Gu Jing said.

Zhen Lang laughed. ‘The evidence is on your body.’ He closed the front door. ‘I think there are a lot of things between us that we need to sort out slowly together.’

‘We don’t have anything…’ Gu Jing said. She looked away from Zhen Lang’s intense eyes. ‘You… you go outside. I need to buy groceries.’

Zhen Lang took a step closer to Gu Jing and he frowned. ‘Where are your slippers?’

‘My-’ Gu Jing said.

Zhen Lang spotted two pairs of Gu Jing’s slippers near the sofa. He took three steps to the sofa. He put down his suitcases on the floor. Then he took off his shoes and he wore one pair of her slippers.

Gu Jing puffed her cheeks. On the inside she cursed Zhen Lang – ‘Hey, aren’t you scared your big feet will tear my slippers?’

Zhen Lang took out a jacket from one of his suitcases. He took three steps to Gu Jing and he passed his jacket to her. ‘Put this on.’

Gu Jing stared at her slippers on Zhen Lang’s big feet so she didn’t notice anything else.

Zhen Lang lifted Gu Jing and he carried her toward the sofa.

Gu Jing gasped and she wrapped her arms around Zhen Lang’s neck. ‘What are you doing?’

‘I’m taking you to your slippers,’ Zhen Lang said.

Zhen Lang put Gu Jing on the sofa. He squatted and he picked up her other pair of slippers.

Gu Jing moved to a corner of the sofa and she covered her wet chest with Zhen Lang’s jacket.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

UOE - บทที่สามสิบเอ็ดบทที่สามสิบเอ็ด. Gu Jing ออกจาก บริษัท วัง Shao Huang ในสุราสูงทันใดนั้นโทรศัพท์ Gu จิงหยุดทำงาน เธอจำได้ว่าเธอมีโทรศัพท์ของเธอในกระเป๋ากางเกงของเธอในช่วงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในทะเลสาบและเธอรู้ว่าโทรศัพท์ของเธอยากจนเพราะความเสียหายจากน้ำ. Gu จิงกลับไปที่สตูดิโอและเธอได้รับโทรศัพท์จากตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ให้ข่าวที่ดีของเธอเจ้าของอพาร์ทเม้นราคาไม่แพงในย่านที่ดีเธอต้องการที่จะอาศัยอยู่ในที่สุดก็ลงนามในสัญญาเช่าของเธอและมันก็กลายเป็นที่มีอยู่เข้าอยู่ได้ทันที. Gu Jing เขียนที่อยู่ใหม่ของเธอในหมายเหตุสำหรับเป็งเฉิง กุย Gu Jing ฮัมบรรจุกระเป๋าเดินทางของเธอและเธอย้ายไปอยู่อพาร์ทเม้นใหม่ของเธอ. Gu จิงมาถึงพาร์ทเมนท์ใหม่ของเธอมันก็เกือบจะกว้างขวางเป็นอพาร์ทเม้น Zhen หลังสวนยกเว้นว่ามันจะมีเพียงหนึ่งห้องนอน. Gu จิงเดินเข้าไปในห้องนอนใหม่ของเธอและเธอเห็นยักษ์ บี. ฝัน Gu จิงมาจริง เธอเช่าสถานที่ที่มีเตียงขนาดยักษ์ ในอพาร์ทเม้นเก่าและคับแคบเธอเช่าเตียงเป็นขนาดเล็กและเธอใช้ในการม้วนออกเตียงเล็ก ๆ หลายต่อหลายครั้งในแต่ละคืน. Gu จิงจำนวนมากและเธอก็เดินไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่บริเวณใกล้เคียง ที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเธอซื้อกล่องของเบียร์และขยะอาหาร. Gu Jing ดำเนินเบียร์และอาหารขยะที่บ้านของเธอ เหงื่อบนเสื้อผ้าของเธอทำให้เธออึดอัด เธอถอดเสื้อผ้าของเธอในห้องน้ำและเธอก็เปิดก๊อกน้ำห้องอาบน้ำฝักบัว. Gu Jing ฮัมในห้องอาบน้ำ แต่เธอได้ยินคนดังออด เธอคิดว่ามันเป็นเพ้งเฉิงกุย เธอปิดก๊อกน้ำฝักบัวอาบน้ำ เธอคว้าผ้าขนหนูห่อและเธอไปรอบ ๆ หัวของเธอ. 'ฉันมา' Gu จิงกล่าวว่า. Gu Jing คว้าเสื้อเธอห่อและวางในห้องน้ำ เธอวางไว้บน แต่มันก็ไม่ได้เสื้อของเธอ เสื้อเป็น Zhen หรั่ง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเสื้อผ้า Zhen หลังสวนอยู่ในกระเป๋าเดินทางของเธอ. Gu จิงใส่กันประหลาดใจของเธอเธอรีบวิ่งไปที่ประตูด้านหน้าและแปลกใจอีกรอเธออยู่เบื้องหลังประตูหน้า. ซวยจัดกระเป๋าเดินทางในมือของเขา ทันที Gu Jing ปิดประตูด้านหน้า แต่ Zhen หรั่งมีการตอบสนองอย่างรวดเร็วเขาจัดขึ้นที่ประตูเปิดกว้างพอสำหรับเขาที่จะเดินเข้าไปในบ้านของเธอ. ในตอนเช้า Gu จิงไม่รู้สึกผิดเธอผิดที่ถูกกล่าวหาว่า Zhen Lang ของการขายรูปภาพของเธอเพราะเธอตระหนักวัง Shao Huang ขโมยภาพของเธอและ มันก็ไม่มีอะไรจะทำอย่างไรกับ Zhen หรั่ง แต่เธอให้เหตุผลมันก็ยังคง Zhen Lang ความผิดซวยของเพราะวัง Shao Huang จะไม่กำหนดเป้าหมายของเธอถ้าเธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับซวย. 'คุณกำลังทำอะไรที่นี่?' Gu Jing ถาม. Zhen แลงมองไปที่เสื้อของเขาเปียกที่แทบจะไม่ได้รับการคุ้มครองด้านล่าง Gu จิงดวงตาของเขาเดินทางลงขาที่เปลือยเปล่าของเธอและเขายิ้ม 'ใครบางคนทำลายพาร์ทเมนท์ของฉัน ผมมาที่นี่เพื่อชดเชย. ' ' มันไม่ได้ผมว่า 'Gu Jing denied. Zhen Lang ลูบเสื้อของเขาในร่างกาย Gu จิง 'แล้วทำไมคุณขโมยเสื้อผ้าของฉัน?' 'ฉัน ... ฉันไม่ได้ขโมยมัน' Gu จิงกล่าวว่า. Zhen Lang หัวเราะ 'หลักฐานที่อยู่ในร่างกายของคุณ. เขาปิดประตูด้านหน้า 'ผมคิดว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างระหว่างเราว่าเราจำเป็นต้องเรียงลำดับออกอย่างช้าๆด้วยกัน.' 'เราไม่ได้มีอะไร ... ' Gu จิงกล่าวว่า เธอมองห่างจากดวงตาที่รุนแรง Zhen หลังสวน 'คุณ ... คุณออกไปข้างนอก ฉันต้องการที่จะซื้อร้านขายของชำ. Zhen หรั่งเอาขั้นตอนที่ใกล้ชิดกับ Gu จิงและเขาขมวดคิ้ว 'อยู่ที่ไหนรองเท้าแตะของคุณหรือไม่' 'my-' Gu จิงกล่าวว่า. Zhen Lang เห็นสองคู่ของรองเท้าแตะ Gu จิงใกล้โซฟา เขาเอาสามขั้นตอนเพื่อโซฟา เขาใส่ลงกระเป๋าเดินทางของเขาที่อยู่บนพื้น จากนั้นเขาก็เอาออกรองเท้าของเขาและเขาสวมหนึ่งคู่ของรองเท้าแตะของเธอ. Gu จิงป่องแก้มของเธอ ภายในเธอสาปแช่ง Zhen หรั่ง - '? Hey, คุณไม่กลัวเท้าขนาดใหญ่ของคุณจะฉีกรองเท้าแตะของฉัน' Zhen หรั่งเอาแจ็คเก็ตจากหนึ่งในกระเป๋าเดินทางของเขา เขาเอาสามขั้นตอนเพื่อ Gu จิงและเขาผ่านแจ็คเก็ตของเขากับเธอ 'ใส่นี้บน.' Gu Jing จ้องที่รองเท้าแตะของเธอบนเท้าใหญ่ Zhen หลังสวนดังนั้นเธอจึงไม่ได้สังเกตอะไรอื่น. Zhen Lang ยก Gu จิงและเขาดำเนินเธอที่มีต่อโซฟา. Gu Jing อ้าปากค้างและเธอห่อแขนของเธอรอบ Zhen หลังสวน คอ. 'คุณกำลังทำอะไร?' 'ฉันพาคุณไปยังรองเท้าแตะของคุณ' Zhen หรั่งกล่าวว่า. Zhen Lang ใส่ Gu Jing บนโซฟา เขาก้มและเขาหยิบขึ้นมาคู่อื่น ๆ ของเธอของรองเท้าแตะ. Gu Jing ย้ายไปมุมของโซฟาและเธอปกคลุมหน้าอกเปียกของเธอกับแจ็คเก็ต Zhen หลังสวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

uoe –บทที่สามสิบหนึ่งบทที่สามสิบหนึ่งกูจิงทิ้งบริษัทวัง Shao Huang ในสุราสูงก็กูจิงโทรศัพท์หยุดทำงาน เธอยังจำได้ เธอมีโทรศัพท์ของเธอในของเธอกระเป๋าเสื้อกางเกงระหว่างทะเลสาบเหตุการณ์ เธอตระหนักว่าโทรศัพท์ของเธอพัง เพราะความเสียหายน้ำกูจิงกลับไปที่สตูดิโอ และ เธอได้รับโทรศัพท์จากตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ให้ข่าวที่ดีของเธอ , เจ้าของบ้านเช่าอพาร์ทเม้นราคาไม่แพงในพื้นที่ใกล้เคียงที่ดี เธออยากอยู่ในที่สุดก็เซ็นสัญญาเช่าของเธอ และมันก็สามารถเข้าอยู่ได้ทันทีกูจิงๆเขียนที่อยู่ใหม่ของเธอในหมายเหตุสำหรับเผิงเฉิงที่ GUI กูจิง hummed บรรจุกระเป๋าเดินทางของเธอและเธอย้ายไปอยู่บ้านใหม่ของเธอกูจิงมาถึงอพาร์ทเม้นใหม่ของเธอ มันเกือบจะเป็นกว้างขวางเป็นเจิน Lang ยกเว้นมันมีอพาร์ทเมนท์ 1 ห้องนอนกูจิงเดินเข้าห้องนอนใหม่ของเธอเธอเห็นเตียงยักษ์ความฝันของกูจิง เป็นจริง เธอเช่าสถานที่กับเตียงขนาดยักษ์ ในอพาร์ทเมนท์เก่าและคับแคบ เธอเช่าเป็นเตียงเล็กๆที่เธอใช้กลิ้งลงจากเตียงเล็กๆ หลายๆ ครั้งในแต่ละคืนกูจิงแตก เธอเดินไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆ ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่เธอซื้อกล่องเบียร์และอาหารขยะกูจิงแบกเบียร์และอาหารขยะบ้าน เหงื่อบนเสื้อผ้าของเธอทำให้เธออึดอัด เธอถอดเสื้อผ้าของเธอในห้องน้ำ แล้วเปิดฝักบัวก๊อกกูจิง hummed อาบน้ำ แต่เธอได้ยินเสียงคนมากดกริ่ง เธอคิดว่าเผิงเฉิงที่ GUI เธอปิดฝักบัว ก๊อก เธอหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็ห่อมันรอบๆ หัว" ฉันมา " กูจิงกล่าวว่ากูจิงจับเสื้อเธอแตกและใส่ในห้องน้ำ เธอใส่มัน แต่มันก็ไม่ใช่ตัวเธอ เสื้อเป็นของจินแลง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเสื้อของจินหลางอยู่ในกระเป๋าของเธอกูจิง เก็บไว้เซอร์ไพรส์เธอ เธอรีบวิ่งไปที่หน้าประตูและประหลาดใจอื่นรอเธออยู่หน้าประตูซวยถือกระเป๋าอยู่ในมือ เดี๋ยวนี้กูจิงปิดประตูด้านหน้า แต่ เจิ้น แลง มีการตอบสนองที่รวดเร็ว เขาจับประตูเปิดได้กว้างพอสำหรับเขาที่จะเดินเข้าไปในบ้านของเธอเมื่อเช้ากูจิงแล้วรู้สึกผิด เธอกล่าวหาเจินแลงขายรูปถ่ายของเธอ เพราะเธอรู้ว่าวังโชฮวงขโมยรูปถ่ายของเธอ และมันก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเจินแลง แต่เหตุผลมันยังจิ้นหลางของซวย ผิด เพราะ หวัง เชา หวงไม่เป้าหมายของเธอ ถ้าเธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับ ตัวซวย" มาทำอะไรที่นี่ ? " กู จิง ขอจินหลางมองของเขาเปียกเสื้อที่แทบจะปิดของกูจิงด้านล่าง ดวงตาของเขาเดินทางลงไปที่ขาเปลือยและเขายิ้ม คนที่ทำลายอพาร์ทเม้นของฉัน ฉันมาที่นี่เพื่อชดเชย’" ไม่ใช่ผม " กูจิง ปฏิเสธจินหลางลูบเสื้อของเขา บนร่างกายของกูจิง " แล้วทำไมคุณขโมยเสื้อผ้าของฉัน "" ข้า . . . ข้าไม่ได้ขโมย กูจิ่งกล่าวว่าจินหลางหัวเราะ " หลักฐานอยู่ในร่างกายของคุณ . " เขาปิดประตูด้านหน้า ฉันคิดว่ามีหลายสิ่งระหว่างเราที่เราต้องจัดเรียงออกช้าๆ ที่อยู่ด้วยกัน" เราไม่ได้มีอะไร . . . . . . . กูจิงกล่าวว่า เธอดูห่างจากจินหลางเข้มตา " คุณ . . . คุณไปข้างนอก ฉันต้องการที่จะซื้อร้านขายของชำ .จินหลางก้าวเข้าใกล้กูจิงและขมวดคิ้ว " ที่ไหนมีรองเท้าของคุณ ? "" - " กูจิงกล่าวว่าจินหลางด่างของกูจิงใกล้โซฟา รองเท้าแตะ 2 คู่ เขาใช้เวลาสามขั้นตอนในโซฟา เขาวางกระเป๋าของเขาไว้บนพื้น จากนั้นเขาก็ถอดรองเท้า เขาสวมรองเท้าแตะของเธอ หนึ่งคู่กูจิงป่องแก้มของเธอ ในภายใน เธอแช่งจินหลาง– " นี่ ไม่กลัวเท้าใหญ่จะฉีกรองเท้าแตะของฉัน ? "จินหลางหยิบเสื้อจากหนึ่งของกระเป๋าเดินทางของเขา เขาใช้เวลาสามขั้นตอนเพื่อกูจิงและเขาผ่านเสื้อของเขากับเธอ " " ใส่กูจิงจ้องรองเท้าแตะของเธอในจินหลางใหญ่เท้าเธอไม่ได้สังเกตอะไรเลยจินหลางยกกูจิง เขาอุ้มเธอไปทางโซฟากูจิงเธอห่อแขนของเธอรอบ ๆอ้าปากค้างและของจินหลางคอ " คุณกำลังทำอะไร ? "ผมกำลังจะพาคุณกับรองเท้าของคุณ , " จินหลางกล่าวจินหลางใส่กูจิงบนโซฟา เค้าว่ามา และเขาเลือกเธอ อื่น ๆคู่ของรองเท้าแตะกูจิง ย้ายไปที่มุมของโซฟา เธอปกปิดหน้าอกของเธอเปียกเสื้อของจินหลาง .