IT was Christmas Eve. Marya had lon

IT was Christmas Eve. Marya had long been snoring on the stove; all the paraffin in the little lamp had burnt out, but Fyodor Nilov still sat at work. He would long ago have flung aside his work and gone out into the street, but a customer from Kolokolny Lane, who had a fortnight before ordered some boots, had been in the previous day, had abused him roundly, and had ordered him to finish the boots at once before the morning service.

"It's a convict's life!" Fyodor grumbled as he worked. "Some people have been asleep long ago, others are enjoying themselves, while you sit here like some Cain and sew for the devil knows whom. . . ."

To save himself from accidentally falling asleep, he kept taking a bottle from under the table and drinking out of it, and after every pull at it he twisted his head and said aloud:

"What is the reason, kindly tell me, that customers enjoy themselves while I am forced to sit and work for them? Because they have money and I am a beggar?"

He hated all his customers, especially the one who lived in Kolokolny Lane. He was a gentleman of gloomy appearance, with long hair, a yellow face, blue spectacles, and a husky voice. He had a German name which one could not pronounce. It was impossible to tell what was his calling and what he did. When, a fortnight before, Fyodor had gone to take his measure, he, the customer, was sitting on the floor pounding something in a mortar. Before Fyodor had time to say good-morning the contents of the mortar suddenly flared up and burned with a bright red flame; there was a stink of sulphur and burnt feathers, and the room was filled with a thick pink smoke, so that Fyodor sneezed five times; and as he returned home afterwards, he thought: "Anyone who feared God would not have anything to do with things like that."

When there was nothing left in the bottle Fyodor put the boots on the table and sank into thought. He leaned his heavy head on his fist and began thinking of his poverty, of his hard life with no glimmer of light in it. Then he thought of the rich, of their big houses and their carriages, of their hundred-rouble notes. . . . How nice it would be if the houses of these rich men -- the devil flay them! -- were smashed, if their horses died, if their fur coats and sable caps got shabby! How splendid it would be if the rich, little by little, changed into beggars having nothing, and he, a poor shoemaker, were to become rich, and were to lord it over some other poor shoemaker on Christmas Eve.

Dreaming like this, Fyodor suddenly thought of his work, and opened his eyes.

"Here's a go," he thought, looking at the boots. "The job has been finished ever so long ago, and I go on sitting here. I must take the boots to the gentleman."

He wrapped up the work in a red handkerchief, put on his things, and went out into the street. A fine hard snow was falling, pricking the face as though with needles. It was cold, slippery, dark, the gas-lamps burned dimly, and for some reason there was a smell of paraffin in the street, so that Fyodor coughed and cleared his throat. Rich men were driving to and fro on the road, and every rich man had a ham and a bottle of vodka in his hands. Rich young ladies peeped at Fyodor out of the carriages and sledges, put out their tongues and shouted, laughing:

"Beggar! Beggar!"

Students, officers, and merchants walked behind Fyodor, jeering at him and crying:

"Drunkard! Drunkard! Infidel cobbler! Soul of a boot-leg! Beggar!"

All this was insulting, but Fyodor held his tongue and only spat in disgust. But when Kuzma Lebyodkin from Warsaw, a master-bootmaker, met him and said: "I've married a rich woman and I have men working under me, while you are a beggar and have nothing to eat," Fyodor could not refrain from running after him. He pursued him till he found himself in Kolokolny Lane. His customer lived in the fourth house from the corner on the very top floor. To reach him one had to go through a long, dark courtyard, and then to climb up a very high slippery stair-case which tottered under one's feet. When Fyodor went in to him he was sitting on the floor pounding something in a mortar, just as he had been the fortnight before.

"Your honor, I have brought your boots," said Fyodor sullenly.

The customer got up and began trying on the boots in silence. Desiring to help him, Fyodor went down on one knee and pulled off his old, boot, but at once jumped up and staggered towards the door in horror. The customer had not a foot, but a hoof like a horse's.

"Aha!" thought Fyodor; "here's a go!"

The first thing should have been to cross himself, then to leave everything and run downstairs; but he immediately reflected that he was meeting a devil for the first and probably the last time, and not to take advantage of his services would be foolish. He controlled himself and determined to try his luck. Clasping his hands behind him to avoid making the sign of the cross, he coughed respectfully and began:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คริสต์มาสได้ มีการนอนกรน Marya เตา ยาว มีเผาพาราฟินทั้งหมดในไฟน้อยออก แต่ Fyodor Nilov ยังคงนั่งอยู่ที่ทำงาน เขาจะมานานส่วนใหญ่งานของเขากัน แล้วไปออกสู่ถนน แต่ลูกค้าจาก Kolokolny เลน ที่มีทุกสองสัปดาห์ก่อนสั่งรองเท้าบาง ได้ในวันก่อนหน้า ได้ทำร้ายเขา roundly และได้สั่งให้จบบู้ครั้งก่อนให้บริการทุกวัน"มันเป็นชีวิตของนักโทษ" Fyodor grumbled ขณะที่เขาทำงาน "บางคนได้นอนหลับนาน อื่น ๆ มีความสุขกับตัวเอง ขณะที่คุณนั่งอยู่ที่นี่เช่น Cain บางเย็บสำหรับมารรู้ว่าใคร. ... "บันทึกตัวเองจากการตั้งใจหลับ เขาเก็บไว้ถ่ายขวดใต้ตารางและดื่มจากมัน และหลังจากดึงทุกที่มัน เขาบิดศีรษะของเขา และกล่าวว่า ออกเสียง:"เหตุผลคืออะไร กรุณาบอก ให้ ลูกค้าเพลิดเพลินกับตัวเองแหละนั่ง และทำงานสำหรับพวกเขา เพราะพวกเขามีเงิน และผมขอทาน"เขาเกลียดลูกค้าทั้งหมดของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่อาศัยอยู่ในเลน Kolokolny เขาเป็นสุภาพบุรุษของลักษณะมืดมน ผมยาว ใบเหลือง แว่นฟ้า และเสียงฮัสกี้ เขาชื่อเยอรมันซึ่งหนึ่งอาจออกเสียง มันเป็นไปไม่ได้บอกอะไรคือโทรศัพท์ของเขาและสิ่งที่เขาได้ เมื่อ ในทุกสองสัปดาห์ก่อน Fyodor ไปใช้วัดของเขา เขา ลูกค้า ได้นั่งบนพื้นตำในครก ก่อนที่ Fyodor มีเวลาตอนเช้าที่ดีบอก เนื้อหาของปูนก็ปะทุมากขึ้น และเผา ด้วยเปลวไฟสีแดงสดใส มีกลิ่นเหม็นของซัลเฟอร์และขนไหม้ และห้องเต็มไป ด้วยควันสีชมพูหนา ที่ Fyodor มีอาการจามห้าครั้ง และขณะที่เขากลับบ้านหลังจากนั้น เขาว่า: "ใครกลัวพระจะไม่มีอะไรที่จะทำกับสิ่งที่ชอบเลย"เมื่อมี อะไร ๆ ในขวด Fyodor ใส่รองเท้าบนโต๊ะ และจมลงไปในความคิด เขาก็เอนศีรษะของเขาหนักในกำปั้น และเริ่มคิดว่าความยากจนของเขา ชีวิตของเขาอย่างหนักกับแสงมันไม่สำเร็จ แล้วเขาคิดของคนรวย บ้านใหญ่ของพวกเขาและรถม้าของพวกเขา ความหมายเหตุเบิลร้อย. ... ดีได้หากบ้านของคนเหล่านี้รวย - มารถลกหนังพวกเขา -ถูกทุบ ถ้าม้าของพวกเขาเสียชีวิต ถ้าขนเสื้อและหมวกสีดำโทรม สวยงามอย่างไรมันจะหากรวย ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นขอทานมีอะไร เขา ชูเมกเกอร์ไม่ดี จะกลายเป็นรวย และไป พระเจ้าผ่านบางอื่น ๆ ชูเมกเกอร์ที่ไม่ดีในวันคริสต์มาสฝันเช่นนี้ Fyodor ก็คิดว่า งานของเขา และเปิดตาของเขา"นี่ไป, " เขาคิดว่า กำลังดูรองเท้า "งานรับเสร็จเคยนานมาแล้ว และผมคงไปนั่งอยู่ที่นี่ ฉันต้องใช้รองเท้าที่สุภาพบุรุษ"เขาห่อทำผ้าเช็ดหน้าสีแดง ใส่สิ่งของเขา และเดินเข้าไปในถนน หิมะตกหนักดีก็ตกลง สะกิดหน้าประหนึ่งกับเข็ม ก็เย็น ลื่น มืด โคมไฟแก๊สเผาแสงน้อย และสำหรับเหตุผลบาง มีกลิ่นที่มีพาราฟินในถนน ที่ Fyodor ไอ และล้างคอของเขา คนรวยขับรถไปเทียวมาบนท้องถนน และทุกคนที่รวยมีเป็นแฮมและขวดวอดก้าในมือของเขา สาว ๆ รวยปาง Fyodor จากรถม้าและมีเลื่อนหิมะ ใส่ออกลิ้นของพวกเขา และ ตะโกน หัวเราะ:"ขอทาน ขอทาน"นักศึกษา เจ้าหน้าที่ และร้านค้าเดินหลัง Fyodor, jeering ที่เขา และร้องไห้:"ขี้เมา ขี้เมา Infidel cobbler จิตวิญญาณของบูตขา ขอทาน"ทั้งหมดนี้คือล่วงละเมิด แต่ Fyodor จัดขึ้นลิ้นของเขา และเพียง ฤทธิ์รังเกียจ แต่เมื่อ Kuzma Lebyodkin จากวอร์ซอว์ เป็นหลัก bootmaker พบเขา และกล่าวว่า: "ฉันได้แต่งงานผู้หญิงรวย และมีคนที่ทำงานภายใต้ฉัน ในขณะที่คุณเป็นขอทาน และมีอะไรบ้าง Fyodor สามารถละเว้นจากการทำงานหลังจากเขาได้ เขาต้องการเขาจนเขาพบตัวเองใน Kolokolny เลน ลูกค้าของเขาอาศัยอยู่ในบ้านหลังสี่จากมุมชั้นบนสุดมาก มาถึงเขาเมื่อไปถึงลานยาว มืด และการปีนขึ้นสูงลื่นบันไดกรณีที่ tottered ใต้เท้า เมื่อ Fyodor ไปใน เขา เขาก็นั่งบนพื้นตำในครก เช่นเดียวกับเขาได้ทุกสองสัปดาห์ก่อน"เกียรติของ จะนำรองเท้าบูท กล่าวว่า Fyodor sullenlyลูกค้าตื่น และเริ่มลองรองเท้าในความเงียบ ปรารถนาที่จะช่วยเขา Fyodor ลงไปบนเข่าข้างหนึ่ง และดึงปิดเริ่มระบบเก่า เขา แต่ในครั้งเดียวกระโดดขึ้น และแปรผันไปทางประตูในสยองขวัญ ลูกค้ามีไม่เท้า แต่กีบเหมือนม้า"อ้าว" คิด Fyodor "นี่คือไป"สิ่งแรกที่ควรได้รับ จะข้ามตัวเอง แล้วทิ้งทุกอย่าง และเรียกใช้ชั้นล่าง แต่เขาทันทีว่า เขาถูกประชุมปีศาจครั้งแรกและคงครั้งสุดท้าย และไม่สามารถใช้ประโยชน์จากบริการของเขาจะโง่ เขาควบคุมตัวเอง และมุ่งมั่นที่จะลองโชคของเขา เขากุมมือของเขาหลังเขาหลีกเลี่ยงการทำการทำเครื่องหมายกางเขน ไอกราบ และเริ่ม:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไอทีเป็นวันคริสต์มาสอีฟ Marya มานานแล้วการนอนกรนบนเตา; ทั้งหมดพาราฟินในโคมไฟเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้เผาออก แต่ฟีโอดอร์ Nilov ยังคงนั่งอยู่ในที่ทำงาน เขาจะนานที่ผ่านมาได้มีการโยนกันการทำงานของเขาและหายออกไปที่ถนน แต่ลูกค้าจาก Kolokolny เลนที่มีปักษ์ส่งก่อนรองเท้าบางได้รับในวันก่อนหน้าได้ทำร้ายเขาอย่างรุนแรงและได้สั่งให้เขาเสร็จสิ้น รองเท้าในครั้งเดียวก่อนที่จะให้บริการตอนเช้า

"มันเป็นชีวิตของนักโทษ!" ฟีโอดอร์บ่นขณะที่เขาทำงาน "คนบางคนได้รับการนอนหลับนานที่ผ่านมาคนอื่น ๆ มีความสุขกับตัวเองในขณะที่คุณนั่งอยู่ที่นี่เช่นบางอดัมและเย็บมารรู้ว่าใคร...."

ให้ตัวเองเผลอหลับไปเขายังคงใช้ขวดจากใต้โต๊ะและดื่มเครื่องดื่มออกมาจากมันและทุกครั้งหลังดึงเขาบิดหัวของเขาและกล่าวออกมาดัง ๆ :

"อะไรคือเหตุผลที่กรุณาบอกฉันว่าลูกค้าเพลิดเพลินไปกับ ตัวเองในขณะที่ฉันถูกบังคับให้นั่งทำงานสำหรับพวกเขาเพราะพวกเขามีเงินและผมขอทาน? "

เขาเกลียดลูกค้าของเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่อาศัยอยู่ใน Kolokolny เลน เขาเป็นสุภาพบุรุษของการปรากฏตัวมืดมนที่มีผมยาวใบหน้าสีเหลืองแว่นตาสีฟ้าและเสียงแหบแห้ง เขามีชื่อภาษาเยอรมันที่หนึ่งที่ไม่สามารถออกเสียง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกสิ่งที่ถูกเรียกของเขาและสิ่งที่เขาทำ เมื่อปักษ์ก่อนฟีโอดอร์ได้ไปใช้มาตรการของเขาเขาลูกค้าที่กำลังนั่งอยู่บนพื้นห้ำหั่นบางสิ่งบางอย่างในครก ก่อนที่ฟีโอดอร์มีเวลาที่จะพูดดีตอนเช้าเนื้อหาของปูนก็สว่างวาบขึ้นมาและเผาด้วยเปลวไฟสีแดงสดใส; มีกลิ่นเหม็นของกำมะถันและขนที่ถูกเผาไหม้และห้องก็เต็มไปด้วยควันหนาสีชมพูเพื่อให้ฟีโอดอร์จามห้าครั้ง; และเมื่อเขากลับมาบ้านหลังจากนั้นเขาคิดว่า: "ใครก็ตามที่กลัวพระเจ้าจะไม่ได้มีอะไรจะทำอย่างไรกับสิ่งที่ต้องการที่."

เมื่อมีอะไรเหลือในขวดฟีโอดอร์ใส่รองเท้าบนโต๊ะและจมลงไปในความคิด เขาพิงหัวหนักของเขาในกำปั้นของเขาและเริ่มคิดว่าการแก้ไขปัญหาความยากจนของเขาในชีวิตอย่างหนักของเขากับแสงสลัวในนั้นไม่มี จากนั้นเขาก็คิดว่าของที่อุดมไปด้วยของบ้านใหญ่ของพวกเขาและรถม้าของพวกเขาของบันทึกร้อยรูเบิลของพวกเขา . . . วิธีการที่ดีมันจะถ้าบ้านของคนรวยเหล่านี้ - ปีศาจถลกหนังพวกเขา! - ถูกทุบถ้าม้าของพวกเขาเสียชีวิตถ้าเสื้อขนสัตว์ของพวกเขาและหมวกสีดำมีโทรม! วิธีที่สวยงามมันจะถ้าอุดมไปด้วยนิด ๆ เปลี่ยนเป็นขอทานไม่มีอะไรและเขาเป็นช่างทำรองเท้าที่ไม่ดีกำลังจะกลายเป็นที่อุดมไปด้วยแล้วก็ไปยังนายมันมากกว่าบางช่างทำรองเท้าที่ไม่ดีอื่น ๆ ในวันคริสต์มาสอีฟ

ฝันเช่นนี้ฟีโอดอร์ก็คิดในการทำงานของเขาและเปิดตาของเขา

"นี่คือการไป" เขาคิดว่ากำลังมองหาที่รองเท้า "งานที่ได้รับการเสร็จสิ้นการที่เคยได้นานมาแล้วและผมไปนั่งอยู่ที่นี่. ฉันจะต้องใช้เวลาในการรองเท้าสุภาพบุรุษ."

เขาห่อขึ้นในการทำงานในผ้าเช็ดหน้าสีแดงใส่ในสิ่งที่เขาและเดินออกไปที่ถนน หิมะหนักปรับกำลังตก, pricking ใบหน้าราวกับว่ามีเข็ม มันหนาวลื่น, สีดำ, ก๊าซโคมไฟเผารางและด้วยเหตุผลบางอย่างก็มีกลิ่นของพาราฟินในถนนเพื่อให้ฟีโอดอร์ไอและล้างลำคอของเขา คนรวยได้ขับรถไปมาบนท้องถนนและทุกคนร่ำรวยมีแฮมและขวดวอดก้าในมือของเขา หญิงสาวที่อุดมไปด้วยปกที่ฟีโอดอร์ออกมาจากรถและเลื่อนใส่ออกลิ้นของพวกเขาและตะโกนหัวเราะ:

"! ขอทานขอทาน"

นักศึกษาเจ้าหน้าที่และพ่อค้าเดินอยู่เบื้องหลังฟีโอดอร์, เยาะเย้ยที่เขาและร้องไห้:

"! ขี้เมาขี้เมาพายผลไม้ Infidel วิญญาณของบูตขาขอทาน!"

ทั้งหมดนี้เป็นดูถูก แต่ฟีโอดอร์ที่จัดขึ้นลิ้นของเขาและมีเพียงทะเลาะวิวาทกันด้วยความขยะแขยง แต่เมื่อ Kuzma Lebyodkin จากกรุงวอร์ซอเป็นคนทำรองเท้าต้นแบบพบเขาและกล่าวว่า "ผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่อุดมไปด้วยและผมก็มีคนที่ทำงานภายใต้ฉันในขณะที่คุณเป็นขอทานและไม่มีอาหารจะกิน" ฟีโอดอร์ไม่สามารถละเว้นจากการ วิ่งตามท่าน เขาไล่ตามเขาจนเขาพบว่าตัวเองอยู่ใน Kolokolny เลน ลูกค้าของเขาอาศัยอยู่ในบ้านที่สี่มุมชั้นบนสุดมาก ไปถึงเขาเป็นหนึ่งจะต้องผ่านที่มีความยาวคอร์ทยาร์ดมืดแล้วที่จะปีนขึ้นบันไดลื่นกรณีที่สูงมากซึ่ง tottered ใต้ฝ่าเท้าของคน ๆ หนึ่ง เมื่อฟีโอดอร์เข้าไปหาเขาว่าเขากำลังนั่งอยู่บนพื้นตำในครกบางสิ่งบางอย่างเช่นเดียวกับที่เขาได้รับปักษ์ก่อน

"เกียรติของคุณผมได้นำรองเท้าของคุณ" ฟีโอดอร์ sullenly กล่าวว่า

ลูกค้าลุกขึ้นและเริ่มพยายามรองเท้าในความเงียบ ความปรารถนาที่จะช่วยให้เขาฟีโอดอร์ลงไปบนเข่าข้างหนึ่งและดึงออกมาเก่าของเขาบูต แต่ในครั้งเดียวกระโดดขึ้นและถูกย้ายไปที่ประตูในหนังสยองขวัญ ลูกค้าไม่ได้เท้า แต่กีบเหมือนม้า

"อ้าว!" คิดว่าฟีโอดอร์; "นี่เป็นไป!"

สิ่งแรกที่ควรจะได้รับที่จะข้ามตัวเองแล้วที่จะปล่อยให้ทุกอย่างและทำงานชั้นล่าง; แต่ทันทีที่เขาสะท้อนให้เห็นว่าเขาเป็นปีศาจประชุมเป็นครั้งแรกและอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายและจะไม่ใช้ประโยชน์จากบริการของเขาจะโง่ เขาควบคุมตัวเองและมุ่งมั่นที่จะลองเสี่ยงโชค กุมมือของเขาอยู่ข้างหลังเขาหลีกเลี่ยงการทำเครื่องหมายกางเขนเขาไอกราบและเริ่ม:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นวันคริสต์มาสอีฟ marya ได้นานแล้วนอนกรนอยู่บนเตา พาราฟินในโคมไฟเล็ก ๆน้อย ๆมีเผาออก แต่ไม่รัก nilov ยังคงนั่งทำงานอยู่ เขาจะนานได้เหวี่ยงกันทำงานของเขาและออกไปบนถนน แต่ลูกค้าจาก kolokolny เลน ที่มีสองอาทิตย์ก่อนสั่งรองเท้ามาเมื่อวันก่อน ได้ทำร้ายเขาอย่างรุนแรง และได้สั่งให้ทำรองเท้าที่เมื่อก่อนบริการตอนเช้า" มันเป็นชีวิตของนักโทษ ! ฟีโอดอร์ คร่ำครวญอย่างที่เขาทำ " บางคนก็หลับไปตั้งนานแล้ว ผู้อื่นจะเพลิดเพลินกับตัวเองในขณะที่คุณนั่งอยู่ที่นี่เหมือน เคน และเย็บให้ซาตานรู้ว่าใคร . . . . . . . " .บันทึกตัวเองจากการเผลอหลับไป เขาก็เอาขวดจากใต้โต๊ะและดื่มจากมัน และทุกครั้งที่ดึงที่เขาบิดหัวของเขาและกล่าวว่าดัง :" เหตุผลอะไร กรุณา บอก ให้ลูกค้าสนุกกับตัวเองในขณะที่ผมถูกบังคับให้นั่งทำงานสำหรับพวกเขา เพราะพวกเขามีเงินและผมเป็นขอทาน ?เขาเกลียดลูกค้าของเขา โดยเฉพาะผู้ที่อาศัยอยู่ใน kolokolny เลน เขาเป็นสุภาพบุรุษที่ปรากฏมืดๆ กับผมยาวสีเหลืองใบหน้า แว่นสีฟ้า และเสียงแหบ . เขามี เยอรมัน ชื่อหนึ่งที่ไม่สามารถออกเสียง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกสิ่งที่กำลังเรียกเขา และสิ่งที่เขาทำ เมื่อสองสัปดาห์ก่อน ฟีโอดอร์ ได้ไปถ่ายวัดเขา ลูกค้า นั่งบนพื้นอย่างตำในครก ก่อนที่ฟีโอดอร์ มีเวลาจะพูดอรุณสวัสดิ์เนื้อหาของปูนก็ระเบิดและเผาด้วยเปลวไฟสีแดงที่สดใส ไม่มีกลิ่นเหม็นของกำมะถันและขนไหม้ และในห้องก็เต็มไปด้วยควันหนาสีชมพู เพื่อที่ฟีโอดอร์ จามห้าครั้ง และเมื่อเขากลับมาบ้าน หลังจากนั้น เขาคิดว่า : " ใคร ผู้ที่ยำเกรงพระเจ้าจะไม่ทำอะไรแบบนั้น "เมื่อไม่มีอะไรเหลือในขวดฟีโอดอร์ วางรองเท้าบนโต๊ะ และจมอยู่ในความคิด เขาพิงศีรษะหนักของเขาในหมัดของเขาและเริ่มคิดถึงความยากจนของเขา ชีวิตของเขายากที่ไม่มีประกายของแสงใน แล้วเขาก็คิดรวย บ้านหลังใหญ่ของพวกเขาและรถม้าของพวกเขา บันทึกร้อยสรงน้ำของพวกเขา . . . . . . . แล้ว มันคงจะดี ถ้าบ้านคนรวยเหล่านี้ -- ปีศาจพวกเขาถลกหนัง ! . . ทุบ ถ้าม้าตาย ถ้าเสื้อขนสัตว์และหมวกสีดำมีโทรม ! วิธีการที่สวยงามมันจะเป็นยังไง ถ้ารวย ๆ เปลี่ยนไปเป็นขอทาน มีอะไร และเขาเป็นช่างทำรองเท้าที่ยากจน ต้องรวย และมีพระเจ้ามันบางจนช่างทำรองเท้าในวันคริสต์มาสอีฟฝันแบบนี้ ไม่รักก็คิดว่าการทำงานของเขาและเปิดดวงตาของเขา" นี่ไป " เขาคิด มองรองเท้า " งานเสร็จได้ตั้งนานแล้ว และฉันไปเฉยๆ ฉันต้องเอารองเท้าไปสุภาพบุรุษ”เขาห่อในผ้าเช็ดหน้าสีแดง ใส่ของของเขา และเดินออกไปที่ถนน ปรับหนักหิมะถล่ม ทิ่มแทงใบหน้าราวกับมีเข็ม มันหนาวมาก , ลื่น , มืด , โคมไฟก๊าซเผารางๆ และด้วยเหตุผลบางอย่างมีกลิ่นพาราฟินในถนนที่ฟีโอดอร์ ไอ และล้างลำคอของเขา คนรวยขับรถไปมาบนถนน และชายที่รวยมาก มีแฮมและขวดวอดก้าในมือของเขา แอบถ่ายสาวๆ มากมายที่ฟีโอดอร์ ออกมาจากรถม้าและ sledges ใส่ออกลิ้นของพวกเขาและตะโกนหัวเราะ :" ขอทาน ! ขอทาน !นักเรียน นักศึกษา ข้าราชการ และพ่อค้าเดินอยู่ข้างหลังฟีโอดอร์ , เยาะเย้ยเขาและร้องไห้" ขี้เมา ! คนขี้เมา ! นอกรีตฟรี ! วิญญาณของบูขา ขอทาน !ทั้งหมดนี้ถูกดูถูก แต่ไม่รักจัดขึ้นลิ้นของเขาเท่านั้น และพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ แต่เมื่อ kuzma lebyodkin จากที่อาจารย์ bootmaker พบ เขา และ กล่าวว่า " ผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ร่ำรวย และมีผู้ชายทำงานกับฉันในขณะที่คุณเป็นขอทาน และไม่มีอะไรกิน " ไม่รักไม่อาจงดวิ่งตามเขา เขาได้ไล่เขา จนเขาพบตัวเองใน kolokolny เลน ลูกค้าของเขาอาศัยอยู่ในบ้านที่สี่จากมุมบนพื้นสุดยอดมาก ถึงเขาจะต้องผ่านลานยาว สีเข้ม แล้วปีนขึ้นไปสูงมาก ลื่นบันไดซึ่ง tottered ภายใต้หนึ่งของฟุต เมื่อไม่รัก ไปให้เขา เขานั่งบนพื้นเต้นบางอย่างในครกอย่างที่เขาเคยเก็บมาก่อน" ข้าแต่ศาลที่เคารพ ผมได้นำรองเท้าของคุณ " กล่าวว่าไม่รัก sullenly .ลูกค้ามีขึ้น และเริ่มพยายามในรองเท้าในความเงียบ ความปรารถนาที่จะช่วยเขา ไม่รักก็คุกเข่าและดึงออกบูตเก่าของเขา , แต่เมื่อกระโดดขึ้นและโงนเงนไปยังประตูในหนังสยองขวัญ ลูกค้าที่ไม่มีเท้า แต่กีบเหมือนม้า ." อ้อ ! " คิดว่าไม่รัก ; " นี่ไป !สิ่งแรกที่ควรได้รับข้ามตัวเอง แล้วทิ้งทุกอย่างและวิ่งลงไปข้างล่าง แต่ทันทีที่เขาสะท้อนว่า เขาได้พบกับปีศาจ ครั้งแรกและอาจเป็นครั้งสุดท้าย และไม่สามารถใช้ประโยชน์จากการบริการของเค้าจะโง่ เขาควบคุมตัวเองและตัดสินใจที่จะลองโชคของเขา กระชากมือของเขาไว้ เพื่อหลีกเลี่ยงการทำเครื่องหมายกางเขน เขาไอสุภาพและเริ่ม :