African-American literature has its

African-American literature has its roots in the oral traditions of African slaves in America. The slaves used stories and fables in much the same way as they used music.[9] These stories influenced the earliest African-American writers and poets in the 18th century such as Phillis Wheatley and Olaudah Equiano. These authors reached early high points by telling slave narratives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วรรณคดีอเมริกันมีรากในประเพณีในช่องปากของพวกทาสแอฟริกันในอเมริกา ทาสที่ใช้เรื่องราวและนิทานในลักษณะเดียวกับที่พวกเขาใช้เพลง. [9] เรื่องราวเหล่านี้มีอิทธิพลต่อการที่เก่าแก่ที่สุดของนักเขียนอเมริกันและกวีในศตวรรษที่ 18 เช่น Phillis Wheatley และ Olaudah Equiano ผู้เขียนเหล่านี้มาถึงจุดที่สูงในช่วงต้นด้วยการบอกเรื่องเล่าทาส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วรรณคดี African-American มีรากของประเพณีปากของทาสแอฟริกันในอเมริกา ทาสที่ใช้เรื่องราวและนิทานในวิธีเดียวกัน ตามที่พวกเขาใช้เพลง[9] เรื่องเหล่านี้มีอิทธิพลต่อ African-American เขียนเร็วและกวีในศตวรรษที่ 18 เช่น Phillis Wheatley และ Olaudah Equiano ผู้เขียนเหล่านี้ถึงจุดต้นสูง โดยบอก narratives ทาส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วรรณกรรมแอฟริกัน - อเมริกันมีรากเหง้าในประเพณีด้วยวาจาของแอฟริกันทาสในอเมริกาเหนือ ทาสที่ใช้ความหมายและเรื่องราวที่อย่างเดียวกันกับที่ใช้เพลง.[ 9 ]เรื่องราวเหล่านี้ได้รับอิทธิพลนักกวีและนักเขียนชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันอย่างเร็วที่สุดในช่วงศตวรรษที่ 18 เช่นเรื่องคือ Cousin Phillis wheatley และ olaudah equiano ผู้เขียนเหล่านี้ไปถึงช่วงต้นจุดสูงโดยบอกให้ก็ได้รวมตัวประสานเข้ากันทาส