Guidelines for treatment of deep-se

Guidelines for treatment of deep-seated P. acnes infections, including prosthetic joint infections, are few and are based mostly on anecdotal experience. In most reports, clindamycin and vancomycin are mentioned as the first drugs to consider for deep-seated P. acnes infections (15). Our data, like those in the study by Oprica et al. (11), suggest that penicillins and first-generation cephalosporins (cefazolin and cephalothin) show promise and should have an expanded role in studies of clinical efficacy. The variability in P. acnes susceptibility to clindamycin argues for routine antimicrobial susceptibility testing for clindamycin and other antibiotics. In addition, an expanded role for oral antibiotics should be considered in treatment of P. acnes infections, since many of the drugs that we found to be highly active in vitro, including amoxicillin, moxifloxacin, and linezolid, are also highly bioavailable. Levy et al. advocated for a greater use of oral antibiotics, such as an oral β-lactam plus rifampin, for treatment of P. acnes prosthetic infections (2), but actual practice has lagged behind these concepts, partly because of widely held biases in favor of intravenous treatment and also due to the lack of controlled clinical studies. Further work in this area may result in improved outcomes of P. acnes infections at substantially lower costs than with traditional approaches.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวทางการรักษาโรคติดเชื้อ P. acnes ฝังลึก รวมทั้งการติดเชื้อที่ข้อเทียม น้อย และตั้งอยู่บนประสบการณ์ประวัติส่วนใหญ่ ในรายงานส่วนใหญ่ โรและ vancomycin จะกล่าวถึงเป็นยาแรกที่ควรพิจารณาสำหรับการติดเชื้อ P. acnes ที่ฝังลึก (15) ข้อมูล อย่างเช่นในการศึกษาโดย Oprica et al. (11), แนะนำว่า penicillins cephalosporins รุ่นแรก (cefazolin และ cephalothin) แสดงสัญญา และควรมีการขยายบทบาทในการศึกษาประสิทธิภาพทางคลินิก ความแปรปรวนง่าย P. acnes โร argues สำหรับความไวต่อยาต้านจุลชีพประจำการทดสอบสำหรับโรและยาปฏิชีวนะอื่น ๆ นอกจากนี้ มีบทบาทขยายสำหรับช่องปากยาปฏิชีวนะควรพิจารณาในการรักษาโรคติดเชื้อ P. acnes ตั้งแต่ยาเสพติดที่เราพบว่ามีการใช้งานสูงในหลอดทดลอง รวม amoxicillin moxifloxacin มี และ linezolid ยังสูง bioavailable มากมาย Levy et al.สนับสนุนการใช้ยาปฏิชีวนะปาก เช่นปากβ-lactam บวก rifampin การรักษาโรค P. acnes เชื้อเทียม (2), แต่การปฏิบัติจริงมี lagged เบื้องหลังแนวคิดเหล่านี้ บางส่วน เพราะอคติถือกันอย่างแพร่หลายในความโปรดปราน ของการรักษาทางหลอดเลือดดำ และเนื่อง จากการขาดการควบคุมทางการแพทย์ ทำงานเพิ่มเติมในพื้นที่นี้อาจส่งผลในการปรับปรุงผลลัพธ์ของการติดเชื้อ P. acnes ที่ต้นทุนต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญด้วยวิธีแบบดั้งเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวทางการรักษาโรคติดเชื้อ P. สิวฝังลึกรวมทั้งการติดเชื้อร่วมเทียมมีน้อยและส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับประสบการณ์พอสมควร ในรายงานส่วนใหญ่ clindamycin และ vancomycin จะกล่าวถึงว่าเป็นยาเสพติดที่แรกที่ต้องพิจารณาสำหรับการติดเชื้อสิวพีฝังลึก (15) ข้อมูลของเราเช่นเดียวกับผู้ที่อยู่ในการศึกษาโดย Oprica et al, (11) แสดงให้เห็นว่า penicillins และ cephalosporins รุ่นแรก (เซฟาโซลินและ cephalothin) แสดงสัญญาและควรมีการขยายบทบาทในการศึกษาประสิทธิภาพทางคลินิก ความแปรปรวนในพีสิวไวต่อการ clindamycin ระบุว่าสำหรับประจำการทดสอบความไวต่อยาต้านจุลชีพสำหรับ clindamycin และยาปฏิชีวนะอื่น ๆ นอกจากนี้การขยายบทบาทสำหรับยาปฏิชีวนะควรพิจารณาในการรักษาโรคติดเชื้อสิว P. ตั้งแต่หลายของยาเสพติดที่เราพบว่ามีการใช้งานสูงในหลอดทดลองรวมทั้ง amoxicillin, moxifloxacin และ linezolid นอกจากนี้ยังมีทางชีวภาพสูง Levy, et al การสนับสนุนสำหรับการใช้งานที่มากขึ้นของยาปฏิชีวนะในช่องปากเช่นβ-lactam ช่องปากบวก rifampin สำหรับการรักษาสิวติดเชื้อ P. เทียม (2) แต่การปฏิบัติจริงได้ล้าหลังแนวคิดเหล่านี้ส่วนหนึ่งเป็นเพราะอคติจัดขึ้นอย่างกว้างขวางในความโปรดปรานของทางหลอดเลือดดำ การรักษาและยังเกิดจากการขาดการศึกษาทางคลินิกควบคุม การทำงานต่อไปในพื้นที่นี้อาจส่งผลให้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นของการติดเชื้อ P. สิวที่ค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่าด้วยวิธีการแบบดั้งเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวทางการรักษาของ P . acnes ลึกลับ เชื้อ รวมถึงการติดเชื้อร่วมเทียม , มีไม่กี่ และส่วนใหญ่บนพื้นฐานของประสบการณ์ anecdotal ในรายงานมากที่สุด , clindamycin และได้กล่าวถึงเป็นยาแรกที่ต้องพิจารณาให้ลึกๆ P . acnes เชื้อ ( 15 ) ข้อมูลของเรา เหมือนกับที่ในการศึกษาโดย oprica et al . ( 11 ) แนะนำว่า ยาปฏิชีวนะ ( ร้อยละรุ่นแรก ( เซฟาโซลินและซีเนียร์ ) แสดงสัญญา และควรมีการขยายบทบาทในการศึกษาประสิทธิภาพทางคลินิก ความแปรปรวนใน P . acnes เกิด desogen แย้งทดสอบไวนยาต้านจุลชีพที่มียาปฏิชีวนะอื่น ๆ นอกจากนี้ การขยายบทบาทให้รับประทานยาปฏิชีวนะควรพิจารณาการรักษาของ P . acnes เชื้อตั้งแต่หลายของยาเสพติดที่เราพบว่ามีการใช้งานสูงในหลอดทดลอง รวมทั้งการศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย , และไลนิโซลิด , นอกจากนี้ยังมีสูงใน . เลวี่ et al . สนับสนุนสำหรับการใช้งานที่มากขึ้นของการรับประทานยาปฏิชีวนะ เช่น บีตา - ปาก lactam บวกไรแฟมพิน สำหรับการรักษาสิวเทียม , เชื้อ ( 2 ) แต่การปฏิบัติจริงได้ล้าหลัง แนวคิดเหล่านี้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะอคติอย่างกว้างขวางในความโปรดปรานของการรักษาและยังเนื่องจากการขาดความควบคุมการศึกษาทางคลินิก งานในพื้นที่นี้อาจส่งผลในการปรับปรุงผลของ P . acnes เชื้ออย่างมากการลดค่าใช้จ่ายมากกว่าวิธีการแบบดั้งเดิม