- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
DIRECT COST OF EPILEPSY SURGERYInfo
DIRECT COST OF EPILEPSY SURGERY
Information in annual reports from long active epilepsy surgical centers (ESCs) would give a broad perspective
in relation to the direct ES costs. The first national assessment of the direct cost came from the United
States in 1978, then estimated at 50,000 U.S. dollars (USD) (99). In 1984 Swedish ES costs were estimated at
30,000 USD (100). The cost at four Swedish hospitals in 1988-1990 were 36,00046,000 USD (101). Internationally reported direct ES costs in 1993-1 994 were 2 1,800- 86,500 USD (102,103). Lately the utility of diagnostics has been stressed as a means to reduce the direct ES costs. Intraoperative identification of essential cortices with electrical stimulation can exclude other costly diagnostics
(104). A high benefitfcost ratio has been found between a 10-day all-inclusive costs of 68,000 USD of
pediatric ES compared with the mean annual direct cost of 19,360 USD for a child with epilepsy (103). The predictive value of certain diagnostics has been studied to clarify the role of technologies (105). Three significant predictors noted were quantified interictal epileptiform activity, ictal EEG abnormality, and neuroimaging data. Using the seizure-free rate as an effectiveness measure showed that ES is cheaper than AED treatment alone. ES resulted in 57% seizure-free patients versus AEDs alone in 12%, equaling a net saving of 58,300 USD per ES patient (106). A European study found the cost of medical care to be 3 times higher in patients with intractable than in well-controlled epilepsy (107). The direct costs for medical treatment during 50 years are 30 times higher than the ES cost. The costs of ES and other patients have been compared by diagnosis-related groups (DRG) classifications, ranging between 16,000 and 65,000 USD. A better definition of resource requirements was proposed (108). It was further concluded that noninvasive low-cost
presurgical investigations suffice for successful temporallobe ES (109). Prolonged EEGs in children and outpatient video-EEG monitoring can provide high-quality, cost-gain recordings in cases of frequent seizures (1 10). The method of cost accounting of ES programs also was addressed (1 11). Cost-effectiveness of the presurgical use of the resource demanding MEG has been evaluated (1 12,113). Reduced need for presurgical evaluation and concomitant cost reduction could apply to lesional ES, in case of diagnostic convergence in temporal lobe epilepsy, in early ES, in large hemisphere lesions, and in
CCS. It is noteworthy that low-cost ES can be carried out in a developing society setting. In Colombia the charge was 2,000 USD per ES operation (1 14). In South Africa, ES costs were estimated at 15,000 USD, one fifth of those in the USA (115). The cost of rare noninvasive radiosurgery for epilepsy also was defined (1 16). Diagnostic
utility studies and/or health economic-outcome
predictions have drawn attention to the need for defining
essential and cost-effective workups. Avoiding redundance
makes reallocation of resources possible. The direct
costs of palliative ES are lower than those of resective
ES, the workup and surgery being simpler, and the
hospitalization shorter. The saving from such partial improvement
is limited but notable.
DISCUSSION
A search on ES for the period 1993 through June 1996
identified 464 articles. Within that period, -5% of the
reports/abstracts dealt with cost/employment issues. The
ILAE Commission on Economic Aspects of Epilepsy
(ICEE) recently published the book Cost ofEpilepsy, and
a second one is in press (123,124). The increased awareness
of ES cost and cost-effectiveness has emerged from
strained economic circumstances, investments in diagnostic
and surgical technologies, but also from a wider
perspective on the outcome evaluation of ES. Most of
these publications focus on direct costs, some on indirect
costs, and hardly none on capital investment. Those administrating
ES usually are responsible for management,
dealing with such direct costs as purchase of diagnostic
equipment, installation, and utilization. Current direct ES
cost reporting omits, with an occasional exception, capital
investment, as most new ESCs sprout from existing
facilities (125). However, establishing an ESC requires
construction for video-EEG stations, neuroimaging, operating
theater, and so on. Specifying the “essential”
capital investment in addition to other direct costs would
be helpful in planning ES in case of limited resources.
Help to assess the direct cost of institutionalized care in
medical and surgical centers could be culled from active
centers.
The indirect-cost sector is a responsibility for upper
society echelons. It attracts little interest among the
medical profession ethically charged to improve diagnostics,
care, and follow-up. The outcome of ES can be
defined within a traditional, narrow framework (seizures),
but also in a broad perspective (QOL, patient
satisfaction), each one with inherent methodologic issues
and health-economic ramifications. The medical profession
financially reports to the local administration, which
requests support from national providers of resources.
The latter are more interested in indirect cost reduction
than the former, especially if treatment reduces production
loss. Increased postoperative employment is associated
with reduced indirect costs. Several of the cited
reports on increased employment indicated that the indirect
costs indeed are reduced after ES. Although exact
figures comparing pre- and postoperative income are
rare, the mere fact that employment is affected beneficially
by ES is encouraging. The influence of societal
attitudes (in general negative toward epilepsy, or even
toward individuals who have undergone successful ES)
should be addressed more in relation to employmentunderemployment
and normalization of life.
This survey also has referred to studies unable to
document increased employment after ES. There are severa1
reasons for this negative consequence. One must not
blame ES for this failure nor claim it to be a tooexpensive
provider of such low cost-effectiveness. One
can wrongly argue that it is better to resort to the cheap
and less risky AED treatment alone. Such criticism necessitates
consideration of why ES usually is done after
yearddecades of unsuccessful AED therapy and the burden
of social stigmata, so common among people with
epilepsy. These negative consequencies are in fact AEDtreatment
complications. A well-balanced, long-range input-
outcome scale would be the best unbiased denominator
for definition of illness and care complications.
Which is a more devastating end point for an individual,
a low risk of a surgical complication, or a gradual medical-
QOL decline, perhaps of larger dimension? If ES
candidates had received normal education, vocational
training, had been employed, and were unimpeded in
self-dependence, those who later had access to successful
ES could have returned to their jobs. Unfortunately,
many epilepsy patients today have a low employment
rate. Vocational rehabilitation after ES could improve the
chances for employment. Because of the fluctuations in
general unemployment, the reduction in indirect costs
from ES needs consideration. The incorrect view that
gainful ES cannot be based on fluctuating employment
as a reference is open to criticism. The evaluation of
excess unemployment due to epilepsy will, it is claimed,
also fluctuate, as will the savings of indirect costs. Such
a stand should also apply to any societal resource allocation
for long-range care and education of children, of
youth, of pension and care of elderly, and for that matter,
to all direct and indirect costs. The health economic outcome
of ES must be evaluated in a wider perspective,
which an investment in human capital deserves. The
point has been made that to arrive at the true cost of ES,
one must reduce the medical and surgical costs for the
treatment of intractable epilepsy by the net present value
of the future reductions in the cost of medical care (126).
Such reasoning focuses on direct cost reduction, but the
assessment of reduced production loss must not be neglected.
Studying the cost and cost-effectiveness issue of direct
and indirect costs related to ES is largely an experience
of industrialized countries. A comparative analysis
would describe national characteristics, irrespective of at
which welfare level and where the ESCs are. Purchasingpower
comparison (PPC) could compare healtheconomic
profiles, and important lessons could be
learned. Such knowledge would help to define the “essentials”
of ES in developing countries, where the demand
is extreme. Successful low-price ES can indeed be
conducted in a developing country (1 14). Such experience
could beneficially influence ES in industrialized
Internacountries
without compromising their resource, demanding
duty and commitment to research and care promotion.
A mutual beneficial spin-off effect between developing
and developed nations could thereby evolve. The
evaluation of indirect cost reduction by ES in developing
countries is an issue that requires complementary assessments.
They have utterly restricted resources even to
provide cheap AED medication to the epilepsy population,
the size of which may be unknown. “Essential”
low-price ES could change that panorama.
Information in annual reports from long active epilepsy surgical centers (ESCs) would give a broad perspective
in relation to the direct ES costs. The first national assessment of the direct cost came from the United
States in 1978, then estimated at 50,000 U.S. dollars (USD) (99). In 1984 Swedish ES costs were estimated at
30,000 USD (100). The cost at four Swedish hospitals in 1988-1990 were 36,00046,000 USD (101). Internationally reported direct ES costs in 1993-1 994 were 2 1,800- 86,500 USD (102,103). Lately the utility of diagnostics has been stressed as a means to reduce the direct ES costs. Intraoperative identification of essential cortices with electrical stimulation can exclude other costly diagnostics
(104). A high benefitfcost ratio has been found between a 10-day all-inclusive costs of 68,000 USD of
pediatric ES compared with the mean annual direct cost of 19,360 USD for a child with epilepsy (103). The predictive value of certain diagnostics has been studied to clarify the role of technologies (105). Three significant predictors noted were quantified interictal epileptiform activity, ictal EEG abnormality, and neuroimaging data. Using the seizure-free rate as an effectiveness measure showed that ES is cheaper than AED treatment alone. ES resulted in 57% seizure-free patients versus AEDs alone in 12%, equaling a net saving of 58,300 USD per ES patient (106). A European study found the cost of medical care to be 3 times higher in patients with intractable than in well-controlled epilepsy (107). The direct costs for medical treatment during 50 years are 30 times higher than the ES cost. The costs of ES and other patients have been compared by diagnosis-related groups (DRG) classifications, ranging between 16,000 and 65,000 USD. A better definition of resource requirements was proposed (108). It was further concluded that noninvasive low-cost
presurgical investigations suffice for successful temporallobe ES (109). Prolonged EEGs in children and outpatient video-EEG monitoring can provide high-quality, cost-gain recordings in cases of frequent seizures (1 10). The method of cost accounting of ES programs also was addressed (1 11). Cost-effectiveness of the presurgical use of the resource demanding MEG has been evaluated (1 12,113). Reduced need for presurgical evaluation and concomitant cost reduction could apply to lesional ES, in case of diagnostic convergence in temporal lobe epilepsy, in early ES, in large hemisphere lesions, and in
CCS. It is noteworthy that low-cost ES can be carried out in a developing society setting. In Colombia the charge was 2,000 USD per ES operation (1 14). In South Africa, ES costs were estimated at 15,000 USD, one fifth of those in the USA (115). The cost of rare noninvasive radiosurgery for epilepsy also was defined (1 16). Diagnostic
utility studies and/or health economic-outcome
predictions have drawn attention to the need for defining
essential and cost-effective workups. Avoiding redundance
makes reallocation of resources possible. The direct
costs of palliative ES are lower than those of resective
ES, the workup and surgery being simpler, and the
hospitalization shorter. The saving from such partial improvement
is limited but notable.
DISCUSSION
A search on ES for the period 1993 through June 1996
identified 464 articles. Within that period, -5% of the
reports/abstracts dealt with cost/employment issues. The
ILAE Commission on Economic Aspects of Epilepsy
(ICEE) recently published the book Cost ofEpilepsy, and
a second one is in press (123,124). The increased awareness
of ES cost and cost-effectiveness has emerged from
strained economic circumstances, investments in diagnostic
and surgical technologies, but also from a wider
perspective on the outcome evaluation of ES. Most of
these publications focus on direct costs, some on indirect
costs, and hardly none on capital investment. Those administrating
ES usually are responsible for management,
dealing with such direct costs as purchase of diagnostic
equipment, installation, and utilization. Current direct ES
cost reporting omits, with an occasional exception, capital
investment, as most new ESCs sprout from existing
facilities (125). However, establishing an ESC requires
construction for video-EEG stations, neuroimaging, operating
theater, and so on. Specifying the “essential”
capital investment in addition to other direct costs would
be helpful in planning ES in case of limited resources.
Help to assess the direct cost of institutionalized care in
medical and surgical centers could be culled from active
centers.
The indirect-cost sector is a responsibility for upper
society echelons. It attracts little interest among the
medical profession ethically charged to improve diagnostics,
care, and follow-up. The outcome of ES can be
defined within a traditional, narrow framework (seizures),
but also in a broad perspective (QOL, patient
satisfaction), each one with inherent methodologic issues
and health-economic ramifications. The medical profession
financially reports to the local administration, which
requests support from national providers of resources.
The latter are more interested in indirect cost reduction
than the former, especially if treatment reduces production
loss. Increased postoperative employment is associated
with reduced indirect costs. Several of the cited
reports on increased employment indicated that the indirect
costs indeed are reduced after ES. Although exact
figures comparing pre- and postoperative income are
rare, the mere fact that employment is affected beneficially
by ES is encouraging. The influence of societal
attitudes (in general negative toward epilepsy, or even
toward individuals who have undergone successful ES)
should be addressed more in relation to employmentunderemployment
and normalization of life.
This survey also has referred to studies unable to
document increased employment after ES. There are severa1
reasons for this negative consequence. One must not
blame ES for this failure nor claim it to be a tooexpensive
provider of such low cost-effectiveness. One
can wrongly argue that it is better to resort to the cheap
and less risky AED treatment alone. Such criticism necessitates
consideration of why ES usually is done after
yearddecades of unsuccessful AED therapy and the burden
of social stigmata, so common among people with
epilepsy. These negative consequencies are in fact AEDtreatment
complications. A well-balanced, long-range input-
outcome scale would be the best unbiased denominator
for definition of illness and care complications.
Which is a more devastating end point for an individual,
a low risk of a surgical complication, or a gradual medical-
QOL decline, perhaps of larger dimension? If ES
candidates had received normal education, vocational
training, had been employed, and were unimpeded in
self-dependence, those who later had access to successful
ES could have returned to their jobs. Unfortunately,
many epilepsy patients today have a low employment
rate. Vocational rehabilitation after ES could improve the
chances for employment. Because of the fluctuations in
general unemployment, the reduction in indirect costs
from ES needs consideration. The incorrect view that
gainful ES cannot be based on fluctuating employment
as a reference is open to criticism. The evaluation of
excess unemployment due to epilepsy will, it is claimed,
also fluctuate, as will the savings of indirect costs. Such
a stand should also apply to any societal resource allocation
for long-range care and education of children, of
youth, of pension and care of elderly, and for that matter,
to all direct and indirect costs. The health economic outcome
of ES must be evaluated in a wider perspective,
which an investment in human capital deserves. The
point has been made that to arrive at the true cost of ES,
one must reduce the medical and surgical costs for the
treatment of intractable epilepsy by the net present value
of the future reductions in the cost of medical care (126).
Such reasoning focuses on direct cost reduction, but the
assessment of reduced production loss must not be neglected.
Studying the cost and cost-effectiveness issue of direct
and indirect costs related to ES is largely an experience
of industrialized countries. A comparative analysis
would describe national characteristics, irrespective of at
which welfare level and where the ESCs are. Purchasingpower
comparison (PPC) could compare healtheconomic
profiles, and important lessons could be
learned. Such knowledge would help to define the “essentials”
of ES in developing countries, where the demand
is extreme. Successful low-price ES can indeed be
conducted in a developing country (1 14). Such experience
could beneficially influence ES in industrialized
Internacountries
without compromising their resource, demanding
duty and commitment to research and care promotion.
A mutual beneficial spin-off effect between developing
and developed nations could thereby evolve. The
evaluation of indirect cost reduction by ES in developing
countries is an issue that requires complementary assessments.
They have utterly restricted resources even to
provide cheap AED medication to the epilepsy population,
the size of which may be unknown. “Essential”
low-price ES could change that panorama.
0/5000
DIRECT COST OF EPILEPSY SURGERYInformation in annual reports from long active epilepsy surgical centers (ESCs) would give a broad perspectivein relation to the direct ES costs. The first national assessment of the direct cost came from the UnitedStates in 1978, then estimated at 50,000 U.S. dollars (USD) (99). In 1984 Swedish ES costs were estimated at30,000 USD (100). The cost at four Swedish hospitals in 1988-1990 were 36,00046,000 USD (101). Internationally reported direct ES costs in 1993-1 994 were 2 1,800- 86,500 USD (102,103). Lately the utility of diagnostics has been stressed as a means to reduce the direct ES costs. Intraoperative identification of essential cortices with electrical stimulation can exclude other costly diagnostics(104). A high benefitfcost ratio has been found between a 10-day all-inclusive costs of 68,000 USD ofpediatric ES compared with the mean annual direct cost of 19,360 USD for a child with epilepsy (103). The predictive value of certain diagnostics has been studied to clarify the role of technologies (105). Three significant predictors noted were quantified interictal epileptiform activity, ictal EEG abnormality, and neuroimaging data. Using the seizure-free rate as an effectiveness measure showed that ES is cheaper than AED treatment alone. ES resulted in 57% seizure-free patients versus AEDs alone in 12%, equaling a net saving of 58,300 USD per ES patient (106). A European study found the cost of medical care to be 3 times higher in patients with intractable than in well-controlled epilepsy (107). The direct costs for medical treatment during 50 years are 30 times higher than the ES cost. The costs of ES and other patients have been compared by diagnosis-related groups (DRG) classifications, ranging between 16,000 and 65,000 USD. A better definition of resource requirements was proposed (108). It was further concluded that noninvasive low-costpresurgical investigations suffice for successful temporallobe ES (109). Prolonged EEGs in children and outpatient video-EEG monitoring can provide high-quality, cost-gain recordings in cases of frequent seizures (1 10). The method of cost accounting of ES programs also was addressed (1 11). Cost-effectiveness of the presurgical use of the resource demanding MEG has been evaluated (1 12,113). Reduced need for presurgical evaluation and concomitant cost reduction could apply to lesional ES, in case of diagnostic convergence in temporal lobe epilepsy, in early ES, in large hemisphere lesions, and inCCS. It is noteworthy that low-cost ES can be carried out in a developing society setting. In Colombia the charge was 2,000 USD per ES operation (1 14). In South Africa, ES costs were estimated at 15,000 USD, one fifth of those in the USA (115). The cost of rare noninvasive radiosurgery for epilepsy also was defined (1 16). Diagnosticutility studies and/or health economic-outcomepredictions have drawn attention to the need for definingessential and cost-effective workups. Avoiding redundancemakes reallocation of resources possible. The directcosts of palliative ES are lower than those of resectiveES, the workup and surgery being simpler, and thehospitalization shorter. The saving from such partial improvementis limited but notable.DISCUSSIONA search on ES for the period 1993 through June 1996identified 464 articles. Within that period, -5% of thereports/abstracts dealt with cost/employment issues. TheILAE Commission on Economic Aspects of Epilepsy(ICEE) recently published the book Cost ofEpilepsy, anda second one is in press (123,124). The increased awarenessof ES cost and cost-effectiveness has emerged fromstrained economic circumstances, investments in diagnosticand surgical technologies, but also from a widerperspective on the outcome evaluation of ES. Most ofthese publications focus on direct costs, some on indirectcosts, and hardly none on capital investment. Those administratingES usually are responsible for management,dealing with such direct costs as purchase of diagnosticequipment, installation, and utilization. Current direct EScost reporting omits, with an occasional exception, capitalinvestment, as most new ESCs sprout from existingfacilities (125). However, establishing an ESC requiresconstruction for video-EEG stations, neuroimaging, operatingtheater, and so on. Specifying the “essential”capital investment in addition to other direct costs wouldbe helpful in planning ES in case of limited resources.Help to assess the direct cost of institutionalized care inmedical and surgical centers could be culled from activecenters.The indirect-cost sector is a responsibility for uppersociety echelons. It attracts little interest among themedical profession ethically charged to improve diagnostics,care, and follow-up. The outcome of ES can bedefined within a traditional, narrow framework (seizures),but also in a broad perspective (QOL, patientsatisfaction), each one with inherent methodologic issuesand health-economic ramifications. The medical professionfinancially reports to the local administration, whichrequests support from national providers of resources.The latter are more interested in indirect cost reductionthan the former, especially if treatment reduces productionloss. Increased postoperative employment is associatedwith reduced indirect costs. Several of the citedreports on increased employment indicated that the indirectcosts indeed are reduced after ES. Although exactfigures comparing pre- and postoperative income arerare, the mere fact that employment is affected beneficiallyby ES is encouraging. The influence of societalattitudes (in general negative toward epilepsy, or eventoward individuals who have undergone successful ES)should be addressed more in relation to employmentunderemploymentand normalization of life.This survey also has referred to studies unable todocument increased employment after ES. There are severa1reasons for this negative consequence. One must notblame ES for this failure nor claim it to be a tooexpensiveprovider of such low cost-effectiveness. Onecan wrongly argue that it is better to resort to the cheapand less risky AED treatment alone. Such criticism necessitatesconsideration of why ES usually is done after
yearddecades of unsuccessful AED therapy and the burden
of social stigmata, so common among people with
epilepsy. These negative consequencies are in fact AEDtreatment
complications. A well-balanced, long-range input-
outcome scale would be the best unbiased denominator
for definition of illness and care complications.
Which is a more devastating end point for an individual,
a low risk of a surgical complication, or a gradual medical-
QOL decline, perhaps of larger dimension? If ES
candidates had received normal education, vocational
training, had been employed, and were unimpeded in
self-dependence, those who later had access to successful
ES could have returned to their jobs. Unfortunately,
many epilepsy patients today have a low employment
rate. Vocational rehabilitation after ES could improve the
chances for employment. Because of the fluctuations in
general unemployment, the reduction in indirect costs
from ES needs consideration. The incorrect view that
gainful ES cannot be based on fluctuating employment
as a reference is open to criticism. The evaluation of
excess unemployment due to epilepsy will, it is claimed,
also fluctuate, as will the savings of indirect costs. Such
a stand should also apply to any societal resource allocation
for long-range care and education of children, of
youth, of pension and care of elderly, and for that matter,
to all direct and indirect costs. The health economic outcome
of ES must be evaluated in a wider perspective,
which an investment in human capital deserves. The
point has been made that to arrive at the true cost of ES,
one must reduce the medical and surgical costs for the
treatment of intractable epilepsy by the net present value
of the future reductions in the cost of medical care (126).
Such reasoning focuses on direct cost reduction, but the
assessment of reduced production loss must not be neglected.
Studying the cost and cost-effectiveness issue of direct
and indirect costs related to ES is largely an experience
of industrialized countries. A comparative analysis
would describe national characteristics, irrespective of at
which welfare level and where the ESCs are. Purchasingpower
comparison (PPC) could compare healtheconomic
profiles, and important lessons could be
learned. Such knowledge would help to define the “essentials”
of ES in developing countries, where the demand
is extreme. Successful low-price ES can indeed be
conducted in a developing country (1 14). Such experience
could beneficially influence ES in industrialized
Internacountries
without compromising their resource, demanding
duty and commitment to research and care promotion.
A mutual beneficial spin-off effect between developing
and developed nations could thereby evolve. The
evaluation of indirect cost reduction by ES in developing
countries is an issue that requires complementary assessments.
They have utterly restricted resources even to
provide cheap AED medication to the epilepsy population,
the size of which may be unknown. “Essential”
low-price ES could change that panorama.
yearddecades of unsuccessful AED therapy and the burden
of social stigmata, so common among people with
epilepsy. These negative consequencies are in fact AEDtreatment
complications. A well-balanced, long-range input-
outcome scale would be the best unbiased denominator
for definition of illness and care complications.
Which is a more devastating end point for an individual,
a low risk of a surgical complication, or a gradual medical-
QOL decline, perhaps of larger dimension? If ES
candidates had received normal education, vocational
training, had been employed, and were unimpeded in
self-dependence, those who later had access to successful
ES could have returned to their jobs. Unfortunately,
many epilepsy patients today have a low employment
rate. Vocational rehabilitation after ES could improve the
chances for employment. Because of the fluctuations in
general unemployment, the reduction in indirect costs
from ES needs consideration. The incorrect view that
gainful ES cannot be based on fluctuating employment
as a reference is open to criticism. The evaluation of
excess unemployment due to epilepsy will, it is claimed,
also fluctuate, as will the savings of indirect costs. Such
a stand should also apply to any societal resource allocation
for long-range care and education of children, of
youth, of pension and care of elderly, and for that matter,
to all direct and indirect costs. The health economic outcome
of ES must be evaluated in a wider perspective,
which an investment in human capital deserves. The
point has been made that to arrive at the true cost of ES,
one must reduce the medical and surgical costs for the
treatment of intractable epilepsy by the net present value
of the future reductions in the cost of medical care (126).
Such reasoning focuses on direct cost reduction, but the
assessment of reduced production loss must not be neglected.
Studying the cost and cost-effectiveness issue of direct
and indirect costs related to ES is largely an experience
of industrialized countries. A comparative analysis
would describe national characteristics, irrespective of at
which welfare level and where the ESCs are. Purchasingpower
comparison (PPC) could compare healtheconomic
profiles, and important lessons could be
learned. Such knowledge would help to define the “essentials”
of ES in developing countries, where the demand
is extreme. Successful low-price ES can indeed be
conducted in a developing country (1 14). Such experience
could beneficially influence ES in industrialized
Internacountries
without compromising their resource, demanding
duty and commitment to research and care promotion.
A mutual beneficial spin-off effect between developing
and developed nations could thereby evolve. The
evaluation of indirect cost reduction by ES in developing
countries is an issue that requires complementary assessments.
They have utterly restricted resources even to
provide cheap AED medication to the epilepsy population,
the size of which may be unknown. “Essential”
low-price ES could change that panorama.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ค่าใช้จ่ายโดยตรงของโรคลมชักศัลยกรรมข้อมูลในรายงานประจำปีจากการใช้งานที่ยาวนานศูนย์ศัลยกรรมโรคลมชัก (ESCs) จะให้มุมมองกว้างในความสัมพันธ์กับค่าใช้จ่ายโดยตรงES การประเมินระดับชาติครั้งแรกของค่าใช้จ่ายโดยตรงมาจากประเทศสหรัฐอเมริกาในปี 1978 แล้วประมาณ 50,000 ดอลลาร์สหรัฐ (USD) (99) ในปี 1984 ค่าใช้จ่ายในสวีเดน ES อยู่ที่ประมาณ30,000 เหรียญสหรัฐ (100) ค่าใช้จ่ายที่โรงพยาบาลสี่สวีเดน 1988-1990 เป็น 36,00046,000 เหรียญสหรัฐ (101) ต่างประเทศรายงานค่าใช้จ่ายโดยตรงใน ES 994 1993-1 2 1,800- 86,500 เหรียญสหรัฐ (102,103) เมื่อเร็ว ๆ นี้ยูทิลิตี้การวินิจฉัยที่ได้รับการเน้นเป็นวิธีที่จะช่วยลดค่าใช้จ่ายโดยตรง ES บัตรประจำตัวของ cortices ระหว่างการผ่าตัดที่สำคัญที่มีการกระตุ้นด้วยไฟฟ้าสามารถแยกค่าใช้จ่ายอื่น ๆ การวินิจฉัย(104) อัตราส่วน benefitfcost สูงได้รับการพบระหว่าง 10 วันค่าใช้จ่ายทั้งหมดรวม 68,000 เหรียญสหรัฐฯES เด็กเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยค่าใช้จ่ายประจำปีโดยตรงจาก 19,360 เหรียญสหรัฐสำหรับเด็กที่มีโรคลมชัก (103) มูลค่าการคาดการณ์ของการวินิจฉัยโรคบางอย่างได้รับการศึกษาที่จะชี้แจงบทบาทของเทคโนโลยี (105) สามทำนายอย่างมีนัยสำคัญได้รับการตั้งข้อสังเกตปริมาณกิจกรรม epileptiform interictal ผิดปกติชักนานสมองและข้อมูล neuroimaging การใช้อัตราการยึดฟรีเช่นประสิทธิภาพวัดแสดงให้เห็นว่า ES มีราคาถูกกว่าการรักษา AED เพียงอย่างเดียว ES ผลใน 57% ของผู้ป่วยโรคลมชักฟรีเมื่อเทียบกับเครื่อง AED คนเดียวใน 12% เท่ากับประหยัดสุทธิ 58,300 เหรียญสหรัฐต่อผู้ป่วย ES (106) การศึกษาในยุโรปพบว่าค่าใช้จ่ายของการดูแลทางการแพทย์ที่จะเป็นครั้งที่ 3 ที่สูงขึ้นในผู้ป่วยที่มีว่ายากกว่าในโรคลมชักที่ดีควบคุม (107) ค่าใช้จ่ายโดยตรงในการรักษาพยาบาลในช่วง 50 ปีที่ผ่านมา 30 ครั้งสูงกว่าค่าใช้จ่าย ES ค่าใช้จ่ายใน ES และผู้ป่วยอื่น ๆ ที่ได้รับเมื่อเทียบกับกลุ่มที่เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยโรค (DRG) จำแนกระหว่าง 16,000 และ 65,000 เหรียญสหรัฐ ความหมายที่ดีขึ้นของความต้องการทรัพยากรที่เสนอ (108) มันได้รับการต่อไปได้ข้อสรุปว่าต้นทุนต่ำไม่รุกล้ำสืบสวน presurgical พอเพียงสำหรับ ES temporallobe ที่ประสบความสำเร็จ (109) EEGs เป็นเวลานานในเด็กและผู้ป่วยนอกการตรวจสอบวิดีโอ-EEG สามารถให้บริการที่มีคุณภาพสูง, การบันทึกค่าใช้จ่ายกำไรในกรณีของการเกิดอาการชักบ่อย (1 10) วิธีการบัญชีต้นทุนของโปรแกรม ES ยังจ่าหน้า (1 11) ความคุ้มค่าของการใช้ทรัพยากร presurgical MEG เรียกร้องที่ได้รับการประเมินผล (1 12113) ลดความจำเป็นในการประเมินผล presurgical และลดค่าใช้จ่ายด้วยกันสามารถนำไปใช้ ES รอยโรคในกรณีของการบรรจบกันในการวินิจฉัยโรคลมชักกลีบขมับใน ES ต้นในซีกโลกแผลขนาดใหญ่และในCCS เป็นที่น่าสังเกตว่า ES ต้นทุนต่ำสามารถดำเนินการได้ในการพัฒนาสังคมการตั้งค่า ค่าใช้จ่ายในโคลัมเบียเป็น 2,000 เหรียญสหรัฐต่อการดำเนินงาน ES (1 14) ในแอฟริกาใต้ ES ค่าใช้จ่ายอยู่ที่ประมาณ 15,000 ดอลลาร์สหรัฐหนึ่งในห้าของผู้ที่อยู่ในสหรัฐอเมริกา (115) ค่าใช้จ่ายของรังสีไม่รุกล้ำที่หายากสำหรับโรคลมชักยังถูกกำหนด (1 16) การวินิจฉัยการศึกษาสาธารณูปโภคและ / หรือสุขภาพเศรษฐกิจผลการคาดการณ์ที่ได้รับความสนใจไปที่ความจำเป็นในการกำหนดworkups ที่สำคัญและมีประสิทธิภาพ หลีกเลี่ยงความซ้ำซากทำให้การจัดสรรทรัพยากรที่เป็นไปได้ โดยตรงค่าใช้จ่ายของ ES ประคับประคองต่ำกว่า resective ES, workup และการผ่าตัดเป็นที่เรียบง่ายและรักษาในโรงพยาบาลสั้นกว่า ประหยัดจากการปรับปรุงบางส่วนดังกล่าวถูก จำกัด แต่ที่โดดเด่น. อภิปรายการค้นหาบน ES สำหรับรอบระยะเวลา 1993 ผ่านมิถุนายน 1996 ระบุ 464 บทความ ภายในระยะเวลาที่ -5% ของรายงาน/ บทคัดย่อจัดการกับค่าใช้จ่าย / ปัญหาการจ้างงาน คณะกรรมการ ILAE ในด้านเศรษฐกิจของโรคลมชัก(ICEE) เผยแพร่เมื่อเร็ว ๆ ofEpilepsy ต้นทุนหนังสือและคนที่สองคือในการกด(123,124) การรับรู้ที่เพิ่มขึ้นของค่าใช้จ่าย ES และคุ้มค่าได้โผล่ออกมาจากสถานการณ์ทางเศรษฐกิจที่ทำให้เครียดเงินลงทุนในการวินิจฉัยและเทคโนโลยีการผ่าตัดแต่ยังมาจากกว้างมุมมองเกี่ยวกับการประเมินผลของ ES ส่วนใหญ่สิ่งพิมพ์เหล่านี้มุ่งเน้นไปที่ค่าใช้จ่ายทางตรงทางอ้อมบางอย่างเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายและแทบจะไม่มีเงินทุนในการลงทุน ผู้บริหารES มักจะมีความรับผิดชอบในการบริหารจัดการกับค่าใช้จ่ายโดยตรงเช่นการซื้อของการวินิจฉัยอุปกรณ์การติดตั้งและการใช้ประโยชน์ ES กระแสตรงค่าใช้จ่ายในการรายงานละเว้นมีข้อยกเว้นบางครั้งเงินทุนการลงทุนเป็นส่วนใหญ่ESCs ใหม่งอกออกจากที่มีอยู่สิ่งอำนวยความสะดวก(125) อย่างไรก็ตามการสร้าง ESC ต้องก่อสร้างสถานีวิดีโอEEG, neuroimaging การดำเนินงานโรงละครและอื่นๆ ระบุ "จำเป็น" การลงทุนนอกเหนือไปจากค่าใช้จ่ายโดยตรงอื่น ๆ จะเป็นประโยชน์ในการวางแผนES ในกรณีของทรัพยากรที่มี จำกัด . ช่วยในการประเมินค่าใช้จ่ายโดยตรงของการดูแลสถาบันในศูนย์การแพทย์และการผ่าตัดอาจจะคัดมาจากการใช้ศูนย์. โดยอ้อมค่าใช้จ่าย เป็นความรับผิดชอบของภาคส่วนบนสำหรับผู้ใหญ่ในสังคม มันจะดึงดูดความสนใจน้อยในหมู่แพทย์เรียกเก็บตามหลักจริยธรรมในการปรับปรุงการตรวจวินิจฉัยและการดูแลรักษาและการติดตาม ผลของ ES สามารถที่กำหนดไว้ในแบบดั้งเดิมกรอบแคบ(ชัก) แต่ยังอยู่ในมุมมองที่กว้าง (คุณภาพชีวิตของผู้ป่วยมีความพึงพอใจ) แต่ละคนที่มีปัญหากระบวนวิธีธรรมชาติและเครือข่ายสุขภาพทางเศรษฐกิจ แพทย์ทางการเงินรายงานการบริหารท้องถิ่นซึ่งขอการสนับสนุนจากผู้ให้บริการทรัพยากรของชาติ. หลังมีความสนใจในการลดค่าใช้จ่ายทางอ้อมกว่าเดิมโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าการรักษาลดการผลิตการสูญเสีย การจ้างงานที่เพิ่มขึ้นหลังการผ่าตัดมีความเกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายทางอ้อมที่ลดลง หลายคนอ้างถึงรายงานเกี่ยวกับการจ้างงานที่เพิ่มขึ้นแสดงให้เห็นว่าทางอ้อมค่าใช้จ่ายที่แท้จริงจะลดลงหลังจากES แม้ว่าที่แน่นอนตัวเลขเปรียบเทียบก่อนและหลังการผ่าตัดรายได้เป็นของหายากเพียงความจริงที่ว่าการจ้างงานที่ได้รับผลกระทบประโยชน์โดยES เป็นกำลังใจ อิทธิพลของสังคมทัศนคติ(ในเชิงลบที่มีต่อโรคลมชักทั่วไปหรือแม้กระทั่งต่อบุคคลที่ได้รับการประสบความสำเร็จES) ควรได้รับการแก้ไขมากขึ้นในความสัมพันธ์กับ employmentunderemployment และการฟื้นฟูของชีวิต. การสำรวจครั้งนี้ยังได้เรียกว่าการศึกษาไม่สามารถจัดทำเอกสารการจ้างงานเพิ่มขึ้นหลังจาก ES มี severa1 มีเหตุผลสำหรับผลเชิงลบนี้ หนึ่งไม่ต้องตำหนิ ES สำหรับความล้มเหลวนี้หรือเรียกร้องให้เป็น tooexpensive ผู้ให้บริการเช่นค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพต่ำ หนึ่งผิดพลาดสามารถยืนยันว่ามันจะดีกว่าที่จะหันไปในราคาถูกและมีความเสี่ยงน้อยกว่าการรักษาAED เพียงอย่างเดียว การวิจารณ์ดังกล่าวจำเป็นต้องพิจารณาว่าทำไม ES มักจะทำหลังจาก yearddecades ของการรักษา AED ไม่ประสบความสำเร็จและเป็นภาระของสังคมปาน, เพื่อร่วมกันในหมู่คนที่มีโรคลมชัก เหล่านี้ consequencies เชิงลบในความเป็นจริง AEDtreatment ภาวะแทรกซ้อน ดีสมดุลในระยะยาว input- ขนาดผลจะเป็นส่วนที่เป็นกลางที่ดีที่สุดสำหรับความหมายของการเจ็บป่วยและภาวะแทรกซ้อนดูแล. ซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดการทำลายล้างมากขึ้นสำหรับบุคคลที่มีความเสี่ยงต่ำของภาวะแทรกซ้อนการผ่าตัดหรือทางการแพทย์อย่างค่อยเป็นค่อยไปการลดลงของคุณภาพชีวิตอาจมิติขนาดใหญ่? ถ้า ES ผู้สมัครที่ได้รับการศึกษาปกติอาชีวศึกษาการฝึกอบรมได้รับการว่าจ้างและไม่มีข้อ จำกัด ในการพึ่งพาตนเองผู้ซึ่งต่อมาได้มีการเข้าถึงที่ประสบความสำเร็จES จะได้กลับไปที่งานของพวกเขา แต่น่าเสียดายที่ผู้ป่วยโรคลมชักจำนวนมากในปัจจุบันมีการจ้างงานที่ต่ำอัตรา ฟื้นฟูการประกอบอาชีพหลังจาก ES สามารถปรับปรุงโอกาสสำหรับการจ้างงาน เพราะจากความผันผวนในอัตราการว่างงานโดยทั่วไปในการลดค่าใช้จ่ายทางอ้อมจากES ต้องการพิจารณา มุมมองที่ไม่ถูกต้องที่ES ที่เป็นประโยชน์ไม่สามารถจะขึ้นอยู่กับการจ้างงานที่มีความผันผวนเป็นข้อมูลอ้างอิงจะเปิดให้วิจารณ์ การประเมินผลของการว่างงานเกินเนื่องจากการโรคลมชักจะก็จะอ้างว่ายังมีความผันผวนเป็นจะประหยัดค่าใช้จ่ายทางอ้อม ดังกล่าวยืนนอกจากนี้ยังควรนำไปใช้กับการจัดสรรทรัพยากรใด ๆ ทางสังคมสำหรับการดูแลระยะยาวและการศึกษาของเด็กของเด็กและเยาวชนของเงินบำนาญและการดูแลผู้สูงอายุและสำหรับเรื่องที่ทุกค่าใช้จ่ายโดยตรงและโดยอ้อม ผลทางเศรษฐกิจสุขภาพของ ES จะต้องได้รับการประเมินในมุมมองที่กว้างขึ้นซึ่งการลงทุนในทุนมนุษย์สมควรได้รับ จุดได้รับการทำที่จะมาถึงต้นทุนที่แท้จริงของ ES, หนึ่งจะต้องลดค่าใช้จ่ายทางการแพทย์และศัลยกรรมสำหรับการรักษาโรคลมชักว่ายากโดยมูลค่าปัจจุบันสุทธิของการลดลงในอนาคตในค่าใช้จ่ายของการดูแลทางการแพทย์(126). เหตุผลดังกล่าว มุ่งเน้นไปที่การลดค่าใช้จ่ายโดยตรง แต่การประเมินของการสูญเสียการผลิตที่ลดลงจะต้องไม่ถูกทอดทิ้ง. การศึกษาค่าใช้จ่ายและปัญหาค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพของโดยตรงค่าใช้จ่ายและทางอ้อมที่เกี่ยวข้องกับ ES เป็นส่วนใหญ่ประสบการณ์ของประเทศอุตสาหกรรม การวิเคราะห์เปรียบเทียบจะอธิบายลักษณะชาติโดยไม่คำนึงถึงที่ระดับสวัสดิการและสถานที่ที่มีESCs Purchasingpower เปรียบเทียบ (PPC) สามารถเปรียบเทียบ healtheconomic โปรไฟล์และบทเรียนที่สำคัญจะได้รับการเรียนรู้ ความรู้ดังกล่าวจะช่วยในการกำหนด "สาระสำคัญ" ของ ES ในประเทศกำลังพัฒนาที่มีความต้องการเป็นที่รุนแรง ที่ประสบความสำเร็จ ES ราคาต่ำสามารถจริงจะดำเนินการในประเทศที่กำลังพัฒนา(1 14) ประสบการณ์ดังกล่าวจะได้ประโยชน์ ES อิทธิพลในอุตสาหกรรม Internacountries โดยไม่สูญเสียทรัพยากรของพวกเขาเรียกร้องการปฏิบัติหน้าที่และความมุ่งมั่นในการวิจัยและโปรโมชั่นดูแล. ผลปั่นประโยชน์ร่วมกันระหว่างการพัฒนาและประเทศที่พัฒนาแล้วจึงสามารถพัฒนา การประเมินผลของการลดค่าใช้จ่ายทางอ้อมโดย ES ในการพัฒนาประเทศเป็นปัญหาที่ต้องมีการประเมินผลประกอบ. พวกเขามีทรัพยากรที่ จำกัด อย่างเต็มที่แม้กระทั่งการให้ยาAED ราคาถูกที่มีประชากรโรคลมชัก, ขนาดของซึ่งอาจจะไม่รู้จัก "จำเป็น" ES ราคาต่ำสามารถเปลี่ยนภาพพาโนรามาที่
การแปล กรุณารอสักครู่..
早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。早安，亲爱的。
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- และเมื่ออาจารย์มาปลอบฉันก็รู้สึกดีขึ้น
- Source:
- Because there are some people I want to
- I think you had fun with your friends.
- Reference.
- If you have any questions, please reply
- ถึงอย่านั้นก็เถอะ
- เขาเป็นคนนิสัยดี ใจบุญ และยังเป็ยนักกีฬา
- เพ้นท์เล็บ
- let go of things that let go of you
- อยู่แบบใจพาตัว หรือตัวพาใจ
- In contrast, due to low yield of the sta
- คลั่งเพลง
- Regular exercise makes the heart stronge
- I'm at work right now boy?
- By showing your opposition that you thor
- คุณอายุเท่าไหร่
- สิ่งที่ดีที่สุด
- Yes. Now write exam for student. 555
- 我不想发财、 也不要别的女人。 如果你不能变成人、 我就辈子守在我就一辈子守在这
- I want to send information recheck 100%
- they will not give in or give up. What d
- would not pass so long here for a titts
- สถานที่ ที่น่าสนใจในประเทศไทย
