Ginger (Zingiber officinale Roscoe)

Ginger (Zingiber officinale Roscoe), an important root spice belonging to the family Zingiberaceae, is widely used both in fresh and dried forms. India is a major producer of ginger with a production of 708,250 tons in an area of 142090 ha for the year 2009–2010 ( Spices Board of India, 2012). Ginger oleoresin is prepared conventionally by extraction of dried ginger powder with organic solvents like ethylene dichloride, ethyl acetate, ethanol or acetone, followed by complete removal of the solvent. Yield of the oleoresin and gingerol content vary depending upon the ginger source and variety, solvent used and the method of extraction. Commercial dried ginger yields 3.5–10% oleoresin. It is a dark brown viscous liquid with the characteristic flavour and pungency of ginger ( E.O.A., 1968).

Ginger with spicy, penetrating, pungent and slightly biting flavour finds extensive use in foods. The aroma and flavour of ginger are determined by the composition of its essential oil, which mainly comprises sesquiterpene hydrocarbons as well as oxygenated monoterpene and sesquiterpene compounds. Ginger oil and oleoresin are value-added products from ginger which are exported to countries like USA and Germany (Spices Board of India, 2012). A significant amount is used in food processing industries, especially in soft drink manufacturing and to some extent in perfumery. The pungent principles of commercial Japanese ginger have been studied by two groups of workers who found 6-gingerol to be the major constituent together with smaller quantities of 8- and 10-gingerols (Chen & Ho, 1986). Evidence obtained from the investigations on ginger from Australia and Japan suggests that 6-gingerol (Fig. 1) is the major pungent principle of ginger and is accompanied by several other gingerol homologues and analogues, the 8- and 10-gingerols being the prominent ones. Analysis of unmodified, partially purified fractions from the dichloromethane extracts of organically grown fresh Chinese white and Japanese yellow varieties of ginger led to the detection of several new compounds, which included various isomers and derivatives of gingerols, paradols and shogaols (Jolad, Lantz, Chen, Bates, & Timmermann, 2004). Thermal degradation of gingerols to zingerone, shogaols and related compounds has also been demonstrated. Also, effect of drying and super critical carbon dioxide extraction of ginger on the major pungent compound 6-gingerol has been studied wherein the gingerol and polyphenol content has been reported to decrease with increase in pressure and temperature (Puengphian & Sirichote, 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขิง (ไพล officinale Roscoe), เครื่องเทศเป็นหลักสำคัญของครอบครัววงศ์ขิง อย่างกว้างขวางคือใช้ทั้งในรูปแบบสด และแห้ง อินเดียได้เป็นโปรดิวเซอร์หลักของขิง ด้วยการผลิตของตัน 708,250 ในพื้นที่ 142090 ฮา ปี 2009-2010 (เครื่องเทศคณะของอินเดีย 2012) Oleoresin ขิงเตรียมดี โดยสกัดผงขิงแห้งด้วยหรือสารทำละลายอินทรีย์เช่นเอทิลีน dichloride, acetate เอทิล เอทานอล หรืออะซิ โตน ตาม ด้วยการกำจัดตัวทำละลายสมบูรณ์ ผลตอบแทนของ oleoresin gingerol เนื้อหาแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับต้นขิง และหลากหลาย ตัวทำละลายที่ใช้ และวิธีการสกัด ขิงอบแห้งเชิงพาณิชย์ทำให้ oleoresin 3.5 – 10% เป็นของเหลวข้นสีน้ำตาลเป็นสีเข้ม มีลักษณะกลิ่นและ pungency ของขิง (E.O.A., 1968)Ginger with spicy, penetrating, pungent and slightly biting flavour finds extensive use in foods. The aroma and flavour of ginger are determined by the composition of its essential oil, which mainly comprises sesquiterpene hydrocarbons as well as oxygenated monoterpene and sesquiterpene compounds. Ginger oil and oleoresin are value-added products from ginger which are exported to countries like USA and Germany (Spices Board of India, 2012). A significant amount is used in food processing industries, especially in soft drink manufacturing and to some extent in perfumery. The pungent principles of commercial Japanese ginger have been studied by two groups of workers who found 6-gingerol to be the major constituent together with smaller quantities of 8- and 10-gingerols (Chen & Ho, 1986). Evidence obtained from the investigations on ginger from Australia and Japan suggests that 6-gingerol (Fig. 1) is the major pungent principle of ginger and is accompanied by several other gingerol homologues and analogues, the 8- and 10-gingerols being the prominent ones. Analysis of unmodified, partially purified fractions from the dichloromethane extracts of organically grown fresh Chinese white and Japanese yellow varieties of ginger led to the detection of several new compounds, which included various isomers and derivatives of gingerols, paradols and shogaols (Jolad, Lantz, Chen, Bates, & Timmermann, 2004). Thermal degradation of gingerols to zingerone, shogaols and related compounds has also been demonstrated. Also, effect of drying and super critical carbon dioxide extraction of ginger on the major pungent compound 6-gingerol has been studied wherein the gingerol and polyphenol content has been reported to decrease with increase in pressure and temperature (Puengphian & Sirichote, 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขิง (Zingiber officinale Roscoe) เครื่องเทศรากที่สำคัญเป็นของครอบครัวพืชวงศ์ขิงที่ใช้กันอย่างแพร่หลายทั้งในรูปแบบสดและแห้ง อินเดียเป็นผู้ผลิตรายใหญ่ของขิงกับการผลิต 708,250 ตันในพื้นที่ 142,090 เฮกเตอร์สำหรับปี 2009-2010 (คณะเครื่องเทศอินเดีย 2012) oleoresin ขิงที่เตรียมไว้ตามอัตภาพโดยการสกัดขิงผงแห้งที่มีตัวทำละลายอินทรีย์เช่น dichloride เอทิลีนเอทิลอะซิเตเอทานอลหรืออะซีโตนตามด้วยการกำจัดที่สมบูรณ์ของตัวทำละลาย ผลผลิตของ oleoresin และเนื้อหา gingerol แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับแหล่งที่มาของขิงและความหลากหลายที่ใช้เป็นตัวทำละลายและวิธีการสกัด อัตราผลตอบแทนเชิงพาณิชย์ขิงแห้ง 3.5-10% oleoresin มันเป็นของเหลวหนืดสีน้ำตาลเข้มกับรสชาติลักษณะและความเผ็ดของขิง (EOA, 1968). ขิงมีรสเผ็ดแหลมฉุนและรสชาติกัดเล็กน้อยพบว่าการใช้อย่างกว้างขวางในอาหาร กลิ่นหอมและรสชาติของขิงจะถูกกำหนดโดยองค์ประกอบของน้ำมันหอมระเหยของ บริษัท ซึ่งส่วนใหญ่ประกอบด้วยไฮโดรคาร์บอน sesquiterpene เช่นเดียวกับ monoterpene ออกซิเจนและสาร sesquiterpene น้ำมันขิงและ oleoresin เป็นผลิตภัณฑ์ที่มีมูลค่าเพิ่มจากขิงซึ่งจะถูกส่งออกไปยังประเทศเช่นสหรัฐอเมริกาและเยอรมนี (เครื่องเทศอินเดียคณะ 2012) จำนวนเงินที่สำคัญถูกนำมาใช้ในอุตสาหกรรมแปรรูปอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผลิตน้ำอัดลมและขอบเขตในน้ำหอมบาง หลักการฉุนของขิงในเชิงพาณิชย์ของญี่ปุ่นได้รับการศึกษาโดยทั้งสองกลุ่มของคนงานที่พบ 6-gingerol จะเป็นส่วนประกอบที่สำคัญร่วมกับปริมาณที่น้อยกว่าของ 8 และ 10 gingerols (เฉินและโฮ, 1986) หลักฐานที่ได้จากการตรวจสอบในขิงจากออสเตรเลียและญี่ปุ่นแสดงให้เห็นว่า 6 gingerol (รูปที่ 1). เป็นหลักการที่สำคัญฉุนของขิงและจะมาพร้อมกับ homologues gingerol และอื่น ๆ อีกหลาย analogues ที่ 8 และ 10 gingerols เป็นคนที่โดดเด่น . การวิเคราะห์แปรเศษส่วนบริสุทธิ์บางส่วนจากสารสกัดไดคลอโรมีเทนของที่ปลูกอินทรีย์พันธุ์สดสีเหลืองจีนสีขาวและญี่ปุ่นของขิงนำไปสู่การตรวจสอบของสารใหม่ ๆ ซึ่งรวมถึงสารอินทรีย์ต่างๆและอนุพันธ์ของ gingerols, paradols และ shogaols (Jolad, Lantz เฉิน เบตส์และ Timmermann, 2004) การย่อยสลายทางความร้อนของ gingerols เพื่อ zingerone, shogaols และสารประกอบที่เกี่ยวข้องยังได้รับการแสดงให้เห็นถึง นอกจากนี้ผลของการอบแห้งและคาร์บอนที่สำคัญสุดในการสกัดก๊าซของขิงในสารประกอบที่สำคัญฉุน 6 gingerol ได้รับการศึกษาในประเด็น gingerol และเนื้อหาโพลีฟีนได้รับรายงานว่าจะลดลงด้วยการเพิ่มความดันและอุณหภูมิ (Puengphian และศิริโชติ 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขิง ( มาคธี ) เป็นเครื่องเทศสำคัญรากของครอบครัว Zingiberaceae , มีการใช้กันอย่างแพร่หลาย ทั้งในรูปสดและแห้ง อินเดียเป็นผู้ผลิตรายใหญ่ของขิงกับการผลิต 708250 ตันในพื้นที่ 142090 ฮาสำหรับปี 2009 - 2010 ( อาหารอินเดียเครื่องเทศ , 2012 )โอลีโอเรซินขิงที่เตรียมไว้ด้วย โดยการสกัดด้วยตัวทำละลายอินทรีย์อบแห้ง ขิงผง เช่น เอทิลีนไดคลอไรด์ , เอทิลอะซิเตท , เอทานอลหรืออะซิโตน , ตามด้วยการกำจัดที่สมบูรณ์ของตัวทำละลาย ผลผลิตของโอลีโอเรซินจินเจอรอลและเนื้อหาแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับขิงและแหล่งที่มาหลากหลาย ใช้ตัวทำละลายและวิธีการสกัด พาณิชย์ขิงแห้งผลผลิต 3.5 – 10% Oleoresin .มันเป็นสีน้ำตาลเข้มข้นหนืด มีกลิ่นลักษณะและความฉุนของขิง ( e.o.a. , 1968 ) .

กับขิงเผ็ด ทะลุปรุโปร่ง ฉุนเล็กน้อย กัดเข้มข้น พบการใช้อย่างกว้างขวางในอาหารและ กลิ่นและรสชาติของขิงจะพิจารณาจากองค์ประกอบของน้ำมันที่สําคัญซึ่งส่วนใหญ่ประกอบด้วยเซสควิเทอร์ปีนไฮโดรคาร์บอนเช่นเดียวกับออกซิเจนโมโนเทอร์ปีนและสารประกอบเซสควิเทอร์ปีน . น้ำมันขิงและโอลีโอเรซินเป็นผลิตภัณฑ์มูลค่าเพิ่มจากขิงที่ส่งออกไปยังประเทศเช่นสหรัฐอเมริกาและเยอรมนี ( อาหารอินเดียเครื่องเทศ , 2012 ) จำนวนมากถูกใช้ในอุตสาหกรรมแปรรูปอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผลิตเครื่องดื่มและมีขอบเขตในดอม .หลักการฉุนของขิงพาณิชย์ญี่ปุ่นได้รับการศึกษาโดยสองกลุ่มของแรงงานที่พบ 6-gingerol เป็นหลักองค์ประกอบด้วยกัน ด้วยปริมาณขนาดเล็กของ 8 และ 10 จินเจอรอล ( เฉิน&โฮ , 1986 ) หลักฐานที่ได้จากการสืบสวนของขิงจากออสเตรเลียและญี่ปุ่นแสดงให้เห็นว่า 6-gingerol ( ฟิค1 ) เป็นหลัก มีหลักของขิงและมาพร้อมกับหลายในจินเจอรอล และ analogues , 8 และ 10 จินเจอรอลเป็นคนที่โดดเด่น การวิเคราะห์แปรบริสุทธิ์บางส่วนจากส่วนสกัดไดคลอโรมีเทนของปลูกอินทรีย์สดสีขาวและพันธุ์ญี่ปุ่นสีเหลืองของขิง นำไปสู่การตรวจหาสารใหม่ ,ซึ่งประกอบด้วยสารอินทรีย์ต่างๆ และอนุพันธ์ของจินเจอรอล ( jolad , และ , paradols shogaols ลานทซ์ , เฉิน , Bates , & timmermann , 2004 ) การสลายตัวทางความร้อนของจินเจอรอลกับซินเจอโรน shogaols สารประกอบที่เกี่ยวข้องกับ , และยังได้แสดงให้เห็นถึง นอกจากนี้ผลของการอบแห้งและซูเปอร์วิกฤตการสกัดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของขิงในสาขา 6-gingerol สารประกอบฉุนถูกศึกษา ซึ่งจินเจอรอล และโพลีเนื้อหาได้รับการรายงานเพื่อลดกับเพิ่มความดันและอุณหภูมิ ( puengphian &โชติ , 2008 )