Footsteps sounded.“Who’s there?” Nu

Footsteps sounded.

“Who’s there?” Nurse Ping’s voice nervously asked from the other side of the door.

“It’s me.”

The nurse’s voice went hoarse, shakily asking: “Miss?”

“It’s me.”

The door opened to the nurse and Old Shang with a lantern raised, both thrilled to see her.

Their eyes moistened when they saw her bright and refreshed face. Nurse Ping quickly walked over and touched her face, gasping, “Miss, miss, have you really come back?”

“Yes, it’s me.” Chen Rong’s voice was similarly raspy. She had been thinking of them every day during her stay at the prince’s estate. To her, the two people standing here were even closer than her father and brother.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รอยเท้าที่ไพเราะความที่คือมี เสียงพยาบาล Ping อย่างกังวลถามจากด้านอื่น ๆ ของประตู"เป็นฉัน"เสียงของพยาบาลไปเครือ shakily ถาม: "นางสาว""เป็นฉัน"ประตูเปิดพยาบาลและซางเก่ากับโคมไฟที่ยก ทั้งตื่นเต้นเห็นเธอตาชื้นเมื่อเห็นใบหน้าสดใส และสดชื่น Ping พยาบาลเดินผ่าน และสัมผัสใบหน้าของเธอ gasping, "พลาด พลาด มีคุณจริง ๆ กลับมา? ""ใช่ มันเป็นฉัน" เสียงเฉินรองรับ raspy ในทำนองเดียวกัน เธอได้รับความคิดของพวกเขาทุกวันในระหว่างอยู่ในอสังหาริมทรัพย์ของเจ้าชาย เธอ คนสองคนที่ยืนอยู่นี่ได้ใกล้ชิดยิ่งกว่าพ่อและพี่ชายของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รอยเท้าเป่า. "นั่นใครน่ะ?" เสียงพยาบาลปิงประหม่าถามจากด้านอื่น ๆ ของประตู. "มันเป็นฉัน." เสียงพยาบาลไปแหบสั่นถาม: "นางสาว" "มันเป็นฉัน". ประตูเปิดให้พยาบาล และเก่า Shang กับโคมไฟยกทั้งตื่นเต้นที่จะได้เห็นเธอ. สายตาของพวกเขาชุบเมื่อพวกเขาเห็นใบหน้าที่สดใสและสดชื่นของเธอ พยาบาลปิงรีบเดินไปและสัมผัสใบหน้าของเธอหอบ "มิสมิสได้จริงๆคุณกลับมา?" "ใช่มันเป็นฉัน." เสียงเฉินร่องเป็นแหบพร่าในทำนองเดียวกัน เธอได้รับความคิดของพวกเขาทุกวันระหว่างที่เธออยู่ที่คฤหาสน์ของเจ้าชาย ที่เธอคนสองคนที่ยืนอยู่ที่นี่แม้ใกล้ชิดกว่าที่พ่อและพี่ชายของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้น" ใครอยู่ตรงนั้น ? " เสียงของพยาบาลปิงหงุดหงิดถามจากอีกฝั่งของประตู" ฉันเอง "เสียงของพยาบาลก็แหบสั่น , ถาม : " คุณ "" ฉันเอง "ประตูเปิดให้พยาบาลและเก่า ซางมีโคมไฟขึ้นมา ทั้งตื่นเต้นที่จะเห็นเธอสายตาของพวกเขาเมื่อพวกเขาได้เห็นใบหน้าที่สดใส ชุ่มชื้นและสดชื่นของเธอ พยาบาลรีบเดินมาแตะ ping ใบหน้าของเธอหอบ " คุณ คุณ คุณกลับมา ? "" ใช่ ฉันเอง . . . " เสียงของเฉินหยงก็เสียงแหบเหมือนกัน . เธอเคยคิดถึงมันทุกวัน ในระหว่างที่เธอพักอยู่ใน ที่ดินของเจ้าชาย เธอสองคนมายืนใกล้ชิดกันยิ่งกว่าพ่อและพี่ชาย