Chapter 9 Not the Same GuyThe gym o

Chapter 9 Not the Same Guy
The gym owner, Joe Jeannette, looked pleased. "You've been
training, Jimmy.''
"I've been working, Joe. Not training."
"Show me what work you did."
"I was lifting sacks at the dock," explained Jim. "We used a
hook, like this." He showed the movement.
"That's the perfect punching exercise," said Jeannette. "You've
been getting a powerful left hand, and you didn't even know it."
In the next few weeks, Braddock trained hard. After all those
months of hard work, it was like a vacation to train with Jeannette.
But the trainer pushed him hard. Every week there were new
exercises, new skills to learn and practice.
While Braddock worked at the gym, Joe Gould was busy in
other ways. At Madison Square Garden, he walked into Jimmy
Johnston's office and sat down.
"You're going to arrange a fight between Jim Braddock and
John Henry Lewis."
Johnston looked up from the papers he was signing. "Now why
would I do that?"
Joe smiled confidently. "Lewis is number two in line to fight
for the heavyweight title, and he's already beaten Braddock once
before. So put Braddock against Lewis. If Lewis wins, your boy has
had a good practice fight before his next opponent, and you make
some money. If, by some chance, Braddock beats Lewis, you have a
41 people's favorite, which means you make more money. Whatever
happens, you're richer with Braddock back in the ring." Gould sat
back. "So what do you say?"
As soon as he got an answer, Joe rushed back to the gym.
"I got you a fight," he told Jim from the ropes. "You're going to
fight John Henry Lewis again."
Jim climbed out of the ring. "I could kiss you."
Joe took a step back. "Please don't!" The manager became
suddenly serious. "I won't lie, Jimmy. You're in this fight because
you're meat. But if you win it, I can get you another one. If you
win the next, then everything changes."
Jim understood. He turned toward the heavy punching bag.
"Jimmy," Joe called.
Jim turned and saw the old fire in his manager's eyes.
"Win!" said Joe.
•
It was the afternoon before the fight. Jim was still at home.
"I know this isn't what you wanted," he said softly to Mae. "But
I can't win if you don't support me."
Mae put the pile of clean clothes down and stepped up to her
husband. "I always support you," she whispered.
While their parents were kissing, the three children took their
chance to run out of the apartment. They walked through the
small crowd that stood outside the building. Soon they stood again
in the butcher shop.
"What can I do for you today?" Sam, the butcher, asked.
"My dad's fighting a man who beat him badly once before,"
said Rosy anxiously. "What kind of steaks do you have?"
Down the block, Jim stepped out of the apartment house and
was met by a small crowd of neighbors.
"We're all supporting you," said an old man.
"Take him down, Jim!" cried another.
42
Suddenly, a familiar face appeared in front of Jim—Mike
Wilson. They shook hands.
"I put some money on you," Mike said.
"Mike, everybody expects Lewis to win," said Jim.
But Mike just gave a confident smile. "Do you need some help
in your corner?" he asked.
Jim shook his head. "I have my regular guys for that. You know
how it is, Mike."
Mike's shoulders dropped, but he tried to laugh. "Sure I do, Jim.
Now go and win the fight!"
•
The powerful jab pushed Braddock back against the ropes. John
Henry Lewis was a young black boxer with quick hands and a lot
of skill. His perfectly timed combinations of punches pushed Jim
on to the ropes again.
"Lewis is here to repeat his win over Braddock," said the radio
announcer.
For three rounds, the two fighters danced around the ring,
looking for the other man's weak areas. Then, in the fourth round,
the fight became serious. The fighters went toe to toe, refusing to
step back.
In his corner at the end of the round, Lewis looked confused.
"You beat this guy easily last time!" his manager screamed.
Lewis just shook his head. "He isn't the same guy."
In the opposite corner, Gould checked Braddock's face. The
boxer was tired and breathing hard, his body covered with sweat.
"He's even faster than I remember," said Jim.
Gould spoke into the boxer's ear. "He's fast, but he'll be slower
after a few more punches. Watch him—he always moves to the
right."
Both fighters started round five like mad animals. Leather
gloves flew, and neither man backed away. Suddenly, Braddock
43 hit his opponent with a powerful cross and Lewis was down on
one knee. When the fight continued, Lewis wasn't able to protect
himself, letting Braddock knock him back on to the ropes.
In the end, the judges gave the fight to Braddock. Some sports
reporters said that he had deserved to win. Others said that he had
just hit Lewis with a few lucky punches.
As Joe Gould gave Jim his share of the prize money, he said,
"Take care of yourself. Our luck has changed—I'm sure of it."
•
A month later, in December 1934, Jimmy Johnston made the
announcement that Joe Gould expected. He was going to
organize fights among the top heavyweight boxers. Finally, one
man would be chosen to fight the champion, Max Baer, for
the heavyweight title. Johnston had several boxers in mind, but
Braddock wasn't one of them. He didn't think that Braddock was
lucky—he was good. Johnston didn't want the New Jersey boxer to
stop another of his young stars.
But Gould refused to take no for an answer. Again and again he
went to Johnston's office, trying to get a fight for his man.
"How about a fight with Art Lasky?" he tried.
At first Johnston refused. But, after hearing how confident
Lasky's people were, he changed his mind. Braddock's next fight
was going to be with Art Lasky. He was a young fighter from
Minnesota who had won a few fights in the West. He wasn't as fast
as Lewis, but he was big and strong.
•
The Lasky fight started well for Braddock. In the early rounds, his
opponent couldn't get past Braddock's gloves. The boxer from
Minnesota took a lot of punishment and soon his nose was bloody.
Everything changed in the fifth round. Lasky started hitting
Braddock with punch after punch to the body. Fighting with new
44
confidence, he took the next few rounds from the New Jersey
man. In the eleventh round, Braddock found himself back on the
ropes, as Lasky's fists flew at him.
"Art Lasky is ending the story of Jim Braddock's second chance
in boxing," said the radio announcer.
A big punch hit the side of Braddock's head and his
mouthguard flew out. The crowd waited for Braddock to drop.
Instead, he stood there, eye to eye with Lasky. Then he calmly
walked over and picked up his mouthguard.
"I can't believe my eyes," said the announcer. "Braddock just
took Lasky's best punch and it had no effect on him!"
Braddock was a different fighter after that. He fought from a
distance, throwing jabs at Lasky's bloody face. In the fifteenth
round, Braddock's glove hit the other man's nose. Blood showered
the ring.
"This is unbelievable!" shouted the radio announcer. "Nothing
can stop Braddock now."
As Lasky moved with increasing difficulty, Braddock hit him
with a combination of punches that sent him into the ropes at the
side of the ring. Those ropes were the only thing that kept Lasky
on his feet.
"And the winner is . . .James J. Braddock!"
The shouts of the crowd reached the streets outside. By radio,
they reached across the country. They were heard in Branson,
Missouri, where Ancil Hoffman ran to another room in the hotel
he was staying in. He knocked at the door urgently.
Max Baer, the heavyweight champion of the world, opened the
door and looked down angrily at Hoffman.
"Jim Braddock just beat Lasky," said the champion's manager.
"He's the number one challenger for your title."
Baer replied with an ugly smile. "The guy's a loser," he said.
"Tell Johnston to find me somebody who can fight back." Then
he shut the door in Ancil's face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 9 ไม่คนเดียวกันเจ้าของโรงยิม โจแล้ว มองความยินดี "คุณได้รับฝึกอบรม จิมมี่ ''"ฉันได้ทำงาน โจ ไม่อบรม""แสดงงานอะไรคุณไม่""ฉันถูกยกกระสอบที่ท่าเรือ อธิบายจิม "เราใช้เป็นตะขอ เช่นนี้" เขาแสดงให้เห็นการเคลื่อนไหว"ก็เหมาะเจาะออกกำลังกาย ว่า แล้ว "คุณได้การเดินทางซ้ายมือมีประสิทธิภาพ และคุณไม่ได้รู้เรื่องกัน "ในไม่กี่สัปดาห์ถัดไป แบรดด็อคฝึกหนัก หลังจากทุกคนเดือนของการทำงานหนัก มันเป็นเหมือนวันหยุดฝึก ด้วยแล้วกันแต่พี่เลี้ยงที่ผลักดันเขาอย่างหนัก ทุกสัปดาห์ที่มีใหม่ออกกำลังกาย ทักษะใหม่ในการเรียนรู้ และฝึกฝนในขณะที่แบรดด็อคทำงานที่โรงยิม Gould โจไม่ว่างในวิธีอื่น ๆ ที่เมดิสันสแควร์การ์เด้น เขาเดินเป็นจิมมี่สำนักงานของจอห์นสตัน และเสาร์ลง"คุณกำลังจะจัดการต่อสู้ระหว่างจิมแบรดด็อค และจอห์นเฮนรีลูอิส"จอห์นสตันหาจากเอกสารที่เขาไม่รับรอง "ตอนนี้ทำไมจะทำเช่นนั้น"โจยิ้มมั่น "ลูอิสเป็นหมายเลขสองบรรทัดในการต่อสู้สำหรับชื่อเฮฟวี่เวท และเขามีแล้วตีแบรดด็อคครั้งก่อนที่จะ ดังนั้น ใส่แบรดด็อคกับลูอิส ถ้าชนะลูวิส บอยของคุณได้มีดีที่ต่อสู้ก่อนที่จะต่อสู้ต่อไป และคุณเงินบาง ถ้า โดยบางโอกาส แบรดด็อคเต้นลูอิส การคนที่ 41 ของ ซึ่งหมายความว่า คุณทำเงินมากขึ้น อย่างไรก็ได้เกิดขึ้น คุณยิ่งขึ้นกับแบรดด็อคในแหวน" Gould เสาร์ย้อนกลับ "ดังนั้นสิ่งที่คุณพูดหรือไม่"ทันทีที่เขามีคำตอบ โจวิ่งกลับไปที่โรงยิมเขา "ผมคุณต่อสู้ บอกจิมจากเชือก "คุณจะที่ต่อสู้ลูอิสจอห์นเฮนรีอีกครั้ง"จิมปีนออกจากแหวน "สามารถจูบคุณ"โจเอาขั้นตอนย้อนกลับ "ขอร้อง" กลายเป็นผู้จัดการร้ายแรงก็ "ฉันจะไม่โกหก จิมมี่ คุณกำลังในการต่อสู้นี้เนื่องจากคุณเนื้อ แต่ถ้าคุณชนะ ฉันจะได้รับคุณหนึ่ง ถ้าคุณชนะต่อไป แล้วทุกอย่างเปลี่ยนแปลง"จิมเข้าใจ เขาก็หันไปทาง punching กระเป๋าหนัก"จิมมี่ โจเรียกว่าจิมเปิด และเห็นไฟเก่าในสายตาของผู้จัดการของเขา"ชนะ" โจกล่าว•ช่วงบ่ายก่อนการต่อสู้ได้ จิมอยู่ในบ้านได้"ฉันรู้ว่า นี้ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้อง เขาพูดเบา ๆ กับแม่ "แต่ฉันไม่สามารถชนะถ้าคุณไม่สนับสนุนผม"แม่วางกองเสื้อผ้าที่สะอาด และก้าวขึ้นกับเธอสามี "ผมจะสนับสนุนคุณ เธอกระซิบในขณะที่พ่อแม่ได้จูบ เอาเด็กสามของพวกเขาโอกาสเวลาอพาร์ทเมนท์ เดินผ่านฝูงชนขนาดเล็กที่อยู่ภายนอกอาคาร เร็ว ๆ นี้ พวกเขายืนอีกครั้งร้านเขียง"ฉันสามารถทำอะไรให้คุณวันนี้" สาม เขียง ถาม"พ่อของต่อสู้คนชนะเขาไม่ดีครั้งก่อนกล่าวว่า โรซี่กังวลใจ "อะไรของสเต็กมีไหม"ลงบล็อก จิมก้าวออกจากบ้านอพาร์ทเม้นท์ และถูกพบ โดยฝูงชนขนาดเล็กของบ้าน"เรากำลังสนับสนุนทั้งหมดคุณ กล่าวว่า ความชรา"นำเขาลง จิม" ร้องอีก42หน้าคุ้นเคยดี ๆ หน้าจิม – ไมค์Wilson พวกเขาจับมือไมค์กล่าวว่า "ฉันใส่บางเงินบน"ไมค์ ทุกคนคาดว่าจะชนะ ลูอิส" กล่าวว่า จิมแต่ไมค์เพียงให้รอยยิ้มมั่นใจ "ทำคุณต้องบางช่วยมุมของคุณ "เขาถามจิมจับศีรษะของเขา "แล้วพวกของฉันปกติที่ เธอรู้นี่อย่างไรได้ ไมค์"ไหล่ของไมค์หลุด แต่เขาพยายามหัวเราะ "แน่นอนฉัน จิมตอนนี้ไป และชนะการต่อสู้"•Jab มีประสิทธิภาพผลักแบรดด็อคกลับกับเชือก จอห์นเลวิสเฮนรี่ถูกนักมวยสีดำสาวมือเร็ว และมากทักษะการ ชุดของเขาอย่างเวลาเจาะผลักจิมระบบเชือกอีกครั้ง"ลูอิสที่นี่การชนะของเขากว่าแบรดด็อค, " กล่าวว่า วิทยุผู้ประกาศข่าวสำหรับรอบที่สาม เครื่องบินรบเต้นรอบแหวนหาของคนอื่นอ่อนแอ ในรอบสี่ แล้วการต่อสู้กลายเป็นร้ายแรง คู่ต่อสู้ไป toe ถึง toe ปฏิเสธที่จะย้อนกลับในมุมของเขาที่สิ้นสุดของรอบ ลูอิสดูสับสนผู้จัดการของเขากรีดร้อง "คุณชนะผู้ชายคนนี้ได้ครั้งสุดท้าย"ลูอิสเพียงจับศีรษะของเขา "เขาไม่ใช่คนเดียวกัน"ในมุมตรงกันข้าม Gould ตรวจสอบใบหน้าของแบรดด็อค ที่นักมวยที่เหนื่อย และหายใจยาก ร่างกายของเขาปกคลุม ด้วยเหงื่อ"เขายังเร็วกว่าฉันจำ, " กล่าวว่า จิมพูด Gould ในหูของนักมวย "เขาเป็นอย่างรวดเร็ว แต่จะช้าลงหลังจากเจาะเพิ่มเติมไม่ ดูเขาซึ่งเขาจะย้ายไปขวา"นักรบทั้งสองเริ่มรอบห้าชอบบ้าสัตว์ หนังถุงมือบิน และคนไม่เก็บสำรอง แบรดด็อคก็43 hit his opponent with a powerful cross and Lewis was down onone knee. When the fight continued, Lewis wasn't able to protecthimself, letting Braddock knock him back on to the ropes.In the end, the judges gave the fight to Braddock. Some sportsreporters said that he had deserved to win. Others said that he hadjust hit Lewis with a few lucky punches.As Joe Gould gave Jim his share of the prize money, he said,"Take care of yourself. Our luck has changed—I'm sure of it."•A month later, in December 1934, Jimmy Johnston made theannouncement that Joe Gould expected. He was going toorganize fights among the top heavyweight boxers. Finally, oneman would be chosen to fight the champion, Max Baer, forthe heavyweight title. Johnston had several boxers in mind, butBraddock wasn't one of them. He didn't think that Braddock waslucky—he was good. Johnston didn't want the New Jersey boxer tostop another of his young stars.But Gould refused to take no for an answer. Again and again hewent to Johnston's office, trying to get a fight for his man."How about a fight with Art Lasky?" he tried.At first Johnston refused. But, after hearing how confidentLasky's people were, he changed his mind. Braddock's next fightwas going to be with Art Lasky. He was a young fighter fromMinnesota who had won a few fights in the West. He wasn't as fastas Lewis, but he was big and strong.•The Lasky fight started well for Braddock. In the early rounds, hisopponent couldn't get past Braddock's gloves. The boxer fromMinnesota took a lot of punishment and soon his nose was bloody.Everything changed in the fifth round. Lasky started hittingBraddock with punch after punch to the body. Fighting with new44confidence, he took the next few rounds from the New Jerseyman. In the eleventh round, Braddock found himself back on theropes, as Lasky's fists flew at him."Art Lasky is ending the story of Jim Braddock's second chancein boxing," said the radio announcer.A big punch hit the side of Braddock's head and hismouthguard flew out. The crowd waited for Braddock to drop.Instead, he stood there, eye to eye with Lasky. Then he calmlywalked over and picked up his mouthguard."I can't believe my eyes," said the announcer. "Braddock justtook Lasky's best punch and it had no effect on him!"Braddock was a different fighter after that. He fought from adistance, throwing jabs at Lasky's bloody face. In the fifteenthround, Braddock's glove hit the other man's nose. Blood showeredthe ring."This is unbelievable!" shouted the radio announcer. "Nothingcan stop Braddock now."As Lasky moved with increasing difficulty, Braddock hit himwith a combination of punches that sent him into the ropes at theside of the ring. Those ropes were the only thing that kept Laskyon his feet."And the winner is . . .James J. Braddock!"The shouts of the crowd reached the streets outside. By radio,they reached across the country. They were heard in Branson,Missouri, where Ancil Hoffman ran to another room in the hotelhe was staying in. He knocked at the door urgently.Max Baer, the heavyweight champion of the world, opened thedoor and looked down angrily at Hoffman."Jim Braddock just beat Lasky," said the champion's manager."He's the number one challenger for your title."Baer replied with an ugly smile. "The guy's a loser," he said."Tell Johnston to find me somebody who can fight back." Thenhe shut the door in Ancil's face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 9 ไม่เหมือนผู้ชาย
เจ้าของโรงยิมโจแนมองความยินดี "คุณได้รับการ
ฝึกอบรม, จิมมี่ ''.
"ผมเคยทำงานโจ การฝึกอบรมไม่. "
"แสดงฉันว่างานที่คุณได้."
"ฉันถูกยกกระสอบที่ท่าเรือ" อธิบายจิม. "เราใช้
เบ็ดเช่นนี้. "เขาแสดงให้เห็นการเคลื่อนไหว.
"นั่นคือการออกกำลังกายที่เจาะที่สมบูรณ์แบบ" กล่าวว่า แนต. "คุณได้
รับทางด้านซ้ายมือที่มีประสิทธิภาพและคุณไม่ได้รู้ว่ามัน. "
ในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้านี้แบรดด็อกได้รับการฝึกฝนอย่างหนัก. หลังจากที่ทุกคน
เดือนของการทำงานอย่างหนักที่มันเป็นเหมือนวันหยุดการฝึกอบรมกับแนต .
แต่ครูฝึกผลักเขาอย่างหนัก. ทุกสัปดาห์มีใหม่
ออกกำลังกายทักษะใหม่ในการเรียนรู้และการปฏิบัติ.
ในขณะที่แบรดด็อกทำงานที่โรงยิมโจโกลด์ยุ่งใน
วิธีการอื่น ๆ . ที่เมดิสันสแควร์การ์เด้นเขาเดินเข้าไปในจิมมี่
สำนักงานจอห์นสตันและนั่ง ลง.
"คุณกำลังจะจัดให้มีการต่อสู้ระหว่างแบรดด็อกจิมและ
จอห์นเฮนรี่ลูอิส. "
จอห์นสตันเงยหน้าขึ้นจากเอกสารที่เขาได้รับการลงนาม. "ตอนนี้ทำไม
ฉันจะทำเช่นนั้น? "
โจยิ้มอย่างมั่นใจ. "ลูอิสเป็นจำนวนสองในสาย ในการต่อสู้
สำหรับชื่อรุ่นและเขาก็ตีแล้วแบรดด็อกครั้งเดียว
ก่อน ดังนั้นใส่แบรดด็อกกับลูอิส ลูอิสชนะถ้าเด็กของคุณ
มีการต่อสู้การปฏิบัติที่ดีก่อนฝ่ายตรงข้ามต่อไปของเขาและคุณทำ
เงิน ถ้ามีโอกาสบางอย่างแบรดด็อกเต้นลูอิสคุณมี
41 ที่ชื่นชอบของผู้คนซึ่งหมายความว่าคุณทำเงินได้มากกว่า สิ่งที่
เกิดขึ้นคุณยิ่งขึ้นกับแบรดด็อกกลับมาอยู่ในแหวน. "โกลด์นั่ง
กลับ. "ดังนั้นสิ่งที่คุณพูด?"
ทันทีที่เขาได้คำตอบโจรีบวิ่งกลับไปที่ห้องออกกำลังกาย.
"ผมมีคุณต่อสู้" เขาบอก Jim จากเชือก. "คุณกำลังจะไป
ต่อสู้กับจอห์นเฮนรี่ลูอิสอีกครั้ง ".
จิมปีนออกมาจากแหวน. "ฉันจะจูบคุณ."
โจเอาขั้นตอนกลับ. "กรุณาอย่า!" ผู้จัดการกลายเป็น
ก็อย่างจริงจัง. "ผมจะไม่โกหกจิมมี่ คุณกำลังอยู่ในการต่อสู้ครั้งนี้เพราะ
คุณเนื้อ แต่ถ้าคุณชนะมันฉันคุณจะได้รับอีกคนหนึ่ง ถ้าคุณ
ชนะต่อไปแล้วการเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง. "
จิมเข้าใจ. เขาหันไปทางกระสอบหนัก.
"จิมมี่" โจเรียกว่า.
จิมหันและเห็นไฟเก่าในสายตาของผู้จัดการของเขา.
"ชนะ" โจกล่าว.
•
มัน เป็นช่วงบ่ายก่อนที่จะต่อสู้. จิมยังคงอยู่ที่บ้าน.
"ฉันรู้ว่านี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่คุณต้องการ" เขากล่าวเบา ๆ แม่. "แต่
ฉันไม่สามารถชนะถ้าคุณไม่สนับสนุนฉัน. "
แม่วาง กองเสื้อผ้าที่สะอาดลงและก้าวขึ้นไปของเธอ
กับสามี. "ฉันมักจะสนับสนุนคุณ" เธอกระซิบ.
ขณะที่พ่อแม่ของพวกเขาถูกจูบลูกสามคนเอาของพวกเขา
มีโอกาสที่จะวิ่งออกจากอพาร์ทเม้น. พวกเขาเดินผ่าน
ฝูงชนขนาดเล็กที่ยืนอยู่นอก อาคาร. เร็ว ๆ นี้พวกเขายืนอยู่อีกครั้ง
ในร้านขายเนื้อ.
"สิ่งที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณในวันนี้" แซมเนื้อถาม.
"พ่อของฉันต่อสู้กับคนที่เอาชนะเขาไม่ดีอีกครั้งก่อน"
กุหลาบใจจดใจจ่อกล่าว. "คืออะไรชนิด สเต็กของคุณมี? "
ลงบล็อกจิมก้าวออกมาจากบ้านอพาร์ทเม้นและ
ได้พบกับกลุ่มเล็ก ๆ ของประเทศเพื่อนบ้าน.
"เราทุกคนสนับสนุนคุณ" กล่าวว่าคนเก่า.
"พาเขาลงจิม!" ร้องไห้อีก.
42
ทันใดนั้นใบหน้าที่คุ้นเคยปรากฏอยู่ในหน้าของจิมไมค์
วิลสัน พวกเขาจับมือ.
"ผมจะนำเงินบางอย่างเกี่ยวกับคุณ" ไมค์กล่าวว่า.
"ไมค์ทุกคนคาดว่าลูอิสจะชนะ" จิมกล่าว.
แต่ไมค์เพียงแค่ให้รอยยิ้มที่มีความมั่นใจ "คุณต้องการความช่วยเหลือบางส่วน
ในมุมของคุณ " เขาถาม.
จิมส่ายหัว "ฉันมีผู้ชายปกติของฉันที่. คุณจะรู้
ว่ามันคือไมค์. "
ไหล่ของไมค์ลดลง แต่เขาพยายามที่จะหัวเราะ "แน่นอนผมทำจิม.
ตอนนี้ไปและชนะการต่อสู้! "
•
กระทุ้งที่มีประสิทธิภาพผลักดันแบรดด็อกกลับกับเชือก จอห์น
เฮนรี่ลูอิสเป็นนักมวยหนุ่มผิวดำด้วยมือได้อย่างรวดเร็วและจำนวนมาก
ของสกิล รวมกันหมดเวลาที่ดีที่สุดของเขาในการเจาะผลักจิม
ไปยังเชือกอีกครั้ง.
"ลูอิสอยู่ที่นี่จะทำซ้ำเขาได้รับชัยชนะเหนือแบรดด็อก" กล่าวว่าวิทยุ
ประกาศ.
สามรอบสองนักสู้เต้นไปรอบ ๆ แหวน
มองหาพื้นที่ที่อ่อนแอคนอื่น ๆ . จากนั้นในรอบที่สี่ของ
การต่อสู้ที่รุนแรงกลายเป็น สู้ไปจรดปลายเท้าจรดเท้าปฏิเสธที่จะ
ย้อนกลับไป.
ในมุมของเขาในตอนท้ายของรอบที่ลูอิสมองสับสน.
"คุณเอาชนะผู้ชายคนนี้ได้อย่างง่ายดายครั้งสุดท้าย!" ผู้จัดการของเขากรีดร้อง.
ลูอิสเพียงแค่ส่ายหัว "เขาไม่ได้เป็นคนที่แต่งตัวประหลาดเดียวกัน."
ในมุมตรงข้ามการตรวจสอบใบหน้าโกลด์แบรดด็อก
นักมวยก็เหนื่อยและหายใจหนักร่างกายของเขาที่ปกคลุมไปด้วยเหงื่อ.
"เขาได้เร็วกว่าผมจำได้ว่า" จิม. กล่าวว่า
โกลด์พูดเข้าไปในหูของนักมวย "เขาเป็นอย่างรวดเร็ว แต่เขาจะช้าลง
หลังจากเจาะอีกไม่กี่. ดูเขาเขามักจะย้ายไป
ขวา. "
ทั้งคู่ต่อสู้เริ่มต้นรอบห้าเหมือนสัตว์บ้า หนัง
ถุงมือบินและทั้งสองคนถอยห่าง ทันใดนั้นแบรดด็อก
43 ตีฝ่ายตรงข้ามของเขากับข้ามที่มีประสิทธิภาพและลูอิสลงบน
เข่าข้างหนึ่ง เมื่อการต่อสู้ยังคงลูอิสก็ไม่สามารถที่จะปกป้อง
ตัวเองให้แบรดด็อกทำให้เขากลับมาอยู่บนเชือก.
ในท้ายที่สุดผู้พิพากษาให้ต่อสู้เพื่อแบรดด็อก บางกีฬา
ผู้สื่อข่าวบอกว่าเขาสมควรที่จะชนะ อื่น ๆ บอกว่าเขาได้
เพียงแค่กดลูอิสกับหมัดโชคดีไม่กี่.
ขณะที่โจจิมโกลด์ให้ส่วนแบ่งของเงินรางวัลที่เขากล่าวว่า
"ดูแลตัวเอง. โชคของเรามีการเปลี่ยนแปลง-ฉันกำลังตรวจสอบของมัน."
•
เดือนต่อมาในเดือนธันวาคมปี 1934 จิมมี่จอห์นสันทำ
ประกาศว่าโจโกลด์คาดว่า เขากำลังจะ
จัดต่อสู้ในหมู่นักมวยเฮฟวี่เวทด้านบน ในที่สุดหนึ่ง
คนจะได้รับเลือกที่จะต่อสู้กับแชมป์แม็กซ์เยอร์สำหรับ
ชื่อรุ่น จอห์นสันมีนักมวยหลายใจ แต่
แบรดด็อกไม่ได้เป็นหนึ่งในพวกเขา เขาไม่ได้คิดว่าแบรดด็อกเป็น
โชคดีที่เขาเป็นสิ่งที่ดี จอห์นสันไม่อยากให้นักมวยที่รัฐนิวเจอร์ซีย์ที่จะ
หยุดอีกคนหนึ่งของดาวสาวของเขา.
โกลด์ แต่ปฏิเสธที่จะไม่มีคำตอบ อีกครั้งและอีกครั้งที่เขา
ไปที่สำนักงานของจอห์นสันพยายามที่จะได้รับการต่อสู้เพื่อคนของเขา.
"วิธีการเกี่ยวกับการต่อสู้กับศิลปะ Lasky?" เขาพยายาม.
จอห์นสันที่แรกปฏิเสธ แต่หลังจากที่ได้ยินว่ามั่นใจว่า
คน Lasky ของเขาเขาเปลี่ยนความคิดของเขา ต่อสู้ต่อไปแบรดด็อก
เป็นไปได้กับศิลปะ Lasky เขาเป็นนักมวยหนุ่มจาก
มินนิโซตาผู้ได้รับรางวัลการต่อสู้ไม่กี่ในเวสต์ เขาไม่ได้เป็นไปอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่ลูอิส แต่เขาก็มีขนาดใหญ่และแข็งแรง.
•
การต่อสู้ Lasky เริ่มต้นได้ดีสำหรับแบรดด็อก ในรอบแรกของเขา
ฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถได้รับในอดีตถุงมือแบรดด็อก นักมวยจาก
มินนิโซตาเอามากของการลงโทษและเร็ว ๆ นี้จมูกของเขาได้รับการนองเลือด.
ทุกอย่างเปลี่ยนไปในรอบที่ห้า Lasky เริ่มตี
แบรดด็อกชกด้วยหมัดหลังจากที่ชกต่อร่างกาย ต่อสู้กับใหม่
44
ความเชื่อมั่นของเขาเข้ามามีไม่กี่รอบต่อไปจากรัฐนิวเจอร์ซีย์
คน ในรอบสิบเอ็ดแบรดด็อกพบว่าตัวเองกลับมาอยู่บน
เชือกเป็นหมัด Lasky ของบินเขา.
"ศิลปะ Lasky กำลังจะสิ้นสุดลงเรื่องราวของโอกาสครั้งที่สองจิมแบรดด็อก
ในมวย "กล่าวว่าโฆษกวิทยุ.
หมัดใหญ่ตีด้านข้างของศีรษะของแบรดด็อก และเขา
mouthguard บินออก ฝูงชนที่รอแบรดด็อกที่จะลดลง.
แต่เขายืนอยู่ที่นั่นกับตากับ Lasky จากนั้นเขาก็ใจเย็น
เดินไปหยิบ mouthguard ของเขา.
"ฉันไม่สามารถเชื่อสายตาของฉัน" โฆษกกล่าวว่า "แบรดด็อกเพียงแค่
เอาหมัดที่ดีที่สุด Lasky และมันมีผลกระทบต่อเขา! "
แบรดด็อกเป็นนักมวยที่แตกต่างกันหลังจากนั้น เขาต่อสู้จาก
ระยะทาง, การขว้างปาศัตรูที่ใบหน้าเปื้อนเลือดของ Lasky ในสิบห้า
รอบถุงมือแบรดด็อกตีจมูกคนอื่น ๆ เลือดอาบน้ำ
แหวน.
"นี่คือไม่น่าเชื่อ!" ตะโกนโฆษกวิทยุ "ไม่มีอะไร
สามารถหยุดแบรดด็อกขณะนี้. "
ในฐานะที่เป็น Lasky ย้ายไปอยู่กับความยากลำบากเพิ่มขึ้นแบรดด็อกตีเขา
ด้วยการรวมกันของการเจาะที่ส่งเขาเข้าไปในเชือกที่
ด้านข้างของแหวน เชือกเหล่านั้นเป็นสิ่งเดียวที่เก็บไว้ Lasky
บนเท้าของเขา.
"และผู้ชนะคือ.. .James เจแบรดด็อก!"
เสียงตะโกนของฝูงชนมาถึงถนนที่อยู่ด้านนอก โดยวิทยุ
พวกเขามาถึงที่ทั่วประเทศ พวกเขาก็ได้ยินเสียงในแบรนสัน
มิสซูรีที่ Ancil ฮอฟแมนวิ่งไปอีกห้องหนึ่งในโรงแรม
ที่เขาพักอยู่ใน. เขาเคาะประตูอย่างเร่งด่วน.
แม็กซ์เยอร์, ​​แชมป์เฮฟวี่เวทของโลกที่เปิด
ประตูและมองลงไปด้วยความโกรธที่ฮอฟแมน
"จิมแบรดด็อกเพิ่งชนะ Lasky" กล่าวว่าผู้จัดการของแชมป์.
"เขาเป็นหนึ่งในจำนวนผู้ท้าชิงสำหรับชื่อของคุณ."
เยอร์ตอบด้วยรอยยิ้มที่น่าเกลียด "คนเป็นผู้แพ้" เขากล่าว.
"บอกจอห์นสันที่จะหาใครสักคนที่ฉันสามารถต่อสู้กลับ." จากนั้น
เขาปิดประตูในใบหน้าของ Ancil

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 9 ไม่เหมือนผู้ชาย
ยิม เจ้าของ โจ กับ มอง . . . " คุณเคยไป
การฝึกอบรม จิมมี่ ' '
" ผมทำงาน โจ ไม่ฝึก "
" แสดงให้ฉันสิ่งที่งานที่คุณทำ " .
" ฉันยกกระสอบ ที่ท่าเรือ " อธิบายจิม " เราใช้
ตะขอแบบนี้ " เขาแสดงการเคลื่อนไหว .
" นั่นคือการออกกำลังกายเจาะสมบูรณ์แบบ " กล่าวกับ " . คุณต้อง
รับมือซ้ายที่มีประสิทธิภาพและคุณไม่ได้รู้ว่ามัน . "
ในไม่กี่สัปดาห์ถัดไป Braddock ฝึกฝนอย่างหนัก หลังจากที่ทุกคน
เดือนของการทำงานอย่างหนัก มันเหมือนวันหยุดรถไฟกับเจเน็ท
แต่ครูฝึกผลักเขาแรงๆ ทุกสัปดาห์มีแบบฝึกหัดใหม่
, ทักษะใหม่ที่จะเรียนรู้และการปฏิบัติ .
ในขณะที่ Braddock ทำงานที่โรงยิม , Joe Gould ยุ่งใน
วิธีอื่น ๆ ที่เมดิสัน สแควร์ การ์เด้น เขาเดินเข้าไปในจิมมี่
จอห์นสตันเป็นออฟฟิศและนั่งลง .
" คุณจะต้องจัดให้มีการต่อสู้ระหว่าง จิม แบรดด็อค และจอห์น เฮนรี่ลูอิส
.
จอห์นสตันเงยหน้าขึ้นจากเอกสารที่เขาเซ็น " ตอนนี้ทำไม
ต้องทำแบบนั้น ? "
" โจยิ้มอย่างมั่นใจ ลูอิสเป็นหมายเลขสองในบรรทัดที่จะต่อสู้
สำหรับชื่อรุ่น และเขาก็แพ้ แบรดด็อคเมื่อ
มาก่อน ดังนั้นใส่ แบรดด็อค กับ ลูอิส ถ้าเด็กของคุณมี
ลูอิสชนะมีเรื่องดีก่อนที่ฝ่ายตรงข้ามต่อไปของเขา และคุณทำให้
เงินบางส่วน ถ้าหากว่า Braddock ชนะ ลูอิส เธอมี
41 คนชื่นชอบ ซึ่งหมายความว่า คุณทำเงินได้มากขึ้น ไม่ว่า
เกิดขึ้น คุณรวยกับ Braddock ในแหวน " โกลด์นั่ง
หลัง” ดังนั้นสิ่งที่คุณพูด ?
ทันทีที่ได้รับคำตอบ โจ วิ่งกลับไปที่โรงยิม .
" ฉันได้ต่อสู้ " เขาบอกจิมจากเชือก" นายจะสู้กับจอห์น เฮนรี่ลูอิสอีก
.
จิมปีนออกจากแหวน” ฉันจะจูบเธอ "
โจก้าวกลับไป ได้โปรด อย่า ! ผู้จัดการกลายเป็น
" จริงจังทันที ผมจะไม่โกหก จิมมี่ เธออยู่ในการต่อสู้ เพราะ
เธอเนื้อ แต่ถ้าคุณชนะ ผมจะให้คุณอีกหนึ่ง ถ้าคุณ
ชนะต่อไป การเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง "
จิมครับ เขาหันมาทางกระสอบทรายหนัก .
" จิมมี่" โจ โทร .
จิมและหันมาเห็นไฟเก่าในผู้จัดการของเขา . .
" ชนะ " บอกว่า โจ
-
มันตอนบ่าย ก่อนการต่อสู้ จิมยังที่บ้าน .
" ผมรู้ว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการ " เขาพูดเบาๆกับแม่ " แต่
ฉันชนะไม่ได้ถ้าคุณไม่ช่วยฉัน "
แม่ใส่กองเสื้อผ้าที่สะอาดลงและก้าวขึ้นเพื่อสามีของเธอ
. ผมสนับสนุนคุณเสมอ " เธอกระซิบ .
ตอนที่จูบกันเด็กสามคนเอาโอกาสของพวกเขา
ที่จะวิ่งออกไปจากห้อง พวกเขาเดินฝ่าฝูงชนที่ยืน
ขนาดเล็กนอกอาคาร ในไม่ช้าพวกเขายืนอยู่ในร้านอีก
.
" สิ่งที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณในวันนี้ ? แซม , เขียง , ถาม .
" พ่อสู้กับคนที่ชนะเขาไม่ดีมาก่อน " กุหลาบ "
พูดอย่างกระวนกระวาย ชนิดของสเต็กที่คุณมี ? "
ลงบล็อกจิมก้าวออกมาจากบ้านและ
ถูกพบโดยฝูงชนขนาดเล็กเพื่อนบ้าน .
" เราสนับสนุนคุณ " กล่าวว่าชายชรา .
" เขา จิม ! ร้องไห้อีก
.
42 ทันที ใบหน้าที่คุ้นเคยปรากฏอยู่ในหน้าของจิม ไมค์
วิลสัน พวกเขาจับมือ .
" ฉันเอาเงินเธอ " ไมค์กล่าว .
" ไมค์ ทุกคนคาดหวัง ลูอิสชนะ , " กล่าวว่าจิม .
แต่ไมค์ก็ยิ้มมั่นใจ" คุณต้องการความช่วยเหลือ
ในมุมของคุณ ? " เขาถาม
จิมส่ายหน้า " ฉันมีผู้ชายปกติของฉันที่ คุณรู้จัก
เป็นไง ไมค์ "
ไมค์ ไหล่หลุด แต่เขาพยายามที่จะหัวเราะ " แน่นอนผมจำได้ จิม
ตอนนี้ไป และชนะการต่อสู้ !
-
jab ที่มีประสิทธิภาพผลักดัน Braddock หลังพิงเชือก จอห์น เฮนรี่ ลิวอิสเป็นนักมวย
สีดำหนุ่มกับมือเร็วและมาก
ของทักษะเขาเพอร์เฟกต์ชุดหมัดผลักจิม
บนเชือกอีกครั้ง .
" ลูอิสมาย้ำของเขาชนะ แบรดด็อคกล่าวว่า " วิทยุผู้ประกาศข่าว
.
3 รอบ สองนักสู้เต้นรอบ ๆแหวน
มองหาชายอื่นอ่อนแอด้าน จากนั้นในรอบที่ 4
สู้เริ่มจริงจัง นักรบไปที่นิ้วเท้านิ้วเท้า ปฏิเสธ

ก้าวถอยหลัง ในมุมของเขาที่ส่วนท้ายของรอบ