II. TWO TENDENCIES IN THE 1990SIt i

II. TWO TENDENCIES IN THE 1990S
It is appropriate to think of human rights and development research as
connected because of two predominant tendencies of the 1990s. The first
tendency is that the demands of developing countries for social provisions
increasingly won support as internationally accepted norms or entitlements.
This is reflected in the UN Social Summit Meeting in Copenhagen in 1995
(with its focus on common principles for social initiatives, e.g., the 20–20
principle), in the fight against poverty and for people’s participation, and in
the World Conference on Human Rights in Vienna in 1993. In the latter’s final declaration, both the principle of the indivisibility of human rights and
the right to development were accepted unanimously. The conference thus
gave the right to development international legitimacy and at the same time
emphasized once more that social and economic rights have the same
status as civil and political rights. In other words, during the 1990’s,
development was increasingly perceived as a right, whereas earlier it had
been perceived as an instrument of solidarity.
The second tendency that strengthens the closer connection between
human rights and development efforts is the increasing weight placed on
good governance and democratization in the development discourse after
the conclusion of the cold war. The central point in this connection is not
necessarily democracy as a form of government, which in some cases can
be an unwarranted export from the West, but democratization as a political
culture or behavioral norm in which individuals’ and groups’ rights and
possibilities to be heard are protected and established as a norm in the
political process.
This second tendency enjoys significantly greater consensus globally. It
is in this area that a narrow connection exists between efforts toward good
governance and democratization and the civil and political rights with their
weight on rights of free expression, association, and assembly. However,
good governance relates also to economic, social, and cultural rights
because these rights with their emphasis on—for example—living standards,
health, and education can be seen as prerequisites for people’s
participation. Thus, human rights have gained strength during recent years
as they connect to the global political order of democratization emerging
from the cold war; they provide a central code of values for this order.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

II. สองแนวโน้มในปี 1990เหมาะสมคิดว่า สิทธิมนุษยชนและการวิจัยพัฒนาเป็นเชื่อมต่อเนื่องจากบุคลิคภาพที่โดดเด่นสองทศวรรษที่ 1990 ครั้งแรกแนวโน้มว่าความต้องการของประเทศกำลังพัฒนาสำหรับสังคมบัญญัติสนับสนุนมากชนะเป็นบรรทัดฐานยอมหรือให้สิทธิ์นี้สะท้อนให้เห็นในการประชุมสุดยอดสังคม UN ในโคเปนเฮเกนในปี 1995(ที่โฟกัสหลักการทั่วไปสำหรับสังคมริเริ่ม เช่น 20-20หลัก), ในการต่อสู้ กับความยากจน และ การมีส่วนร่วมของผู้คน และการประชุมโลกสิทธิมนุษยชนในเวียนนาในปี 1993 ในหลังของรายงานขั้นสุดท้าย หลัก indivisibility สิทธิมนุษยชน และการพัฒนาได้รับการยอมรับมีมติเป็นเอกฉันท์ การประชุมดังนั้นให้สิทธิชอบธรรมระหว่างประเทศพัฒนา และในเวลาเดียวกันย้ำอีกครั้งว่า สิทธิทางเศรษฐกิจ และสังคมได้เหมือนกันสถานะเป็นสิทธิทางแพ่ง และทางการเมือง ในคำอื่น ๆ ในช่วงปี 1990พัฒนามากขึ้นถูกมองว่าเป็นสิทธิ ในขณะที่ก่อนหน้านี้มีการรับรู้เป็นเครื่องมือของความสามัคคีแนวโน้มที่สองที่เสริมสร้างการเชื่อมต่อที่ใกล้ชิดระหว่างสิทธิมนุษยชนและความพยายามที่พัฒนาเพิ่มขึ้นของน้ำหนักอยู่บนธรรมาภิบาลและประชาธิปไตยในการพัฒนาวาทกรรมหลังบทสรุปของสงครามเย็น จุดศูนย์กลางในการเชื่อมต่อนี้ไม่ได้จำเป็นต้องเป็นประชาธิปไตยเป็นรูปแบบของรัฐบาล ซึ่งในบางกรณีสามารถเป็นการส่งออกความจากตะวันตก แต่ประชาธิปไตยแบบทางการเมืองวัฒนธรรมหรือพฤติกรรมปกติในสิทธิของบุคคลและของกลุ่มใด และป้องกันการได้ยิน และเป็นบรรทัดฐานในการกระบวนการทางการเมืองแนวโน้มนี้สองเมืองมติมากทั่วโลก มันในพื้นที่ที่แคบการเชื่อมต่อที่อยู่ระหว่างความพยายามต่อดีธรรมาภิบาล และประชาธิปไตย และสิทธิทางแพ่ง และทางการเมืองด้วยตนน้ำหนักสิทธิของนิพจน์ฟรี สมาคม และแอสเซมบลี อย่างไรก็ตามธรรมาภิบาลที่เกี่ยวข้องยังกับสิทธิทางเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรมเนื่องจากสิทธิเหล่านี้ของพวกเขาเน้น — ตัวอย่างเช่น-คุณภาพชีวิตสุขภาพ และการศึกษาอาจถือเป็นข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับประชาชนมีส่วนร่วม ดังนั้น สิทธิมนุษยชนได้รับแรงในช่วงปีที่ผ่านมาเชื่อมต่อกับใบสั่งการเมืองระดับโลกของประชาธิปไตยที่เกิดใหม่จากสงครามเย็น พวกเขาสามารถให้รหัสกลางของค่าสำหรับใบสั่งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งที่สอง สองแนวโน้มในปี 1990
มันเป็นความเหมาะสมที่จะคิดว่าสิทธิมนุษยชนและการวิจัยการพัฒนาเช่น
การเชื่อมต่อเพราะสองแนวโน้มที่โดดเด่นของปี 1990 เป็นครั้งแรกที่
มีแนวโน้มเป็นที่ต้องการของประเทศกำลังพัฒนาบทบัญญัติทางสังคม
มากขึ้นได้รับการสนับสนุนได้รับการยอมรับในระดับสากลบรรทัดฐานหรือสิทธิ.
นี้สะท้อนให้เห็นในการประชุมการประชุมสุดยอดสังคมของสหประชาชาติในโคเปนเฮเกนในปี 1995
(ที่มีความสำคัญกับหลักการทั่วไปสำหรับการริเริ่มทางสังคมเช่นนี้ 20-20
หลักการ) ในการต่อสู้กับความยากจนและการมีส่วนร่วมของผู้คนและใน
การประชุมระดับโลกด้านสิทธิมนุษยชนในกรุงเวียนนาในปี 1993 ในการประกาศครั้งสุดท้ายหลังของทั้งหลักการของการแยกออกจากสิทธิมนุษยชนและ
สิทธิในการพัฒนาเป็น ได้รับการยอมรับเป็นเอกฉันท์ การประชุมจึง
ให้สิทธิในการพัฒนาประเทศและความถูกต้องในเวลาเดียวกัน
ได้เน้นย้ำอีกครั้งว่าสิทธิทางสังคมและเศรษฐกิจมีเหมือนกัน
สถานะเป็นสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง ในคำอื่น ๆ ในช่วงปี 1990,
การพัฒนารับรู้มากขึ้นเป็นที่เหมาะสมในขณะที่ก่อนหน้านี้ก็เคย
ถูกมองว่าเป็นเครื่องมือของความเป็นปึกแผ่น.
แนวโน้มที่สองที่เสริมสร้างการเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดระหว่าง
สิทธิมนุษยชนและการพัฒนาคือน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นมาวางไว้บน
กำกับดูแลที่ดี และประชาธิปไตยในวาทกรรมพัฒนาหลังจากที่
ข้อสรุปของสงครามเย็น จุดกลางในการเชื่อมต่อนี้ไม่
จำเป็นต้องเป็นประชาธิปไตยเป็นรูปแบบของรัฐบาลซึ่งในบางกรณีอาจ
จะมีการส่งออกไม่มีเหตุผลจากตะวันตก แต่ประชาธิปไตยเป็นการเมือง
วัฒนธรรมหรือบรรทัดฐานพฤติกรรมที่สิทธิของบุคคลและกลุ่มและ
ความเป็นไปได้ที่จะเป็น ได้ยินได้รับการคุ้มครองและเป็นที่ยอมรับเป็นบรรทัดฐานในการ
กระบวนการทางการเมือง.
นี้มีแนวโน้มที่สองสนุกกับฉันทามตินัยสำคัญมากขึ้นทั่วโลก มัน
อยู่ในพื้นที่ที่มีการเชื่อมต่อที่แคบอยู่ระหว่างความพยายามที่มีต่อดี
บรรษัทภิบาลและความเป็นประชาธิปไตยและสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมืองของพวกเขาที่มี
น้ำหนักในสิทธิของการแสดงออกอย่างเสรีสมาคมและการชุมนุม อย่างไรก็ตาม
การกำกับดูแลกิจการที่ดีที่เกี่ยวข้องยังสิทธิทางเศรษฐกิจสังคมและวัฒนธรรม
เพราะสิทธิเหล่านี้มีความสำคัญของพวกเขาในตัวอย่างเช่นที่อยู่อาศัยมาตรฐาน
ด้านสุขภาพและการศึกษาสามารถมองเห็นเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับผู้คน
มีส่วนร่วม ดังนั้นสิทธิมนุษยชนได้รับความแข็งแรงในช่วงปีที่ผ่านมา
ขณะที่พวกเขาเชื่อมต่อกับการเมืองระดับโลกของประชาธิปไตยที่เกิดขึ้นใหม่
จากสงครามเย็น; พวกเขาให้เป็นรหัสกลางของค่าสำหรับคำสั่งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . สองแนวโน้มในทศวรรษ 1990มันเป็นที่เหมาะสมที่จะคิดของสิทธิมนุษยชนและการพัฒนางานวิจัย เช่นเชื่อมต่อ เพราะสองตัวเด่นของยุค แรกแนวโน้มว่า ความต้องการของประเทศกำลังพัฒนาเพื่อบัญญัติทางสังคมมากขึ้นจะสนับสนุนเป็นบรรทัดฐาน หรือสิทธิที่จะได้รับการยอมรับในระดับสากล .นี้สะท้อนให้เห็นในสังคมการประชุมสุดยอดสหประชาชาติในโคเปนเฮเกนใน 1995( ด้วยการมุ่งเน้นในหลักการทั่วไปสำหรับการริเริ่มของสังคม เช่น 20 – 20หลักการในการต่อสู้กับความยากจน และการมีส่วนร่วมของประชาชน และในโลกการประชุมสิทธิมนุษยชนในกรุงเวียนนาใน 1993 ในหลังของท้ายประกาศ ทั้งหลักการของ indivisibility สิทธิมนุษยชนและสิทธิในการพัฒนาได้รับการยอมรับอย่างเป็นเอกฉันท์ . การประชุมดังนี้ให้สิทธิเพื่อพัฒนาความถูกต้องระหว่างประเทศ และในเวลาเดียวกันย้ำอีกครั้งว่า สิทธิทางเศรษฐกิจและสังคมได้เหมือนกันสถานะการเป็นพลเมืองและสิทธิในทางการเมือง ในคำอื่น ๆในช่วงปี 1990 ,การพัฒนาได้มากขึ้นการรับรู้สิทธิ ในขณะที่ก่อนหน้านี้ มันมีถูกมองว่าเป็นเครื่องมือของความสามัคคีสองแนวโน้มที่ strengthens ใกล้การเชื่อมต่อระหว่างสิทธิมนุษยชนและความพยายามในการพัฒนา คือ การเพิ่มน้ำหนัก วางอยู่บนธรรมาภิบาลและความเป็นประชาธิปไตยในวาทกรรมการพัฒนา หลังจากบทสรุปของสงครามเย็น ศูนย์กลางในการเชื่อมต่อนี้ไม่ได้เป็นประชาธิปไตยที่เป็นรูปแบบของรัฐบาล ซึ่งในบางกรณีสามารถจะไม่ส่งออกจากตะวันตก แต่เป็นประชาธิปไตยทางการเมืองวัฒนธรรมหรือบรรทัดฐานพฤติกรรมที่บุคคลและกลุ่มสิทธิมนุษยชนและความเป็นไปได้ที่จะได้ยินคุ้มครอง และสร้างเป็นบรรทัดฐานในกระบวนการทางการเมืองแนวโน้มที่สองนี้ตลอดอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นจากทั่วโลก มันอยู่ในพื้นที่ที่การเชื่อมต่อที่แคบ อยู่ระหว่างความพยายามต่อดีประชาธิปไตยและธรรมาภิบาล และ สิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง กับพวกเขาน้ำหนักในสิทธิการแสดงออกของสมาคมฟรีและแอสเซมบลี อย่างไรก็ตามธรรมาภิบาลที่เกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจ สังคม และสิทธิทางวัฒนธรรมเพราะสิทธิเหล่านี้ ด้วยการเน้นเช่น มาตรฐาน ชีวิตสุขภาพ การศึกษา และสามารถมองเห็นเป็นสิ่งที่คนการมีส่วนร่วม ดังนั้น สิทธิมนุษยชนได้รับความแข็งแรงในช่วงที่ผ่านมาเช่นที่พวกเขาเชื่อมต่อกับใบสั่งการเมืองโลกประชาธิปไตยใหม่จากสงครามเย็น พวกเขาให้รหัสกลางของค่าสำหรับคำสั่งนี้