The literacy test alone was not eno

The literacy test alone was not enough to prevent most potential immigrants from entering, so members of Congress sought a new way to restrict immigration in the 1920s. Immigration expert and Republican Senator from Vermont William P. Dillingham introduced a measure to create immigration quotas, which he set at three percent of the total population of the foreign-born of each nationality in the United States as recorded in the 1910 census. This put the total number of visas available each year to new immigrants at 350,000. It did not, however, establish quotas of any kind for residents of the Western Hemisphere. President Wilson opposed the restrictive act, preferring a more liberal immigration policy, so he used the pocket veto to prevent its passage. In early 1921, the newly inaugurated President Warren Harding called Congress back to a special session to pass the law. In 1922, the act was renewed for another two years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดสอบความรู้เพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะป้องกันไม่ให้ผู้อพยพที่มีศักยภาพมากที่สุดจากการเข้าสู่ดังนั้นสมาชิกของสภาคองเกรสหาวิธีใหม่ในการ จำกัด การตรวจคนเข้าเมืองในช่วงปี ค.ศ. 1920 ผู้เชี่ยวชาญด้านตรวจคนเข้าเมืองและวุฒิสมาชิกรีพับลิกันจากรัฐเวอร์มอนต์วิลเลียมพี Dillingham แนะนำวัดในการสร้างโควต้าตรวจคนเข้าเมืองที่ที่เขาตั้งไว้ที่ร้อยละสามของประชากรทั้งหมดของต่างประเทศที่เกิดสัญชาติในแต่ละประเทศสหรัฐอเมริกาที่บันทึกไว้ในการสำรวจสำมะโนประชากร 1910 นี้นำจำนวนรวมของวีซ่าที่มีอยู่ในแต่ละปีเพื่อผู้อพยพใหม่ 350,000 มันไม่ได้ แต่สร้างโควต้าใด ๆ ที่อาศัยอยู่ในซีกโลกตะวันตก ประธานาธิบดีวิลสันตรงข้ามกับการกระทำเข้มงวดเลือกนโยบายการอพยพเสรีนิยมมากขึ้นเพื่อยับยั้งเขาใช้กระเป๋าเพื่อป้องกันไม่ให้เดิน ในช่วงต้นปี 1921 ประธานเปิดใหม่วอร์เรนฮาร์ดิ้งที่เรียกว่าสภาคองเกรสกลับไปที่เซสชั่นพิเศษที่จะผ่านกฎหมาย ในปี 1922 การกระทำขึ้นมาใหม่อีกสองปี.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทดสอบวัดเพียงอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอที่จะป้องกันที่สุดอาจอพยพเข้า เพื่อสมาชิกรัฐสภาค้นหาวิธีการใหม่ในการจำกัดการตรวจคนเข้าเมืองในปี 1920 ผู้เชี่ยวชาญตรวจคนเข้าเมืองและสวีสาธารณรัฐสังคมนิยมจากรัฐเวอร์มอนต์ William P. Dillingham แนะนำวัดสร้างโควต้าตรวจคนเข้าเมือง ซึ่งเขาได้ที่ร้อยละ 3 ของประชากรทั้งหมดของ foreign-born แต่ละสัญชาติสหรัฐอเมริกาตามที่บันทึกไว้ในสำนึก 1910 นี้ทำวีซ่ามีจำนวนแต่ละปีให้อพยพใหม่ที่ 350000 มันไม่ไม่ อย่างไรก็ตาม สร้างโควต้าใด ๆ สำหรับชาวซีกโลกตะวันตก ประธานาธิบดีวิลสันข้ามบัญญัติจำกัด ร่วมนโยบายตรวจคนเข้าเมืองเสรีมากขึ้น ดังนั้นเขาใช้ยับยั้งกระเป๋าเพื่อป้องกันเส้นทางการ ในช่วงปี 1921 ดดิงวอร์เรนประธานใหม่ inaugurated เรียกสภากลับไปยังเซสชันพิเศษผ่านกฎหมาย ในค.ศ. 1922 บัญญัติได้ขยายอีกสองปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดสอบการอ่านออกเขียนได้อย่างเดียวไม่พอที่จะป้องกันไม่ให้มากที่สุดเข้ามาอาจเกิดขึ้นจากการเข้าสู่การเพื่อให้สมาชิกของ สภา คองเกรสได้แสวงหาวิธีใหม่ในการจำกัดการตรวจคนเข้าเมืองในช่วงทศวรรษที่ 1920 s William P . dillingham กองตรวจคนเข้าเมืองจากผู้เชี่ยวชาญและพรรครีพับลิกันสมาชิก วุฒิสภา จากรัฐเวอร์มอนต์ออกมาตรการเพื่อสร้างโควต้ากองตรวจคนเข้าเมืองที่เขาตั้งค่าที่ร้อยละ 3 ของประชากรทั้งหมดของต่างประเทศเกิดของสัญชาติแต่ละตัวในประเทศสหรัฐอเมริกาและในปี 1910 การสำรวจสำมะโนประชากรที่ โรงแรมแห่งนี้ให้ใส่จำนวนรวมของการจดทะเบียนสมรสการจดทะเบียนหย่าให้บริการทุกปีการอพยพเข้ามาใหม่ที่ 350,000 ไม่ได้อย่างไรก็ตามการสร้างโควต้าของทุก ประเภท สำหรับผู้เข้าพักในซีกโลกตะวันตกที่ กรรมการผู้จัดการใหญ่วิลสันซึ่งตรงข้ามกับการกระทำที่จำกัดชื่นชอบการตรวจคนเข้าเมืองแบบเสรีนิยมซึ่งจะทำให้เขาใช้สิทธิยับยั้งกระเป๋าเพื่อป้องกันไม่ให้การผ่านของโรงแรม ในช่วงเช้าตรู่ 1921 กรรมการผู้จัดการใหญ่ Warren ฮาร์ดิงที่ได้รับอย่างเป็นทางการที่เรียกว่าการประชุมกลับไปยังเซสชันพิเศษที่จะผ่านกฎหมายนี้ ใน 1922 ทำหน้าที่เป็นต่ออายุสำหรับอีกสองปี.