This is all going to be sad so I'm

This is all going to be sad so I'm going to need you to be strong.

Thank you for reading everything I've written for the past few years. Remember when we first found each other? It was so long ago, it all seems like it happened to different people or like it was something from a TV show.

All I can remember are scenes.

Thank you for looking at every picture Jon took. I would never presume to speak for both of us but I assure you, he is grateful for your patronage.

Both Jon and I have things we want to pursue that don't involve I Wrote This For You right now. Most books, comics, songs, movies, all stories in fact, have endings. But this one doesn't.

If both Jon and I find our way back here, we'll pick up where we left off.

I will still be releasing the text-only edition of I Wrote This For You, which will contain the entries that I intended on putting here.

I am still planning on visiting the Philippines and other parts of the world too. I owe Cape Town a book reading and that's going to happen soon.

.. but why?

Because after writing more than 1200 entries since 2006, I feel like I've said what I wanted to say here. At least, right now. And after spending a year on every poetry bestseller list (and only being outsold by Shakespeare most days), this seems like a good time to stop. Even if the book didn't do as well as it has, both Jon and I would still feel like we did what we came here to do. To do something new that hadn't been done and to be able to hold it in our hands (Thank you Michelle).

Because there's a new book I want to write. There's a comic strip that doesn't look like a comic strip I want to write. Because my friends and I all have guitars and we want to write songs together. Because I want to scream the new poems I write into a microphone. Because I want to write a book of poems that isn't called I Wrote This For You.

And those are all things that will let me say new things.

I am eternally grateful for all the amazing experiences this has allowed me, to all the amazing people I met from all over the world, to everyone who chose to spend their time with us.

Thank you for making me feel less alone. Thank you for making each other feel less alone.

I will still be active on twitter, sharing my thoughts and any news, although it doesn't seem right to call it "I Wrote This For You" so I will be using my real name.

I will still post my favourite entries from I Wrote This For You (and any new work) on facebook.

If I have anything to add to I Wrote This For You, they will be written in those places.

If you make something inspired by I Wrote This For You (or Intentional Dissonance) on tumblr, I will still find it and share it.

I will still be here. If you leave me a comment, I will read it.

This is not the end. This is something far more exciting than that. It is going into the realm of the unknown, to see what can be known.

And then seeing if we can find our way back.

I'm sorry if this hurts. I know it hurts me.

I will always love you. I will always miss you.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งหมดนี้จะเป็นที่น่าเศร้าดังนั้นฉันจะต้องการให้คุณมีความแข็งแรง. ขอบคุณสำหรับการอ่านทุกอย่างที่ผมเคยเขียนไม่กี่ปีที่ผ่านมา จำได้ว่าเมื่อครั้งแรกที่เราพบกัน? มันก็นานมาแล้วมันทั้งหมดดูเหมือนว่ามันเกิดขึ้นกับคนที่แตกต่างกันหรือเหมือนมันเป็นอะไรบางอย่างจากรายการทีวี. ทั้งหมดที่ฉันสามารถจำฉาก. ขอบคุณสำหรับการมองภาพทุกจอนเอา ฉันจะไม่เข้าใจจะพูดสำหรับเราทั้งคู่ แต่ผมขอยืนยันว่าเขารู้สึกขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของคุณ. ทั้งจอนและฉันมีสิ่งที่เราต้องการที่จะไล่ตามที่ไม่เกี่ยวข้องกับฉันเขียนนี้สำหรับคุณในขณะนี้ หนังสือส่วนใหญ่, การ์ตูน, เพลง, ภาพยนตร์เรื่องทั้งหมดในความเป็นจริงมีตอนจบ แต่อันนี้ไม่ได้. ถ้าทั้งจอนและฉันพบทางของเรากลับมาที่นี่เราจะเลือกที่เราออกมา. ผมจะยังคงได้รับการปล่อยรุ่นข้อความอย่างเดียวของผมเขียนนี้สำหรับคุณซึ่งจะมีรายการ ที่ฉันตั้งใจในการวางที่นี่. ฉันยังคงวางแผนจะไปเยือนฟิลิปปินส์และชิ้นส่วนอื่น ๆ ของโลกมากเกินไป ฉันเป็นหนี้เคปทาวน์อ่านหนังสือและที่จะเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้. .. แต่ทำไม? เพราะหลังจากที่เขียนมากกว่า 1,200 รายการตั้งแต่ปี 2006 ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้กล่าวว่าสิ่งที่ผมอยากจะบอกว่าที่นี่ อย่างน้อยตอนนี้ และหลังจากการใช้จ่ายปีในทุกรายการขายบทกวี (และถูกเขม่าเช็คสเปียร์วันส่วนใหญ่) นี้ดูเหมือนว่าช่วงเวลาที่ดีที่จะหยุด แม้ว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ได้ทำเช่นเดียวกับที่มันมีทั้งจอนและฉันยังคงรู้สึกเหมือนที่เราทำในสิ่งที่เรามาที่นี่เพื่อทำ ที่จะทำอะไรใหม่ ๆ ที่ไม่เคยทำและเพื่อให้สามารถที่จะถือไว้ในมือของเรา (ขอบคุณมิเชล). เพราะมีหนังสือเล่มใหม่ของผมอยากจะเขียน มีการ์ตูนที่ดูไม่เหมือนการ์ตูนผมอยากจะเขียนเป็น เพราะเพื่อนของฉันและฉันทุกคนมีกีต้าร์และเราต้องการที่จะเขียนเพลงด้วยกัน เพราะผมต้องการที่จะกรีดร้องบทกวีใหม่ที่ผมเขียนลงในไมโครโฟน เพราะผมต้องการที่จะเขียนหนังสือบทกวีที่ไม่ได้เรียกว่าผมเขียนนี้สำหรับคุณ. และผู้ที่มีทุกสิ่งที่จะช่วยให้ฉันบอกว่าสิ่งใหม่ ๆ . ฉันรู้สึกขอบคุณนิรันดร์สำหรับทุกประสบการณ์ที่น่าตื่นตาตื่นใจนี้ได้อนุญาตให้ฉันไปทั้งหมด คนที่น่าตื่นตาตื่นใจผมได้พบจากทั่วทุกมุมโลกให้กับทุกคนที่เลือกที่จะใช้เวลาของเขากับเรา. ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้สึกน้อยเพียงอย่างเดียว ขอบคุณที่ทำให้แต่ละคนอื่น ๆ รู้สึกน้อยเพียงอย่างเดียว. ฉันจะยังคงใช้งานอยู่บน Twitter, แบ่งปันความคิดของฉันและข่าวใด ๆ แม้ว่ามันจะดูเหมือนจะไม่สิทธิที่จะเรียกมันว่า "ผมเขียนนี้สำหรับคุณ" ดังนั้นผมจะใช้ชื่อจริงของฉัน . ผมจะยังคงโพสต์รายการที่ชื่นชอบจากที่ผมเขียนนี้สำหรับคุณ (และการทำงานใด ๆ ใหม่) บน facebook. ถ้าฉันมีอะไรที่จะเพิ่มให้กับผมเขียนนี้สำหรับคุณพวกเขาจะถูกเขียนในสถานที่เหล่านั้น. ถ้าคุณทำบางสิ่งบางอย่างแรงบันดาลใจจาก ผมเขียนนี้สำหรับคุณ (หรือเจตนาไม่ลงรอยกัน) ลิขสิทธิ์ก็ยังจะพบว่ามันและร่วมกัน. ผมจะยังคงอยู่ที่นี่ หากคุณทิ้งฉันแสดงความคิดเห็นผมจะอ่านมัน. นี้ไม่สิ้นสุด นี่คือสิ่งที่น่าตื่นเต้นมากขึ้นไปกว่านั้น มันเป็นไปในดินแดนที่ไม่รู้จักที่จะเห็นสิ่งที่สามารถเป็นที่รู้จัก. และจากนั้นก็เห็นว่าเราสามารถหาทางกลับ. ฉันขอโทษที่ว่านี้เจ็บ ฉันรู้ว่ามันเจ็บฉัน. ฉันจะรักคุณตลอด ผมจะคิดถึงคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดนี้จะเป็นเศร้าดังนั้นผมต้องการให้คุณเข้มแข็ง

ขอบคุณที่อ่านทุกอย่างที่ฉันได้เขียนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา จำครั้งแรกที่เราเจอกัน มันผ่านมานานแล้ว มันเหมือนกับ มันเกิดขึ้นกับคนอื่น หรือเหมือนมีอะไรจากรายการทีวี

เท่าที่จำได้มีฉาก

ขอบคุณสำหรับมองภาพทุกภาพ จอน เอาได้ผมไม่เคยคิดว่าจะพูดกับเราสองคน แต่ผมมั่นใจ เขาเป็นขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของคุณ .

ทั้งจอนและฉันมีสิ่งที่เราต้องการที่จะไล่ตามมันไม่เกี่ยวกับที่ผมเขียนนี้สำหรับคุณ ตอนนี้ หนังสือที่สุด , การ์ตูน , เพลง , ภาพยนตร์ , เรื่องราวทั้งหมด ในความเป็นจริง มีตอนจบ แต่อันนี้ไม่รู้

ถ้าทั้งจอนและฉันก็หาทางกลับมาที่นี่ เราก็เลือกที่ที่เราซ้ายปิด .

ฉันก็จะปล่อยเฉพาะข้อความที่ผมเขียนนี้รุ่นของคุณ ซึ่งจะประกอบด้วยรายการที่ผมตั้งใจให้ที่นี่

ผมยังวางแผนในการไปเยือนประเทศฟิลิปปินส์ และส่วนอื่นๆ ของโลกด้วย ผมเป็นหนี้ เคป ทาวน์ การอ่านหนังสือ และที่กำลังจะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้

. . . . . . . แต่ทำไม ?

เพราะหลังจากเขียนมากกว่า 1 , 200 รายการ ตั้งแต่ 2549ผมรู้สึกเหมือน ผมพูดในสิ่งที่ผมต้องการจะพูดที่นี่ อย่างน้อย ในตอนนี้ และหลังจากที่ใช้เวลาเป็นปีทุกบทกวี bestseller รายการ ( และโดนเขม่า โดยเช็คสเปียร์วันมากที่สุด ) นี้ดูเหมือนว่าเวลาที่ดีที่จะหยุด แม้ว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ได้ทำเช่นกัน มีทั้ง จอน และฉันก็ยังรู้สึกว่า เราทำอะไร เราก็จะทำทำสิ่งใหม่ที่ไม่เคยทำมา และสามารถถือไว้ในมือของเรา ( ขอบคุณมิเชล )

เพราะมีหนังสือเล่มใหม่ที่ผมต้องการเขียน มันเป็นการ์ตูนที่ดูไม่เหมือนการ์ตูนเรื่องที่ผมต้องการจะเขียน เพราะฉันและเพื่อนของฉันทั้งหมดมีกีต้าร์และเราต้องการที่จะเขียนเพลงด้วยกัน เพราะฉันต้องการที่จะร้องใหม่บทกวีที่ผมเขียนลงในไมโครโฟนเพราะฉันต้องการที่จะเขียนหนังสือบทกวีที่ผมเขียนนี้ไม่ได้เรียกว่าคุณ

และนั่นคือสิ่งทั้งหมดที่ฉันจะพูดเรื่องใหม่

ผมขอบคุณสำหรับทุกประสบการณ์ที่น่าทึ่งนี้ได้อนุญาตให้ฉันเพื่อทุกคนที่น่าตื่นตาตื่นใจผมได้จากทั่วโลก ทุกคนที่เลือกที่จะใช้เวลากับเรา

ขอบคุณที่ทำให้ผมรู้สึกเหงาน้อยลงขอบคุณที่ทำให้คนอื่นรู้สึกโดดเดี่ยวน้อยลง

ผมจะยังสามารถใช้งานบน Twitter , แบ่งปันความคิด และมีข่าว แต่ดูเหมือนจะไม่สิทธิที่จะเรียกมันว่า " ผมเขียนจดหมายถึงคุณ " ผมจะใช้ชื่อจริงของผม

ผมจะโพสต์รายการโปรดของฉันจากที่ผมเขียน นี้สำหรับคุณ ( งานใหม่ ) บน Facebook

ถ้ามีอะไรเพิ่ม ผมเขียนจดหมายถึงคุณ