involving an often ambiguous intera

involving an often ambiguous interaction of multiple genes and environmental
factors. Now, having a better understanding of the genomics of mental disorders,
genetics referrals are becoming more common (Pestka, 2006). Typically,
psychiatric disorders arise as a result of contributions from both genetic and
environmental factors. No genetic tests are currently clinically available for mental
disorders such as schizophrenia and bipolar disorder. The full spectrum of genetic
variants associated with susceptibility remains unknown and estimates of recurrence
typically have the form of ranges rather than single absolute numbers (Hippman,
Lohn, Ringrose, Inglis, Cheek, & Austin, 2013). However, although genetic testing
should (arguably) always be accompanied by genetic counselling, the lack of
genetic testing should not preclude the provision of genetic counselling for
psychiatric disorders (Austin & Honer, 2008).
Genetic counselling for psychiatric disorders has to a great extent advanced
alongside the growing field of psychiatric genetics (Hall, 1996; Papadimitriou &
Dikeos, 2003). It is however a relatively new discipline and studies assessing the
process and best practice are limited (Finn & Smoller, 2006). Mental disorders are
complex (Faraone, Tsuang, & Tsuang, 1999; Finn & Smoller, 2006), fraught with
diagnostic ambiguity and phenotypic variability (Muhle, Trentacoste, & Rapin,
A. Ionescu, R. Moldovan
Cognition, Brain, Behavior. An Interdisciplinary Journal
19 (2015) 165-177
167
2004; Austin & Honer, 2005), engender feelings of stigma (Austin & Honer, 2005),
do not lend themselves to clear-cut recurrence risks (Folstein & Rosen-Sheidley,
2001; Austin & Peay, 2006) and involve terminology unfamiliar to most genetic
counsellors (Peay & Rosen Sheidley, 2008). However, because psychiatric
disorders are common in the population, most genetic counsellors will inevitably
encounter many patients with personal or family histories of psychiatric illness.
Severe mental disorders and schizophrenia
Mental disorders are rather common, internationally affecting hundreds of millions
of people each year (Kessler, Chiu, Demler, & Walters, 2005). The World Health
Organization (WHO) estimates that the total burden of mental disorders – which is
generally measured in disability-adjusted life years (DALY), representing the total
number of years lost to illness, disability, or premature death within a given
population – is the leading contributor in health care by including twice as many
DALYS as cardiovascular diseases and cancers. At a closer look, data show that
even though mental disorders are widespread in the population, the main burden of
illness is concentrated in a much smaller proportion — about 6% — who suffer
from a severe mental disorder such as schizophrenia, obsessive-compulsive
disorder, depression, bipolar or schizoaffective disorder (Kessler et al., 2005).
Mental disorders are known to be associated with a great number of
etiopathogenetic mechanisms. We know for a fact that genes and family history
play a significant role and that life experiences, such as stress or a history of abuse
also have a great contribution; a number of other factors may increase risks, such as
use of illegal drugs (http://www.nimh.nih.gov).
Studies have consistently shown that mental disorders are relatively highly
heritable (Kendler, Karkowski-Shuman, & Walsh 1996). As a matter of fact,
heritability for mental disorders is substantially higher than for other medical
conditions such as breast cancer or heart disease which are widely recognized as
having a familial component (Austin, 2005). Schizophrenia has an estimated
heritability of 60–85% (Parnas, Jacobsen, Schulsinger, Schulsinger, & Mednick,
1993; Sham, Jones, & Russell, 1994) and the numbers for bipolar disorder are
around 70–85 % (Gottesman & Shields, 1991; Papadimitriou & Dikeos, 2003). Yet,
the etiology of mental disorders is complex and far from being completely clarified,
with both genetic and environmental components contributing to their development.
For many years, mental health professionals have recognized that psychiatric
disorders tend to “run in families” and have asked patients about any family history

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกี่ยวข้องกับการโต้ตอบไม่ชัดเจนมักหลายยีน และสิ่งแวดล้อมปัจจัย ตอนนี้ มีความเข้าใจด้าน genomics ของโรคจิตพันธุศาสตร์อ้างอิงจะกลายเป็นเพิ่มเติมทั่วไป (Pestka, 2006) โดยทั่วไปโรคทางจิตเวชที่เกิดขึ้นจากการจัดสรรจากทั้งพันธุกรรม และปัจจัยสิ่งแวดล้อม การทดสอบทางพันธุกรรมไม่มีในขณะนี้ทางคลินิกจิตเวชโรคเช่นโรคจิตเภทและโรค bipolar หลากหลายทางพันธุกรรมตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับภูมิไวรับยังคงไม่รู้จัก และประเมินค่าของการเกิดขึ้นโดยทั่วไปมีรูปแบบของช่วงแทนที่เป็นตัวเลขแน่นอนเดี่ยว (Hippmanโหลน Ringrose, Inglis แก้ม และ Austin, 2013) อย่างไรก็ตาม แม้ว่าการทดสอบทางพันธุกรรมควร (ว่า) เสมอจะมาพร้อมกับพันธุกรรมให้คำปรึกษา การขาดการทดสอบทางพันธุกรรมควรได้ห้ามจัดที่ให้คำปรึกษาทางพันธุกรรมสำหรับโรคทางจิตเวช (Austin และ Honer, 2008)ให้คำปรึกษาทางพันธุกรรมสำหรับโรคทางจิตเวชได้ในระดับดีขั้นสูงควบคู่ไปกับการเติบโตด้านพันธุศาสตร์จิตเวช (ฮอลล์ 1996 Papadimitriou และDikeos, 2003) เป็นวินัยที่ค่อนข้างใหม่และประเมินการศึกษากระบวนการและแนวทางปฏิบัติที่จำกัด (ฟินน์และ Smoller, 2006) เป็นโรคจิตคอมเพล็กซ์ (Faraone, Tsuang, & Tsuang, 1999 ฟินน์ & Smoller, 2006), เต็มไปด้วยย่อการวินิจฉัยและความแปรผันไทป์ (Muhle, Trentacoste, & RapinA. Ionescu, R. มอลโดวาลักษณะการทำงานประชาน สมอง รายที่อาศัย19 (2015) 165-1771672004 Austin และ Honer, 2005), ความรู้สึกของภาพดอกไม้ (Austin และ Honer, 2005), engenderยืมตัวเองไปที่แน่ชัดเกิดความเสี่ยง (Folstein & Sheidley โร2001 Austin & Peay, 2006) และเกี่ยวข้องกับคำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยกับพันธุกรรมมากที่สุดให้คำปรึกษา (Peay และโร Sheidley, 2008) อย่างไรก็ตาม เนื่องจากจิตแพทย์โรคที่ใช้กันทั่วไปในประชากร ให้คำปรึกษาทางพันธุกรรมส่วนใหญ่ย่อมจะพบผู้ป่วยที่ มีประวัติส่วนตัว หรือครอบครัวเจ็บป่วยทางจิตเวชความผิดปกติทางจิตอย่างรุนแรงและโรคจิตเภทโรคจิตค่อนข้างทั่วไป ต่างประเทศกระทบหลายร้อยล้านคนแต่ละปี (Kessler, Chiu, Demler และ Walters, 2005) สุขภาพโลกองค์กร (ที่) ประเมินว่าภาระรวมของโรคจิต – ซึ่งเป็นโดยทั่วไปวัดปีพิการปรับชีวิต (DALY), แทนผลรวมจำนวนปีที่สูญหาย การเจ็บป่วย ทุพพลภาพ ตายก่อนวัยอันควรภายในที่กำหนด-เป็นผู้นำในการดูแลสุขภาพ โดยรวมทั้งสองเป็นจำนวนมากDALYS เป็นโรคหัวใจและโรคมะเร็ง ที่ดูใกล้ชิด ข้อมูลแสดงว่าแม้ โรคจิตอยู่อย่างแพร่หลายในประชากร ภาระงานหลักของเจ็บป่วยจะเข้มข้นในการมากสัดส่วนเล็กลงคือประมาณ 6% — ที่ประสบจากความผิดปกติทางจิตอย่างรุนแรงเช่นโรคจิตเภท obsessive-compulsiveโรค โรคซึมเศร้า โรคไฟที่ไบโพลาร์ หรือ schizoaffective (Kessler et al., 2005)ทราบว่าโรคจิตกับมากetiopathogenetic กลไก เรารู้ความจริงว่ายีนและประวัติครอบครัวมีบทบาทสำคัญ และชีวิตที่ ประสบการณ์ เช่นความเครียดหรือประวัติการถูกล่วงละเมิดนอกจากนี้ยัง มีส่วนดี ปัจจัยอื่น ๆ อาจเพิ่มความเสี่ยง เช่นการใช้ยาเสพติด (ส่วน http://www.nimh.nih.gov)การศึกษาได้แสดงความผิดปกติทางจิตใจค่อนข้างสูงอย่างต่อเนื่องheritable (Kendler, Karkowski Shuman และวอลช์ 1996) ว่ากันตามจริงheritability สำหรับโรคจิตมีมากสูงกว่าการแพทย์อื่น ๆเช่นมะเร็งเต้านมหรือโรคหัวใจซึ่งเป็นที่ยอมรับเป็นมีส่วนประกอบภาวะ (Austin, 2005) โรคจิตเภทมีการheritability 60 – 85% (รามา จาบ Schulsinger, Schulsinger และ Mednick1993 ซัมซุยโป โจนส์ และ รัสเซล 1994) และหมายเลขสำหรับโรค bipolarประมาณ 70-85% (Gottesman และโล่ 1991 Papadimitriou & Dikeos, 2003) ยังวิชาการของโรคจิต มาซับซ้อน จากการขึ้อย่างสมบูรณ์มีส่วนทั้งพันธุกรรม และสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการพัฒนาของพวกเขาหลายปี ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิตได้รับรู้ว่าจิตแพทย์โรคที่มักจะ "ทำงานในครอบครัว" และถามผู้ป่วยเกี่ยวกับประวัติครอบครัวใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่เกี่ยวข้องกับการทำงานร่วมกันมักจะคลุมเครือของยีนและสิ่งแวดล้อมหลายปัจจัย ตอนนี้มีความเข้าใจที่ดีขึ้นของฟังก์ชั่นของความผิดปกติทางจิตอ้างอิงพันธุศาสตร์จะกลายเป็นเรื่องปกติมากขึ้น (Pestka 2006) โดยปกติแล้วโรคทางจิตเวชที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากการมีส่วนร่วมจากทั้งทางพันธุกรรมและปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม ไม่มีการทดสอบทางพันธุกรรมที่มีอยู่ในปัจจุบันทางการแพทย์สามารถใช้ได้สำหรับจิตผิดปกติเช่นโรคจิตเภทและโรคสองขั้ว เต็มสเปกตรัมของพันธุกรรมสายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องกับความอ่อนแอยังไม่ทราบและประมาณการของการเกิดซ้ำมักจะมีรูปแบบของช่วงมากกว่าตัวเลขที่แน่นอนเดียว(Hippman, Lohn, Ringrose, Inglis, แก้มและออสติน 2013) อย่างไรก็ตามแม้ว่าการทดสอบทางพันธุกรรมควร (เนื้อหา) มักจะมาพร้อมกับการให้คำปรึกษาทางพันธุกรรมการขาดการทดสอบทางพันธุกรรมไม่ควรดักคอการให้คำปรึกษาทางพันธุกรรมสำหรับโรคทางจิตเวช (ออสตินและ honer 2008). การให้คำปรึกษาทางพันธุกรรมสำหรับความผิดปกติทางจิตเวชมีในระดับที่ดี ขั้นสูงควบคู่ไปกับด้านการเจริญเติบโตของพันธุศาสตร์จิตเวช(ฮอลล์ 1996; & Papadimitriou Dikeos, 2003) แต่มันเป็นวินัยที่ค่อนข้างใหม่และการศึกษาการประเมินกระบวนการและการปฏิบัติที่ดีที่สุดจะถูก จำกัด (ฟินน์และ Smoller 2006) ความผิดปกติทางจิตมีความซับซ้อน (Faraone, Tsuang และ Tsuang 1999; & Smoller ฟินแลนด์, 2006) ที่เต็มไปด้วยความคลุมเครือในการวินิจฉัยและความแปรปรวนฟีโนไทป์(Muhle, Trentacoste และ Rapin, เอ Ionescu, อาร์มอลโดวารู้ความเข้าใจสมองพฤติกรรม. สหวิทยาการวารสาร19 (2015) 165-177 167 ปี 2004; ออสตินและ honer, 2005) ทำให้เกิดความรู้สึกของความอัปยศ (ออสตินและ honer, 2005) ไม่ได้ยืมตัวกับความเสี่ยงการเกิดซ้ำล้างตัด (Folstein & Rosen-Sheidley, 2001; ออสติน Peay และ 2006) และเกี่ยวข้องกับคำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยกับทางพันธุกรรมมากที่สุดที่ปรึกษา(Peay และโรเซ็น Sheidley 2008) แต่เนื่องจากผู้ป่วยจิตเวชที่มีความผิดปกติที่พบบ่อยในประชากรที่ปรึกษาทางพันธุกรรมมากที่สุดย่อมจะพบผู้ป่วยจำนวนมากที่มีประวัติส่วนตัวหรือครอบครัวของผู้ป่วยจิตเวช. ผิดปกติทางจิตอย่างรุนแรงและโรคจิตเภทผิดปกติทางจิตเป็นเรื่องธรรมดาแต่ในต่างประเทศส่งผลกระทบต่อหลายร้อยล้านคนในแต่ละปี(เคสเลอร์ , ชิว, Demler และวอลเตอร์ส, 2005) สุขภาพโลกองค์การ (WHO) ประมาณการว่าภาระรวมของความผิดปกติทางจิต - ซึ่งเป็นวัดโดยทั่วไปในปีชีวิตความพิการปรับ(DALY) คิดเป็นจำนวนหลายปีที่หายไปจากความเจ็บป่วยความพิการหรือเสียชีวิตก่อนวัยอันควรภายในกำหนดประชากร- เป็นผู้สนับสนุนชั้นนำในการดูแลสุขภาพโดยรวมทั้งสองเท่าDALYs เป็นโรคหัวใจและหลอดเลือดและโรคมะเร็ง ที่มองใกล้ข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าถึงแม้ความผิดปกติทางจิตเป็นที่แพร่หลายในประชากรภาระหลักของการเจ็บป่วยที่มีความเข้มข้นในสัดส่วนที่มีขนาดเล็กมาก- ประมาณ 6% - ที่ทุกข์ทรมานจากความผิดปกติทางจิตอย่างรุนแรงเช่นโรคจิตเภทครอบงำความผิดปกติซึมเศร้าไบโพลาร์หรือโรคก้ำกึ่งระหว่างจิตเภท (เคสเลอร์ et al., 2005). ความผิดปกติทางจิตเป็นที่รู้จักกันจะเกี่ยวข้องกับจำนวนมากของกลไก etiopathogenetic เรารู้สำหรับข้อเท็จจริงที่ว่ายีนและประวัติครอบครัวมีบทบาทสำคัญและประสบการณ์ชีวิตเช่นความเครียดหรือมีประวัติของการละเมิดยังมีผลงานที่ดี; จำนวนของปัจจัยอื่น ๆ ที่อาจเพิ่มความเสี่ยงเช่นการใช้ยาเสพติด(http://www.nimh.nih.gov). การศึกษาได้แสดงให้เห็นอย่างสม่ำเสมอว่าผิดปกติทางจิตค่อนข้างสูงทางพันธุกรรม (Kendler, Karkowski-Shuman และวอลช์ 1996 ) เป็นเรื่องของความเป็นจริงพันธุกรรมสำหรับความผิดปกติทางจิตเป็นอย่างมากสูงกว่าทางการแพทย์อื่น ๆ เงื่อนไขเช่นโรคมะเร็งเต้านมหรือโรคหัวใจที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นมีองค์ประกอบครอบครัว (ออสติน, 2005) โรคจิตเภทมีการประเมินพันธุกรรมของ 60-85% (Parnas, จาคอป Schulsinger, Schulsinger และ Mednick, 1993; แชมโจนส์และรัสเซล 1994) และตัวเลขสำหรับโรคสองขั้วเป็นรอบ70-85% (Gottesman และโล่ 1991; & Papadimitriou Dikeos, 2003) แต่สาเหตุของความผิดปกติทางจิตมีความซับซ้อนและห่างไกลจากการชี้แจงอย่างสมบูรณ์กับทั้งองค์ประกอบทางพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการพัฒนาของพวกเขา. หลายปีที่ผ่านผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิตได้รับการยอมรับว่าจิตเวชความผิดปกติมีแนวโน้มที่จะ "ทำงานในครอบครัว" และได้ถามผู้ป่วย เกี่ยวกับประวัติครอบครัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่เกี่ยวข้องกับการปฏิสัมพันธ์มักจะคลุมเครือของยีนหลายและปัจจัยสิ่งแวดล้อม

ตอนนี้ มีความเข้าใจที่ดีขึ้นของลักษณะทางพันธุกรรมของความผิดปกติทางจิต ,
ส่งต่อพันธุกรรมจะกลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้น ( pestka , 2006 ) โดยปกติ
โรคทางจิตเวชเกิดขึ้นเป็นผลมาจากการบริจาคทั้งจากพันธุกรรมและ
ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม ไม่มีการทดสอบทางพันธุกรรมอยู่ในขณะนี้สามารถใช้ได้สำหรับสุขภาพจิต
ทางการแพทย์โรค เช่น โรคจิตเภท โรคอารมณ์สองขั้ว . สเปกตรัมเต็มของตัวแปรทางพันธุกรรมที่เกี่ยวข้องกับความอ่อนแอยังไม่ทราบ

และประมาณการการมักจะมีรูปแบบของช่วงมากกว่าเดียวแน่นอนตัวเลข ( hippman
ringrose Inglis ลอ น , , , , แก้ม , &ออสติน 2013 ) อย่างไรก็ตาม แม้ว่า
การทดสอบทางพันธุกรรม ( arguably ) เสมอพร้อมด้วยพันธุกรรมของการให้คำปรึกษาขาด
การทดสอบทางพันธุกรรมที่ไม่ควรขัดขวางการให้คำปรึกษาทางพันธุกรรมสำหรับ
โรคทางจิตเวช ( ออสติน& honer , 2008 ) .
พันธุกรรมให้คำปรึกษาสำหรับโรคทางจิตเวชมีขอบเขตมากขั้นสูงควบคู่ไปกับการเติบโตของพันธุศาสตร์
ด้านจิตเวช ( Hall , 1996 ; papadimitriou &
dikeos , 2003 ) แต่มันเป็นวินัยที่ค่อนข้างใหม่และการศึกษาการประเมิน
กระบวนการและวิธีปฏิบัติที่ดีที่สุดจะถูก จำกัด ในนาม& smoller , 2006 ) ความผิดปกติทางจิตมี
ซับซ้อน ( หลักทรัพย์ tsuang & , , tsuang , 1999 ; ฟินน์& smoller , 2006 ) , เต็มไปด้วยความคลุมเครือ และความแปรปรวน
วินิจฉัยคุณสมบัติ ( trentacoste มูห์เลอ , , & rapin
. โอเนสคู , มอลโดวา , R
สติปัญญา , สมอง , พฤติกรรม วารสารสหวิทยาการ
19 ( 2015 )

165-177 167 2004 ; ออสติน& honer , 2005 )บังเกิดความรู้สึกของความอัปยศ ( ออสติน& honer , 2005 ) ,
ไม่ยืมตัวเองไปเสี่ยงอีกชัดเจน ( folstein &โรเซน sheidley
, 2001 ; ออสติน& peay , 2006 ) และเกี่ยวข้องกับคำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยกับที่ปรึกษาทางพันธุกรรมมากที่สุด (
peay &โรเซน sheidley , 2008 ) อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความผิดปกติทางจิต
ที่พบบ่อยในประชากร ที่ปรึกษาทางพันธุกรรมมากที่สุดย่อม
พบผู้ป่วยหลายรายที่มีประวัติส่วนบุคคลหรือครอบครัวของความเจ็บป่วยทางจิต ความผิดปกติทางจิตจิตเภท

รุนแรงและความผิดปกติทางจิตจะค่อนข้างทั่วไปในระดับสากลที่มีผลต่อหลายร้อยล้าน
ของคนในแต่ละปี ( เคสเลอร์ ชิว demler & , , วอลเตอร์ส , 2005 )
สุขภาพโลกองค์การ ( WHO ) ประมาณการว่าภาระทั้งหมดของความผิดปกติทางจิตซึ่ง
จำกัดโดยทั่วไปวัดในการปรับปีชีวิต ( เดลี ) หมายถึงจำนวนรวม
ปีหายไป เจ็บป่วย พิการ หรือตายก่อนวัยอันควรภายในให้
ประชากร–เป็นบริษัทผู้สนับสนุนในการดูแลสุขภาพโดยรวมเป็นสองครั้งได้มากมาย
เป็นโรคหัวใจและหลอดเลือดและโรคมะเร็ง . ที่ดูใกล้ แสดงข้อมูลว่า
แม้ว่าความผิดปกติทางจิตเป็นที่แพร่หลายในประชากรภาระหลักของ
เจ็บป่วยมีความเข้มข้นในขนาดเล็กมาก สัดส่วนประมาณ 6% - ผู้ประสบ
จากรุนแรงทางจิตเช่นจิตเภทภาวะซึมเศร้า , โรคสองขั้วหรือ obsessive-compulsive
, schizoaffective โรค ( เคสเลอร์ et al . , 2005 ) .
ความผิดปกติทางจิตเป็นที่รู้จักที่จะเชื่อมโยงกับหมายเลขที่ดีของ
กลไก etiopathogenetic .เรารู้สำหรับข้อเท็จจริงที่ว่ายีนและ
ประวัติครอบครัวมีบทบาทและประสบการณ์ชีวิต เช่น ความเครียด หรือประวัติของการละเมิด
ยังมีผลงานที่ดี จำนวนของปัจจัยอื่น ๆ อาจเพิ่มความเสี่ยง เช่น
ใช้ยาเสพติดที่ผิดกฎหมาย ( http : / / www.nimh nih gov
. . ) มีการศึกษาอย่างต่อเนื่องแสดงให้เห็นว่ามีความผิดปกติทางจิตค่อนข้างสูง สามารถ kendler karkowski ชูแมน (
, ,&วอลซ์ 1996 ) เป็นเรื่องของความเป็นจริง
ถ่ายทอดสำหรับความผิดปกติทางจิตก็คือสูงกว่าสำหรับเงื่อนไขทางการแพทย์
อื่น เช่น มะเร็งเต้านม หรือ โรคหัวใจ ซึ่งได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในฐานะ
มีองค์ประกอบครอบครัว ( ออสติน , 2005 ) จิตเภทที่มีประมาณ
การ 60 – 85% ( พาร์นาส schulsinger schulsinger Jacobsen , , , ,
mednick & , 1993 ; หลอกลวง , โจนส์ , &รัสเซล1994 ) และตัวเลขสำหรับโรคสองขั้วคือ
ประมาณ 70 – 85 % ( ก็อตส์เมิ่น&โล่ , 1991 ; papadimitriou & dikeos , 2003 ) ยัง ,
สาเหตุของความผิดปกติทางจิตที่ซับซ้อน และไกลจากที่สมบูรณ์พยนต์ ,
ทั้งพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อมองค์ประกอบที่เอื้อต่อการพัฒนาของพวกเขา .
หลายปี ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิตได้รับการยอมรับว่าจิตเวช
โรคมักจะเรียกในครอบครัว " และได้ถามผู้ป่วยเกี่ยวกับประวัติครอบครัว