In July, 1931, Mrs. Schley, a liter

In July, 1931, Mrs. Schley, a literary agent and play broker, spoke to Mr. Thalberg, who was the vice president in charge of production of the Metro-Goldwyn-Mayer Corporation, about the Novel which Mr. Stromberg, as above noted, had apparently read in January, 1931, and suggested that it would make a good photoplay for Miss Joan Crawford, who later acted the part of the heroine in the Picture.

Finally, after some negotiations through Mrs. Schley, the novel was purchased on December 4, 1931, from Mrs. Belloc Lowndes for the sum of $3,500.

Mr. Stromberg has testified that he first read the Trial of Madeleine Smith in November, 1931, and apparently work began on the scenario for the picture on December 1, 1931, when, although there had been negotiations for the purchase of the Novel, it had not as yet actually been purchased.

The Picture was produced between February 21 and March 28, 1932. What we have called at the trial and argument Continuity No. 1 was used in the photographing thereof. That continuity was changed from time to time during the process of production, and the completed Picture, which obviously can alone be challenged by the plaintiffs as a possible infringement of their Play, was finally represented by what we have called herein Continuity No. 2.

The Picture was released on April 28, 1932.

IV. As there was admitted access in this case, the oral evidence is not of great importance; so I shall not deal with the criticism *840 by the plaintiffs' counsel of the fact that the defendants examined their California witnesses by commission on written interrogatories and cross-interrogatories otherwise than to say that plaintiffs' counsel consented to that method of examination when, it seems to me, if they wished a chance for an oral cross-examination, they might have insisted on having depositions de bene esse taken under the statute.

[1] Headnote Citing References V. For a long period, as I worked from time to time on the case, I considered making summaries of the Trial, the Play, the Novel, and the Picture, but after drafting some such summaries, I made up my mind that they would merely extend this opinion to undue length, without adding anything to its value as an expression of my reasons for deciding the case in the defendants' favor.

I finally decided, therefore, to deal with this case on the basis of what may be called perhaps the common denominator of the four different works here involved, observed against the background of their common origin, the actual trial of Madeleine Smith, which has always been entirely in the public domain.

[2] Headnote Citing References VI. If access were an issue herein, the plaintiffs' so-called external evidence of copying by the defendants, such as the similarity of the still photographs, the similarity of the advertising of the Play and the Picture, and other details of alleged resemblances, might be of value as showing that there had been access. But as none of the elements mentioned in the so-called external evidence were protected by copyright, the external evidence does not I think add anything to the plaintiffs' case. Certainly it is not a basis for a claim of infringement.

The plaintiffs' so-called Treatment, written in an endeavor to get around the Hays censorship, is admittedly an entirely different story from that of the Play.

The Treatment was not copyrighted. It was submitted to the defendants some time in November, 1930, as above noted. It has in it a shipboard courtship. It has in it a young polo player. It has a scene in which Madeleine stabs Moreno to protect her honor on her wedding eve. Finally, the next day she flies to an old friend for help, marries him, and then they start together for Japan. There is not any poison scene, or any investigation scene in the Treatment.

It seems probable that when the scenario of the Picture came to be written some types of scenes possibly suggested by the Treatment may have been included, but as the Treatment was not copyrighted, the use of such scenes does not constitute an infringement of the Play.

Furthermore, all the scenes are obviously matters in the public domain which anybody can use, so the Treatment, if it has any relevancy whatever, can only be relevant in connection with the so-called external evidence, which itself, as above stated, has become valueless in view of the fact that access is admitted.

So we must now turn to a consideration of the Play and the Picture to determine whether any infringement of the plaintiffs' copyright has occurred.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเดือนกรกฎาคม 1931 นาง Schley วรรณกรรมตัวแทนและนายหน้าเล่น พูดกับนาย Thalberg ผู้เป็นฝ่ายรับผิดชอบผลิตของ บริษัทเมโทร-Goldwyn-เมเยอร์ เกี่ยวกับนวนิยายซึ่งนาย Stromberg ด้านบนสังเกต เห็นได้ชัดอ่านในเดือนมกราคม 1931 และแนะนำว่า มันจะทำให้ photoplay ดีสำหรับนางสาวโจนครอฟอร์ด ที่ภายหลังดำเนินการส่วนหนึ่งของนางเอกในภาพ

สุดท้าย หลังจากเจรจาบางผ่านนาง Schley นิยายถูกซื้อบน 4 ธันวาคม 1931 จากรับเชิญ Belloc นางสำหรับผลรวมของ $3, 500

นาย Stromberg มี testified ว่า เขาอ่านทดลองของ Smith มาเดอเลนในเดือนพฤศจิกายน 1931 แรก และเห็นได้ชัดว่างานเริ่มต้นในสถานการณ์สมมตินี้รูปภาพเมื่อ 1 ธันวาคม 1931 เมื่อ แม้ว่าได้มีการเจรจาในการซื้อของนวนิยาย, มันไม่เป็นจริงแล้วซื้อมา

ภาพถูกผลิตระหว่างวันที่ 21 กุมภาพันธ์และ 28 มีนาคม ปี 1932 เราได้เรียกที่ทดลองและอาร์กิวเมนต์ความต่อเนื่องหมายเลข 1 ถูกใช้ในการถ่ายภาพดังกล่าว ความต่อเนื่องที่มีการเปลี่ยนแปลงเวลาระหว่างกระบวนการผลิต และรูปภาพที่เสร็จสมบูรณ์ สุดท้ายถูกแทนที่แน่นอนสามารถคนเดียวถูกท้าทาย โดยโจทก์เป็นการละเมิดที่เป็นไปได้ของเล่นของพวกเขา โดยเราได้เรียกอะไรซึ่งความต่อเนื่องหมายเลข 2

ภาพที่ออกเมื่อวันที่ 28 เมษายน ปี 1932

IV มียอมรับเข้าในกรณีนี้ พยานบุคคลไม่สำคัญมาก ดังนั้นฉันจะจัดการกับการวิจารณ์ * 840 โดยปรึกษาผู้ฟ้องความจริงที่ว่า จำเลยจะตรวจสอบพยานของแคลิฟอร์เนีย โดยคณะกรรมการระหว่าง interrogatories และ interrogatories เป็นลายลักษณ์อักษรมิฉะนั้นจะบอกว่า ที่ ปรึกษาของโจทก์ยินยอมไปที่วิธีการตรวจสอบ เมื่อ เหมือนผม ถ้าพวกเขาปรารถนาโอกาสสำหรับการ cross-examination ปาก พวกเขาอาจมียืนยันต้องมีเอสเซ bene de depositions ที่ดำเนินการภายใต้กฎหมายได้

[1] Headnote Citing อ้างอิง V สำหรับระยะเวลาที่ยาวนาน เป็นฉันทำเวลากรณี ผมถือว่าการสรุปของการทดลอง การเล่น นวนิยาย และรูปภาพ แต่หลังจากร่างสรุปเช่นนี้ ฉันทำที่พวกเขาจะเพียงแค่ ขยายความคิดนี้จะยาวไม่ครบกำหนดชำระ โดยไม่ต้องเพิ่มอะไรไปเป็นค่าความเหตุผลของฉันสำหรับการตัดสินใจในโปรดปรานของจำเลย

ฉันก็ตัดสินใจ ดังนั้น การจัดการกับกรณีนี้โดยอาจจะเรียกอะไรบางทีตัวหารร่วมของงานแตกต่างกันสี่นี่เกี่ยวข้อง สังเกตกับพื้นหลังของจุดกำเนิดของทั่วไป ทดลองจริงของสมิธมาเดอเลน, ซึ่งจะได้รับทั้งหมดในโดเมนสาธารณะ

[2] Headnote Citing อ้างอิง VI ถ้าเข้าถึง ประเด็นนี้ ฟ้องเรียกหลักฐานภายนอกของการคัดลอกโดยจำเลย เช่นเฉพาะภาพนิ่ง คล้ายคลึง โฆษณาของเล่น และรูปภาพและรายละเอียดอื่น ๆ ของ resemblances ถูกกล่าวหา อาจจะเป็นค่าแสดงว่า ได้มีการเข้าถึง แต่ไม่มีองค์ประกอบที่กล่าวถึงในหลักฐานภายนอกเรียกว่าถูกคุ้มครอง โดยลิขสิทธิ์ หลักฐานภายนอกไม่ได้คิดเพิ่มอะไรให้กรณีของโจทก์ แน่นอนมันไม่ใช่พื้นฐานสำหรับข้อเรียกร้องของละเมิด

รักษาเรียกว่าฟ้อง การแข่งขันเที่ยวเซ็นเซอร์ Hays เขียน เป็นที่ยอมรับเป็นเรื่องแตกต่างจากของเล่น

ไม่ถูกลิขสิทธิ์ที่รักษา มันถูกส่งไปยังจำเลยบางครั้งในเดือนพฤศจิกายน 1930 ข้างต้นตามด้วย มันมีใน shipboard courtship มันมีในเครื่องเล่นโปโลหนุ่ม มันมีฉากที่มาเดอเลน stabs Moreno เพื่อปกป้องเกียรติของเธอในวันแต่งงานของเธอ สุดท้าย ในวันถัดไปที่เธอยังให้ความช่วยเหลือ เพื่อนเก่า marries เขาแล้ว พวกเขาเริ่มกันในญี่ปุ่น ไม่มีฉากใด ๆ พิษ หรือฉากสอบสวนใด ๆ ในการรักษา

เหมือนน่าเป็น ว่าเมื่อสถานการณ์ของรูปภาพมาเขียน ฉากอาจแนะนำการรักษาบางชนิดอาจมีรวม แต่ เป็นการรักษาที่ไม่ถูก ลิขสิทธิ์ การใช้ฉากดังกล่าวเป็นการละเมิดของเล่น

Furthermore ทุกฉากจะเห็นเรื่องในโดเมนสาธารณะที่ใครสามารถใช้ การรักษา มีการราใด สามารถเกี่ยวข้องกับเรียกว่าภายนอกหลักฐาน ที่ตัวเอง ดังกล่าวระบุ เป็น valueless มุมมองที่เข้าถึงจะยอมรับความจริง

ดังนั้นตอนนี้เราต้องเปิดใช้การพิจารณาของการเล่นและรูปภาพเพื่อกำหนดว่า มีการละเมิดลิขสิทธิ์ของโจทก์เกิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเดือนกรกฎาคม 1931 นางชูย, ตัวแทนวรรณกรรมและนายหน้าเล่นพูดกับนายเบิร์กสที่เป็นรองประธานในค่าใช้จ่ายของการผลิตของเมโทรโกลด์วินเมเยอร์คอร์ปอเรชั่นเกี่ยวกับนวนิยายซึ่งนายสตรอมเบิร์ก, ข้างต้น สังเกตได้อ่านเห็นได้ชัดว่าในเดือนมกราคม 1931 และบอกว่ามันจะทำให้โฟโต้เพลดีสำหรับนางสาวโจนครอว์ฟซึ่งต่อมาทำหน้าที่เป็นส่วนหนึ่งของนางเอกในรูปภาพสุดท้ายหลังจากการเจรจาต่อรองบางอย่างผ่านนางชูยนวนิยายเรื่องนี้ถูกซื้อ ที่ 4 ธันวาคม 1931 จากนางเบล์อว์นเดกับผลรวมของ $ 3,500 นาย สตรอมเบิร์กได้เบิกความว่าครั้งแรกที่เขาอ่านทดลองของแมเดลีนสมิ ธ ในเดือนพฤศจิกายนปี 1931 และเห็นได้ชัดว่าเริ่มทำงานในสถานการณ์เพื่อให้ได้ภาพที่ 1 ธันวาคม 1931 เมื่อถึงแม้จะมีการเจรจาต่อรองสำหรับการซื้อของใหม่ก็ไม่ได้ ที่ยังรับซื้อจริงรูปภาพที่ผลิตระหว่างวันที่ 21 เดือนกุมภาพันธ์และ 28 มีนาคม 1932. สิ่งที่เราได้เรียกว่าในการพิจารณาคดีและการโต้แย้งอย่างต่อเนื่องครั้งที่ 1 ที่ใช้ในการถ่ายภาพนั้น ต่อเนื่องที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงเวลาในระหว่างขั้นตอนของการผลิตและรูปภาพเสร็จซึ่งเห็นได้ชัดว่าสามารถอยู่คนเดียวได้รับการท้าทายโดยโจทก์เป็นผู้ละเมิดที่เป็นไปได้ของการเล่นของพวกเขาเป็นตัวแทนในที่สุดสิ่งที่เราได้เรียกว่าที่นี้ต่อเนื่องฉบับที่ 2 รูปภาพได้รับการปล่อยตัวเมื่อวันที่ 28 เมษายน 1932 ที่สี่ ในขณะที่มีการเข้ารับการรักษาในกรณีที่การเข้าถึงนี้หลักฐานในช่องปากไม่ได้เป็นความสำคัญอย่างยิ่ง; ดังนั้นฉันจะไม่จัดการกับการวิจารณ์ * 840 โดย 'คำปรึกษาของความจริงที่ว่าจำเลยพยานแคลิฟอร์เนียตรวจสอบของพวกเขาโดยคณะกรรมการเกี่ยวกับการเขียนและ interrogatories ข้าม interrogatories อย่างอื่นมากกว่าที่จะบอกว่าโจทก์' โจทก์ยินยอมให้คำปรึกษาถึงวิธีการตรวจสอบเมื่อนั้น มันดูเหมือนว่าฉันว่าพวกเขาอยากให้โอกาสในช่องปากข้ามการตรวจสอบพวกเขาอาจจะมีการยืนยันในการมี depositions เด Bene esse ดำเนินการภายใต้กฎหมาย[1] headnote อ้างอ้างอิง V. สำหรับระยะเวลานานที่ผมทำงานตั้งแต่เวลา เวลาในกรณีที่ผมถือว่าเป็นบทสรุปของการทดลองเล่น, นวนิยายและรูปภาพ แต่หลังจากที่ร่างสรุปดังกล่าวบางฉันขึ้นใจของฉันว่าพวกเขาเพียงจะขยายความคิดนี้ให้มีความยาวเกินควรโดยไม่ต้องเพิ่มอะไร ค่าในฐานะการแสดงออกของเหตุผลของผมสำหรับการตัดสินใจในกรณีที่โปรดปรานจำเลย ' ในที่สุดผมก็ตัดสินใจจึงจะจัดการกับกรณีนี้อยู่บนพื้นฐานของสิ่งที่อาจจะเรียกได้ว่าอาจจะเป็นส่วนร่วมในสี่ของการทำงานที่แตกต่างกันที่นี่ที่เกี่ยวข้องกับการที่ ตั้งข้อสังเกตกับพื้นหลังของการกำเนิดร่วมกันของพวกเขาทดลองใช้จริงของแมเดลีนสมิ ธ ที่ได้รับเสมอทั้งในโดเมนสาธารณะ[2] headnote อ้างอ้างอิง VI หากมีปัญหาการเข้าถึงในที่นี้โจทก์ 'ที่เรียกว่าหลักฐานภายนอกของการคัดลอกโดยจำเลยเช่นความคล้ายคลึงกันของภาพยังคงความคล้ายคลึงกันของการโฆษณาของการเล่นและรูปภาพและรายละเอียดอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงถูกกล่าวหาที่อาจ จะมีค่าเป็นแสดงให้เห็นว่ามีการเข้าถึง แต่ในขณะที่ไม่มีองค์ประกอบที่กล่าวถึงในหลักฐานภายนอกที่เรียกว่าได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายลิขสิทธิ์หลักฐานภายนอกไม่ได้ผมคิดว่าเพิ่มอะไรกับกรณีที่โจทก์ ' แน่นอนมันไม่ได้เป็นพื้นฐานสำหรับการเรียกร้องของการละเมิดโจทก์ 'ที่เรียกว่าการรักษาที่เขียนในความพยายามที่จะได้รับรอบเซ็นเซอร์เฮเป็นที่ยอมรับเรื่องที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากที่ของการเล่นการรักษาไม่ได้มีลิขสิทธิ์ มันถูกส่งไปยังจำเลยที่บางครั้งในเดือนพฤศจิกายนปี 1930 ที่ระบุไว้ข้างต้น มันมีอยู่ในนั้นการเกี้ยวพาราสีเรือ มันมีอยู่ในนั้นผู้เล่นโปโลหนุ่ม แต่ก็มีฉากที่แมเดลีนแทงเรโนที่จะปกป้องเกียรติของเธอในวันแต่งงานของเธอ สุดท้ายในวันรุ่งขึ้นเธอบินไปยังเพื่อนเก่าเพื่อขอความช่วยเหลือแต่งงานกับเขาและจากนั้นพวกเขาเริ่มต้นด้วยกันที่ญี่ปุ่น ไม่มีพิษที่เกิดเหตุใด ๆ หรือฉากการสอบสวนใด ๆ ในการรักษาดูเหมือนว่าน่าจะเป็นที่ว่าเมื่อสถานการณ์ของรูปภาพมาที่จะเขียนบางประเภทอาจจะเป็นฉากการแนะนำโดยการรักษาอาจมีการรวม แต่การรักษาไม่ได้มีลิขสิทธิ์ การใช้งานของฉากดังกล่าวไม่ได้เป็นการละเมิดของการเล่นนอกจากฉากทั้งหมดจะเห็นได้ชัดที่สำคัญในโดเมนสาธารณะที่ทุกคนสามารถใช้เพื่อการรักษาถ้ามันมีความเกี่ยวข้องใดเท่านั้นที่สามารถมีความเกี่ยวข้องในการเชื่อมต่อกับใด ๆ หลักฐานภายนอกที่เรียกว่าที่ตัวเองเป็นดังกล่าวข้างต้นดังกล่าวได้กลายเป็นไร้ค่าในมุมมองของความเป็นจริงว่าการเข้าถึงเป็นที่ยอมรับดังนั้นตอนนี้เราต้องหันมาพิจารณาการเล่นและรูปภาพเพื่อตรวจสอบว่าการละเมิดของโจทก์ใด ลิขสิทธิ์ที่เกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเดือนกรกฎาคม 1931 คุณนายชเลย์ , นายหน้าตัวแทนวรรณกรรมและเล่น คุยกับคุณ thalberg ผู้เป็นรองประธานในค่าใช้จ่ายในการผลิตของ บริษัท เมโทร โกลด์วิน เมเยอร์ เกี่ยวกับนวนิยายที่คุณสตอมเบิร์ก ตามข้างต้นกล่าวไว้ คงได้อ่านในมกราคม 2474 และพบว่ามันจะเป็นภาพยนตร์ที่ดี คุณโจนครอว์ฟอร์ด ซึ่งต่อมาแสดงเป็นนางเอกในรูป

ในที่สุด หลังจากมีการเจรจาผ่านนางชเลย์ นวนิยายที่ถูกซื้อบน 4 ธันวาคม 2474 จากคุณนายเบลล็อกโลนดิสสำหรับผลรวมของ $ 3 , 500 .

คุณสตอมเบิร์กได้ให้การว่า เขาเริ่มอ่านคดีของ Madeleine Smith ในเดือนพฤศจิกายน 2474 และดูเหมือนว่าการทำงานเริ่มในฉากในรูป ในวันที่ 1 ธันวาคม 1931 เมื่อ แม้ว่าจะเคยมีการเจรจาเพื่อซื้อนิยายมันก็ยังไม่ได้จริง ๆซื้อ

ภาพที่ผลิตระหว่างวันที่ 21 และ 28 มีนาคม 2475 . สิ่งที่เราเรียกในศาลและโต้แย้งความต่อเนื่องหมายเลข 1 ถูกใช้ในการถ่ายภาพนั้น ความต่อเนื่องที่ถูกเปลี่ยนเวลาในระหว่างกระบวนการผลิตและเสร็จสมบูรณ์รูปซึ่งแน่นอนว่าสามารถคนเดียวถูกท้าทายโดยโจทก์เป็นการละเมิดเป็นไปได้ของการเล่นของเขา ก็แสดงโดยสิ่งที่เราเรียกในที่นี้ต่อเนื่อง 2 .

รูปที่ถูกปล่อยออกมาในวันที่ 28 เมษายน พ.ศ.

4 . มีการยอมรับ ในกรณีนี้ หลักฐานปากเปล่าไม่มีความสําคัญมาก ;ดังนั้นผมจะไม่จัดการกับการวิจารณ์ * 840 โดยโจทก์จำเลยของข้อเท็จจริงที่ว่าจำเลยไต่สวนพยานแคลิฟอร์เนียของพวกเขาโดยคณะกรรมการที่เขียนให้ไปเป็นพยานในการสอบสวนและข้ามให้ไปเป็นพยานในการสอบสวนอย่างอื่นมากกว่าที่จะกล่าวว่าโจทก์ยินยอมให้จำเลยว่า วิธีการที่ใช้ในการตรวจสอบเมื่อมันดูเหมือนว่าฉัน ถ้าพวกเขาต้องการโอกาสสำหรับการตรวจสอบข้ามช่องปาก ,พวกเขาอาจจะยืนยันในการมี Depositions de Bene Esse ถ่ายภายใต้กฎเกณฑ์

[ 1 ] headnote อ้างอ้างอิง V เป็นระยะเวลานาน เท่าที่ผมทำงานเป็นครั้งคราวในคดีนี้ ผมถือว่าการสรุปคดี , เล่น , นวนิยาย และรูปภาพ แต่เมื่อร่างบางนั้น สรุป ฉันได้ตัดสินใจที่พวกเขาจะเพียงแค่เพิ่มความคิดเห็นนี้ความยาว undueโดยไม่ต้องเพิ่มอะไรกับค่าของการแสดงออกของเหตุผลในการตัดสินใจกรณีจำเลย ' ชอบ

ในที่สุดผมตัดสินใจ ดังนั้น เพื่อจัดการกับกรณีนี้บนพื้นฐานของสิ่งที่อาจจะเรียกว่าบางทีลักษณะร่วมของทั้งสี่ที่แตกต่างกันทำงานที่นี่เกี่ยวข้อง สังเกต กับพื้นหลังของประเทศร่วมกันของพวกเขา การทดลองใช้จริงของ Madeleine Smith ,ซึ่งมีเสมอถูกทั้งหมดในโดเมนสาธารณะ

[ 2 ] headnote อ้างถึงการอ้างอิง vi . ถ้าเข้าถึงมีปัญหาในที่นี้ โจทก์ ' เรียกว่าหลักฐานภายนอก การคัดลอก โดยจำเลย เช่น ความเหมือนของภาพถ่าย ความเหมือนของโฆษณา ของเล่น และรูปภาพ และรายละเอียดอื่น ๆที่ถูกกล่าวหา คล้ายคลึง ,อาจจะมีค่าเป็น แสดง ว่ามี การเข้าถึง แต่ไม่มีองค์ประกอบที่กล่าวถึงในหลักฐานภายนอกที่เรียกว่าได้รับการคุ้มครองโดยลิขสิทธิ์ หลักฐานภายนอกไม่คิดเพิ่มอะไรกับคดีที่โจทก์ แน่นอนมันไม่ได้เป็นพื้นฐานสำหรับการเรียกร้องของการละเมิด .

โจทก์ที่เรียกว่า การรักษา ที่เขียนในความพยายามที่จะได้รับรอบ เฮย์สการเซ็นเซอร์กันเป็นคนละเรื่องกันกับของเล่น

รักษาไม่ได้มีลิขสิทธิ์ มันถูกส่งไปยังจำเลยบางครั้งในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1930 ข้างต้นไว้ มันมีในการเกี้ยวพาราสี shipboard . มันมีในนั้น เป็นหนุ่มโปโลผู้เล่น มันมีฉากที่เมเดลีน แทง โมเรโน่ เพื่อปกป้องเกียรติของเธอในวันก่อนแต่งงาน สุดท้าย วันรุ่งขึ้น เธอบินไปยังเพื่อนเก่าช่วยแต่งงานกับเขา และพวกเขาก็เริ่มด้วยกันญี่ปุ่น ไม่มีพิษ ฉากหรือฉากสืบสวนในการรักษา

ดูเหมือนน่าจะเป็นว่า เมื่อสถานการณ์ของภาพมาเพื่อจะเขียนชนิดของฉากจะแนะนำการรักษาอาจจะรวม แต่การรักษาก็ไม่คุ้มการใช้ฉากดังกล่าว ไม่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ของเล่น

และฉากทั้งหมดจะเห็นได้ชัดที่สำคัญในโดเมนสาธารณะที่ทุกคนสามารถใช้เพื่อการรักษา ถ้ามันมีความเกี่ยวข้องใด สามารถ ที่เกี่ยวข้องในการเชื่อมต่อกับหลักฐานภายนอกที่เรียกว่าซึ่งตัวเองตามที่ระบุไว้ข้างต้นได้ กลายเป็นไร้ค่าในมุมมองของความเป็นจริงที่สามารถยอมรับ

ดังนั้นตอนนี้เราต้องหันมาพิจารณาการเล่นและภาพเพื่อตรวจสอบว่ามีการละเมิดสิทธิของโจทก์ลิขสิทธิ์เกิดขึ้น