To date, little research has invest

To date, little research has investigated the role played by the
individual non-taste senses in children’s food acceptance (see
Dazeley, Houston-Price, & Hill, 2012 for a review). There is encouraging
evidence to suggest that visual and olfactory exposure can
promote consumption (Bronstein & Crockett, 1976; Fedoroff, Polivy,
& Herman, 1997; Heath, Houston-Price, & Kennedy, 2014; Hennessy,
Smotherman, & Levine, 1977; Houston-Price, Butler, & Shiba, 2009),
although olfactory exposure is yet to be explored as a means of increasing
fruit and vegetable intake in young children. The effects
of familiarization with the texture and/or sound qualities of fruit
and vegetables have not, as yet, been investigated.
A small body of work has looked into the effects of holistic sensebased
interventions with school-aged children aged between 6 and
11 years. For example, Le goût de l’enfant classes educate children
to use their senses when eating and drinking (Puisais & Pierre, 1987);
a ‘taste’ lesson might teach children to discriminate between drinks
with or without added sugar, for example. The popularity of the
program has led to its translation from French to Swedish (Hagman
& Algotson, 2000), and there is some evidence of effectiveness. In
one study, parents reported that children’s eating behavior was less
neophobic after they participated in the Le goût de l’enfant classes
and that they had tried a wider variety of foods than a control group
(Mustonen & Tuorila, 2010). However, a study that followed children
up 10 months later found that children’s neophobia levels and
willingness to taste novel foods had returned to baseline levels by
this point (Reverdy, Chesnel, Schlich, Köster, & Lange, 2008).
It is difficult, however, to build hypotheses about the likely success
of sense-based activities with nursery-school-aged children on the
basis of this work. While Mustonen, Rantanen, and Tuorila (2009)
reported that it was the children at the younger end of the 6- to
11-year-old age range targeted by the Le goût de l’enfant classes who
benefited most from participation, there has, to date, been no investigation
into the effectiveness of sensory activities designed for
pre-schoolers. Yet, the first few years of life are critical for developing
life-long food preferences (Harris, 2008), and sensory
interactions with foods at an early age may have a profound and
lasting impact on eating habits.
Second, the Le goût de l’enfant program does not specifically target
healthy foods, and so may or may not increase consumption of the
food groups promoted in healthy eating guidelines, such as fruits
and vegetables. Additionally, the lack of appropriate control groups
in many studies of the Le goût de l’enfant program complicates interpretation
of their findings. Given the known impact of socioeconomic
and demographic factors on children’s diets (Whichelow
& Prevost, 1996), it is vital that studies recruit experimental and
control participants from the same pool.
In sum, there is a sparse but encouraging body of evidence to
support exposure to the sensory qualities of fruits and vegetables
as a means of encouraging consumption.We hypothesized that encouraging
children to engage in sense-based playtime activities with
unfamiliar fruit and vegetables would increase their willingness to
consume the foods at a later mealtime setting. Exposure activities
were similar to those already adopted by nurseries, and included
looking at and drawing pictures of a food, feeling its external and
internal texture, smelling it, listening to the sound it makes

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันที่ วิจัยน้อยได้ศึกษาบทบาทในการแต่ละรสชาติไม่ใช่อารมณ์ในการยอมรับอาหารเด็ก (ดูDazeley ฮุสตันราคา และฮิลล์ 2012 สำหรับทบทวน) การ มีกำลังใจหลักฐานแนะนำว่า สามารถสัมผัสภาพ และสมานส่งเสริมการใช้ (Bronstein & มคร็อก 1976 Fedoroff, Polivyและเฮอร์แมน 1997 สุขภาพ ฮิวสตันราคา และเคนเนดี้ 2014 เฮนเนสซี่วีSmotherman, & Levine, 1977 Houston-Price คน และชิ บะ 2009),แม้ว่าแสงสมานยังจะไปว่าเพิ่มผักและผลไม้บริโภคในเด็ก ผลของปฐมนิเทศกับคุณภาพเนื้อและ/หรือเสียงของผลไม้และผักมีไม่ เป็นได้ การตรวจสอบร่างเล็กทำได้ดูเป็นผลของ sensebased แบบองค์รวมแทรกแซงกับ aged โรงเรียนเด็กอายุระหว่าง 6 และปี 11 ตัวอย่าง Le goût de l'enfant เรียนรู้เด็กใช้ความรู้สึกของพวกเขากิน และดื่ม (Puisais และ Pierre, 1987);บทเรียน 'รสชาติ' อาจสอนเด็กให้เหยียดระหว่างเครื่องดื่มมี หรือไม่ มี น้ำตาลเพิ่ม ตัวอย่าง ความนิยมของการโปรแกรมได้นำไปแปลความจากภาษาฝรั่งเศสเพื่อสวีดิช (Hagman& Algotson, 2000), และมีบางหลักฐานแสดงประสิทธิภาพ ในหนึ่งการศึกษา ผู้ปกครองรายงานว่า เด็กของกินลักษณะการทำงานได้น้อยneophobic หลังจากที่พวกเขาเข้าร่วม goût เลอ de l'enfant คลาและพวกเขาได้พยายามหลากหลายอาหารมากกว่ากลุ่มควบคุม(Mustonen & Tuorila, 2010) อย่างไรก็ตาม การศึกษาว่าเด็กขึ้น 10 เดือนในภายหลังพบว่าเด็กระดับ neophobia และรับยินดีที่จะลิ้มรสอาหารนวนิยายระดับพื้นฐานโดยจุดนี้ (Reverdy, Chesnel, Schlich, Köster และ แลนจ์ 2008)มันเป็นเรื่องยาก อย่างไรก็ตาม การสร้างสมมุติฐานเกี่ยวกับแนวโน้มความสำเร็จกิจกรรมตามความรู้สึกกับเด็กในสถานรับเลี้ยงเด็กโรงเรียน-aged ในการพื้นฐานของงานนี้ ในขณะที่ Mustonen, Rantanen และ Tuorila (2009)รายงานว่า มีเด็กที่อายุน้อยกว่า 6-การช่วงอายุ 11 ปี de l'enfant โดย goût เลอคลาที่ส่วนใหญ่ได้รับประโยชน์จากการเข้าร่วม มี วันที่ การตรวจสอบไม่เป็นประสิทธิภาพของกิจกรรมทางประสาทสัมผัสที่ออกแบบมาสำหรับschoolers ก่อน ยัง ไม่กี่ปีแรกของชีวิตเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการพัฒนาลักษณะอาหารตลอดชีวิต (แฮร์ริส 2008), และทางประสาทสัมผัสโต้ตอบกับอาหารช่วงอายุอาจมีความลึกซึ้ง และยาวนานผลกระทบต่อพฤติกรรมการรับประทานอาหาร2, goût เลอโปรแกรม de l'enfant ไม่กำหนดเป้าหมายเฉพาะอาหารเพื่อสุขภาพ และดังนั้นอาจ หรืออาจไม่เพิ่มปริมาณการใช้ส่งเสริมสุขภาพรับประทานแนวทาง เช่นผลไม้ในกลุ่มอาหารและผัก นอกจากนี้ ไม่มีกลุ่มควบคุมที่เหมาะสมในการศึกษามากมายของ goût เลอ โปรแกรม de l'enfant complicates ตีสิ่งของ รับทราบผลกระทบของประชากรและปัจจัยทางประชากรในอาหารเด็ก (Whichelowและ Prevost, 1996), มันมีความสำคัญว่า การศึกษารับสมัครทดลอง และควบคุมที่ผู้เข้าร่วมจากกลุ่มเดียวกันในผล มีร่างกายที่เบา แต่นิมิตของหลักฐานสนับสนุนสัมผัสกับคุณภาพทางประสาทสัมผัสของผักและผลไม้เป็นวิธีการใช้นิมิต เราตั้งสมมติฐานว่านิมิตที่เด็กมีส่วนร่วมในกิจกรรมผจญภัยตามความรู้สึกด้วยผักและผลไม้ที่ไม่คุ้นเคยจะเพิ่มยินดีที่จะบริโภคอาหารที่มีการตั้งค่า mealtime ในภายหลัง กิจกรรมถ่ายภาพไม่เหมือนกับผู้ที่ได้รับรอง โดยลอรี่ และรวมมอง และวาดภาพของอาหาร ความรู้สึกของภายนอก และภายในพื้นผิว หอม ฟังเสียงมันทำให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวันที่การวิจัยน้อยได้ตรวจสอบบทบาทที่เล่นโดยที่ความรู้สึกที่ไม่ได้ลิ้มรสของแต่ละบุคคลในการยอมรับอาหารเด็ก (ดู Dazeley, ฮูสตันราคาและฮิลล์ 2012 สำหรับความคิดเห็น) มีการส่งเสริมให้หลักฐานที่จะชี้ให้เห็นว่าการเปิดรับภาพและการดมกลิ่นสามารถส่งเสริมการบริโภค(Bronstein และคร็อค 1976; Fedoroff, Polivy, และเฮอร์แมน, 1997; Heath, ฮูสตันราคาและเคนเนดี 2014; เฮนเนส, Smotherman และ Levine, 1977; ฮุสตันราคาบัตเลอร์และชิบะ, 2009) อย่างไรก็ตามการได้รับการดมกลิ่นก็ยังไม่ได้รับการสำรวจเป็นวิธีในการเพิ่มผลไม้และการบริโภคผักในเด็กเล็ก ผลกระทบของการทำความคุ้นเคยกับพื้นผิวและ / หรือเสียงคุณภาพของผลไม้และผักที่ไม่ได้เป็นยังรับการตรวจสอบ. ร่างกายเล็ก ๆ ของการทำงานได้มองเข้าไปในผลกระทบของ sensebased แบบองค์รวมการแทรกแซงที่มีเด็กวัยเรียนอายุระหว่าง6 และ11 ปี . ยกตัวอย่างเช่น Le goût de l 'อองฟองต์เรียนการศึกษาแก่เด็กที่จะใช้ความรู้สึกของพวกเขาเมื่อรับประทานอาหารและดื่ม(Puisais และปิแอร์, 1987); บทเรียน' รสชาติ 'อาจสอนให้เด็กแยกแยะระหว่างเครื่องดื่มที่มีหรือไม่มีน้ำตาลเพิ่มยกตัวอย่างเช่น ความนิยมของโปรแกรมได้นำไปสู่การแปลจากภาษาฝรั่งเศสสวีเดน (Hagman และ Algotson, 2000), และมีหลักฐานบางส่วนของความมีประสิทธิผล ในการศึกษาผู้ปกครองรายงานว่าพฤติกรรมการกินของเด็กน้อยneophobic หลังจากที่พวกเขามีส่วนร่วมใน Le goût de l'เรียนอองฟองต์และที่พวกเขาได้พยายามที่หลากหลายมากขึ้นของอาหารกว่ากลุ่มควบคุม(Mustonen และ Tuorila 2010) อย่างไรก็ตามการศึกษาที่เกิดขึ้นตามเด็ก10 เดือนต่อมาพบว่าเด็กระดับ neophobia และความเต็มใจที่จะได้ลิ้มรสอาหารนวนิยายได้กลับไปอยู่ในระดับพื้นฐานโดยจุดนี้(Reverdy, Chesnel, Schlich, Kösterและมีเหตุมีผล 2008). มันเป็นเรื่องยาก แต่ เพื่อสร้างสมมติฐานเกี่ยวกับแนวโน้มความสำเร็จของกิจกรรมตามความรู้สึกที่มีเด็กสถานรับเลี้ยงเด็กโรงเรียนวัยบนพื้นฐานของการทำงานนี้ ในขณะที่ Mustonen, Rantanen และ Tuorila (2009) รายงานว่ามันเป็นเด็กที่ปลายที่อายุน้อยกว่า 6 ของการช่วงอายุ11 ปีกำหนดเป้าหมายโดยเลอgoût de l'เรียนอองฟองต์ที่ได้รับประโยชน์มากที่สุดจากการมีส่วนร่วมได้มีถึงวันที่ได้รับการตรวจสอบไม่ถึงประสิทธิภาพของกิจกรรมทางประสาทสัมผัสที่ออกแบบมาสำหรับก่อนเรียน แต่ไม่กี่ปีแรกของชีวิตที่มีความสำคัญในการพัฒนาตลอดชีวิตการตั้งค่าอาหาร (แฮร์ริส, 2008) และประสาทสัมผัสปฏิสัมพันธ์กับอาหารในวัยเด็กอาจจะมีความลึกซึ้งและผลกระทบยาวนานในนิสัยการกิน. ประการที่สองเลอgoût de l 'อองฟองต์โปรแกรมไม่ได้กำหนดเป้าหมายเฉพาะอาหารเพื่อสุขภาพและอื่นๆ หรืออาจจะไม่เพิ่มการบริโภคของกลุ่มอาหารส่งเสริมในแนวทางการกินเพื่อสุขภาพเช่นผลไม้และผัก นอกจากนี้การขาดกลุ่มควบคุมที่เหมาะสมในการศึกษาหลายgoûtเลอแมงเดอองฟองต์โปรแกรมมีความซับซ้อนการตีความของการค้นพบของพวกเขา ได้รับผลกระทบที่รู้จักกันทางสังคมและเศรษฐกิจปัจจัยและประชากรในอาหารเด็ก (Whichelow และพนักงานในฝรั่งเศส, 1996) ก็มีความสำคัญว่าการศึกษารับสมัครทดลองและผู้เข้าร่วมการควบคุมจากสระว่ายน้ำเหมือนกัน. สรุปมีร่างกายที่เบาบาง แต่ให้กำลังใจของหลักฐานที่จะสนับสนุนการสัมผัสกับคุณภาพทางประสาทสัมผัสของผักและผลไม้เป็นวิธีการส่งเสริมให้ consumption.We ตั้งสมมติฐานว่าการส่งเสริมให้เด็กมีส่วนร่วมในความรู้สึกที่ใช้เวลาเล่นกิจกรรมกับผลไม้และผักที่ไม่คุ้นเคยจะเพิ่มความตั้งใจที่จะกินอาหารที่ต่อมาการตั้งค่าเวลารับประทานอาหาร กิจกรรมที่ได้รับสารมีความคล้ายคลึงกับผู้ที่นำไปใช้แล้วโดยสถานรับเลี้ยงเด็กและรวมถึงการมองหาที่และการวาดภาพภาพของอาหารความรู้สึกของภายนอกและพื้นผิวภายในกลิ่นมันฟังเสียงมันทำให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันที่สืบค้นได้ศึกษาบทบาทที่เล่นโดยบุคคลไม่ลิ้มรสความรู้สึก
ในการยอมรับอาหารของเด็ก ( ดู
dazeley ฮูสตันราคา&ฮิลล์ , 2012 สำหรับการตรวจทาน ) มีหลักฐานเพื่อแสดงให้เห็นว่าภาพที่ให้กำลังใจ

คือแสงสามารถช่วยส่งเสริมการบริโภค ( Bronstein & Crockett , 1976 ; fedoroff polivy
, , &เฮอร์แมน , 1997 ; Heath , ฮูสตัน , ราคา &เคนเนดี , 2014
; เฮนเนสซี่smotherman & Levine , 2520 ; ฮูสตันราคา , พ่อบ้าน , &ชิบะ , 2009 ) ,
ถึงแม้ว่ากลิ่นแสงยังต้องสำรวจเป็นวิธีของการเพิ่มการบริโภคผักและผลไม้
ในเด็กเล็ก ผล
ของ familiarization กับพื้นผิว และ / หรือ คุณภาพเสียงของผลไม้
ผักและไม่ได้เป็นยังถูกสอบสวน
ตัวเล็กทำงานได้มองเข้าไปในผลของ
sensebased แบบองค์รวมการแทรกแซงกับเด็กวัยเรียนอายุระหว่าง 6
11 ปี ตัวอย่างเช่น เลอ ไปû T de l'enfant เรียนให้การศึกษาแก่เด็ก
ใช้ความรู้สึกของพวกเขาเมื่อรับประทานอาหารและดื่ม ( puisais &ปิแอร์ , 1987 ) ;
บทเรียน ' รสชาติ ' อาจจะสอนลูกให้แยกแยะระหว่างเครื่องดื่ม
หรือโดยปราศจาก น้ำตาล เพิ่มตัวอย่าง ความนิยมของ
โปรแกรมทำให้การแปลจากภาษาฝรั่งเศสไปสวีเดน ( แฮ็กเมิน
& algotson , 2000 ) และมีหลักฐานของประสิทธิผล ใน
การศึกษาผู้ปกครองรายงานว่าเด็กพฤติกรรมการรับประทานอาหารน้อย
neophobic หลังจากที่พวกเขามีส่วนร่วมในเลอเดอ l'enfant เรียนไปû T
และที่พวกเขาได้พยายามที่กว้างหลากหลายของอาหารมากกว่ากลุ่มควบคุม
( mustonen & tuorila , 2010 ) อย่างไรก็ตามการศึกษาที่ติดตามเด็ก
10 เดือนต่อมา พบว่า เด็กระดับ neophobia และความเต็มใจที่จะลิ้มรสอาหาร
นวนิยายได้กลับไปยังระดับพื้นฐานโดย
จุดนี้ ( chesnel เรเวอร์ดี , , schlich , K ö ster &แลง , 2551 ) .
มันเป็นเรื่องยาก อย่างไรก็ตาม การสร้างสมมติฐานเกี่ยวกับแนวโน้มความสำเร็จ
ความรู้สึกจากกิจกรรมกับโรงเรียนเด็กเล็กอายุเด็กบน
พื้นฐานของงานนี้ในขณะที่ mustonen rantanen , และ tuorila ( 2009 )
รายงานว่าเป็นเด็กที่น้องปลาย 6 -

อายุ 11 ปี ช่วงอายุเป้าหมาย โดย เลอ ไปû T de l'enfant บทเรียนที่ได้รับประโยชน์มากที่สุดจากการมีส่วนร่วม
, มี , วันที่ , ไม่มีการสอบสวน
ถึงประสิทธิภาพของประสาทสัมผัส กิจกรรมที่ออกแบบมาสำหรับ
ก่อนด้วย . แต่ไม่กี่ปีแรกของชีวิต ที่สําคัญสําหรับการพัฒนา
การเลือกอาหารตลอดชีวิต ( Harris , 2008 ) , และความรู้สึก
ปฏิสัมพันธ์กับอาหารที่อายุต้นอาจจะลึกซึ้งและมีผลกระทบถึงนิสัยการกิน
.
2 , เลอ ไปû T de l'enfant โปรแกรมไม่ได้โดยเฉพาะเป้าหมาย
อาหารสุขภาพและดังนั้นอาจจะหรืออาจจะไม่เพิ่มการบริโภคอาหารกลุ่ม
เลื่อน แนวทางในการรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพ เช่น ผลไม้
และผัก นอกจากนี้การขาดการควบคุมที่เหมาะสมในการศึกษาหลายกลุ่ม
ของเลอไปû T de l'enfant โปรแกรมมีความซับซ้อนของการตีความ
ของผลการวิจัยของพวกเขา ได้รับทราบผลกระทบของสภาพเศรษฐกิจ สังคม และปัจจัยด้านประชากรศาสตร์
อาหารของเด็ก ( whichelow
&เพรโวสต์ , 1996 ) เป็นสิ่งสำคัญที่ศึกษาทดลองและควบคุมรับสมัครผู้เข้าร่วมจากสระว่ายน้ำ

สรุปเดียวกันมีเบาบางแต่เล็กร่างกายของหลักฐาน

สนับสนุนการคุณภาพทางประสาทสัมผัสของผลิตภัณฑ์ผักและผลไม้เป็นวิธีการ
ส่งเสริมการบริโภค เราตั้งสมมติฐานว่า ส่งเสริมให้เด็กมีส่วนร่วมในความรู้สึกตาม

กิจกรรมเล่นกับผัก ผลไม้ที่ไม่คุ้นเคย และจะเพิ่มความเต็มใจของพวกเขา

กินอาหารที่ต่อมาเป็นเวลาตั้ง
กิจกรรมแสงกันอยู่แล้วรับรองโดยสถานรับเลี้ยงเด็ก และรวม
มองและวาดรูปของอาหาร , ความรู้สึกของภายนอกและภายในเนื้อ
ดมมัน ฟังเสียงมันทำให้