Yun Xiao went into a short daze, bu

Yun Xiao went into a short daze, but then his eyes cleared up. He resolutely nodded his head, “Father, Mother, please tell me about my origins. I also want to know where I am actually from and who my birth parents are. And please do not worry Father and Mother, even though I am not your real flesh and blood, all these years of nurturing and love that you have given to me were definitely not false. In the future, even if I recognize my ancestors and return home to find my birth parents, the two of you will always be father and mother to me. For life.”

Before this, Yun Xiao still felt bewildered, hesitant and even slightly despondent. But now that he had said these words, He realized that all the apprehensiveness and bewilderment had melted away, and what replaced those feelings was calmness, relaxation and a happiness which came from the heart because his family had finally been reunited.

Even though he was not the flesh and blood of his parents, in all those years, they had regarded him as their own and had lavished him with care. Just this debt of love alone was already hard for him to repay in this life. His big brother had saved his life, had continually helped and instructed him time and time again. He was so conscientious of his feelings that he had delayed this family reunion by two whole months just for his sake…

So even though there was no blood relation, they had treated him with a goodness that was heartfelt, so why should he even feel a sense of loss or hopelessness? The parents he loved the most had finally found the son they had worried about for all these years, so he should naturally be happy for his parents. His most respected big brother was able to reunite with his parents, so naturally he should be happy for his big brother as well…

At this moment, he clearly felt that he had grown up quite a bit, and it felt like what Yun Che had described as…. An elevation of his spirit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสี่ยวหยุนไปดึกสั้น แต่แล้ว ดวงตาของเขาล้างขึ้น เขาสะท้อนเลยต้องศีรษะของเขา, "พ่อ แม่ บอกฉันเกี่ยวกับต้นกำเนิดของฉัน ยังอยากรู้ว่าผมจริงและพ่อแม่ของฉันเกิดที่ และโปรดไม่ต้องกังวลของพ่อและแม่ แม้ว่าฉันไม่จริงเนื้อเลือดและ ปีดูแลและความรักที่คุณให้ฉันแน่นอนไม่ได้เท็จ ในอนาคต แม้ว่าฉันรู้จักบรรพบุรุษของฉันและกลับบ้านหาพ่อเกิด สองคนเสมอจะพ่อและแม่ผม สำหรับชีวิต"ก่อนหน้านี้ เสี่ยวยุนยังรู้สึกสับสน ลังเล และ despondent เล็กน้อย แต่หลังจากที่เขาได้กล่าวว่า คำเหล่านี้ เขาตระหนักว่า การ apprehensiveness และความสับสนได้ละลายหายไป และสิ่งที่แทนความรู้สึกเหล่านั้น ความสงบ ผ่อนคลาย และความสุขที่มาจากหัวใจ เพราะในที่สุดก็ได้กลับมารวมตัวครอบครัวของเขาแม้เขาไม่เนื้อและเลือดของพ่อ ในทุกปี พวกเขาได้ว่าเขาเป็นของตนเอง และมี lavished เขา ด้วยความระมัดระวัง เพียงแค่นี้หนี้ความรักเพียงอย่างเดียวได้แล้วยากสำหรับเขาที่จะชำระคืนในชีวิตนี้ พี่ใหญ่ได้บันทึกชีวิตของเขา มีอย่างต่อเนื่องช่วย และสั่งให้เขาอีกครั้ง เขาเป็นดังนั้นคุณธรรมของความรู้สึกของเขาว่า เขามีความล่าช้านี้ครอบครัว โดยสองทั้งเดือนเพียงเพื่อประโยชน์ของเขา...ดังนั้นแม้ว่า มีความสัมพันธ์ไม่มีเลือด พวกเขาได้รับการรักษาเขา ด้วยความดีที่จริงใจ ดังนั้นทำไมควรเขายิ่งรู้สึกสูญเสียหรือความสิ้นหวัง พ่อแม่ที่เขารักมากสุดมีก็พบลูกชายที่พวกเขามีห่วงปีเหล่านี้ ดังนั้นเขาตามธรรมชาติควรจะมีความสุขสำหรับพ่อแม่ พี่เขาใหญ่มากที่สุดก็สามารถรวมตัวกับพ่อแม่ ดังนั้นจึงควรเป็นความสุขสำหรับพี่ใหญ่ของเขาเช่นกัน...ขณะนี้ เขาชัดเจนรู้สึกว่า เขาได้เติบโตไม่น้อย และมันรู้สึกเหมือนสิ่งที่ Che ยุนได้อธิบายว่า ... การยกระดับของจิตวิญญาณของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หยุนเสี่ยวเดินเข้าไปในอาการงุนงงสั้น แต่แล้วสายตาของเขาล้างขึ้น เขาพยักหน้าเฉียบขาดของเขา "พ่อแม่ได้โปรดบอกฉันเกี่ยวกับต้นกำเนิดของฉัน ฉันยังต้องการที่จะทราบว่าฉันจริงจากผู้ปกครองและผู้ที่เกิดของฉัน และโปรดอย่ากังวลบิดามารดาแม้ว่าผมไม่ได้เนื้อจริงของคุณและเลือดปีนี้การบำรุงและความรักที่คุณมีให้ฉันก็จะไปแน่นอนไม่เท็จ ในอนาคตแม้ว่าฉันจำได้ว่าบรรพบุรุษของฉันและกลับบ้านไปหาพ่อแม่ของฉันคุณสองคนจะเป็นพ่อและแม่ของฉัน สำหรับชีวิต. "

ก่อนหน้านี้ยุนเสี่ยวยังคงรู้สึกสับสนลังเลและแม้กระทั่งเศร้าใจเล็กน้อย แต่ตอนนี้ที่เขาได้กล่าวว่าคำเหล่านี้เขาก็ตระหนักว่าทุกความหวาดหวั่นและความสับสนได้ละลายหายไปและสิ่งที่ถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกเหล่านั้นเป็นความสงบผ่อนคลายและมีความสุขที่มาจากหัวใจเพราะครอบครัวของเขาได้รับในที่สุดมารวมตัวกันได้.

แม้เขาจะเป็น ไม่ได้ทั้งเนื้อและเลือดของพ่อแม่ของเขาในทุกปีที่ผ่านมาพวกเขาได้รับการยกย่องว่าเขาเป็นของตัวเองและได้ทุ่มเทให้เขาด้วยความระมัดระวัง เพียงแค่หนี้ของความรักนี้เพียงอย่างเดียวแล้วก็ยากสำหรับเขาที่จะชำระคืนในชีวิตนี้ พี่ใหญ่ของเขาได้ช่วยชีวิตของเขาได้ช่วยอย่างต่อเนื่องและสั่งให้เขาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาจึงมโนธรรมของความรู้สึกของเขาว่าเขามีความล่าช้าครอบครัวนี้โดยสองเดือนทั้งหมดเพียงเพื่อประโยชน์ของเขา ...

ดังนั้นแม้ว่าจะมีความสัมพันธ์ไม่มีเลือดพวกเขาปฏิบัติต่อเขาด้วยความดีที่เป็นน้ำใสใจจริงดังนั้นทำไมเขาควรแม้จะรู้สึก ความรู้สึกของการสูญเสียหรือความสิ้นหวัง? พ่อแม่ที่เขารักมากที่สุดในที่สุดเขาก็พบว่าลูกชายของพวกเขามีความกังวลใจเกี่ยวกับทุกปีเหล่านี้เพื่อให้เขาตามธรรมชาติที่ควรจะมีความสุขสำหรับพ่อแม่ของเขา พี่ชายของเขาใหญ่ที่ยอมรับมากที่สุดก็สามารถที่จะรวมตัวกับพ่อแม่ของเขาจึงเป็นธรรมชาติที่เขาควรจะมีความสุขสำหรับพี่ใหญ่ของเขาเช่นกัน ...

ตอนนี้เขาอย่างชัดเจนรู้สึกว่าเขาเติบโตขึ้นมาไม่น้อยและมันรู้สึกเหมือนสิ่งที่ยุนเจ๊มี อธิบายว่า ... ความสูงของจิตวิญญาณของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนเสี่ยวได้เข้าไปงงๆ แต่แล้ว สายตาของเขาก็แจ่มใสขึ้น เขาแยกพยักหน้าหัวของเขา " พ่อ แม่ ช่วยบอกเรื่องที่มาของฉัน ฉันยังต้องการที่จะทราบว่าฉันจริงจากใคร พ่อแม่ของฉันเป็น และโปรดอย่าเป็นห่วง พ่อและแม่ แม้ว่าผมไม่ใช่สายเลือดเดียวกับคุณทุกๆปีของ nurturing และความรักที่คุณมีให้ฉัน ต้องไม่ปลอม ในอนาคต ถ้าผมรู้จักบรรพบุรุษของฉัน แล้วกลับไปหาพ่อแม่ของฉัน ท่านทั้งสองจะเป็นพ่อและแม่ให้ฉันเสมอ เพื่อชีวิต " .ก่อนนี้ ยุนเสี่ยวยังรู้สึกสับสน ลังเล และเศร้าใจเล็กน้อย แต่ตอนนี้เขาได้กล่าวคำเหล่านี้เขาตระหนักว่าทั้งหมดและความขลาดความฉงนสนเท่ห์ละลายออกไป และสิ่งที่แทนความรู้สึกนั้น คือ ความสงบ ความผ่อนคลายและความสุข โดยมาจากหัวใจ เพราะครอบครัวของเขาในที่สุดก็คืนดีกันแม้เขาจะไม่ใช่สายเลือดของพ่อแม่ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา พวกเขาได้ยกย่องเขาเป็นของตัวเองและมี lavished เขาให้ดีด้วย แค่หนี้ความรักอย่างเดียวมันก็ยากสำหรับเขาที่จะตอบแทนในชีวิตนี้ พี่ชายของเขาได้ช่วยชีวิตของเขา ก็ยังคงช่วยให้เขามีเวลาและเวลาอีกครั้ง เขารอบคอบ ความรู้สึกของเขาว่าเขาได้ช้านี้ครอบครัวโดยสองเดือนก็เพื่อตัวของเขาเอง . . . . . . .ดังนั้น แม้ว่าไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด เขาก็ถือว่าเขามีความดีนั้นคือจริงใจ ทำไมเขาควรจะรู้สึกความรู้สึกของการสูญเสียหรือสิ้นหวัง ? พ่อแม่ที่เขารักมากที่สุด สุดท้าย ก็พบว่าลูกชายมีห่วงสำหรับปีทั้งหมดเหล่านี้ ดังนั้นเขาควรเป็นธรรมชาติ มีความสุขกับพ่อแม่ของเขา เขานับถือพี่สามารถรวมตัวกับพ่อแม่ของเขา ทำให้เขาน่าจะดีใจกับพี่ชายของเขาได้เป็นอย่างดี . . . . . . .ณ เวลานี้ เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า เขาเติบโตขึ้นไม่น้อย และมันรู้สึกเหมือนที่ยุนเชก็อธิบายว่า . . . . . . . ระดับความสูงของจิตวิญญาณของเขา