Xylanase activity was assayed using

Xylanase activity was assayed using the method described by
Bailey et al. [19,20], and the reaction was stopped by DNS. Briefly,
50 l of diluted enzyme and 50 l of substrate were incubated at
the indicated temperatures for 10 min. The enzyme reaction was
terminated by adding 100-l DNS and heating at 95 ◦C for 10 min.
The absorbance at 540 nm was measured using a Multiskan Spectrum
spectrophotometer (Thermo Scientific, Finland). The amount
of reducing sugar liberated was determined by the DNS method
using xylose as the standard [21]. One unit of xylanase activity was
defined as the amount of enzyme that produced 1 mol of xylose
per min.
The thermostability and activity of the xylanase enzymes were
assessed at various pH values and temperatures. To determine the
optimal pH, the purified enzyme was assayed at pH values ranging
from 3.0 to 10.0 in the following buffers (100 mM): acetic acid (pH
3.0–6.0), sodium phosphate (pH 6.0–8.0), Tris–HCl(pH 8.0–9.0) and
Gly-NaOH (pH 9.0–10.0) [22]. The optimal temperature was determined
by incubating the purified enzyme at temperatures ranging
from 40 to 75 ◦C in 100 mM sodium–phosphate buffer (pH 7.0). To
determine the thermostability, purified enzyme was incubated in
sodium phosphate buffer (pH 7.0) at different temperatures for
various times. The residual activity was measured and compared
with the enzyme activity at pH 7.0 (sodium phosphate buffer) and
55 ◦C, which was considered to be 100% activity [23]. The kinetic
parameters were determined according to the Lineweaver–Burk
method.
2.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กิจกรรมไซลาเนสที่ assayed โดยใช้วิธีอธิบายBailey et al. [19,20], และปฏิกิริยาถูกหยุด โดย DNS สั้น ๆเอนไซม์แตกออก 50 ลิตรและ 50 ลิตรพื้นผิวถูก incubated ที่อุณหภูมิที่ระบุสำหรับ 10 นาที ปฏิกิริยาของเอนไซม์ได้ยกเลิก โดยเพิ่ม DNS 100 l และความร้อนที่ 95 ◦C สำหรับ 10 นาทีAbsorbance ที่ 540 nm ถูกวัดโดยใช้สเปกตรัม Multiskanเครื่องทดสอบกรดด่าง (เทอร์โมวิทยาศาสตร์ ฟินแลนด์) ยอดเงินลดน้ำตาล liberated ถูกกำหนด โดยวิธีการ DNSใช้ xylose เป็นมาตรฐาน [21] เป็นหน่วยหนึ่งของกิจกรรมไซลาเนสกำหนดเป็นจำนวนของเอนไซม์ที่ผลิตได้ 1 โมลของ xyloseต่อนาทีThermostability และกิจกรรมของเอนไซม์ไซลาเนสประเมินค่า pH และอุณหภูมิต่าง ๆ การตรวจสอบการค่า pH ที่เหมาะสม เอนไซม์บริสุทธิ์ถูก assayed ที่ค่า pH ตั้งแต่จาก 3.0 เป็น 10.0 ในบัฟเฟอร์ดังต่อไปนี้ (100 mM): กรดอะซิติก (pH3.0-6.0), โซเดียมฟอสเฟต (pH 6.0-8.0), ตรี – HCl(pH 8.0–9.0) และGly NaOH (pH 9.0-10.0) [22] กำหนดอุณหภูมิเหมาะสมโดยเอนไซม์บริสุทธิ์ที่อุณหภูมิตั้งแต่ incubating40 ถึง 75 ◦C ใน 100 มม.โซเดียมฟอสเฟตบัฟเฟอร์ (pH 7.0) ถึงกำหนด thermostability บริสุทธิ์เอนไซม์ถูก incubated ในโซเดียมฟอสเฟตบัฟเฟอร์ (pH 7.0) ที่อุณหภูมิแตกต่างกันสำหรับเวลาต่าง ๆ กัน กิจกรรมส่วนที่เหลือถูกวัด และเปรียบเทียบเอนไซม์ที่ pH 7.0 (โซเดียมฟอสเฟตบัฟเฟอร์) และ55 ◦C ซึ่งถือเป็นกิจกรรม 100% [23] การเคลื่อนไหวพารามิเตอร์ถูกกำหนดตาม Lineweaver – Burkวิธีการ2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กิจกรรมไซลาเนสได้รับการวิเคราะห์โดยใช้วิธีการอธิบายโดย
เบลีย์และคณะ [19,20] และปฏิกิริยาหยุด DNS สั้น ๆ
50 ลิตรของเอนไซม์เจือจางและ 50 ลิตรของพื้นผิวได้รับการบ่มที่
อุณหภูมิที่ระบุไว้เป็นเวลา 10 นาที ปฏิกิริยาเอนไซม์ถูก
ยกเลิกโดยการเพิ่ม DNS 100 ลิตรและความร้อนที่อุณหภูมิ 95 ◦Cเป็นเวลา 10 นาที.
ดูดกลืนแสงที่ 540 นาโนเมตรได้รับการวัดโดยใช้ Multiskan สเปกตรัม
Spectrophotometer (เทอร์โมวิทยาศาสตร์, ฟินแลนด์) ปริมาณ
น้ำตาลรีดิวซ์ปลดปล่อยถูกกำหนดโดยวิธีการ DNS
ใช้ไซโลสเป็นมาตรฐาน [21] หนึ่งหน่วยของกิจกรรมไซลาเนสได้รับการ
กำหนดให้เป็นปริมาณของเอนไซม์ที่ผลิต 1 mol ไซโลส
ต่อนาที.
ทนร้อนและการทำงานของเอนไซม์ไซลาเนสที่ได้รับ
การประเมินค่าพีเอชและอุณหภูมิต่างๆ การตรวจสอบ
ความเป็นกรดด่างที่เหมาะสมเอนไซม์ที่ได้รับการวิเคราะห์ค่าความเป็นกรดด่างตั้งแต่
3.0-10.0 ในบัฟเฟอร์ดังต่อไปนี้ (100 mm): กรดอะซิติก (pH
3.0-6.0), โซเดียมฟอสเฟต (pH 6.0-8.0) Tris-HCl ( ค่า pH 8.0-9.0) และ
Gly-NaOH (pH 9.0-10.0) [22] อุณหภูมิที่เหมาะสมถูกกำหนด
โดยการบ่มเอนไซม์ที่อุณหภูมิตั้งแต่
40-75 ◦Cใน 100 มิลลิบัฟเฟอร์โซเดียมฟอสเฟต (pH 7.0) ในการ
ตรวจสอบทนร้อน, เอนไซม์ถูกบ่มใน
บัฟเฟอร์โซเดียมฟอสเฟต (pH 7.0) ที่อุณหภูมิที่แตกต่างกัน
ในหลาย ๆ ครั้ง กิจกรรมที่เหลือได้รับการวัดและเปรียบเทียบ
กับการทำงานของเอนไซม์ที่พีเอช 7.0 (โซเดียมฟอสเฟตบัฟเฟอร์) และ
55 ◦Cซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นกิจกรรม 100% [23] การเคลื่อนไหว
ค่าพารามิเตอร์ที่ได้รับการพิจารณาให้เป็นไปตาม Lineweaver-Burk
วิธี.
2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กิจกรรมของไซลาเนสถูก assayed โดยใช้วิธีการที่อธิบายโดย
Bailey et al . [ 19,20 ] , และปฏิกิริยาที่ถูกหยุดโดย DNS สั้น ๆ ,
50 ลิตร 50 ลิตร ( เอนไซม์เจือจางและอุณหภูมิ
เป็นเวลา 10 นาที ) อุณหภูมิของปฏิกิริยาคือ
ยกเลิกโดยเพิ่ม DNS 100-l และความร้อนที่ 95 ◦ C 10 นาที
น 540 nm ซึ่งวัดโดยใช้ multiskan
สเปกตรัมวัสดุ ( เทอร์โมวิทยาศาสตร์ , ฟินแลนด์ ปริมาณการปลดปล่อยน้ำตาล
ถูกกำหนดโดย DNS โดยใช้วิธี
6 เป็นมาตรฐาน [ 21 ] หน่วยหนึ่งของกิจกรรมเอนไซม์คือ
หมายถึงจํานวน เอนไซม์ที่ผลิต 1 โมลต่อนาที 6

และทดล กิจกรรมของเอนไซม์ไซลาเนสที่ค่า pH
ประเมินต่าง ๆ และอุณหภูมิ หา
pH ที่เหมาะสมเอนไซม์คือเอนไซม์ที่ค่า pH ตั้งแต่
จาก 3.0 ถึง 10.0 ในบัฟเฟอร์ต่อไปนี้ ( 100 มม. ) : กรด ( pH
3.0 – 6.0 ) , โซเดียมฟอสเฟต ( pH 6.0 - 8.0 ) , ทริส– HCl ( pH 8.0 และ 9.0 และ GLY NaOH )
( พีเอช 9.0 – 10.0 ) [ 22 ] . อุณหภูมิที่เหมาะสมคือมุ่งมั่น
โดยการแช่เอนไซม์ที่อุณหภูมิตั้งแต่
จาก 40 75 ◦ C 100 มิลลิเมตรโซเดียมและฟอสเฟตบัฟเฟอร์ pH 7.0 )

ศึกษาทดลบริสุทธิ์เอนไซม์ )
โซเดียมฟอสเฟตบัฟเฟอร์ pH 7.0 ) ที่อุณหภูมิแตกต่างกัน
ครั้งต่างๆ กิจกรรมที่เหลือคือวัดและเปรียบเทียบ
กับเอนไซม์ที่ pH 7.0 ( โซเดียมฟอสเฟตบัฟเฟอร์ )
55 ◦ C ซึ่งถือว่าเป็น 100% กิจกรรม [ 23 ] ค่าพารามิเตอร์จลน์
ตัดสินใจไปตามไลน์วีเวอร์–วิธีเบิร์ก
.
2