The findings provide promising evid

The findings provide promising evidence that both paternal and maternal challenging behaviour may hold a protective relationship towards child anxiety. More broadly, this research also addresses a call in recent years for greater attention to the role of the father in the aetiology, maintenance, and prevention of child anxiety disorders (Bögels and Phares, 2008). The findings of the current study have implications not only for research but also for the development of interventions for anxious children and their parents. In a recent study, parents of anxious children identified concerns regarding whether they should challenge their children's behaviour and to what extent (Hiebert-Murphy et al., 2012). Continuing research in this area may provide valuable feedback for parents about optimal parenting strategies in the face of child anxiety. Additionally, these findings may have implications for cognitive behavioural treatments with anxious children. For example, a parent may be more willing to encourage and model brave behaviour to their child, especially during exposure sessions, if there is sound empirical rationale for this behaviour.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการวิจัยให้มีหลักฐานสัญญาว่า ทั้งบิดาและมารดา และพฤติกรรมท้าทายอาจเก็บความสัมพันธ์ป้องกันต่อความวิตกกังวลของเด็ก ใช้ในวงกว้าง งานวิจัยนี้ยังเน้นการเรียกในปีที่ผ่านมาให้ความสนใจมากขึ้นกับบทบาทของบิดาใน aetiology บำรุงรักษา และการป้องกันของเด็กโรควิตกกังวล (Bögels และ Phares, 2008) ผลการศึกษาปัจจุบันมีผลกระทบไม่เพียงแต่ สำหรับงานวิจัย แต่ยัง สำหรับการพัฒนาของการแทรกแซงเด็กกังวลและพ่อ การศึกษา ผู้ปกครองของเด็กกังวลระบุความกังวล เกี่ยวกับว่าพวกเขาควรท้าทายพฤติกรรมของเด็ก และขอบเขต (เมอร์ฟี่ Hiebert et al. 2012) ดำเนินการวิจัยในพื้นที่นี้อาจเป็นแสดงความคิดเห็นที่มีคุณค่าสำหรับผู้ปกครองเกี่ยวกับการเลี้ยงดูที่ดีที่สุดกลยุทธ์ในการเผชิญกับความวิตกกังวลของเด็ก นอกจากนี้ ผลเหล่านี้อาจมีผลกระทบความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมบำบัดกับเด็กกังวล ตัวอย่างเช่น ผู้ปกครองอาจยอมสนับสนุน และรูปแบบพฤติกรรมที่กล้าหาญเพื่อเด็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงแสง ถ้ามีเหตุผลเชิงประจักษ์เสียงสำหรับพฤติกรรมนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การค้นพบหลักฐานที่มีแนวโน้มว่าทั้งบิดาและมารดาพฤติกรรมที่ท้าทายอาจจะมีความสัมพันธ์ที่มีต่อความวิตกกังวลในการป้องกันเด็ก วงกว้างมากขึ้นงานวิจัยนี้ยังเน้นการเรียกร้องในปีที่ผ่านมาให้ความสนใจมากขึ้นในบทบาทของพ่อในสาเหตุการบำรุงรักษาและการป้องกันความผิดปกติของความวิตกกังวลของเด็ก (Bögelsและ Phares 2008) ผลการวิจัยจากการศึกษาในปัจจุบันมีผลกระทบไม่เพียง แต่สำหรับการวิจัย แต่ยังสำหรับการพัฒนาของการแทรกแซงกังวลสำหรับเด็กและผู้ปกครอง ในการศึกษาที่ผ่านมาผู้ปกครองของเด็กกังวลระบุความกังวลเกี่ยวกับว่าพวกเขาควรท้าทายพฤติกรรมของเด็กของพวกเขาและสิ่งที่ขอบเขต (Hiebert เมอร์ฟี่ et al., 2012) การวิจัยอย่างต่อเนื่องในพื้นที่นี้อาจให้ข้อเสนอแนะที่มีคุณค่าสำหรับผู้ปกครองเกี่ยวกับกลยุทธ์การเลี้ยงดูที่ดีที่สุดในการเผชิญกับความวิตกกังวลของเด็ก นอกจากนี้ผลการวิจัยเหล่านี้อาจมีผลกระทบต่อการรักษาพฤติกรรมทางปัญญากับเด็กกังวล ตัวอย่างเช่นผู้ปกครองอาจจะมีความเต็มใจที่จะส่งเสริมและรูปแบบพฤติกรรมที่กล้าหาญให้กับเด็กของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงการเปิดรับถ้ามีเหตุผลเชิงประจักษ์เสียงสำหรับพฤติกรรมนี้