The accelerator complexThere's more

The accelerator complex
There's more to CERN than the Large Hadron Collider. A series of accelerators work together to push particles to nearly the speed of light
The accelerator complex at CERN is a succession of machines that accelerate particles to increasingly higher energies. Each machine boosts the energy of a beam of particles, before injecting the beam into the next machine in the sequence. In the Large Hadron Collider(LHC) – the last element in this chain – particle beams are accelerated up to the record energy of 4 TeV per beam. Most of the other accelerators in the chain have their own experimental halls where beams are used for experiments at lower energies.
The proton source is a simple bottle of hydrogen gas. An electric field is used to strip hydrogen atoms of their electrons to yield protons. Linac 2, the first accelerator in the chain, accelerates the protons to the energy of 50 MeV. The beam is then injected into the Proton Synchrotron Booster (PSB), which accelerates the protons to 1.4 GeV, followed by the Proton Synchrotron (PS), which pushes the beam to 25 GeV. Protons are then sent to the Super Proton Synchrotron (SPS) where they are accelerated to 450 GeV.
The protons are finally transferred to the two beam pipes of the LHC. The beam in one pipe circulates clockwise while the beam in the other pipe circulates anticlockwise. It takes 4 minutes and 20 seconds to fill each LHC ring, and 20 minutes for the protons to reach their maximum energy of 4 TeV. Beams circulate for many hours inside the LHC beam pipes under normal operating conditions. The two beams are brought into collision inside four detectors – ALICE, ATLAS, CMS and LHCb – where the total energy at the collision point is equal to 8 TeV.
The accelerator complex includes the Antiproton Decelerator and the Online Isotope Mass Separator (ISOLDE) facility, and feeds the CERN Neutrinos to Gran Sasso (CNGS) project and the Compact Linear Collider test area, as well as the neutron time-of-flight facility(nTOF).
Protons are not the only particles accelerated in the LHC. Lead ions for the LHC start from a source of vaporized lead and enter Linac 3 before being collected and accelerated in the Low Energy Ion Ring (LEIR). They then follow the same route to maximum energy as the protons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เร่งซับซ้อนมีมากขึ้นกว่า CERN ใหญ่ Hadron Collider ชุดของการเร่งการทำงานร่วมกันที่จะผลักดันอนุภาคเกือบความเร็วของแสงที่ซับซ้อนเร่งที่เซิร์นเป็นต่อเนื่องของเครื่องที่เร่งอนุภาคพลังงานสูงมากขึ้น แต่ละเครื่องช่วยเพิ่มพลังงานของลำแสงของอนุภาคก่อนที่จะฉีดคานเข้าไปในเครื่องต่อไปในลำดับที่ ในเครื่องชนอนุภาคขนาดใหญ่ (LHC) - องค์ประกอบสุดท้ายในห่วงโซ่นี้ - คานอนุภาคถูกเร่งพลังงานได้สูงสุดเป็นประวัติการณ์ที่ 4 TeV ต่อลำแสง ส่วนใหญ่ของเครื่องเร่งอนุภาคอื่น ๆ ในห่วงโซ่มีห้องโถงทดลองของตัวเองที่คานจะใช้สำหรับการทดลองที่พลังงานต่ำ. แหล่งโปรตอนเป็นขวดที่เรียบง่ายของแก๊สไฮโดรเจน สนามไฟฟ้าที่ใช้ในการตัดอะตอมไฮโดรเจนของอิเล็กตรอนของพวกเขาที่จะให้ผลผลิตโปรตอน Linac 2 คันเร่งครั้งแรกในห่วงโซ่เร่งโปรตอนพลังงาน 50 MeV ลำแสงจะถูกฉีดเข้าไปในโปรตอนซินโคร Booster (PSB) ซึ่งเร่งโปรตอน 1.4 GeV ตามด้วยโปรตอนซินโคร (PS) ซึ่งผลักดันคาน 25 GeV โปรตอนจะถูกส่งไปยังซูเปอร์โปรตอนซินโคร (SPS) ที่พวกเขาจะเร่งถึง 450 GeV. โปรตอนจะถูกโอนไปในที่สุดทั้งสองท่อลำแสงของ LHC ลำแสงในท่อไหลเวียนตามเข็มนาฬิกาในขณะที่คานในท่ออื่น ๆ ที่ไหลเวียนทวนเข็มนาฬิกา มันต้องใช้เวลา 4 นาทีและ 20 วินาทีที่จะเติมแหวนแต่ละ LHC และ 20 นาทีสำหรับโปรตอนในการเข้าถึงพลังงานสูงสุดของพวกเขา 4 TeV คานไหลเวียนหลายชั่วโมงภายในท่อลำแสง LHC ภายใต้สภาวะปกติ ทั้งสองคานจะถูกนำเข้าสู่การปะทะกันภายในสี่เครื่องตรวจจับ - อลิซ, ATLAS, CMS และ LHCb -. ที่พลังงานทั้งหมดที่จุดปะทะกันจะมีค่าเท่ากับ 8 TeV ที่ซับซ้อนเร่งรวมถึงโปรตอน Decelerator และออนไลน์ไอโซโทปมวลแยก (ลม) สิ่งอำนวยความสะดวก และฟีดเซิร์น Neutrinos Gran Sasso ไป (CNGS) โครงการและพื้นที่การทดสอบเชิงเส้นขนาดกะทัดรัด Collider เช่นเดียวกับนิวตรอนเวลาของเที่ยวบินสิ่งอำนวยความสะดวก (nTOF). โปรตอนจะไม่ได้เป็นเพียงอนุภาคใน LHC เร่ง ไอออนตะกั่วสำหรับเริ่มต้น LHC จากแหล่งของสารตะกั่วระเหยและป้อน Linac 3 ก่อนที่จะถูกเก็บรวบรวมและเร่งแหวนไอออนพลังงานต่ำ (Leir) จากนั้นพวกเขาตามเส้นทางเดียวกันกับพลังงานสูงสุดเป็นโปรตอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องเร่งอนุภาคที่เซิร์น
มีมากขึ้นกว่าเครื่องชนอนุภาคขนาดใหญ่ ชุดเร่งทำงานร่วมกันเพื่อผลักดันอนุภาคเกือบความเร็วแสง
คันเร่งที่ซับซ้อนของเซิร์นเป็นบัลลังก์ของเครื่องเร่งอนุภาคพลังงานสูงที่มากขึ้น . แต่ละเครื่องช่วยเพิ่มพลังงานของลำแสงอนุภาคก่อนฉีดคานลงในเครื่องถัดไปในลำดับ ในเทลิโทรมัยซิน ( มจธ ) และองค์ประกอบสุดท้ายในห่วงโซ่–อนุภาคคานถูกเร่งขึ้นบันทึกพลังงาน 4 ที วี ต่อคาน ที่สุดของเครื่องเร่งอนุภาคอื่น ๆในห่วงโซ่มีหอพักของตัวเองทดลองที่ใช้สำหรับการทดลองที่พลังคานล่าง .
โปรตอนที่มาเป็นขวดที่เรียบง่ายของแก๊สไฮโดรเจนสนามไฟฟ้าใช้แถบไฮโดรเจนอะตอมอิเล็กตรอนของพวกเขาที่จะให้ผลผลิตโปรตอน . ไลแนค 2 คันเร่งแรกในห่วงโซ่เร่งโปรตอน ให้พลังงาน 50 MeV . คานแล้วฉีดเข้าไปในโปรตอนซินโครตรอน Booster ( PSB ) ซึ่งเร่งโปรตอน 1.4 gev , ตามด้วยโปรตอนซินโครตรอน ( PS ) ซึ่งผลักคาน 25 gev .โปรตอนซินโครตรอน โปรตอน แล้วส่งไปยังซุปเปอร์ ( SPS ) ที่พวกเขาจะเร่งให้ 450 gev .
โปรตอนในที่สุดย้ายไปสองคานท่อของ มจธ . คานในท่อหมุนเวียนตามเข็มนาฬิกา ขณะที่คานในท่ออื่น ๆไหลเวียนทวนเข็มนาฬิกา มันใช้เวลา 4 นาที 20 วินาที เพื่อให้แต่ละเครื่องเร่งอนุภาคแหวน , และ 20 นาทีสำหรับโปรตอนให้ถึงพลังงานสูงสุดของ 4 ที วี .คานหมุนเวียนสำหรับหลายชั่วโมงภายในมจธคานท่อภายใต้สภาวะปกติ . คานทั้งสองมาปะทะกัน ใน 4 ตัว – อลิซ , Atlas , CMS และ lhcb –ที่พลังงานทั้งหมดที่จุดชนเท่ากับ 8 tev .
คันเร่งที่ซับซ้อนรวมถึงแอนติโปรตอน decelerator ออนไลน์และมวลไอโซโทปคั่น ( อิโซลด์ ) ฟังก์ชันและอาหารที่อนุภาคนิวตรอนเซิร์นกับ Gran Sasso ( cngs ) และโครงการขนาดเล็กโดยตรงก็คือพื้นที่ทดสอบ รวมทั้งนิวตรอนครั้ง - ของ - เครื่องอำนวยความสะดวก ntof ) .
โปรตอนไม่เพียงเร่งอนุภาคในเครื่องเร่งอนุภาคแล้ว ตะกั่วไอออนสำหรับมจธ เริ่มจากแหล่งที่มาของระเบิดและนำใส่ไลแนค 3 ก่อนที่จะถูกเก็บรวบรวมและเร่งในแหวนไอออนพลังงานต่ำ ( อย่างชัดเจน )พวกเขาติดตามเส้นทางเดียวกันเพื่อให้พลังงานสูงสุดเป็นโปรตอน .