- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
3 days and 2 nights!That meant havi
3 days and 2 nights!
That meant having 6 or more meals consisted of only ramen!
Although the activities that they have to do during the MT hadn’t came out yet, they all generally expected that it wasn’t going to be easy.
Still, having to force down and endure meals of only ramen was the decision to uphold.
“What other alternative do we have…”
“You sure it should be ramen?”
Choi Sang-jung and Min Sura moments later also confirmed.
Lee Hyun eventually decided to come forward. People then entrusted him to be the person-in-charge because it was far more convenience for them.
Friday morning.
Since they were in the vicinity of the marketplace, Lee Yuu-Chong, Park Sunjo, and Choi Sang-jung gathered.
Because of Lee Hyun.
He strongly opposed to ramen.
“Even for me, I cannot handle having ramen at every meal.”
Ramen as food wasn’t bad.
Rather, to Lee Hyun, it was the most valuable food.
Back in his old life of economic hardship, where he was burdened with the inability to buy rice and had to buy the inexpensive ramen.
It was the biggest help that filled his enduring hunger when in dire needs.
Even now, sometimes along with his grandma and younger sister, they would boil the ramen and eat it with kimchi in reminiscence.
‘But I cannot eat six straight meals of just ramen.’
He had eaten way too much ramen in his childhood that he learned all the secrets within all of them. So now, he just want to eat ramen as a sometimes food.
Also, six meals of ramen meant that they won’t have a balanced nutrition.
“Rather, whether it’s eating or sleeping, let me prepare the necessary tools to live.”
He had told them he would take care of the essentials in accordance to the given budget, but they remained dubious and came to clarify.
Lee Hyun came exactly on time; he looked to his colleagues and nodded.
“You’re all here.”
“Yep.”
“Then let’s go.”
Lee Hyun then took them into the agricultural wholesales market.
Only having just entered the market, even the seemingly intelligent Lee Yuu-Chong didn’t know.
“The supermarket’s much more comfortable. So why are we here?”
He privately murmured insinuatingly. It was not long after the appearance of the supermarkets that the era of the marketplaces was fading.
Lee Hyun didn’t want to explain the complexity. He had to buy a lot of stuff here so he didn’t want to be relaxed.
“You’ll know when you see it. And this place isn’t like the usual marketplace.”
From the entrance to the wholesale market, there were different types of butcher shops, rice stores, grocers, bowl stores. There were all kinds of stores.
The moment he saw the pricing list, Lee Yuu-Chong mouth did not close.
“No way! 100 grams of pork is 1,400 Won!”
In the supermarket it’s usually 2,200 Won for that much, so nearly half of that value! Rice, vegetables, or fruit prices were also unparalleled.
“Are all these stuff imported?”
When Lee Yuu-Chong asked, Lee Hyun shook his head.
“There’s not much to profit off of pork to do it. Fish is imported though, it’s like that anywhere.”
“Why so cheap!”
“They’re just small shops. These outdoor shops aren’t big, and also have been doing for more than 10 years and brought them here directly from their fields.”
Lee Yuu-Chong called his mother and had her checked at a few sections only to find out how severe the price differences could be.
The shop owners saw Lee Hyun and began to horselaugh.
“Young man, you’re coming twice today?”
His sister already came at dawn due to their periodic changes to get the items to prepare the meals, so they thought he had come back once again for the same purpose.
“Yes, hello. I’m going with these guys on an MT trip so I need several different items.”
“Well, come one then. I’ll sell them cheap, of course. So are they also bachelor college students?”
“……”
Lee Hyun was selecting the meat from then on.
‘Since were on a budget, I’ll start with the most expensive.’
He chose 2 kilograms of each of the pork belly, neck, and ribs.
The meat bought in corresponding to the 8 people eating for three days and two nights, so it seemed right. Since he didn’t know whether it was lacking or not, so he got pork chops just in case.
“It’s not much but here are some ham hocks on the house.”
“Thank you.”
The next place Lee Hyun went to was the grocer!
By the way, when cooking, if you don’t have fresh vegetables to accompany the meat, you won’t be able to wake up your taste buds.
At this place here, Choi Sang-jung and Park Sunjo were disheveled.
Poram Vegetable 21.
Dapeojwo Vegetable 19.
From there, the grocers’ name didn’t change their pattern.
There was almost no vegetable on display; while the ones that were, were still inside the box with the box top cut off, boxes stacked on each other.
Lee Hyun picked the lettuce, onion, and cabbage boxes.
“How much are they?”
“3,000 Won for a box of lettuce, onion 3,000 Won, cabbage is 5,000 Won.”
“Please give me parsleys, leeks, garlic, peppers, and potatoes too.”
“How much do you need?”
“A lot. Enough for 8 people for 3 days and 2 nights worth.”
“For you students 90,000. I’ll give you a lot!”
The grocers pulled out boxes one after another to give him. There were eight extra sweet potatoes lying on top of them.
“These are only 7,000 Won for all.”
Lee Hyun hesitated for a moment before receiving.
“If you sell it at that, doesn’t it mean it’ll go south pretty soon…”
“It’s because nowadays we’ve got too much sweet potatoes so they’re cheap. Just take them.”
Once all the boxes were placed, Lee Hyun turned and asked.
“Do you also want to eat fruits?”
“Huh? Yes. I can eat then if we have them to eat.”
Lee Yuu-Chong in embarrassment replied with a slur.
In the tight budget of 50,000 Won per person; even when they had came up with a guideline, they never expected to be able to buy everything they could.
Of course, they never planned to have fruits. But as it happened, they went along with Lee Hyun to the store.
“Auntie.”
“You’re back, bachelor.”
“Yes. How much for the strawberries?”
“2 boxes for 4,000 Won. I’ll round the items in the front to 3,000.”
“Please give me two of the good ones. Cheap please.”
“Cha! Here’s just for healthy guys like you. Just 3,000 Won.”
Choi Sang-jung and Park Sunjo loudly exclaimed.
“Keek!”
“What kind of prices is this low?”
It seemed as if they came to a strange country. While they were pushing carts in the market to purchase items, they had no clue about the existence of this place.
Anyway, to the disarray of the other party members, with everything up to the strawberries, they were far from reaching the budget limit.
Lee Yuu-Chong asked excitedly.
“Aren’t just the tent, cookwares, and oven left and we’re going to make it!”
Lee Hyun shook his head just once.
“The MT preparation was to be entrusted to me. So I will take care of getting ready.”
“We’re ordered to not borrow any tools.”
“I’ll take care of everything. On a side note, who here can’t eat pork chops so I’ll buy some other food?”
“If that’s all we have then it’s fine, but…”
Lee Hyun took them on a trip around the marketplace, and bought a bit of shrimps, tofu, and shell fish.
Also, he did not forget to buy red pepper, bean paste, salt, and seasonings.
“You eat chicken, right?”
When Lee Hyun asked, the now tired Lee Yuu-Chong simply nodded. Park Sunjo and Choi Sang-jung had long since turned into quiet porters.
“I’ll bring a chicken from home and treat it as a wholesale price.”
“From home?”
“Because we raise them in the yard.”
“Ah. You’re raising them as pets.”
“Nah. As for human consumption.”
“……”
“I raised them since they were chicks and when they bear eggs I raised those too.”
“But it must have been hard to raise the chickens so we can’t just eat them.”
“It’s ok, we have 7 chickens at home. First is Boiled Egg. Second is Sunny Side Up.”
“No way, those are their names?”
“Correct. The third one is called Mother Hen. Because she raises the chicks. Or I should call her the Protagonist since she’s also one that bears new arrivals. From the forth one upward are classified as food. Soup, Fried, and Sauce. The seventh one is the youngest, Half Sauce Half Fried. The naming process is altered by family branches, but the full name doesn’t get pass on from generation to generation.” (that is, 2nd gen - ‘half fried’, 3rd gen - ‘fourth fried,’ never just fried.)
“……”
Do not expect warmth from Lee Hyun. Even chickens he raised are just food!
***
Port of Incheon waterfront terminal.
Students were chatting away about the upcoming ‘pleasant’ MT.
“Uwhew, it’s finally today.”
“I only wish today had not come.”
“How much are we’re gunna suffer.”
The sophomores and the more seniority students were already in haggard appearances.
The generations who had already done an MT weren’t at all relief.
They weren’t so confident about the special concept of the MT trip.
“But it’s the coast this time around. It’s on a small and pretty island too, so it’s better off.”
“Come to think of it, the last time it was hard because we had to climb a lot of mountains. This time, that’s not going to happen.”
“Oh btw, what kind of food did your group prepared?”
“Instant ramen. We also have around 1 kilo of pork to eat.”
“Sounds a lot like us.”
“With a budget this low, I bet all the other groups are like this also.”
The new students were carefully taking to the seniors in order to enjoy their time.
The purpose of the MT trip was to build up motivation and it was an opportunity to make a good relationship with the seniors!
Lee Hyun and his group members also huddled up.
“What the hell is that?”
His group members had no intention to show the materials and tools Lee Hyun had prepared.
Contained in the black vinyl bags consisted of unknown things!
It didn’t feel like the normal
That meant having 6 or more meals consisted of only ramen!
Although the activities that they have to do during the MT hadn’t came out yet, they all generally expected that it wasn’t going to be easy.
Still, having to force down and endure meals of only ramen was the decision to uphold.
“What other alternative do we have…”
“You sure it should be ramen?”
Choi Sang-jung and Min Sura moments later also confirmed.
Lee Hyun eventually decided to come forward. People then entrusted him to be the person-in-charge because it was far more convenience for them.
Friday morning.
Since they were in the vicinity of the marketplace, Lee Yuu-Chong, Park Sunjo, and Choi Sang-jung gathered.
Because of Lee Hyun.
He strongly opposed to ramen.
“Even for me, I cannot handle having ramen at every meal.”
Ramen as food wasn’t bad.
Rather, to Lee Hyun, it was the most valuable food.
Back in his old life of economic hardship, where he was burdened with the inability to buy rice and had to buy the inexpensive ramen.
It was the biggest help that filled his enduring hunger when in dire needs.
Even now, sometimes along with his grandma and younger sister, they would boil the ramen and eat it with kimchi in reminiscence.
‘But I cannot eat six straight meals of just ramen.’
He had eaten way too much ramen in his childhood that he learned all the secrets within all of them. So now, he just want to eat ramen as a sometimes food.
Also, six meals of ramen meant that they won’t have a balanced nutrition.
“Rather, whether it’s eating or sleeping, let me prepare the necessary tools to live.”
He had told them he would take care of the essentials in accordance to the given budget, but they remained dubious and came to clarify.
Lee Hyun came exactly on time; he looked to his colleagues and nodded.
“You’re all here.”
“Yep.”
“Then let’s go.”
Lee Hyun then took them into the agricultural wholesales market.
Only having just entered the market, even the seemingly intelligent Lee Yuu-Chong didn’t know.
“The supermarket’s much more comfortable. So why are we here?”
He privately murmured insinuatingly. It was not long after the appearance of the supermarkets that the era of the marketplaces was fading.
Lee Hyun didn’t want to explain the complexity. He had to buy a lot of stuff here so he didn’t want to be relaxed.
“You’ll know when you see it. And this place isn’t like the usual marketplace.”
From the entrance to the wholesale market, there were different types of butcher shops, rice stores, grocers, bowl stores. There were all kinds of stores.
The moment he saw the pricing list, Lee Yuu-Chong mouth did not close.
“No way! 100 grams of pork is 1,400 Won!”
In the supermarket it’s usually 2,200 Won for that much, so nearly half of that value! Rice, vegetables, or fruit prices were also unparalleled.
“Are all these stuff imported?”
When Lee Yuu-Chong asked, Lee Hyun shook his head.
“There’s not much to profit off of pork to do it. Fish is imported though, it’s like that anywhere.”
“Why so cheap!”
“They’re just small shops. These outdoor shops aren’t big, and also have been doing for more than 10 years and brought them here directly from their fields.”
Lee Yuu-Chong called his mother and had her checked at a few sections only to find out how severe the price differences could be.
The shop owners saw Lee Hyun and began to horselaugh.
“Young man, you’re coming twice today?”
His sister already came at dawn due to their periodic changes to get the items to prepare the meals, so they thought he had come back once again for the same purpose.
“Yes, hello. I’m going with these guys on an MT trip so I need several different items.”
“Well, come one then. I’ll sell them cheap, of course. So are they also bachelor college students?”
“……”
Lee Hyun was selecting the meat from then on.
‘Since were on a budget, I’ll start with the most expensive.’
He chose 2 kilograms of each of the pork belly, neck, and ribs.
The meat bought in corresponding to the 8 people eating for three days and two nights, so it seemed right. Since he didn’t know whether it was lacking or not, so he got pork chops just in case.
“It’s not much but here are some ham hocks on the house.”
“Thank you.”
The next place Lee Hyun went to was the grocer!
By the way, when cooking, if you don’t have fresh vegetables to accompany the meat, you won’t be able to wake up your taste buds.
At this place here, Choi Sang-jung and Park Sunjo were disheveled.
Poram Vegetable 21.
Dapeojwo Vegetable 19.
From there, the grocers’ name didn’t change their pattern.
There was almost no vegetable on display; while the ones that were, were still inside the box with the box top cut off, boxes stacked on each other.
Lee Hyun picked the lettuce, onion, and cabbage boxes.
“How much are they?”
“3,000 Won for a box of lettuce, onion 3,000 Won, cabbage is 5,000 Won.”
“Please give me parsleys, leeks, garlic, peppers, and potatoes too.”
“How much do you need?”
“A lot. Enough for 8 people for 3 days and 2 nights worth.”
“For you students 90,000. I’ll give you a lot!”
The grocers pulled out boxes one after another to give him. There were eight extra sweet potatoes lying on top of them.
“These are only 7,000 Won for all.”
Lee Hyun hesitated for a moment before receiving.
“If you sell it at that, doesn’t it mean it’ll go south pretty soon…”
“It’s because nowadays we’ve got too much sweet potatoes so they’re cheap. Just take them.”
Once all the boxes were placed, Lee Hyun turned and asked.
“Do you also want to eat fruits?”
“Huh? Yes. I can eat then if we have them to eat.”
Lee Yuu-Chong in embarrassment replied with a slur.
In the tight budget of 50,000 Won per person; even when they had came up with a guideline, they never expected to be able to buy everything they could.
Of course, they never planned to have fruits. But as it happened, they went along with Lee Hyun to the store.
“Auntie.”
“You’re back, bachelor.”
“Yes. How much for the strawberries?”
“2 boxes for 4,000 Won. I’ll round the items in the front to 3,000.”
“Please give me two of the good ones. Cheap please.”
“Cha! Here’s just for healthy guys like you. Just 3,000 Won.”
Choi Sang-jung and Park Sunjo loudly exclaimed.
“Keek!”
“What kind of prices is this low?”
It seemed as if they came to a strange country. While they were pushing carts in the market to purchase items, they had no clue about the existence of this place.
Anyway, to the disarray of the other party members, with everything up to the strawberries, they were far from reaching the budget limit.
Lee Yuu-Chong asked excitedly.
“Aren’t just the tent, cookwares, and oven left and we’re going to make it!”
Lee Hyun shook his head just once.
“The MT preparation was to be entrusted to me. So I will take care of getting ready.”
“We’re ordered to not borrow any tools.”
“I’ll take care of everything. On a side note, who here can’t eat pork chops so I’ll buy some other food?”
“If that’s all we have then it’s fine, but…”
Lee Hyun took them on a trip around the marketplace, and bought a bit of shrimps, tofu, and shell fish.
Also, he did not forget to buy red pepper, bean paste, salt, and seasonings.
“You eat chicken, right?”
When Lee Hyun asked, the now tired Lee Yuu-Chong simply nodded. Park Sunjo and Choi Sang-jung had long since turned into quiet porters.
“I’ll bring a chicken from home and treat it as a wholesale price.”
“From home?”
“Because we raise them in the yard.”
“Ah. You’re raising them as pets.”
“Nah. As for human consumption.”
“……”
“I raised them since they were chicks and when they bear eggs I raised those too.”
“But it must have been hard to raise the chickens so we can’t just eat them.”
“It’s ok, we have 7 chickens at home. First is Boiled Egg. Second is Sunny Side Up.”
“No way, those are their names?”
“Correct. The third one is called Mother Hen. Because she raises the chicks. Or I should call her the Protagonist since she’s also one that bears new arrivals. From the forth one upward are classified as food. Soup, Fried, and Sauce. The seventh one is the youngest, Half Sauce Half Fried. The naming process is altered by family branches, but the full name doesn’t get pass on from generation to generation.” (that is, 2nd gen - ‘half fried’, 3rd gen - ‘fourth fried,’ never just fried.)
“……”
Do not expect warmth from Lee Hyun. Even chickens he raised are just food!
***
Port of Incheon waterfront terminal.
Students were chatting away about the upcoming ‘pleasant’ MT.
“Uwhew, it’s finally today.”
“I only wish today had not come.”
“How much are we’re gunna suffer.”
The sophomores and the more seniority students were already in haggard appearances.
The generations who had already done an MT weren’t at all relief.
They weren’t so confident about the special concept of the MT trip.
“But it’s the coast this time around. It’s on a small and pretty island too, so it’s better off.”
“Come to think of it, the last time it was hard because we had to climb a lot of mountains. This time, that’s not going to happen.”
“Oh btw, what kind of food did your group prepared?”
“Instant ramen. We also have around 1 kilo of pork to eat.”
“Sounds a lot like us.”
“With a budget this low, I bet all the other groups are like this also.”
The new students were carefully taking to the seniors in order to enjoy their time.
The purpose of the MT trip was to build up motivation and it was an opportunity to make a good relationship with the seniors!
Lee Hyun and his group members also huddled up.
“What the hell is that?”
His group members had no intention to show the materials and tools Lee Hyun had prepared.
Contained in the black vinyl bags consisted of unknown things!
It didn’t feel like the normal
0/5000
3 วันและ 2 คืนซึ่งหมายความว่า มี 6 หรืออาหารเพิ่มเติมประกอบด้วยราเมนเท่านั้น แม้ว่ากิจกรรมที่พวกเขาต้องทำในระหว่างเขาไม่ได้ ออกมายัง พวกเขาทั้งหมดโดยทั่วไปแล้วคาดว่า มันไม่ได้เป็นไปได้ง่ายยัง มี การบังคับลงทนอาหารราเม็งเท่านั้นได้ตัดสินใจดำรง "ทางเลือกอื่นใดเรามี...""คุณแน่ใจว่า มันควรเป็นราเม็ง" Choi Sang-jung และสุราษฏร์นาทีช่วงเวลาหลังจากยืนยันลีฮยอนตัดสินใจมาไปในที่สุด แล้วคนที่รับมอบหมายให้เขาเป็นคนในค่าธรรมเนียมเพราะมันไกลสะดวกสำหรับพวกเขา ตอนเช้าวันศุกร์เนื่องจากพวกนักการตลาด ลี Yuu-ปากช่อง สวนพระเจ้าซุน และ Choi Sang-jung ที่รวบรวม เนื่องจากลีฮยอนขอเขาตรงข้ามกับราเม็ง "สำหรับฉัน ฉันไม่สามารถจัดการได้มีราเม็งทุกมื้อได้" ราเม็งเป็นอาหารจริง ๆค่อนข้าง Lee Hyun การได้อาหารดีที่สุดหลังในชีวิตเก่าของความยากลำบากทางเศรษฐกิจ ซึ่งเขาเป็นภาระกับไม่สามารถจะซื้อข้าว และก็ต้องซื้อราเม็งราคาไม่แพง ความช่วยเหลือที่ใหญ่ที่สุดที่เต็มไปความหิวของเขายั่งยืนในความเลวร้ายได้ป่านนี้ บางครั้งพร้อมกับคุณยายและน้องสาวของเขา พวกเขาจะต้มราเมน และกินกับกิมจิในความทรงจำ "แต่ฉันไม่กินราเม็งเพียงหกมื้อตรง' เขาได้กินราเม็งมากเกินไปในวัยเด็กของเขาว่า เขารู้ความลับทั้งหมดภายในทั้งหมด ตอนนี้ เพียงอยากกินราเม็งเป็นอาหารบางครั้งยัง อาหารหกของราเม็งหมายความ ว่า จะไม่มีคุณค่าทางโภชนาการที่สมดุล ไม่ว่ามันจะกิน หรือนอน ให้ฉันเตรียมอุปกรณ์จำเป็นอยู่" เขาก็บอกว่า พวกเขาจะดูแลสำคัญในงบประมาณที่กำหนด แต่พวกเขายังคงไม่แน่นอน และมาชี้แจงลีฮยอนมาตรงกับเวลา เขามองเพื่อนร่วมงานของเขา แล้วพยักหน้า "คุณทั้งหมดที่นี่""ฮ่ะ""แล้วลองไป" ลีฮยอนแล้วเอาพวกเขาในตลาดขายส่งเกษตรเพียงแค่มีป้อนตลาด แม้จะดูเหมือนฉลาดลี Yuu-จงไม่ทราบ "ซุปเปอร์มาร์เก็ตของสบายมาก ดังนั้น ทำไมเราจึงอยู่ที่นี่" เขาเอกชน murmured insinuatingly ไม่นานหลังจากลักษณะที่ปรากฏของซุปเปอร์มาร์เก็ตที่มีเฟดยุคมาร์เก็ตเพลสลีฮยอนไม่ได้ต้องการอธิบายความซับซ้อน เขาต้องซื้อมากสิ่งที่นี่ดังนั้นไม่ต้องการพักผ่อน "คุณจะรู้ว่าเมื่อคุณดู และสถานที่แห่งนี้ไม่เหมือนตลาดปกติ" จากทางเข้าตลาดขายส่ง มีเขียง ร้านอาหาร ร้านข้าว grocers เก็บชามชนิดต่าง ๆ มีทุกชนิดของร้านค้าขณะที่เขาเห็นในรายการราคา ลี Yuu-ช่องปากไม่ไม่ได้ปิด "ไม่มีทาง 100 กรัมของหมูคือ 1400 วอน " ในซุปเปอร์มาร์เก็ตมัก 2200 ชนะที่มาก ดังนั้นเกือบครึ่งหนึ่งของค่า ข้าว ผัก หรือราคาผลไม้ได้ยังระบุ "มีสิ่งเหล่านี้นำเข้าหรือไม่" เมื่อถามลี Yuu-ชอง ลีฮยอนจับศีรษะของเขา "มีไม่มากกำไรออกจากหมูจะทำ ปลามีนำเข้าแม้ว่า จะเป็นเช่นนั้นเลย""ทำไมจึงถูก""พวกเขาไม่เพียงร้านนี้ ร้านค้ากลางแจ้งเหล่านี้ไม่ใหญ่ และยังได้ทำมากว่า 10 ปี และนำมาไว้ที่นี่โดยตรงจากเขตข้อมูล" ลี Yuu-ช่องเรียกว่าแม่ของเขา และมีเธอตรวจสอบที่ส่วนน้อยเท่านั้นเพื่อหาวิธีรุนแรงความแตกต่างของราคาอาจจะเจ้าของร้านเห็น Lee Hyun และเริ่ม horselaugh "ชายหนุ่ม คุณกำลังมาสองวันนี้" แล้วน้องมาที่รุ่งเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงเป็นครั้งคราวจะได้รับสินค้าเพื่อจัดเตรียมอาหาร ดังนั้นพวกเขาคิดว่า เขาได้กลับมาอีกครั้งเดียว "ใช่ สวัสดี ฉันจะ มีคนเหล่านี้มีเที่ยว MT เพื่อต้องการสินค้าที่แตกต่างกันหลาย""ดี มาหนึ่งแล้ว ผมจะขายราคาถูก แน่นอน ดังนั้นพวกเขายังเรียนปริญญาตรีวิทยาลัย"“……” ลีฮยอนถูกเลือกเนื้อดังนั้น 'มาตั้งแต่งบประมาณ ฉันจะเริ่มต้น ด้วยแพงที่สุด' เขาเลือก 2 กิโลกรัมละของหมูสามชั้น คอ และซี่โครงซื้อเนื้อในที่สอดคล้องกับ 8 คนกินสามวันและคืนที่สอง เพื่อเหมือนด้านขวา เนื่องจากไม่ทราบ ว่ามันมีขาด หรือ ไม่ เพื่อให้เขามีหมู chops ในกรณี "ไม่มาก แต่ที่นี่อยู่ hocks แฮมบางบ้าน""ขอบคุณ" ถัดไปของลีฮยอนครับชำโดยวิธีการ เมื่อปรุงอาหาร ถ้าคุณไม่มีผักสดให้กับเนื้อ คุณจะไม่สามารถปลุกรส สถานที่นี่ ที่ Choi Sang-jung และอุทยานพระเจ้าซุนได้ disheveledผัก Poram 21ผัก Dapeojwo 19 จาก ชื่อ grocers' ไม่เปลี่ยนแปลงรูปแบบของพวกเขาผักเกือบจะไม่มีบนจอแสดงผล ในขณะที่คนที่อยู่ ยังคงอยู่ภายในกล่อง มีกล่องด้านบนตัด กล่อง ซ้อนกัน ลีฮยอนรับกล่องผักกาดหอม หัวหอม และกะหล่ำปลี "จำนวนพวกเขา""ชนะ 3000 กล่องของผักกาดหอม หอมใหญ่ 3000 ชนะ กะหล่ำปลีเป็น 5000 ชนะ ""ขอให้ฉัน parsleys, leeks กระเทียม พริก และมันเกินไป""ว่าคุณต้องการหรือไม่""มากขึ้น เพียงพอสำหรับ 8 คนสำหรับ 3 วัน 2 คืนคุ้มค่า""สำหรับคุณนักเรียน 90,000 ฉันจะให้คุณมาก" Grocers ที่ดึงออกกล่องหนึ่งหลังจากที่อื่นเพื่อให้เขา มีแปดเพิ่มเติมเทศนอนบนนั้น "เหล่านี้ได้เพียง 7000 วอน ทั้งหมด" ลีฮยอน hesitated ช่วงก่อนรับ "ถ้าคุณขายที่ ไม่หมายความว่า มันจะไปสวยใต้เร็ว ๆ นี้...""ได้เนื่องจากปัจจุบันเรามีมันฝรั่งหวานมากเกินไปเพื่อให้ประหยัด เพียงแค่ใช้พวกเขา" เมื่อถูกวางในกล่อง ลีฮยอนเปิด และขอ "คุณยังต้องการกินผลไม้หรือไม่""ฮะ ใช่ ฉันกินแล้วถ้าเรามีให้กิน" Lee Yuu-Chong in embarrassment replied with a slur. In the tight budget of 50,000 Won per person; even when they had came up with a guideline, they never expected to be able to buy everything they could. Of course, they never planned to have fruits. But as it happened, they went along with Lee Hyun to the store. “Auntie.”“You’re back, bachelor.”“Yes. How much for the strawberries?”“2 boxes for 4,000 Won. I’ll round the items in the front to 3,000.”“Please give me two of the good ones. Cheap please.”“Cha! Here’s just for healthy guys like you. Just 3,000 Won.” Choi Sang-jung and Park Sunjo loudly exclaimed. “Keek!”“What kind of prices is this low?” It seemed as if they came to a strange country. While they were pushing carts in the market to purchase items, they had no clue about the existence of this place.Anyway, to the disarray of the other party members, with everything up to the strawberries, they were far from reaching the budget limit.Lee Yuu-Chong asked excitedly. “Aren’t just the tent, cookwares, and oven left and we’re going to make it!” Lee Hyun shook his head just once. “The MT preparation was to be entrusted to me. So I will take care of getting ready.”“We’re ordered to not borrow any tools.”“I’ll take care of everything. On a side note, who here can’t eat pork chops so I’ll buy some other food?”“If that’s all we have then it’s fine, but…” Lee Hyun took them on a trip around the marketplace, and bought a bit of shrimps, tofu, and shell fish.Also, he did not forget to buy red pepper, bean paste, salt, and seasonings. “You eat chicken, right?” When Lee Hyun asked, the now tired Lee Yuu-Chong simply nodded. Park Sunjo and Choi Sang-jung had long since turned into quiet porters. “I’ll bring a chicken from home and treat it as a wholesale price.”“From home?”“Because we raise them in the yard.”“Ah. You’re raising them as pets.”“Nah. As for human consumption.”“……”“I raised them since they were chicks and when they bear eggs I raised those too.”“But it must have been hard to raise the chickens so we can’t just eat them.”“It’s ok, we have 7 chickens at home. First is Boiled Egg. Second is Sunny Side Up.”“No way, those are their names?” “Correct. The third one is called Mother Hen. Because she raises the chicks. Or I should call her the Protagonist since she’s also one that bears new arrivals. From the forth one upward are classified as food. Soup, Fried, and Sauce. The seventh one is the youngest, Half Sauce Half Fried. The naming process is altered by family branches, but the full name doesn’t get pass on from generation to generation.” (that is, 2nd gen - ‘half fried’, 3rd gen - ‘fourth fried,’ never just fried.) “……” Do not expect warmth from Lee Hyun. Even chickens he raised are just food! *** Port of Incheon waterfront terminal.Students were chatting away about the upcoming ‘pleasant’ MT. “Uwhew, it’s finally today.”“I only wish today had not come.”“How much are we’re gunna suffer.” The sophomores and the more seniority students were already in haggard appearances.The generations who had already done an MT weren’t at all relief.They weren’t so confident about the special concept of the MT trip. “But it’s the coast this time around. It’s on a small and pretty island too, so it’s better off.”“Come to think of it, the last time it was hard because we had to climb a lot of mountains. This time, that’s not going to happen.”“Oh btw, what kind of food did your group prepared?”“Instant ramen. We also have around 1 kilo of pork to eat.”“Sounds a lot like us.”“With a budget this low, I bet all the other groups are like this also.” The new students were carefully taking to the seniors in order to enjoy their time.The purpose of the MT trip was to build up motivation and it was an opportunity to make a good relationship with the seniors! Lee Hyun and his group members also huddled up. “What the hell is that?” His group members had no intention to show the materials and tools Lee Hyun had prepared.Contained in the black vinyl bags consisted of unknown things!It didn’t feel like the normal
การแปล กรุณารอสักครู่..
3 วัน 2 คืน!
นั่นหมายความว่ามี 6 หรือมากกว่าอาหารมีเพียงราเม็ง! แม้ว่ากิจกรรมที่พวกเขาต้องทำในช่วงมอนแทนาไม่ได้ออกมา แต่คาดว่าพวกเขาทั้งหมดโดยทั่วไปว่ามันก็ไม่ได้ไปได้ง่ายยังคงมีการบังคับให้ลงและทนอาหารราเม็งเพียงอย่างเดียวคือการตัดสินใจที่จะรักษา. "สิ่งที่เราทำอื่น ๆ ทางเลือกที่มี ... " "คุณแน่ใจว่ามันควรจะเป็นราเม็ง?" ชอยซังจุงและมินช่วงเวลาที่สุระภายหลังยังยืนยัน. ลีฮยอน ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะออกมาข้างหน้า คนนั้นได้รับมอบหมายให้เขาเป็นคนในค่าใช้จ่ายเพราะมันเป็นความสะดวกสบายมากขึ้นสำหรับพวกเขา. เช้าวันศุกร์. ตั้งแต่พวกเขาอยู่ในบริเวณใกล้เคียงของตลาดลี Yuu ช่องปาร์ค Sunjo และ Choi Sang-jung รวบรวม. เพราะ ลีฮยอน. เขาไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งที่จะราเม็ง. "แม้สำหรับฉันฉันไม่สามารถจัดการกับมีราเมนทุกมื้อ." ราเมนเป็นอาหารไม่ได้เลวร้าย. แต่ลีฮยอนมันเป็นอาหารที่มีคุณค่ามากที่สุด. ย้อนกลับไปในเก่าของเขา ชีวิตความยากลำบากทางเศรษฐกิจซึ่งเขาได้รับภาระกับการไร้ความสามารถที่จะซื้อข้าวและมีการซื้อราเมนราคาไม่แพง. มันเป็นความช่วยเหลือที่ใหญ่ที่สุดที่เต็มไปด้วยความหิวที่ยั่งยืนของเขาเมื่ออยู่ในความต้องการที่เลวร้าย. แม้ตอนนี้บางครั้งพร้อมกับยายและน้องสาวของเขา พวกเขาจะต้มราเม็งและกินมันกับกิมจิในความทรงจำ. 'แต่ฉันไม่สามารถกินอาหารหกตรงเพียงราเมง. เขาได้กินราเม็งวิธีที่มากเกินไปในวัยเด็กของเขาที่เขาได้เรียนรู้เคล็ดลับทั้งหมดที่อยู่ภายในทั้งหมดของพวกเขา ดังนั้นตอนนี้เขาก็ต้องการที่จะกินราเม็งเป็นอาหารบางครั้ง. นอกจากนี้หกมื้อราเม็งหมายความว่าพวกเขาจะไม่ได้มีโภชนาการที่สมดุล. "แต่ไม่ว่าจะเป็นการรับประทานอาหารหรือการนอนหลับให้ฉันเตรียมเครื่องมือที่จำเป็นในการมีชีวิตอยู่." เขาบอกว่าเขาจะดูแลข้อมูลสำคัญให้เป็นไปตามงบประมาณที่กำหนด แต่พวกเขายังคงสงสัยและมาถึงชี้แจง. ลีฮยอนมาตรงกับเวลา เขามองไปที่เพื่อนร่วมงานของเขาและพยักหน้า. "คุณกำลังทั้งหมดที่นี่." "อ๋อ." "จากนั้นให้เป็นไป." ลีฮยอนแล้วเอาไว้ในการเกษตรตลาดขายส่ง. เท่านั้นที่ได้เข้าไปเพียงตลาดแม้ฉลาดดูเหมือนลี Yuu -Chong ไม่ทราบ. "ซูเปอร์มาร์เก็ตที่สะดวกสบายมากขึ้น ดังนั้นทำไมเราที่นี่? "เอกชนที่เขาบ่นนัย หลังจากนั้นไม่นานหลังจากการปรากฏตัวของซูเปอร์มาร์เก็ตที่ยุคของการตลาดที่ได้รับการซีดจาง. ลีฮยอนไม่ได้ต้องการที่จะอธิบายความซับซ้อน เขาจะต้องซื้อจำนวนมากของสิ่งที่ที่นี่เพื่อให้เขาไม่ต้องการที่จะได้รับการผ่อนคลาย. "คุณจะรู้ว่าเมื่อคุณเห็นมัน และสถานที่แห่งนี้ไม่เหมือนตลาดตามปกติ. "จากปากทางเข้าตลาดขายส่งที่มีความแตกต่างของร้านค้าเขียงร้านข้าวของชำ, ร้านค้าชาม มีทุกชนิดของร้านค้า. ช่วงเวลาที่เขาเห็นรายชื่อการกำหนดราคาที่ลีปาก Yuu ช่องไม่ได้ปิด. "ไม่มีทาง! 100 กรัมเนื้อหมูเป็น 1,400 วอน! "ในซูเปอร์มาร์เก็ตก็มักจะ2,200 วอนที่มากดังนั้นเกือบครึ่งหนึ่งของค่าที่! ข้าว, ผัก, ผลไม้หรือราคายังเป็นที่เหนือชั้น. "มีทุกสิ่งเหล่านี้นำเข้า?" เมื่อลี Yuu ช่องถามว่าลีฮยอนส่ายหัว. "มีไม่มากที่จะทำกำไรออกจากเนื้อหมูที่จะทำมัน ปลาจะถูกนำเข้า แต่ก็เช่นเดียวกับที่ใดก็ได้. "" ทำไมราคาถูกมาก! "" พวกเขาเพียงแค่ร้านค้าเล็ก ๆ ร้านค้ากลางแจ้งเหล่านี้จะไม่ใหญ่และยังได้รับการทำมานานกว่า 10 ปีและนำมาที่นี่โดยตรงจากสาขาของพวกเขา. "ลีYuu ช่องที่เรียกว่าแม่ของเธอได้รับการตรวจสอบส่วนที่ไม่กี่ของเขาเท่านั้นที่จะหาวิธีการที่รุนแรง แตกต่างของราคาอาจจะ. เจ้าของร้านเห็นลีฮยอนและเริ่มที่จะ horselaugh. "ชายหนุ่มคุณมาเป็นครั้งที่สองในวันนี้" น้องสาวของเขาอยู่แล้วเข้ามาในยามเช้าเนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงเป็นระยะ ๆ ของพวกเขาที่จะได้รับไอเทมในการเตรียมอาหารเพื่อให้พวกเขา คิดว่าเขาได้กลับมาอีกครั้งเพื่อวัตถุประสงค์เดียวกัน. "ใช่สวัสดี ฉันจะมีคนเหล่านี้ในการเดินทางมอนแทนาดังนั้นผมจึงต้องรายการที่แตกต่างกัน. "" ดีมาอย่างใดอย่างหนึ่งแล้ว ฉันจะขายให้ในราคาถูกแน่นอน ดังนั้นพวกเขายังนักศึกษาปริญญาตรี? "" ...... "ลีฮยอนได้รับเลือกเนื้อจากนั้นในการ. 'ตั้งแต่อยู่ในงบประมาณที่ฉันจะเริ่มต้นด้วยการที่แพงที่สุด. เขาเลือกที่ 2 กิโลกรัมของแต่ละหมูสามชั้น คอและซี่โครง. เนื้อซื้อในสอดคล้องกับ 8 คนกินเป็นเวลาสามวันสองคืนเพื่อให้ดูเหมือนว่ามันจะเหมาะสม นับตั้งแต่ที่เขาไม่ได้รู้ว่าไม่ว่าจะขาดหรือไม่เพื่อให้เขาได้หมูสับในกรณี. "มันไม่มาก แต่ที่นี่คือบางส่วนกระดูกแฮมในบ้าน." "ขอบคุณ." สถานที่ต่อไปลีฮยอนไปเป็น ร้านขายของชำที่สุด! โดยวิธีการปรุงอาหารเมื่อถ้าคุณไม่ได้มีผักสดที่จะมากับเนื้อสัตว์ที่คุณจะไม่สามารถที่จะตื่นขึ้นมารสของคุณ. ณ สถานที่แห่งนี้ที่นี่ชอยซังจุงและปาร์ค Sunjo เป็นกระเซิง . PORAM ผัก 21. Dapeojwo ผัก 19. จากนั้นชื่อของชำ 'ไม่ได้เปลี่ยนรูปแบบของพวกเขา. มีเกือบจะไม่มีผักบนจอแสดงผลเป็น; ในขณะที่คนที่มีอยู่ยังอยู่ในกล่องที่มีช่องด้านบนตัดกล่องซ้อนกันในแต่ละอื่น ๆ . ลีฮยอนหยิบผักกาดหอม, หัวหอม, และกล่องกะหล่ำปลี. "พวกเขาเป็นเท่าไหร่?" "3,000 วอนสำหรับกล่องของ ผักกาดหอมหอม 3,000 วอน, กะหล่ำปลีเป็น 5,000 วอน. "" ได้โปรดให้ฉัน parsleys, กระเทียม, กระเทียม, พริกและมันฝรั่งเกินไป. "" เท่าไหร่ที่คุณต้องการ? "" เป็นจำนวนมาก เพียงพอสำหรับ 8 คนเป็นเวลา 3 วัน 2 คืนมูลค่า. "" สำหรับคุณนักเรียน 90,000 ฉันจะให้คุณมาก! "ของชำดึงออกจากกล่องหนึ่งหลังจากที่อื่นที่จะให้เขา มีแปดมันฝรั่งหวานพิเศษนอนอยู่บนด้านบนของพวกเขา. "เหล่านี้เป็นเพียง 7,000 วอนสำหรับทุก." ลีฮยอนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะได้รับ. "ถ้าคุณขายมันที่ว่าไม่ได้หมายความว่ามันจะไปทางทิศใต้สวย เร็ว ๆ นี้ ... "" มันเป็นเพราะในปัจจุบันเราได้มีมันฝรั่งหวานมากเกินไปเพื่อให้พวกเขากำลังถูก เพียงแค่พวกเขา. "เมื่อกล่องทั้งหมดถูกวางลีฮยอนหันมาถาม." คุณยังต้องการที่จะกินผลไม้? "" หือ? ใช่ ฉันสามารถที่จะกินแล้วถ้าเรามีให้พวกเขากิน ". ลี Yuu ช่องลำบากใจในการตอบด้วยทอดเสียงได้. ในงบประมาณ 50,000 วอนต่อคน; แม้ในขณะที่พวกเขาได้มากับแนวทางที่พวกเขาไม่เคยคาดหวังว่าจะสามารถที่จะซื้อทุกอย่างที่จะทำได้. แน่นอนว่าพวกเขาไม่เคยวางแผนที่จะมีผลไม้ แต่มันเกิดขึ้นพวกเขาไปพร้อมกับลีฮยอนที่ร้าน. "ป้า." "คุณกลับตรี." "ใช่ เท่าไหร่สำหรับสตรอเบอร์รี่? "" 2 กล่อง 4,000 วอน ฉันจะรอบรายการในด้านหน้า 3,000. "" ได้โปรดให้ฉันสองคนดี โปรดราคาถูก. "" Cha! นี่เป็นเพียงสำหรับผู้ชายที่มีสุขภาพดีเช่นเดียวกับคุณ เพียงแค่ 3,000 วอน. "ชอยซังจุงและปาร์คSunjo อุทานเสียงดัง." มองลอด! "" สิ่งที่ชนิดของราคาที่อยู่ในระดับต่ำเช่นนี้? "มันดูเหมือนว่าพวกเขามาถึงประเทศที่แปลก ขณะที่พวกเขาได้ผลักดันรถในตลาดที่จะซื้อสินค้าที่พวกเขามีเบาะแสเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของสถานที่แห่งนี้ไม่มี. อย่างไรก็ตามเพื่อความระส่ำระสายของสมาชิกพรรคอื่น ๆ ที่มีทุกอย่างขึ้นอยู่กับสตรอเบอร์รี่ที่พวกเขาห่างไกลจากถึงขีด จำกัด งบประมาณลี Yuu ช่องถามอย่างตื่นเต้น. "ไม่เพียงเต็นท์ cookwares และเตาอบด้านซ้ายและเรากำลังจะทำให้มัน!" ลีฮยอนส่ายหัวเพียงครั้งเดียว. "เตรียมมอนแทนาจะได้รับความไว้วางใจให้ผม ดังนั้นผมจะดูแลได้รับพร้อม. "" เราไม่ได้รับคำสั่งให้ยืมเครื่องมือใด ๆ . "" ฉันจะดูแลทุกอย่าง สังเกตด้านบนที่นี่ไม่สามารถกินหมูสับดังนั้นฉันจะซื้อบางส่วนอาหารอื่น ๆ ? "" ถ้านั่นคือทั้งหมดที่เราได้จากนั้นก็ปรับ แต่ ... "ลีฮยอนเอาพวกเขาในการเดินทางไปรอบๆ ตลาดและซื้อ บิตของกุ้งเต้าหู้และปลาเปลือก. นอกจากนี้เขายังไม่ลืมที่จะซื้อพริกแดง, ถั่ว, เกลือ, และรส. "คุณกินไก่ใช่มั้ย?" เมื่อลีฮยอนถามว่าเหนื่อยตอนนี้ลี Yuu ช่องเพียง พยักหน้า พาร์ค Sunjo และชอยซังจุงได้หันเข้ามานานตั้งแต่พนักงานที่เงียบสงบ. "ฉันจะนำไก่จากบ้านและรักษามันเป็นราคาขายส่ง." "จากที่บ้าน?" "เพราะเรายกให้พวกเขาในบ้าน." "อา . คุณกำลังยกพวกเขาเป็นสัตว์เลี้ยง. "" Nah ขณะที่การบริโภคของมนุษย์. "" ...... "" ผมยกให้พวกเขาเพราะพวกเขาเป็นลูกไก่และเมื่อพวกเขาแบกไข่ผมยกบรรดาเกินไป. "" แต่มันจะต้องได้รับยากที่จะเลี้ยงไก่เพื่อให้เราสามารถไม่เพียง แต่กินพวกเขา. " "มันโอเคเรามี 7 ไก่ที่บ้าน แรกคือการต้มไข่ สองคือ Sunny Side Up. "" ไม่มีทางที่ผู้ที่มีชื่อของพวกเขา? "" ถูกต้อง หนึ่งในสามที่เรียกว่าแม่ไก่ เพราะเธอยกลูกไก่ หรือฉันควรจะเรียกเธอตัวเอกตั้งแต่เธอยังเป็นหนึ่งที่หมีเข้ามาใหม่ จากหนึ่งขึ้นมาจะจัดเป็นอาหาร ซุปผัดและซอส คนเจ็ดคนสุดท้องซอสผัดครึ่งครึ่ง ขั้นตอนการตั้งชื่อที่มีการเปลี่ยนแปลงโดยสาขาในครอบครัว แต่ชื่อเต็มไม่ได้รับการส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น ". (นั่นคือ 2 เก็น - 'ทอดครึ่ง 3 เก็น - สี่ทอดไม่เคยทอดเพียง.) "...... " อย่าคาดหวังความอบอุ่นจากลีฮยอน แม้ไก่เขายกเป็นเพียงอาหาร! *** ท่าเรืออินชอนขั้วริมน้ำ. นักเรียนที่ได้รับการพูดคุยเกี่ยวกับการออกไปที่จะเกิดขึ้น 'ที่ถูกใจ' MT. "Uwhew ก็ในที่สุดวันนี้." "ฉันเพียงต้องการในวันนี้ไม่ได้มา." "เท่าไหร่ เรากำลังประสบ gunna. "รุ่นและอื่นๆ ที่นักเรียนอาวุโสมีอยู่แล้วในการปรากฏตัวซูบผอม. รุ่นที่เคยทำมาแล้วมอนแทนาไม่ได้ที่ทุกคนโล่งอก. พวกเขาไม่มั่นใจเกี่ยวกับแนวคิดพิเศษของการเดินทางมอนแทนา . "แต่มันชายฝั่งในเวลานี้ มันอยู่ในเกาะเล็ก ๆ และสวยเกินไปดังนั้นจึงเป็นเรื่องดีกว่า. "" มาคิดว่ามันเป็นครั้งสุดท้ายที่มันเป็นเรื่องยากเพราะเราต้องปีนภูเขาเป็นจำนวนมาก เวลานี้ว่าจะไม่เกิดขึ้น. "" โอ้ครับสิ่งที่ชนิดของอาหารที่ได้จัดเตรียมกลุ่มของคุณ? "" ราเม็งทันที เรายังมีประมาณ 1 กิโลกรัมเนื้อหมูที่จะกิน. "" เสียงจำนวนมากเช่นเรา. "" ด้วยงบประมาณที่ต่ำนี้ฉันเดิมพันทั้งหมดที่กลุ่มอื่น ๆ ที่เป็นเช่นนี้. "นักเรียนใหม่อย่างระมัดระวังการกับผู้สูงอายุในการสั่งซื้อเพลิดเพลินไปกับเวลาของพวกเขา. วัตถุประสงค์ของการเดินทางมอนแทนาคือการสร้างแรงจูงใจและมันก็เป็นโอกาสที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้สูงอายุ! ลีฮยอนและสมาชิกในกลุ่มของเขายัง huddled ขึ้น. "อะไรคือ?" กลุ่มของเขา สมาชิกไม่มีความตั้งใจที่จะแสดงให้เห็นวัสดุและเครื่องมือที่ลีฮยอนได้เตรียม. ที่มีอยู่ในถุงไวนิลสีดำประกอบไปด้วยสิ่งที่ไม่รู้จัก! มันไม่ได้รู้สึกเหมือนปกติ
นั่นหมายความว่ามี 6 หรือมากกว่าอาหารมีเพียงราเม็ง! แม้ว่ากิจกรรมที่พวกเขาต้องทำในช่วงมอนแทนาไม่ได้ออกมา แต่คาดว่าพวกเขาทั้งหมดโดยทั่วไปว่ามันก็ไม่ได้ไปได้ง่ายยังคงมีการบังคับให้ลงและทนอาหารราเม็งเพียงอย่างเดียวคือการตัดสินใจที่จะรักษา. "สิ่งที่เราทำอื่น ๆ ทางเลือกที่มี ... " "คุณแน่ใจว่ามันควรจะเป็นราเม็ง?" ชอยซังจุงและมินช่วงเวลาที่สุระภายหลังยังยืนยัน. ลีฮยอน ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะออกมาข้างหน้า คนนั้นได้รับมอบหมายให้เขาเป็นคนในค่าใช้จ่ายเพราะมันเป็นความสะดวกสบายมากขึ้นสำหรับพวกเขา. เช้าวันศุกร์. ตั้งแต่พวกเขาอยู่ในบริเวณใกล้เคียงของตลาดลี Yuu ช่องปาร์ค Sunjo และ Choi Sang-jung รวบรวม. เพราะ ลีฮยอน. เขาไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งที่จะราเม็ง. "แม้สำหรับฉันฉันไม่สามารถจัดการกับมีราเมนทุกมื้อ." ราเมนเป็นอาหารไม่ได้เลวร้าย. แต่ลีฮยอนมันเป็นอาหารที่มีคุณค่ามากที่สุด. ย้อนกลับไปในเก่าของเขา ชีวิตความยากลำบากทางเศรษฐกิจซึ่งเขาได้รับภาระกับการไร้ความสามารถที่จะซื้อข้าวและมีการซื้อราเมนราคาไม่แพง. มันเป็นความช่วยเหลือที่ใหญ่ที่สุดที่เต็มไปด้วยความหิวที่ยั่งยืนของเขาเมื่ออยู่ในความต้องการที่เลวร้าย. แม้ตอนนี้บางครั้งพร้อมกับยายและน้องสาวของเขา พวกเขาจะต้มราเม็งและกินมันกับกิมจิในความทรงจำ. 'แต่ฉันไม่สามารถกินอาหารหกตรงเพียงราเมง. เขาได้กินราเม็งวิธีที่มากเกินไปในวัยเด็กของเขาที่เขาได้เรียนรู้เคล็ดลับทั้งหมดที่อยู่ภายในทั้งหมดของพวกเขา ดังนั้นตอนนี้เขาก็ต้องการที่จะกินราเม็งเป็นอาหารบางครั้ง. นอกจากนี้หกมื้อราเม็งหมายความว่าพวกเขาจะไม่ได้มีโภชนาการที่สมดุล. "แต่ไม่ว่าจะเป็นการรับประทานอาหารหรือการนอนหลับให้ฉันเตรียมเครื่องมือที่จำเป็นในการมีชีวิตอยู่." เขาบอกว่าเขาจะดูแลข้อมูลสำคัญให้เป็นไปตามงบประมาณที่กำหนด แต่พวกเขายังคงสงสัยและมาถึงชี้แจง. ลีฮยอนมาตรงกับเวลา เขามองไปที่เพื่อนร่วมงานของเขาและพยักหน้า. "คุณกำลังทั้งหมดที่นี่." "อ๋อ." "จากนั้นให้เป็นไป." ลีฮยอนแล้วเอาไว้ในการเกษตรตลาดขายส่ง. เท่านั้นที่ได้เข้าไปเพียงตลาดแม้ฉลาดดูเหมือนลี Yuu -Chong ไม่ทราบ. "ซูเปอร์มาร์เก็ตที่สะดวกสบายมากขึ้น ดังนั้นทำไมเราที่นี่? "เอกชนที่เขาบ่นนัย หลังจากนั้นไม่นานหลังจากการปรากฏตัวของซูเปอร์มาร์เก็ตที่ยุคของการตลาดที่ได้รับการซีดจาง. ลีฮยอนไม่ได้ต้องการที่จะอธิบายความซับซ้อน เขาจะต้องซื้อจำนวนมากของสิ่งที่ที่นี่เพื่อให้เขาไม่ต้องการที่จะได้รับการผ่อนคลาย. "คุณจะรู้ว่าเมื่อคุณเห็นมัน และสถานที่แห่งนี้ไม่เหมือนตลาดตามปกติ. "จากปากทางเข้าตลาดขายส่งที่มีความแตกต่างของร้านค้าเขียงร้านข้าวของชำ, ร้านค้าชาม มีทุกชนิดของร้านค้า. ช่วงเวลาที่เขาเห็นรายชื่อการกำหนดราคาที่ลีปาก Yuu ช่องไม่ได้ปิด. "ไม่มีทาง! 100 กรัมเนื้อหมูเป็น 1,400 วอน! "ในซูเปอร์มาร์เก็ตก็มักจะ2,200 วอนที่มากดังนั้นเกือบครึ่งหนึ่งของค่าที่! ข้าว, ผัก, ผลไม้หรือราคายังเป็นที่เหนือชั้น. "มีทุกสิ่งเหล่านี้นำเข้า?" เมื่อลี Yuu ช่องถามว่าลีฮยอนส่ายหัว. "มีไม่มากที่จะทำกำไรออกจากเนื้อหมูที่จะทำมัน ปลาจะถูกนำเข้า แต่ก็เช่นเดียวกับที่ใดก็ได้. "" ทำไมราคาถูกมาก! "" พวกเขาเพียงแค่ร้านค้าเล็ก ๆ ร้านค้ากลางแจ้งเหล่านี้จะไม่ใหญ่และยังได้รับการทำมานานกว่า 10 ปีและนำมาที่นี่โดยตรงจากสาขาของพวกเขา. "ลีYuu ช่องที่เรียกว่าแม่ของเธอได้รับการตรวจสอบส่วนที่ไม่กี่ของเขาเท่านั้นที่จะหาวิธีการที่รุนแรง แตกต่างของราคาอาจจะ. เจ้าของร้านเห็นลีฮยอนและเริ่มที่จะ horselaugh. "ชายหนุ่มคุณมาเป็นครั้งที่สองในวันนี้" น้องสาวของเขาอยู่แล้วเข้ามาในยามเช้าเนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงเป็นระยะ ๆ ของพวกเขาที่จะได้รับไอเทมในการเตรียมอาหารเพื่อให้พวกเขา คิดว่าเขาได้กลับมาอีกครั้งเพื่อวัตถุประสงค์เดียวกัน. "ใช่สวัสดี ฉันจะมีคนเหล่านี้ในการเดินทางมอนแทนาดังนั้นผมจึงต้องรายการที่แตกต่างกัน. "" ดีมาอย่างใดอย่างหนึ่งแล้ว ฉันจะขายให้ในราคาถูกแน่นอน ดังนั้นพวกเขายังนักศึกษาปริญญาตรี? "" ...... "ลีฮยอนได้รับเลือกเนื้อจากนั้นในการ. 'ตั้งแต่อยู่ในงบประมาณที่ฉันจะเริ่มต้นด้วยการที่แพงที่สุด. เขาเลือกที่ 2 กิโลกรัมของแต่ละหมูสามชั้น คอและซี่โครง. เนื้อซื้อในสอดคล้องกับ 8 คนกินเป็นเวลาสามวันสองคืนเพื่อให้ดูเหมือนว่ามันจะเหมาะสม นับตั้งแต่ที่เขาไม่ได้รู้ว่าไม่ว่าจะขาดหรือไม่เพื่อให้เขาได้หมูสับในกรณี. "มันไม่มาก แต่ที่นี่คือบางส่วนกระดูกแฮมในบ้าน." "ขอบคุณ." สถานที่ต่อไปลีฮยอนไปเป็น ร้านขายของชำที่สุด! โดยวิธีการปรุงอาหารเมื่อถ้าคุณไม่ได้มีผักสดที่จะมากับเนื้อสัตว์ที่คุณจะไม่สามารถที่จะตื่นขึ้นมารสของคุณ. ณ สถานที่แห่งนี้ที่นี่ชอยซังจุงและปาร์ค Sunjo เป็นกระเซิง . PORAM ผัก 21. Dapeojwo ผัก 19. จากนั้นชื่อของชำ 'ไม่ได้เปลี่ยนรูปแบบของพวกเขา. มีเกือบจะไม่มีผักบนจอแสดงผลเป็น; ในขณะที่คนที่มีอยู่ยังอยู่ในกล่องที่มีช่องด้านบนตัดกล่องซ้อนกันในแต่ละอื่น ๆ . ลีฮยอนหยิบผักกาดหอม, หัวหอม, และกล่องกะหล่ำปลี. "พวกเขาเป็นเท่าไหร่?" "3,000 วอนสำหรับกล่องของ ผักกาดหอมหอม 3,000 วอน, กะหล่ำปลีเป็น 5,000 วอน. "" ได้โปรดให้ฉัน parsleys, กระเทียม, กระเทียม, พริกและมันฝรั่งเกินไป. "" เท่าไหร่ที่คุณต้องการ? "" เป็นจำนวนมาก เพียงพอสำหรับ 8 คนเป็นเวลา 3 วัน 2 คืนมูลค่า. "" สำหรับคุณนักเรียน 90,000 ฉันจะให้คุณมาก! "ของชำดึงออกจากกล่องหนึ่งหลังจากที่อื่นที่จะให้เขา มีแปดมันฝรั่งหวานพิเศษนอนอยู่บนด้านบนของพวกเขา. "เหล่านี้เป็นเพียง 7,000 วอนสำหรับทุก." ลีฮยอนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะได้รับ. "ถ้าคุณขายมันที่ว่าไม่ได้หมายความว่ามันจะไปทางทิศใต้สวย เร็ว ๆ นี้ ... "" มันเป็นเพราะในปัจจุบันเราได้มีมันฝรั่งหวานมากเกินไปเพื่อให้พวกเขากำลังถูก เพียงแค่พวกเขา. "เมื่อกล่องทั้งหมดถูกวางลีฮยอนหันมาถาม." คุณยังต้องการที่จะกินผลไม้? "" หือ? ใช่ ฉันสามารถที่จะกินแล้วถ้าเรามีให้พวกเขากิน ". ลี Yuu ช่องลำบากใจในการตอบด้วยทอดเสียงได้. ในงบประมาณ 50,000 วอนต่อคน; แม้ในขณะที่พวกเขาได้มากับแนวทางที่พวกเขาไม่เคยคาดหวังว่าจะสามารถที่จะซื้อทุกอย่างที่จะทำได้. แน่นอนว่าพวกเขาไม่เคยวางแผนที่จะมีผลไม้ แต่มันเกิดขึ้นพวกเขาไปพร้อมกับลีฮยอนที่ร้าน. "ป้า." "คุณกลับตรี." "ใช่ เท่าไหร่สำหรับสตรอเบอร์รี่? "" 2 กล่อง 4,000 วอน ฉันจะรอบรายการในด้านหน้า 3,000. "" ได้โปรดให้ฉันสองคนดี โปรดราคาถูก. "" Cha! นี่เป็นเพียงสำหรับผู้ชายที่มีสุขภาพดีเช่นเดียวกับคุณ เพียงแค่ 3,000 วอน. "ชอยซังจุงและปาร์คSunjo อุทานเสียงดัง." มองลอด! "" สิ่งที่ชนิดของราคาที่อยู่ในระดับต่ำเช่นนี้? "มันดูเหมือนว่าพวกเขามาถึงประเทศที่แปลก ขณะที่พวกเขาได้ผลักดันรถในตลาดที่จะซื้อสินค้าที่พวกเขามีเบาะแสเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของสถานที่แห่งนี้ไม่มี. อย่างไรก็ตามเพื่อความระส่ำระสายของสมาชิกพรรคอื่น ๆ ที่มีทุกอย่างขึ้นอยู่กับสตรอเบอร์รี่ที่พวกเขาห่างไกลจากถึงขีด จำกัด งบประมาณลี Yuu ช่องถามอย่างตื่นเต้น. "ไม่เพียงเต็นท์ cookwares และเตาอบด้านซ้ายและเรากำลังจะทำให้มัน!" ลีฮยอนส่ายหัวเพียงครั้งเดียว. "เตรียมมอนแทนาจะได้รับความไว้วางใจให้ผม ดังนั้นผมจะดูแลได้รับพร้อม. "" เราไม่ได้รับคำสั่งให้ยืมเครื่องมือใด ๆ . "" ฉันจะดูแลทุกอย่าง สังเกตด้านบนที่นี่ไม่สามารถกินหมูสับดังนั้นฉันจะซื้อบางส่วนอาหารอื่น ๆ ? "" ถ้านั่นคือทั้งหมดที่เราได้จากนั้นก็ปรับ แต่ ... "ลีฮยอนเอาพวกเขาในการเดินทางไปรอบๆ ตลาดและซื้อ บิตของกุ้งเต้าหู้และปลาเปลือก. นอกจากนี้เขายังไม่ลืมที่จะซื้อพริกแดง, ถั่ว, เกลือ, และรส. "คุณกินไก่ใช่มั้ย?" เมื่อลีฮยอนถามว่าเหนื่อยตอนนี้ลี Yuu ช่องเพียง พยักหน้า พาร์ค Sunjo และชอยซังจุงได้หันเข้ามานานตั้งแต่พนักงานที่เงียบสงบ. "ฉันจะนำไก่จากบ้านและรักษามันเป็นราคาขายส่ง." "จากที่บ้าน?" "เพราะเรายกให้พวกเขาในบ้าน." "อา . คุณกำลังยกพวกเขาเป็นสัตว์เลี้ยง. "" Nah ขณะที่การบริโภคของมนุษย์. "" ...... "" ผมยกให้พวกเขาเพราะพวกเขาเป็นลูกไก่และเมื่อพวกเขาแบกไข่ผมยกบรรดาเกินไป. "" แต่มันจะต้องได้รับยากที่จะเลี้ยงไก่เพื่อให้เราสามารถไม่เพียง แต่กินพวกเขา. " "มันโอเคเรามี 7 ไก่ที่บ้าน แรกคือการต้มไข่ สองคือ Sunny Side Up. "" ไม่มีทางที่ผู้ที่มีชื่อของพวกเขา? "" ถูกต้อง หนึ่งในสามที่เรียกว่าแม่ไก่ เพราะเธอยกลูกไก่ หรือฉันควรจะเรียกเธอตัวเอกตั้งแต่เธอยังเป็นหนึ่งที่หมีเข้ามาใหม่ จากหนึ่งขึ้นมาจะจัดเป็นอาหาร ซุปผัดและซอส คนเจ็ดคนสุดท้องซอสผัดครึ่งครึ่ง ขั้นตอนการตั้งชื่อที่มีการเปลี่ยนแปลงโดยสาขาในครอบครัว แต่ชื่อเต็มไม่ได้รับการส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น ". (นั่นคือ 2 เก็น - 'ทอดครึ่ง 3 เก็น - สี่ทอดไม่เคยทอดเพียง.) "...... " อย่าคาดหวังความอบอุ่นจากลีฮยอน แม้ไก่เขายกเป็นเพียงอาหาร! *** ท่าเรืออินชอนขั้วริมน้ำ. นักเรียนที่ได้รับการพูดคุยเกี่ยวกับการออกไปที่จะเกิดขึ้น 'ที่ถูกใจ' MT. "Uwhew ก็ในที่สุดวันนี้." "ฉันเพียงต้องการในวันนี้ไม่ได้มา." "เท่าไหร่ เรากำลังประสบ gunna. "รุ่นและอื่นๆ ที่นักเรียนอาวุโสมีอยู่แล้วในการปรากฏตัวซูบผอม. รุ่นที่เคยทำมาแล้วมอนแทนาไม่ได้ที่ทุกคนโล่งอก. พวกเขาไม่มั่นใจเกี่ยวกับแนวคิดพิเศษของการเดินทางมอนแทนา . "แต่มันชายฝั่งในเวลานี้ มันอยู่ในเกาะเล็ก ๆ และสวยเกินไปดังนั้นจึงเป็นเรื่องดีกว่า. "" มาคิดว่ามันเป็นครั้งสุดท้ายที่มันเป็นเรื่องยากเพราะเราต้องปีนภูเขาเป็นจำนวนมาก เวลานี้ว่าจะไม่เกิดขึ้น. "" โอ้ครับสิ่งที่ชนิดของอาหารที่ได้จัดเตรียมกลุ่มของคุณ? "" ราเม็งทันที เรายังมีประมาณ 1 กิโลกรัมเนื้อหมูที่จะกิน. "" เสียงจำนวนมากเช่นเรา. "" ด้วยงบประมาณที่ต่ำนี้ฉันเดิมพันทั้งหมดที่กลุ่มอื่น ๆ ที่เป็นเช่นนี้. "นักเรียนใหม่อย่างระมัดระวังการกับผู้สูงอายุในการสั่งซื้อเพลิดเพลินไปกับเวลาของพวกเขา. วัตถุประสงค์ของการเดินทางมอนแทนาคือการสร้างแรงจูงใจและมันก็เป็นโอกาสที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้สูงอายุ! ลีฮยอนและสมาชิกในกลุ่มของเขายัง huddled ขึ้น. "อะไรคือ?" กลุ่มของเขา สมาชิกไม่มีความตั้งใจที่จะแสดงให้เห็นวัสดุและเครื่องมือที่ลีฮยอนได้เตรียม. ที่มีอยู่ในถุงไวนิลสีดำประกอบไปด้วยสิ่งที่ไม่รู้จัก! มันไม่ได้รู้สึกเหมือนปกติ
การแปล กรุณารอสักครู่..
3 วัน 2 คืน !
นั่นหมายถึงการมี 6 หรือมากกว่าอาหารมีเพียงบะหมี่ !
ถึงกิจกรรมที่ต้องทำในช่วงตันไม่ได้ออกมา แต่พวกเขามักจะคาดหวังว่ามันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด .
ยังต้องบังคับให้ลง และอดทนต่อมื้อเท่านั้น ราเมนคือการตัดสินใจที่จะรักษา
" แล้วทางเลือกอื่น ๆเราได้ . . . . . . . "
" คุณแน่ใจนะว่ามันควรจะกินราเม็ง "
ชอย ซัง จุงมิน สุระต่อมายังยืนยัน .
ลีฮุนก็ตัดสินใจเดินหน้าต่อ คน ก็มอบหมายให้เขาเป็นคนดูแล เพราะมันอยู่ไกลมากขึ้นสะดวกสบายสำหรับพวกเขา .
เช้าวันศุกร์
เนื่องจากอยู่ในบริเวณตลาด อี ยู ชอง ปาร์คซุนโจ และ ชอย ซัง จุงกัน
เพราะ ลี ฮยุน เขาขอนอกคอก
ครับ " แม้แต่ฉัน
นั่นหมายถึงการมี 6 หรือมากกว่าอาหารมีเพียงบะหมี่ !
ถึงกิจกรรมที่ต้องทำในช่วงตันไม่ได้ออกมา แต่พวกเขามักจะคาดหวังว่ามันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด .
ยังต้องบังคับให้ลง และอดทนต่อมื้อเท่านั้น ราเมนคือการตัดสินใจที่จะรักษา
" แล้วทางเลือกอื่น ๆเราได้ . . . . . . . "
" คุณแน่ใจนะว่ามันควรจะกินราเม็ง "
ชอย ซัง จุงมิน สุระต่อมายังยืนยัน .
ลีฮุนก็ตัดสินใจเดินหน้าต่อ คน ก็มอบหมายให้เขาเป็นคนดูแล เพราะมันอยู่ไกลมากขึ้นสะดวกสบายสำหรับพวกเขา .
เช้าวันศุกร์
เนื่องจากอยู่ในบริเวณตลาด อี ยู ชอง ปาร์คซุนโจ และ ชอย ซัง จุงกัน
เพราะ ลี ฮยุน เขาขอนอกคอก
ครับ " แม้แต่ฉัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- สามารถค้นหาคำศัพท์ที่เราไม่รู้ โดยไม่ต้อ
- วิธีการแบบขับเคลื่อนการพัฒนาโปรแกรมประยุ
- The company has vigilantly monitored and
- Thank you for your kindly support
- (This refers to the Memorandum of Unders
- By creating an account on our website yo
- 5. Test stations, electrical repair work
- มีคนไทยไหมThai has meThere are people pa
- ฉันเป็นลูกคนสุดท้อง
- อำนาจ
- When we choose to work should choose the
- timeliness targets
- ฉันรักการแปลShip design
- ที่จอดรถเยอะ
- Today my sister and I go to Bangkok. we
- The company has vigilantly monitored and
- ห้องน้ำไม่ว่าง
- Academy foundation
- Today my sister and I go to Bangkok. we
- คนในปัจจุบันนี้ไม่สามารถดูจากหน้าตาของเข
- pre-adhered
- งานออกแบบที่มีความเป็นเอกภาพ ภาพรวม
- ไฟล์ บันทึกเสียง
- if the company has to inform the account
