What is Ecotourism? Ecotourism has

What is Ecotourism?
Ecotourism has been defined as a form of nature-based tourism in the marketplace, but it has also been formulated and studied as a sustainable development tool by NGOs, development experts and academics since 1990. The term ecotourism, therefore, refers on one hand to a concept under a set of principles, and on the other hand to a specific market segment. The International Ecotourism Society (TIES) (previously known as The Ecotourism Society (TES)) in 1991 produced one of the earliest definitions:
“Ecotourism is responsible travel to natural areas that conserves the environment and sustains the well being of local people.”
IUCN (now called the World Conservation Union) states in 1996 that ecotourism:
“is environmentally responsible travel and visitation to relatively undisturbed natural areas, in order to enjoy and appreciate nature (and any accompanying cultural features - both past and present) that promotes conservation, has low negative visitor impact, and provides for beneficially active socio-economic involvement of local populations.”
Ecotourism as a Concept Ecotourism is a sub-component of the field of sustainable tourism. Figure 1 offers a reflection of where ecotourism can be placed within the process of developing more sustainable forms of tourism. This figure also provides a demonstration of how ecotourism is primarily a sustainable version of nature tourism, while including rural and cultural tourism elements.
Ecotourism aspires in all cases to achieve sustainable development results. However, it is important to clarify that all tourism activities – be they geared to holidays, business, conferences, congresses or fairs, health, adventure or ecotourism – should aim to be sustainable. This means that the planning and development of tourism infrastructure, its subsequent operation and also its marketing should focus on environmental, social, cultural and economic sustainability criteria.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งที่การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ?
การท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่ได้รับการกำหนดให้เป็นรูปแบบของการท่องเที่ยวธรรมชาติที่ใช้ในตลาด แต่ก็ยังได้รับการพัฒนาและการศึกษาเป็นเครื่องมือในการพัฒนาที่ยั่งยืนโดยเอ็นจีโอผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนาและนักวิชาการตั้งแต่ปี 1990 การท่องเที่ยวเชิงนิเวศในระยะจึงหมายบนมือข้างหนึ่งกับแนวคิดภายใต้ชุดของหลักการและในทางกลับกันการตลาดที่เฉพาะเจาะจงสังคมนานาชาติการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ (ความสัมพันธ์) (ที่รู้จักกันก่อนหน้านี้เป็นสังคมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ (TES)) ในปี 1991 การผลิตหนึ่งที่เก่าแก่ที่สุดของคำนิยาม:
". การท่องเที่ยวเชิงนิเวศคือการเดินทางไปยังพื้นที่ที่รับผิดชอบตามธรรมชาติที่อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและค้ำจุนความเป็นอยู่ของคนท้องถิ่น"
IUCN (ตอนนี้เรียกว่าสหภาพการอนุรักษ์โลก) กล่าวว่าในปี 1996 การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ:
"เป็นการท่องเที่ยวที่รับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมและการสำรวจไปยังพื้นที่ที่ค่อนข้างสงบธรรมชาติเพื่อที่จะเพลิดเพลินและชื่นชมธรรมชาติ (และคุณลักษณะทางวัฒนธรรมใด ๆ ประกอบ - ทั้งในอดีตและปัจจุบัน) ที่ส่งเสริมการอนุรักษ์มีผลกระทบต่อผู้เข้าชมต่ำลบและมีการใช้งานกอบทางเศรษฐกิจและสังคม มีส่วนร่วมของประชากรในท้องถิ่น. "
การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นแนวคิดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นองค์ประกอบย่อยของด้านการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน รูปที่ 1 มีภาพสะท้อนของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่สามารถอยู่ในกระบวนการของการพัฒนารูปแบบที่ยั่งยืนมากขึ้นของการท่องเที่ยว ตัวเลขนี้ยังมีการสาธิตวิธีการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นหลักรุ่นยั่งยืนของการท่องเที่ยวธรรมชาติในขณะที่รวมทั้งองค์ประกอบของการท่องเที่ยวในชนบทและวัฒนธรรม
.การท่องเที่ยวเชิงนิเวศปรารถนาในทุกกรณีเพื่อให้บรรลุผลการพัฒนาที่ยั่งยืน แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะชี้แจงว่าทุกกิจกรรมการท่องเที่ยว - พวกเขาจะมุ่งไปที่วันหยุดธุรกิจการประชุมการประชุมหรืองานแสดงสินค้าสุขภาพและการผจญภัยหรือการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ - ควรมุ่งที่จะมีความยั่งยืน นี้หมายความว่าการวางแผนและการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานการท่องเที่ยวการดำเนินการต่อไปและยังตลาดควรเน้นด้านสิ่งแวดล้อมสังคมวัฒนธรรมและเศรษฐกิจเกณฑ์ความยั่งยืน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ท่องเที่ยวเชิงนิเวศคืออะไร
ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์มีการกำหนดรูปแบบของการท่องเที่ยวตามธรรมชาติในตลาด แต่มันยังถูกสูตร และศึกษาเป็นเครื่องมือการพัฒนาที่ยั่งยืน โดยองค์กรพัฒนาเอกชน พัฒนาผู้เชี่ยวชาญ และนักวิชาการพ.ศ. 2533 ท่องเที่ยวเชิงนิเวศระยะ ดังนั้น อ้างหนึ่งถึงแนวคิดภายใต้ชุดหลัก และ ในทางกลับกันการตลาดเฉพาะ นานาชาติท่องเที่ยวเชิงนิเวศสังคม (เสมอ) (ก่อนหน้านี้เรียกว่าเป็นท่องเที่ยวเชิงนิเวศสังคม (ทดสอบ)) ในปีพ.ศ. 2534 ผลิตหนึ่งของคำนิยามแรกสุด:
"ท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นความรับผิดชอบในพื้นที่ธรรมชาติที่สงวนสิ่งแวดล้อม และสุขภาพดีของคนในท้องถิ่นรับคำสั่ง"
(เรียกตอนนี้ว่าอนุรักษ์โลก Union) เพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติที่อเมริกาในปี 1996 ที่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ:
"เที่ยวรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อม และตรวจค้นอีกค่อนข้างพื้นที่ธรรมชาติ เพลิดเพลิน และชื่นชมธรรมชาติ (และคุณลักษณะทางวัฒนธรรมที่มีมา - ทั้งในอดีต และปัจจุบัน) ที่ส่งเสริมอนุรักษ์ มีผลกระทบต่อผู้เข้าชมลบต่ำ และให้มีส่วนร่วมทางเศรษฐกิจสังคมใช้แอ๊บของประชากรในท้องถิ่น"
ท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์แนวคิดเป็นส่วนประกอบย่อยของเขตข้อมูลของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน รูปที่ 1 มีภาพสะท้อนที่สามารถวางท่องเที่ยวเชิงนิเวศภายในกระบวนการของการพัฒนารูปแบบยั่งยืนมากกว่าการท่องเที่ยว รูปนี้ยังมีการสาธิตวิธีท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์เป็น หลักรุ่นที่ยั่งยืนของการท่องเที่ยวธรรมชาติ ในขณะที่องค์ประกอบของชนบท และวัฒนธรรมรวมทั้ง
ท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นในทุกกรณีเพื่อให้บรรลุผลการพัฒนาที่ยั่งยืน อย่างไรก็ตาม มันจะต้องชี้แจงว่ากิจกรรมท่องเที่ยวทั้งหมด –เป็นพวกเขามุ่งไปวันหยุด ธุรกิจ สัมมนา congresses หรืองานแสดงสินค้า สุขภาพ ผจญภัย หรือท่องเที่ยวเชิงนิเวศ – ควรมุ่งหวังให้ยั่งยืน นี้หมายความ ว่า การวางแผนและพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานการท่องเที่ยว การดำเนินการต่อไป และการตลาดที่ควรเน้นเงื่อนไขความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม สังคม วัฒนธรรม และเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อะไรคือเชิงนิเวศน์วิทยา
เชิงนิเวศน์วิทยาได้รับการกำหนดไว้เป็นรูปแบบหนึ่งของการท่องเที่ยวธรรมชาติในตลาดแต่ที่ยังมีการผลิตและการศึกษาเกี่ยวกับเป็นเครื่องมือการพัฒนาอย่างยั่งยืนโดยนักวิชาการและผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนาองค์กรพัฒนาเอกชนมาตั้งแต่ปี 1990 ด้วย เชิงนิเวศน์วิทยาที่ระยะสั้นดังนั้นจึงหมายถึงที่มือข้างหนึ่งในแนวความคิดที่อยู่ ภายใต้ ชุดของหลักการและในอีกด้านหนึ่งที่ตลาดในส่วนที่ระบุสังคมเชิงนิเวศน์วิทยาที่นานาชาติ(ความสัมพันธ์)(ก่อนหน้านี้เรียกว่าเป็นสังคมเชิงนิเวศน์วิทยา(เล่าจื้อ))ในปี 1991 ที่ผลิตเป็นหนึ่งในคำนิยามของเร็วที่สุด:
"เชิงนิเวศน์วิทยาเป็นผู้รับผิดชอบการเดินทางไปยังพื้นที่ธรรมชาติที่ช่วยอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและค้ำจุนให้ความเป็นอยู่ที่ดีของประชาชนท้องถิ่น"
หรือ IUCN (ในตอนนี้เรียกว่าโลกการอนุรักษ์ Union )รัฐในปี 1996 ที่เชิงนิเวศน์วิทยา:
"คือมีความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมการตรวจค้นและการเดินทางท่องเที่ยวเพื่อไปยังพื้นที่ทางธรรมชาติโดยปราศจากสิ่งรบกวนค่อนข้างมากในการสั่งซื้อเพื่อความเพลิดเพลินใจและเพลิดเพลินใจไปกับธรรมชาติ(และคุณสมบัติทางวัฒนธรรมมาพร้อมกับ - ทั้งในอดีตและปัจจุบัน)ที่ส่งเสริมให้เกิดการอนุรักษ์มีผลกระทบต่อนักท่องเที่ยวติดลบต่ำและจัดให้บริการสำหรับเป็นประโยชน์การมีส่วนร่วมทางเศรษฐกิจและสังคมปัจจุบันของประชากรในท้องถิ่น"
เป็นแนวความคิดเชิงนิเวศน์วิทยาเชิงนิเวศน์วิทยาที่เป็นคณะอนุกรรมการ - คอมโพเนนต์หนึ่งของฟิลด์ที่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน รูปที่ 1 จัดให้บริการสามารถสะท้อนถึงมุมมองของสถานที่ซึ่งเชิงนิเวศน์วิทยาจะสามารถวางอยู่ ภายใน กระบวนการของการพัฒนาแบบยั่งยืนกว่าการท่องเที่ยว รูปที่แห่งนี้ยังจัดให้บริการการสาธิตการได้อย่างไรเป็นเชิงนิเวศน์วิทยาเป็นเวอร์ชันที่ยั่งยืนของการท่องเที่ยวทางธรรมชาติในขณะที่รวมถึงส่วนประกอบการท่องเที่ยวในชนบทและวัฒนธรรม.
ใผ่เชิงนิเวศน์วิทยาในทุกกรณีให้ได้ผลลัพธ์การพัฒนาอย่างยั่งยืน แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังมีความสำคัญในการชี้แจงว่ากิจกรรมการท่องเที่ยวทั้งหมด - ไม่เหมาะกับวันหยุดนักขัตฤกษ์ทางธุรกิจจัดงานหรือการประชุมเพื่อ สุขภาพ การ ผจญภัย หรือการประชุมเชิงนิเวศน์วิทยา - ควรมีเป้าหมายเพื่อเป็นอย่างยั่งยืน ซึ่งหมายความว่าการพัฒนาและการวางแผนการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานการท่องเที่ยวการใช้งานใน ภายหลัง และยังเป็นการตลาดควรจะเน้นไปที่การพัฒนาอย่างยั่งยืนทางวัฒนธรรมและเศรษฐกิจสังคมสิ่งแวดล้อม.