Archaeological finds and excavation

Archaeological finds and excavations have shown that there was a port and trading centre of the local Sa Huynh people along the Thu Bon river as early as the 2nd century BC. This continued to expand, and by the 15th century Hoi An (known in Vietnam and abroad under various names - Fayfo, Haifo, Kaifo, Faifoo, Faicfo, Hoai Pho) was already the most important port of the powerful Champa Kingdom. It continued after the Vietnamese absorption of the Champa Kingdom in the same capacity, becoming one of the most important centres of mercantile, and hence cultural, exchange in South-East Asia, attracting ships and traders from elsewhere in Asia and from Europe, especially during its most flourishing period from the late 16th century to the early 18th century. It was through Hoi An that Christianity penetrated Vietnam in the 17th century.
It retained its role as the main port of the central region throughout the 19th century, when the Nguyen dynasty kings operated a "closed trade policy." By the end of the century, the rise of other ports on the coast of Vietnam, in particular Da Nang, and silting of its harbour, led to the final eclipse of Hoi An. As a result of this economic stagnation, it has preserved its early appearance in a remarkably intact state.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบโบราณคดีและทิศได้แสดงว่า มีท่าเรือและศูนย์กลางค้าของ Sa ฮอยอันประชาชนริมแม่น้ำ Thu Bon เป็นช่วงต้นก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 2 นี้อย่างต่อเนื่องเพื่อขยาย และ โดยศตวรรษ 15 ฮอยอัน (หรือที่เรียก ในเวียดนาม และต่างประเทศภาย ใต้ ชื่อต่าง ๆ - Fayfo, Haifo, Kaifo ไฟฟูบูทิค Faicfo ฮวยทโพธิ์) แล้ว ท่าสำคัญของอาณาจักรจำปามีประสิทธิภาพนั้น มันอย่างต่อเนื่องหลังจากดูดซึมเวียดนามอาณาจักรจำปาในฐานะเดียวกัน เป็นหนึ่งในศูนย์กลางสำคัญของพาณิชย์นาวี ดังนั้น อื่น ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ดึงดูดเรือและการค้าจากอื่น ๆ ในเอเชีย และ ยุโรป โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงเฟื่องฟูที่สุดจากปลายศตวรรษ 16 ถึงศตวรรษที่ 18 ต้น โดยฮอยที่ ศาสนาคริสต์ทะลวงเวียดนามในศตวรรษที่ 17 ได้มันยังคงบทบาทการเป็นท่าเรือหลักของภาคกลางตลอดศตวรรษ 19 เมื่อกษัตริย์ราชวงศ์เหงียนดำเนินการ "ปิดนโยบายทางการค้า" โดยศตวรรษ เพิ่มขึ้นของพอร์ตอื่น ๆ บนชายฝั่งของเวียดนาม โดยเฉพาะดานัง และ silting ของของฮาร์เบอร์ นำไปอุปราคาสุดท้ายฮอยอันมีการ จากการชะงักงันทางเศรษฐกิจนี้ มันมีรักษาลักษณะของต้นในรัฐต่าง ๆ มากมายเหมือนเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โบราณคดีขุดค้นพบและได้แสดงให้เห็นว่ามีพอร์ตและการค้าเป็นศูนย์กลางของคน Sa Huynh ท้องถิ่นตามแม่น้ำพฤหัสบดีบอนเร็วที่สุดเท่าที่ศตวรรษที่ 2 นี้ยังคงขยายตัวและโดยศตวรรษที่ 15 ฮอยอัน (ที่รู้จักกันในประเทศเวียดนามและต่างประเทศภายใต้ชื่อต่างๆ - Fayfo, Haifo, Kaifo, Faifoo, Faicfo, Hoai โพธิ์) ได้แล้วพอร์ตที่สำคัญที่สุดของผู้ที่มีอำนาจจำปาราชอาณาจักร มันยังคงหลังจากการดูดซึมของเวียดนามจำปาราชอาณาจักรในความจุเดียวกันกลายเป็นหนึ่งในศูนย์ที่สำคัญที่สุดของการค้าขายและวัฒนธรรมด้วยเหตุนี้การแลกเปลี่ยนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ดึงดูดเรือและพ่อค้าจากที่อื่นในเอเชียและจากยุโรปโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วง ระยะเวลาที่เจริญรุ่งเรืองมากที่สุดจากศตวรรษที่ 16 ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 ในช่วงต้น มันก็ผ่านฮอยอันว่าศาสนาคริสต์ทะลุเวียดนามในศตวรรษที่ 17
มันยังคงบทบาทในฐานะที่เป็นท่าเรือหลักของภาคกลางตลอดศตวรรษที่ 19 เมื่อพระมหากษัตริย์ราชวงศ์เหงียนดำเนินการ "นโยบายการค้าปิด". ในตอนท้ายของศตวรรษที่เพิ่มขึ้นของพอร์ตอื่น ๆ บนชายฝั่งของเวียดนามโดยเฉพาะอย่างยิ่งดานังและลีบของท่าเรือที่นำไปสู่การเกิดคราสสุดท้ายของฮอยอัน เป็นผลมาจากความซบเซาทางเศรษฐกิจนี้ก็มีการเก็บรักษาไว้ลักษณะแรกในรัฐเหมือนเดิมอย่างน่าทึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โบราณคดี และการขุดค้นพบแสดงให้เห็นว่ามีท่าเรือและการค้าศูนย์ท้องถิ่นซาหวิ่งคนตาม Thu Bon River เร็วเท่าที่ศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสตกาล นี้ยังคงขยายตัวและโดยศตวรรษที่ 15 ฮอยอัน ( รู้จักกันในเวียดนามและต่างประเทศ ภายใต้ชื่อต่างๆ - ไฟโฟ haifo kaifo faifoo , , , , faicfo โฮไอ , โพธิ์ ) มีท่าเรือที่สำคัญที่สุดของราชอาณาจักรจำปาที่มีประสิทธิภาพมันอย่างต่อเนื่องหลังเวียดนามการดูดซึมของอาณาจักรจัมปาในความจุเดียวกัน เป็นหนึ่งในศูนย์ที่สำคัญที่สุดของการค้า และทางวัฒนธรรม ดังนั้น ตรา ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และดึงดูดเรือพ่อค้าจากที่อื่นๆในเอเชีย และจากยุโรป โดยเฉพาะในช่วงที่เฟื่องฟูช่วงศตวรรษที่ 16 ศตวรรษที่ 18 ต้นมันผ่านฮอยอันศาสนาคริสต์ที่เจาะเวียดนามในศตวรรษที่ 17 .
มันรักษาบทบาทเป็นท่าเรือหลักของภาคกลางตลอดศตวรรษที่ 19 เมื่อกษัตริย์ราชวงศ์เหงียนหยอด " นโยบายการค้าปิด . " ในตอนท้ายของศตวรรษที่ , การเพิ่มขึ้นของพอร์ตอื่น ๆบนชายฝั่งของเวียดนามใน โดยเฉพาะ ดานัง และ silting ของท่าเรือนำคราสสุดท้ายของฮอยอันผลของความซบเซาทางเศรษฐกิจนี้จะรักษาลักษณะของต้นในรัฐ
มากเหมือนเดิม