Chapter IMR JONES of the Manor Farm

Chapter I

MR JONES of the Manor Farm, had locked the hen-houses for the night, but was too drunk to remember to shut the pop-holes. With the ring of light from his lantern dancing from side to side he lurched across the yard, kicked off his boots at the back door, drew himself a last glass of beer from the barrel in the scullery, and made his way up to bed, where Mrs Jones was already snoring.
As soon as the light in the bedroom went out there was a stirring and a fluttering all through the farm buildings. Word had gone round during the day that old Major, the prize Middle White boar, had had a strange dream on the previous night and wished to communicate it to the other animals. It had been agreed that they should all meet in the big barn as soon as Mr Jones was safely out of the way. Old Major (so he was always called, though the name under which he had been exhibited was Willingdon Beauty) was so highly regarded on the farm that everyone was quite ready to lose an hour's sleep in order to hear what he had to say.
At one end of the big barn, on a sort of raised platform, Major was already ensconced on his bed of straw, under a lantern which hung from a beam. He was twelve years old and had lately grown rather stout, but he was still a majestic-looking pig, with a wise and benevolent appearance in spite of the fact that his tushes had never been cut. Before long the other animals began to arrive and make themselves comfortable after their different fashions. First came the three dogs, Bluebell, Jessie and Pincher, and then the pigs, who settled down in the straw immediately in front of the platform. The hens perched themselves on the window-sills, the pigeons fluttered up to the rafters, the sheep and cows lay down behind the pigs and began to chew the cud. The two cart-horses, Boxer and Clover, came in together, walking very slowly and setting down their vast hairy hoofs with great care lest there should be some small animal concealed in the straw. Clover was a stout motherly mare approaching middle life, who had never quite got her figure back after her fourth foal. Boxer was an enormous beast, nearly eighteen hands high, and as strong as any two ordinary horses put together. A white stripe down his nose gave him a somewhat stupid appearance, and in fact he was not of first-rate intelligence, but he was universally respected for his steadiness of character and tremendous powers of work. After the horses came Muriel, the white goat, and Benjamin the donkey. Benjamin was the oldest animal on the farm, and the worst tempered. He seldom talked, and when he did it was usually to make some cynical remark — for instance he would say that God had given him a tail to keep the flies off, but that he would sooner have had no tail and no flies. Alone among the animals on the farm he never laughed. If asked why, he would say that he saw nothing to laugh at. Nevertheless, without openly admitting it, he was devoted to Boxer; the two of them usually spent their Sundays together in the small paddock beyond the orchard, grazing side by side and never speaking.
The two horses had just lain down when a brood of ducklings which had lost their mother filed into the barn, cheeping feebly and wandering from side to side to find some place where they would not be trodden on. Clover made a sort of wall round them with her great foreleg, and the ducklings nestled down inside it and promptly fell asleep. At the last moment Mollie, the foolish, pretty white mare who drew Mr Jones's trap, came mincing daintily in, chewing at a lump of sugar. She took a place near the front and began flirting her white mane, hoping to draw attention to the red ribbons it was plaited with. Last of all came the cat, who looked round, as usual, for the warmest place, and finally squeezed herself in between Boxer and Clover; there she purred contentedly throughout Major's speech without listening to a word of what he was saying.
All the animals were now present except Moses, the tame raven, who slept on a perch behind the back door. When Major saw that they had all made themselves comfortable and were waiting attentively he cleared his throat and began:
‘Comrades, you have heard already about the strange dream that I had last night. But I will come to the dream later. I have something else to say first. I do not think, comrades, that I shall be with you for many months longer, and before I die I feel it my duty to pass on to you such wisdom as I have acquired. I have had a long life, I have had much time for thought as I lay alone in my stall, and I think I may say that I understand the nature of life on this earth as well as any animal now living. It is about this that I wish to speak to you.
‘Now, comrades, what is the nature of this life of ours? Let us face it, our lives are miserable, laborious and short. We are born, we are given just so much food as will keep the breath in our bodies, and those of us who are capable of it are forced to work to the last atom of our strength; and the very instant that our usefulness has come to an end we are slaughtered with hideous cruelty. No animal in England knows the meaning of happiness or leisure after he is a year old. No animal in England is free. The life of an animal is misery and slavery: that is the plain truth.
‘But is this simply part of the order of Nature? Is it because this land of ours is so poor that it cannot afford a decent life to those who dwell upon it? No, comrades, a thousand times no! The soil of England is fertile, its climate is good, it is capable of affording food in abundance to an enormously greater number of animals than now inhabit it. This single farm of ours would support a dozen horses, twenty cows, hundreds of sheep — and all of them living in a comfort and a dignity that are now almost beyond our imagining. Why then do we continue in this miserable condition? Because nearly the whole of the produce of our labour is stolen from us by human beings. There, comrades, is the answer to all our problems. It is summed up in a single word — Man. Man is the only real enemy we have. Remove Man from the scene, and the root cause of hunger and overwork is abolished for ever.
‘Man is the only creature that consumes without producing. He does not give milk, he does not lay eggs, he is too weak to pull the plough, he cannot run fast enough to catch rabbits. Yet he is lord of all the animals. He sets them to work, he gives back to them the bare minimum that will prevent them from starving, and the rest he keeps for himself. Our labour tills the soil, our dung fertilises it, and yet there is not one of us that owns more than his bare skin. You cows that I see before me, how many thousands of gallons of milk have you given during this last year? And what has happened to that milk which should have been breeding up sturdy calves? Every drop of it has gone down the throats of our enemies. And you hens, how many eggs have you laid in this last year, and how many of those eggs ever hatched into chickens? The rest have all gone to market to bring in money for Jones and his men. And you, Clover, where are those four foals you bore, who should have been the support and pleasure of your old age? Each was sold at a year old — you will never see one of them again. In return for your four confinements and all your labour in the fields, what have you ever had except your bare rations and a stall?
‘And even the miserable lives we lead are not allowed to reach their natural span. For myself I do not grumble, for I am one of the lucky ones. I am twelve years old and have had over four hundred children. Such is the natural life of a pig. But no animal escapes the cruel knife in the end. You young porkers who are sitting in front of me, every one of you will scream your lives out at the block within a year. To that horror we all must come-cows, pigs, hens, sheep, everyone. Even the horses and the dogs have no better fate. You, Boxer, the very day that those great muscles of yours lose their power, Jones will sell you to the knacker, who will cut your throat and boil you down for the foxhounds. As for the dogs, when they grow old and toothless Jones ties a brick round their necks and drowns them in the nearest pond.
‘Is it not crystal clear, then, comrades, that all the evils of this life of ours spring from the tyranny of human beings? Only get rid of Man, and the produce of our labour would be our own. Almost overnight we could become rich and free. What then must we do? Why, work night and day, body and soul, for the overthrow of the human race! That is my message to you, comrades: Rebellion! I do not know when that Rebellion will come, it might be in a week or in a hundred years, but I know, as surely as I see this straw beneath my feet, that sooner or later justice will be done. Fix your eyes on that, comrades, throughout the short remainder of your lives! And above all, pass on this message of mine to those who come after you, so that future generations shall carry on the struggle until it is victorious.
‘And remember, comrades, your resolution must never falter. No argument must lead you astray. Never listen when they tell you that Man and the animals have a common interest, that the prosperity of the one is the prosperity of the others. It is all lies. Man serves the interests of no creature except himself. And among us animals let there be perfect unity, perfect comradeship in the struggle. All men are enemies. All animals are comrades.’
At this moment there was a tremendous uproar. While Major was speaking four large rats had crept out of their holes and were sitting on their hindquarters, listening to him. The dogs had suddenly caught sight of them, and it was only by a swift dash for their holes that the rats saved their lives. Major raised his trotter for silence:
‘Comrades,’ he said, ‘here is a point that must be settled. The wild creatures, such as rats and rabbits-are they our frie

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ฉันนายโจนส์ของฟาร์มแมเนอร์ มีล็อคบ้านไก่สำหรับกลางคืน แต่เมาเกินไปอย่าลืมปิดป๊อปหลุม มีวงแหวนของแสงจากโคมไฟของเขาเต้นรำจากด้านข้าง เขา lurched ทั่วหล้า เตะออกรองเท้าของเขาที่ประตูหลัง วาดเองเบียร์แก้วสุดท้ายจากในก้นครัวที่ และทำเตียง ซึ่งนางโจนส์แล้วถูกนอนกรนวิธีของเขาทันทีที่ไฟในห้องนอนออก ไป มีการกวนและการ fluttering ทั้งหมดผ่านอาคารฟาร์ม Word แล้วตลอดเวลาที่เก่าใหญ่ หมูสีขาวกลางรางวัล มีมีความฝันแปลกในคืนก่อนหน้า และต้องการสื่อสารกับสัตว์อื่น ได้มีการตกลงว่า พวกเขาควรทั้งหมดพบในยุ้งข้าวใหญ่เป็น Mr Jones ถูกออกแบบอย่างปลอดภัย อายุหลัก (เพื่อเขาได้เสมอเรียกว่า แม้ว่าชื่อที่เขามีการจัดแสดงได้สวยงาม Willingdon) ดังนั้นสูงที่ถือบนฟาร์มที่คนค่อนข้างพร้อมที่จะเสียชั่วโมงการนอนหลับเพื่อที่จะได้ยินสิ่งที่เขาได้พูดที่ปลายด้านหนึ่งของยุ้งข้าวขนาดใหญ่ ในการจัดเรียงของยกแพลตฟอร์ม วิชาถูกแล้วสามารถ ensconced บนเตียงของฟาง ภายใต้โคมไฟที่แขวนจากแสง เขามีอายุ 12 ปี และมีเมื่อเร็ว ๆ นี้โตแต่ stout แต่เขายังคงมองมาเจสติกหมู มีความฉลาด และเปี่ยมด้วยเมตตาแม้ว่าความจริงที่ว่า tushes ของเขาก็ไม่เคยถูกตัด ก่อนลอง สัตว์อื่น ๆ เริ่มเข้ามา และทำให้ตัวเองสบายหลังจากแฟชั่นของพวกเขาแตกต่างกัน ก่อน มาสุนัขสาม Bluebell เจสซี และช่องแคบพิน และ สุกร ที่ปักในฟางด้านหน้าแพลตฟอร์ม ไก่เพียงตัวเองบนหน้าต่าง-sills นกพิราบที่ fluttered ถึง rafters วางหลังสุกรแกะและวัว และเริ่มเพื่อ cud สองรถเข็นม้า มวยและโคล มาร่วมกัน เดินช้ามาก และการลง hoofs ของผมมากมายกับดูแลที่ดีเกรงว่าจะมีสัตว์ขนาดเล็กบางที่ปกปิดในฟาง โคลเวอร์มาเร่ motherly stout กำลังชีวิตกลาง ที่มีไม่มากได้รูปของเธอกลับหลังจากเธอ foal สี่ ได้ นักมวยมีสัตว์ขนาดมหึมา เกือบสิบแปดมือสูง และแข็งแรงที่ม้าธรรมดาใด ๆ สองใส่กัน ลายสีขาวลงจมูกของเขาให้เขาลักษณะค่อนข้างโง่ และในความเป็นจริงเขาไม่ใช่ของปัญญามา แต่ถูกยอมรับเกลียดชังของเขา steadiness ของอักขระและอำนาจมหาศาลของการทำงาน หลังจากที่ม้ามา muriel ความกล้าหาญ แพะสีขาว และเบนจามินลา เบนจามินเป็นสัตว์เก่าแก่ที่สุดในฟาร์ม และอารมณ์ร้าย ค่อยพูดคุย และเมื่อเขาไม่ได้ ก็มักจะต้องการหมายเหตุบางลลด — เช่น เขาจะพูดว่า พระเจ้าได้ให้เขาหางเพื่อให้แมลงวันออก แต่ว่า เขาจะเร็วมีหางไม่และแมลงวันไม่ คนเดียวในหมู่สัตว์ในฟาร์มที่ไม่เคยได้หัวเราะ ถ้าถามทำไม เขาพูดว่า เขาเห็นอะไรเย้ย อย่างไรก็ตาม ไม่ว่า admitting อย่างเปิดเผย เขาได้อุทิศให้กับนักมวย สองของพวกเขามักจะใช้วันอาทิตย์ของพวกเขากัน paddock เล็กนอกเหนือจากสวน การ grazing เคียงข้าง และไม่เคยพูดเพียงมีน้ำพุม้าสองลงเมื่อคอกแม่ ducklings ซึ่งได้สูญเสียแม่ยื่นเข้าไปในยุ้งฉาง cheeping feebly และเดินจากด้านข้างเพื่อค้นหาบางสถานที่ที่พวกเขาจะไม่ถูกเหยียบย่ำบน โคลเวอร์ทำการจัดเรียงของผนังรอบกับ foreleg เธอดี และแม่ ducklings เชิญลงไว้ภายใน และทารกหลับทันที ขณะล่าสุดมอลลี่ แมร์โง่ สวยขาวที่วาดกับดัก Mr Jones มา mincing daintily เคี้ยวที่ก้อนน้ำตาล เธอเอาที่ใกล้ด้านหน้า และเริ่มแผงคอของเธอสีขาว เจ้าชู้หวังเพื่อดึงความสนใจกับ ribbon สีแดงมันถูก plaited ด้วย สุดท้าย มาแมว ดูตลอด ตามปกติ สถานที่อบอุ่น และสุดท้าย ตัวเองคั้นระหว่างนักมวยและโคล มีเธอ purred contentedly ตลอดพูดเป็นหลักโดยไม่ฟังคำเขาพูดอะไรไม่ตอนนี้อยู่ยกเว้น Moses นกสัตว์ป่า ที่นอนหลับบนปลากะพงหลังประตูหลังสัตว์ทั้งหมดได้ เมื่อวิชาเห็นว่า พวกเขาได้ทั้งหมดทำเองสบาย และรอสดับตรับ เขาล้างคอของเขา และเริ่ม:' สหาย คุณเคยได้ยินแล้วเกี่ยวกับว่า มีเมื่อคืนฝันแปลก แต่ฉันจะมาฝันต่อ แล้วอย่างอื่นจะบอกก่อน ไม่คิด สหาย ว่า ฉันจะอยู่กับคุณนานหลายเดือน และก่อนฉันตาย ฉันรู้สึกว่ามันหน้าที่ของฉันที่จะส่งไปคุณภูมิปัญญาดังกล่าว ตามที่ผมได้รับการ มีอายุยืน ฉันได้มีเวลาสำหรับความคิดผมนอนคนเดียวในคอกของฉัน และฉันคิดว่า ฉันอาจพูดว่า ฉันเข้าใจธรรมชาติของชีวิตในโลกนี้ เป็นสัตว์ใด ๆ อาศัยอยู่ตอนนี้ เป็นการศึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่ฉันต้องการพูดคุยกับคุณ' ตอนนี้ สหาย ธรรมชาติของชีวิตของเราคืออะไร เราหน้ามัน มีชีวิตอนาถ ลำบาก และสั้น เราเกิดมา เราจะได้รับอาหารเพียงไม่มากที่จะทำให้ลมหายใจในร่างกายของเรา และพวกเราที่สามารถจะถูกบังคับให้ทำงานสุดท้ายอะตอมของความแข็งแรงของเรา และทันทีมากประโยชน์ของเราได้มาสิ้นสุดเราจะมีชัย ด้วย hideous โหด สัตว์ในอังกฤษไม่รู้ความหมายของความสุขหรือพักผ่อนหลังจากที่เขาเป็นปีเก่า ไม่มีสัตว์ในอังกฤษไม่ ชีวิตของสัตว์คือ ความทุกข์ยากและทาส: คือความจริงที่ธรรมดา' แต่เป็นเพียงแค่ส่วนนี้ลำดับธรรมชาติ เป็นเพราะแผ่นดินนี้ของเราให้ดีว่า มันไม่สามารถชีวิตที่ดีให้กับผู้ที่อาศัยอยู่ไว้ ไม่ สหาย เป็นพันครั้งไม่ ดินของอังกฤษเป็นอุดม ของสภาพภูมิอากาศได้ดี สามารถของซาวน่าอาหารในความอุดมสมบูรณ์เป็นสัตว์มากกว่าตอนนี้ อาศัยอยู่จำนวนมหาศาลมากกว่า ฟาร์มนี้เดี่ยวของเราสนับสนุนโหลม้า วัวยี่สิบ ฝูงแกะนับร้อย ๆ — และพวกเขาทั้งหมดอาศัยอยู่ในความสะดวกสบายและศักดิ์ศรีที่ตอนนี้เกือบเกิน imagining ของเรา เหตุนั้นทำเราต่อไปในสภาพนี้เอง เนื่องจากเกือบทั้งหมดของการผลิตของแรงงานของเราถูกขโมยจากเรา โดยมนุษย์ สหาย มีคำตอบทุกปัญหาของเรา จะมีรวมในคำเดียวซึ่งคุณชายเป็นศัตรูเท่านั้นที่เรามี ยุติเอาคนจากฉาก และสาเหตุหลักของความหิวและ overwork เคยตัว' คนเป็นสัตว์เฉพาะที่ใช้ โดยผลิต เขาไม่ได้ทำให้นม เขาไม่วางไข่ เขาจะอ่อนแอเกินไปที่จะดึงการไถ ไม่สามารถวิ่งได้เร็วพอจะจับกระต่าย แต่ เขาเป็นเจ้าของสัตว์ทั้งหมด เขากำหนดให้ทำงาน เขาให้กลับไปน้อยเปลือยที่จะป้องกันไม่ให้อดอยาก และส่วนเหลือที่ท่านเก็บไว้สำหรับตัวเอง แรงงานของเรา tills ดิน มูลของเรา fertilises มัน และยัง มีไม่ใช่เราที่เป็นเจ้าของมากกว่าผิวเปลือยของเขา คุณวัวที่เห็นฉัน จำนวนหลายพันแกลลอนนมคุณให้ในช่วงปีนี้หรือไม่ และสิ่งที่เกิดขึ้นไปที่นมซึ่งควรมีการปรับปรุงพันธุ์ค่าวัวทนทาน ทุกหยดมันหายลงลำคอของศัตรูของเรา คุณไก่ จำนวนไข่มีคุณวางในปีนี้ และจำนวนของไข่ที่เคยฟักเป็นไก่ ส่วนเหลือทั้งหมดไปตลาดเพื่อนำเงินโจนส์และคนของท่าน และ คุณ โคลเวอร์ ที่สี่ foals คุณเจาะ ที่ควรได้รับการสนับสนุนและความสุขของวัยของคุณ แต่ละที่ขายที่ปีเก่า — คุณจะไม่เคยเห็นของคุณอีกครั้ง เพื่อแลกกับ confinements ของคุณสี่และแรงงานทั้งหมดของคุณในฟิลด์ อะไรเคยมีวันได้เปล่าและเป็นคอก"แม้ชีวิตอนาถที่เราทำไม่ได้รับอนุญาตถึงช่วงธรรมชาติของพวกเขา สำหรับตัวเอง ผมไม่ grumble สำหรับผมหนึ่งในคนโชคดี ฉันอายุสิบสองปี และมีเด็กกว่าสี่ร้อย นั่นคือชีวิตธรรมชาติของหมู แต่สัตว์ไม่หนีมีดโหดร้ายในสุด คุณ porkers หนุ่มที่นั่งอยู่ด้านหน้าของฉัน ทุกคนของคุณจะร้องชีวิตออกที่บล็อคภายในปีนั้น การที่เราต้องมาวัว สุกร ไก่ แกะ สยองขวัญทุกคน แม้แต่ม้าและสุนัขมีชะตากรรมไม่ดี คุณ นักมวย วันมากที่กล้ามเนื้อที่ดีของคุณสูญเสียพลังงานของพวกเขา โจนส์จะ ขายคุณ knacker ใครจะตัดคอของคุณ และต้มคุณลง foxhounds สำหรับสุนัข เมื่อพวกเขาเติบโตเก่า และโจนส์ toothless ผูก ก้อนอิฐรอบคอของพวกเขา และ drowns ไว้ในบ่อน้ำใกล้ที่สุด' ไม่ใสคริสตัล แล้ว สหาย ที่ความชั่วร้ายของชีวิตของฤดูใบไม้ผลิจาก tyranny ของมนุษย์ เฉพาะ กำจัดของมนุษย์ และการผลิตของแรงงานของเราเป็นของเราเอง เกือบค้างคืนเราอาจกลายเป็นรวย และฟรี สิ่งนั้นต้องเราทำ ทำไม ทำงาน และวัน ร่างกาย และจิต ใจ การล้มล้างของมนุษย์ นั่นคือข้อความของฉันเพื่อคุณ สหาย: กบฏ ฉันไม่รู้ว่าเมื่อกบฏที่จะมา อาจเป็นสัปดาห์ หรือหนึ่งร้อยปี แต่ฉันรู้ ว่า ย่อม ตามเห็นฟางนี้ใต้เท้าของฉัน ที่ช้าจะทำความยุติธรรม แก้ไขตาบนที่ สหาย ตลอดชีวิตเหลือสั้น และเหนือทั้งหมด ส่งข้อความนี้ของฉันกับผู้ที่มาหลังจากที่คุณ เพื่อให้อนุชนรุ่นหลังจะดำเนินการในการต่อสู้จนได้ชัยชนะ' และจำ สหาย ความละเอียดของคุณไม่ต้องการโลกใหม่ อาร์กิวเมนต์ไม่ต้องนำคุณผู้เสียคน ไม่เคยฟังเมื่อพวกเขาบอกคุณว่า คนและสัตว์มีความสนใจทั่วไป ว่าความเจริญรุ่งเรืองของที่ความเจริญของผู้อื่น อยู่ทั้งหมดได้ คนให้ความสนใจไม่มีสิ่งมีชีวิตยกเว้นตัวเอง และในหมู่พวกเราสัตว์ให้มีความสมบูรณ์ สมบูรณ์แบบ comradeship ในการต่อสู้ ทุกคนเป็นศัตรู สัตว์ทุกตัวเป็นสหายกัน 'ขณะนี้ มีความโกลาหลมาก ในขณะที่วิชาถูกพูดสี่ใหญ่ หนูมี crept จากหลุมของพวกเขา และนั่งบน hindquarters ของพวกเขา ฟังเขา สุนัขก็มีจับสายตาของพวกเขา และก็ โดยประรวดเร็วสำหรับหลุมของพวกเขาเท่านั้นที่หนูบันทึกชีวิต วิชายก trotter ของเขาในความเงียบ:'สหาย เขากล่าวว่า, ' นี่คือจุดที่คุณต้องการ สัตว์ป่า หนูและกระต่าย-พวกเขาคือเราสามารถอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ผมMR JONES ของฟาร์ม Manor ได้ล็อคไก่บ้านในคืนนี้ แต่ก็เมาเกินไปที่จะจำที่จะปิดหลุมป๊อป ด้วยแหวนของแสงจากโคมไฟเต้นของเขาจากทางด้านข้างเขาถลาข้ามลานเตะออกรองเท้าของเขาที่ประตูหลังดึงตัวเองแก้วสุดท้ายของเบียร์จากถังในอ่างล้างชามและทำทางของเขาขึ้นไปที่เตียง ที่นางโจนส์ได้รับการนอนกรนแล้ว. ทันทีที่ไฟในห้องนอนออกไปมีความตื่นเต้นและกระพือผ่านอาคารฟาร์ม คำว่าได้ไปรอบในระหว่างวันที่เก่าเมเจอร์รางวัลกลางหมูป่าสีขาวได้มีความฝันที่แปลกประหลาดในคืนก่อนหน้านี้และมีความประสงค์ที่จะสื่อสารไปยังสัตว์อื่น ๆ มันได้รับการเห็นพ้องกันว่าพวกเขาทุกคนควรจะพบกันในโรงนาขนาดใหญ่ทันทีที่นายโจนส์ได้อย่างปลอดภัยออกจากทาง เก่าเมเจอร์ (เพื่อให้เขาถูกเรียกเสมอแม้ว่าภายใต้ชื่อซึ่งเขาได้รับการจัดแสดงเป็นวิลลิงงาม) ถูกเพื่อให้ได้รับการยกย่องในฟาร์มที่ทุกคนก็พร้อมที่จะสูญเสียการนอนหลับชั่วโมงเพื่อที่จะได้ยินสิ่งที่เขาจะพูด. ที่ ปลายด้านหนึ่งของยุ้งข้าวขนาดใหญ่ในการจัดเรียงของยกพื้นเมเจอร์ได้รับการนั่งอยู่บนเตียงของเขาที่ทำจากฟางภายใต้โคมไฟที่ห้อยลงมาจากคาน เขาเป็นสิบสองปีและได้เติบโตขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ค่อนข้างอ้วน แต่เขาก็ยังคงเป็นหมูตระหง่านมองที่มีลักษณะที่ชาญฉลาดและใจดีทั้งๆที่ความจริงที่ว่า tushes ของเขาไม่เคยได้รับการตัด หลังจากนั้นไม่นานสัตว์อื่น ๆ เริ่มที่จะมาถึงและทำให้ตัวเองสบายหลังจากแฟชั่นที่แตกต่างกันของพวกเขา แรกที่เข้ามาสามสุนัขบลูเบล, เจสซีและพินเชอร์และจากนั้นหมูที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ในฟางลงทันทีในด้านหน้าของแพลตฟอร์ม แม่ไก่ที่เกาะอยู่ตัวเองอยู่บนขอบหน้าต่าง, นกพิราบ fluttered ถึงจันทัน, แกะและวัวล้มตัวลงนอนอยู่เบื้องหลังหมูและเริ่มที่จะเคี้ยวเอื้อง สองตะกร้าม้า, นักมวยและโคลเวอร์เข้ามาร่วมกันเดินช้ามากและการตั้งค่าลงกีบขนของพวกเขากว้างใหญ่ที่มีการดูแลที่ดีเกรงว่าจะมีบางสัตว์เล็ก ๆ ซ่อนอยู่ในฟาง โคลเวอร์เป็นม้าแม่อ้วนใกล้ชีวิตกลางที่ไม่เคยค่อนข้างมีรูปของเธอกลับมาหลังจากลูกที่สี่ของเธอ นักมวยเป็นสัตว์ขนาดใหญ่เกือบสิบแปดมือสูงและเป็นที่แข็งแกร่งเป็นที่สองม้าธรรมดาใส่กัน แถบสีขาวลงจมูกของเขาทำให้เขามีลักษณะโง่บ้างและในความเป็นจริงเขาไม่ได้เป็นของปัญญาอัตราแรก แต่เขาเป็นที่ยอมรับในระดับสากลสำหรับความมั่นคงของเขาของตัวละครและอำนาจอันยิ่งใหญ่ของการทำงาน หลังจากที่ม้ามามิวเรียลแพะสีขาวและเบนจามินลา เบนจามินเป็นสัตว์ที่เก่าแก่ที่สุดในฟาร์มและอารมณ์ที่เลวร้ายที่สุด เขาไม่ค่อยพูดคุยและเมื่อเขาทำมันก็มักจะทำให้บางคำพูดเหยียดหยาม - เช่นเขาจะบอกว่าพระเจ้าทรงให้เขาหางเพื่อให้แมลงวันออก แต่ที่เขาจะเร็วได้ไม่มีหางและไม่มีแมลงวัน คนเดียวในหมู่สัตว์ในฟาร์มเขาไม่เคยหัวเราะ ถ้าถามว่าทำไมเขาจะบอกว่าเขาเห็นอะไรที่จะหัวเราะเยาะ อย่างไรก็ตามโดยไม่ต้องเปิดเผยยอมรับมันเขาได้อุทิศให้กับนักมวย; สองของพวกเขามักจะใช้เวลาวันอาทิตย์ของพวกเขาร่วมกันในคอกขนาดเล็กเกินกว่าที่สวนผลไม้, ทุ่งเลี้ยงสัตว์ด้านข้างและไม่เคยพูด. ม้าสองตัวได้นอนเพียงลงเมื่อฟักลูกเป็ดที่ได้สูญเสียแม่ของพวกเขาได้ยื่นไว้ในยุ้งฉาง, cheeping อย่างอ่อนแรงและ หลงจากทางด้านข้างเพื่อหาสถานที่ที่พวกเขาจะไม่ถูกเหยียบย่ำในบาง โคลเวอร์ทำเรียงลำดับของผนังรอบพวกเขาด้วยขาที่ดีของเธอและลูกเป็ดอยู่ลงไปข้างในมันและลดลงทันทีหลับ ในขณะที่ที่ผ่านมามอลลี, โง่, ม้าสีขาวสวยที่ดึงดักนายโจนส์, มาดัดจริตหน้าตาในเคี้ยวที่ก้อนของน้ำตาล เธอเกิดขึ้นใกล้ด้านหน้าและเริ่มเจ้าชู้แผงคอสีขาวของเธอหวังที่จะดึงความสนใจไปริบบิ้นสีแดงมันก็ถักด้วย สุดท้ายของทั้งหมดมาแมวที่มองรอบตามปกติสำหรับสถานที่ที่ร้อนที่สุดและในที่สุดก็บีบตัวเองในระหว่างนักมวยและโคลเวอร์; มีเธอ purred สมถะตลอดการพูดที่สำคัญโดยไม่ฟังคำพูดจากสิ่งที่เขาพูด. สัตว์ทุกตัวอยู่ในขณะนี้ปัจจุบันยกเว้นโมเสสกาเชื่องที่หลับอยู่บนเกาะที่อยู่เบื้องหลังประตูหลัง เมื่อเมเจอร์เห็นว่าพวกเขาได้ทั้งหมดทำให้ตัวเองสะดวกสบายและกำลังรอเขาตั้งใจล้างลำคอของเขาและเริ่ม: 'สหาย, คุณเคยได้ยินแล้วเกี่ยวกับความฝันแปลกที่ผมมีคืนที่ผ่านมา แต่ผมจะมาถึงความฝันในภายหลัง ฉันมีบางสิ่งบางอย่างที่จะบอกว่าเป็นครั้งแรก ฉันไม่คิดว่าสหายที่ฉันจะอยู่กับคุณนานหลายเดือนอีกต่อไปและก่อนที่ผมจะตายผมรู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ของผมที่จะส่งผ่านไปยังคุณปัญญาเช่นผมได้รับ ฉันมีชีวิตยาวผมได้มีเวลามากสำหรับความคิดที่ผมนอนอยู่คนเดียวในคอกของฉันและฉันคิดว่าฉันอาจจะพูดได้ว่าผมเข้าใจธรรมชาติของชีวิตบนโลกนี้เช่นเดียวกับสัตว์ที่อาศัยอยู่ในขณะนี้ มันเป็นเรื่องที่ผมอยากจะพูดกับคุณ. 'ตอนนี้เพื่อนสนิทของสิ่งที่เป็นธรรมชาติของชีวิตของเรานี้หรือไม่? ขอให้เราหน้ามันชีวิตของเรามีความทุกข์ลำบากและสั้น เราเกิดมาเราจะได้รับเพียงแค่อาหารให้มากที่สุดเท่าที่จะทำให้ลมหายใจในร่างกายของเราและคนของเราที่มีความสามารถของมันจะถูกบังคับให้ทำงานเพื่ออะตอมสุดท้ายของความแข็งแกร่งของเรา; และทันทีที่มีประโยชน์มากของเราได้มาถึงจุดสิ้นสุดที่เราจะถูกฆ่าด้วยความโหดร้ายน่าเกลียด สัตว์ในอังกฤษไม่มีรู้ความหมายของความสุขหรือพักผ่อนหลังจากที่เขาเป็นปีเก่า สัตว์ในอังกฤษไม่เป็นอิสระ ชีวิตสัตว์เป็นความทุกข์ยากและความเป็นทาสนั่นคือความจริงธรรมดา. 'แต่นี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของคำสั่งของธรรมชาติ? มันเป็นเพราะที่ดินของเรานี้เป็นคนยากจนเพื่อที่จะไม่สามารถมีชีวิตที่ดีให้กับผู้ที่อาศัยอยู่ในมันได้หรือไม่ ไม่มีสหายพันครั้งไม่! ดินของอังกฤษมีความอุดมสมบูรณ์, สภาพภูมิอากาศเป็นสิ่งที่ดีก็มีความสามารถในเจตนารมณ์อาหารในความอุดมสมบูรณ์ไปเป็นจำนวนมากขึ้นอย่างมากของสัตว์กว่าตอนนี้อาศัยอยู่ในมัน นี้ฟาร์มเดียวของเราจะสนับสนุนม้าโหลยี่สิบวัวหลายร้อยแกะ - และทุกคนที่อาศัยอยู่ในความสะดวกสบายและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ที่มีในขณะนี้เกือบเกินจินตนาการของเรา ทำไมเราแล้วจะยังคงอยู่ในสภาพอนาถนี้หรือไม่? เพราะเกือบทั้งหมดของการผลิตของแรงงานของเราถูกขโมยจากเราโดยมนุษย์ มีสหายเป็นคำตอบให้กับทุกปัญหาของเรา มันเป็นเรื่องที่สรุปได้ในคำเดียว - ชาย มนุษย์เป็นศัตรูที่แท้จริงเท่านั้นที่เรามี คนเอาออกจากที่เกิดเหตุและสาเหตุของความหิวและทำงานหนักเกินไปจะยกเลิกตลอดกาล. 'มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตเดียวที่สิ้นเปลืองโดยไม่มีการผลิต เขาไม่ได้ให้นมเขาไม่ได้วางไข่เขาอ่อนแอเกินไปที่จะดึงไถเขาไม่สามารถทำงานได้อย่างรวดเร็วพอที่จะจับกระต่าย แต่เขาก็ยังเป็นเจ้าสัตว์ทั้งหมด เขากำหนดให้พวกเขาทำงานเขาให้กลับไปให้น้อยที่สุดที่จะป้องกันไม่ให้พวกเขาจากการอดอาหารและส่วนที่เหลือที่เขาช่วยตัวเอง แรงงานของเราเทศกาลดินมูลสัตว์ของเราอุดมมันและยังมีไม่ได้เป็นหนึ่งในพวกเราที่เป็นเจ้าของมากกว่าผิวเปลือยของเขา วัวคุณที่ฉันเห็นก่อนที่ฉันกี่พันแกลลอนของนมที่คุณได้รับในช่วงปีที่ผ่านมานี้หรือไม่? และสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับนมที่ควรจะได้รับการปรับปรุงพันธุ์ขึ้นน่องทนทานหรือไม่ ลดลงของมันทุกที่ได้ไปลงลำคอของศัตรูของเรา และคุณแม่ไก่กี่ไข่มีคุณวางในปีที่ผ่านมานี้และจำนวนของผู้ที่เคยไข่ฟักเป็นไก่? ส่วนที่เหลือได้ไปทั้งหมดไปยังตลาดที่จะนำเงินสำหรับโจนส์และคนของเขา และคุณโคลเวอร์ซึ่งเป็นผู้ที่สี่ลูกคุณเบื่อที่ควรจะได้รับการสนับสนุนและความสุขของวัยชราของคุณ? แต่ละคนก็ขายในปีเก่า - คุณจะไม่เคยเห็นหนึ่งของพวกเขาอีกครั้ง ในทางกลับกันสำหรับสี่พักฟื้นของคุณและทุกแรงงานของคุณในสาขาสิ่งที่คุณเคยมียกเว้นปันส่วนเปลือยของคุณและคอก? 'และแม้ชีวิตอนาถเราเป็นผู้นำไม่ได้รับอนุญาตที่จะไปถึงช่วงธรรมชาติของพวกเขา สำหรับตัวผมเองผมไม่บ่นเพราะเราเป็นหนึ่งในคนที่โชคดี ผมอายุสิบสองปีและมีกว่าสี่ร้อยคน ดังกล่าวเป็นชีวิตธรรมชาติของหมู แต่สัตว์ไม่มีหนีมีดที่โหดร้ายในที่สุด คุณ porkers หนุ่มที่กำลังนั่งอยู่ในด้านหน้าของฉันทุกคนของคุณจะกรีดร้องชีวิตของคุณออกที่บล็อกภายในหนึ่งปี ที่น่ากลัวที่เราทุกคนจะต้องมา-วัวหมูไก่แกะทุกคน แม้ม้าและสุนัขไม่มีชะตากรรมที่ดีขึ้น คุณนักมวยวันมากว่ากล้ามเนื้อดีที่ของคุณสูญเสียอำนาจของพวกเขาโจนส์จะขายคุณจะ knacker ที่จะตัดคอของคุณและต้มคุณลงสุนัขล่าสัตว์ สำหรับสุนัขเมื่อพวกเขาเติบโตเก่าและฟันโจนส์ผูกอิฐรอบคอของพวกเขาและพวกเขาฟันฟางในบ่อที่ใกล้ที่สุด. 'มันไม่ใสแล้วสหายที่ความชั่วร้ายทั้งหมดของชีวิตของฤดูใบไม้ผลิของเรานี้จากการปกครองแบบเผด็จการ ของมนุษย์? เพียง แต่ได้รับการกำจัดของมนุษย์และผลิตผลของแรงงานของเราจะเป็นของเราเอง เกือบตลอดคืนเราจะกลายเป็นคนรวยและฟรี แล้วอะไรที่เราจะต้องทำอย่างไร ทำไมคืนการทำงานและวันร่างกายและจิตวิญญาณเพื่อล้มล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์! นั่นคือข้อความของฉันกับคุณสหาย: กบฏ! ผมไม่ทราบว่าเมื่อการจลาจลที่จะมาก็อาจจะมีในสัปดาห์หรือในร้อยปี แต่ฉันรู้ว่าเป็นแน่นอนที่ผมเห็นฟางนี้ใต้เท้าของฉันที่เร็วหรือความยุติธรรมในภายหลังจะทำได้ แก้ไขตาของคุณในที่สหายตลอดที่เหลือสั้น ๆ ของชีวิตของคุณ! และเหนือสิ่งอื่นส่งผ่านข้อความของฉันให้กับผู้ที่มาหลังจากที่คุณนี้เพื่อให้คนรุ่นต่อไปที่จะดำเนินการในการต่อสู้จนกว่าจะมีชัยชนะ. 'และจำไว้ว่าสหายละเอียดของคุณจะต้องไม่ลังเลใจ อาร์กิวเมนต์ไม่ต้องนำท่านให้หลง ไม่เคยฟังเมื่อพวกเขาบอกคุณว่ามนุษย์และสัตว์ที่มีความสนใจร่วมกันที่ความเจริญรุ่งเรืองของคนที่เป็นความเจริญรุ่งเรืองของคนอื่น ๆ มันเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด ผู้ชายทำหน้าที่ผลประโยชน์ของสิ่งมีชีวิตที่ไม่มียกเว้นตัวเอง และในหมู่สัตว์ที่เราให้มีความสามัคคีที่สมบูรณ์แบบมิตรภาพที่สมบูรณ์แบบในการต่อสู้ มนุษย์ทุกคนเป็นศัตรู สัตว์ทั้งหมดอยู่ในสหาย. ' ในขณะนี้มีความโกลาหลอย่างมาก ในขณะที่กำลังพูดเมเจอร์สี่หนูขนาดใหญ่ได้พุ่งออกมาจากรูของเขาและได้รับการนั่งอยู่บนขาของพวกเขาฟังเขา สุนัขได้จับทันใดนั้นสายตาของพวกเขาและมันก็เป็นเพียงโดยรีบรวดเร็วสำหรับรูของเขาว่าหนูช่วยชีวิตของพวกเขา เมเจอร์ยกเท้าของเขาสำหรับความเงียบ: 'สหาย' เขาพูดว่า 'นี่คือจุดที่จะต้องตัดสิน สิ่งมีชีวิตในป่าเช่นหนูและกระต่าย-พวกเขาเพื่ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ผม

คุณโจนส์ของคฤหาสน์ฟาร์ม , ขังแม่ไก่บ้านสักคืน แต่เมาจำปิด pop หลุม กับแหวนของแสงจากโคมไฟเต้นของเขาจากทางด้านข้าง เขาร้องในนามเตะรองเท้าของเขาที่ประตูหลัง วาดตัวเองสุดท้ายแก้วเบียร์จากถังในกระจิริด และทำทางของเขาไปที่เตียง ซึ่งนางก็นอนกรน
As soon as the light in the bedroom went out there was a stirring and a fluttering all through the farm buildings. Word had gone round during the day that old Major, the prize Middle White boar, had had a strange dream on the previous night and wished to communicate it to the other animals. It had been agreed that they should all meet in the big barn as soon as Mr Jones was safely out of the way. Old Major (so he was always called, though the name under which he had been exhibited was Willingdon Beauty) was so highly regarded on the farm that everyone was quite ready to lose an hour's sleep in order to hear what he had to say.
At one end of the big barn, on a sort of raised platform, Major was already ensconced on his bed of straw, under a lantern which hung from a beam. He was twelve years old and had lately grown rather stout, but he was still a majestic-looking pig, with a wise and benevolent appearance in spite of the fact that his tushes had never been cut. Before long the other animals began to arrive and make themselves comfortable after their different fashions. First came the three dogs, Bluebell, Jessie and Pincher, and then the pigs,ที่เข้ามาตั้งรกรากในฟางทันทีในด้านหน้าของแพลตฟอร์ม แม่ไก่เกาะตัวบนหน้าต่าง Sills , นกพิราบหวั่นไหวขึ้นเพื่อ rafters , แกะและวัวนอนหลังหมูและเริ่มเคี้ยวเอื้อง . สองเกวียนม้า นักมวย และโคล มาด้วยกัน walking very slowly and setting down their vast hairy hoofs with great care lest there should be some small animal concealed in the straw. Clover was a stout motherly mare approaching middle life, who had never quite got her figure back after her fourth foal. Boxer was an enormous beast, nearly eighteen hands high, and as strong as any two ordinary horses put together. A white stripe down his nose gave him a somewhat stupid appearance, and in fact he was not of first-rate intelligence, but he was universally respected for his steadiness of character and tremendous powers of work. After the horses came Muriel, the white goat, and Benjamin the donkey. Benjamin was the oldest animal on the farm, and the worst tempered. He seldom talked,