Apnea of prematurity is a common co

Apnea of prematurity is a common condition that is usually treated with caffeine, an adenosine receptor blocker that has powerful influences on the central nervous system. However, little is known about the long-term effects of caffeine on sleep in the developing brain. OBJECTIVES: We hypothesized that neonatal caffeine use resulted in long-term abnormalities in sleep architecture and breathing during sleep. METHODS: A total of 201 ex-preterm children aged 5-12 years who participated as neonates in a double-blind, randomized, controlled clinical trial of caffeine versus placebo underwent actigraphy, polysomnography, and parental sleep questionnaires. Coprimary outcomes were total sleep time on actigraphy and apnea-hypopnea index on polysomnography. MEASUREMENTS AND MAIN RESULTS: There were no significant differences in primary outcomes between the caffeine group and the placebo (adjusted mean difference of -6.7 [95% confidence interval (CI) = -15.3 to 2.0 min]; P = 0.13 for actigraphic total sleep time; and adjusted rate ratio [caffeine/placebo] for apnea-hypopnea index of 0.89 [95% CI = 0.55-1.43]; P = 0.63). Polysomnographic total recording time and total sleep time were longer in the caffeine group, but there was no difference in sleep efficiency between groups. The percentage of children with obstructive sleep apnea (8.2% of caffeine group versus 11.0% of placebo; P = 0.22) or elevated periodic limb movements of sleep (17.5% in caffeine group versus 11% in placebo group) was high, but did not differ significantly between groups. CONCLUSIONS: Therapeutic neonatal caffeine administration has no long-term effects on sleep duration or sleep apnea during childhood. Ex-preterm infants, regardless of caffeine status, are at risk for obstructive sleep apnea and periodic limb movements in later childhood.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Apnea prematurity เป็นเงื่อนไขทั่วไปที่มักจะถือว่า มีคาเฟอีน การตัวบล็อกตัวรับอะดีที่ได้มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพในระบบประสาทส่วนกลาง อย่างไรก็ตาม น้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับผลระยะยาวของคาเฟอีนปในสมองพัฒนา วัตถุประสงค์: เราตั้งสมมติฐานว่าคาเฟอีนที่ทารกแรกเกิดใช้ทำให้เกิดความผิดปกติระยะยาวในสถาปัตยกรรมนอนและหายใจระหว่างการนอนหลับ วิธีการ: จำนวน 201 preterm อดีตเด็กอายุ 5-12 ปีเข้าร่วมเป็น neonates ในบังตาคู่ randomized ควบคุมเชิงทดลองทางคลินิกของคาเฟอีนเมื่อเทียบกับยาหลอกแต่ละ actigraphy, polysomnography และนอนหลับโดยผู้ปกครองแบบสอบถาม ผล coprimary ได้เวลานอนรวมในดัชนี actigraphy และ apnea hypopnea ใน polysomnography การประเมินและหลักผลลัพธ์: มีไม่แตกต่างกันผลลัพธ์หลักระหว่างกลุ่มคาเฟอีนและยาหลอก (ปรับความแตกต่างเฉลี่ยของ-6.7 [ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) =-15.3 ไป 2.0 นาที]; P = 0.13 actigraphic นอนรวมเวลา และปรับปรุงอัตราอัตรา [คาเฟอีนพลาซีโบ] apnea hypopnea ดัชนีของ 0.89 [95% CI = 0.55-1.43]; P = 0.63) การ Polysomnographic รวมการบันทึกเวลาและเวลานอนหลับทั้งหมดได้อีกต่อไปในกลุ่มคาเฟอีน แต่มีไม่แตกต่างในประสิทธิภาพนอนหลับระหว่างกลุ่ม เปอร์เซ็นต์ของเด็กที่มีผิวสวยภายใต้แสง (8.2% กลุ่มคาเฟอีน 11.0% เมื่อเทียบกับยาหลอก P =$ 0.22) หรือยกระดับการเคลื่อนไหวขาเป็นระยะ ๆ หลับ (17.5% ในกลุ่มคาเฟอีนเทียบกับ 11% ในกลุ่มยาหลอก) สูง แต่ก็ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่ม บทสรุป: การดูแลรักษาทารกแรกเกิดคาเฟอีนมีไม่ผลกระทบระยะยาวระยะเวลานอนหลับหรือแสงในระหว่างวัยเด็ก ทารก preterm อดีต ไม่คาเฟอีนสถานะ มีเสี่ยงผิวสวยภายใต้แสงการเคลื่อนไหวขาเป็นระยะ ๆ ในวัยเด็กในภายหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาวะหยุดหายใจขณะของทารกเกิดก่อนกำหนดเป็นเงื่อนไขทั่วไปที่มักจะได้รับการปฏิบัติที่มีคาเฟอีนเป็นตัวป้องกันตัวรับ adenosine ที่มีอิทธิพลที่มีประสิทธิภาพในระบบประสาทส่วนกลาง แต่ไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับผลกระทบในระยะยาวของคาเฟอีนในการนอนหลับในการพัฒนาสมอง วัตถุประสงค์: เราตั้งสมมติฐานว่าการใช้คาเฟอีนทารกแรกเกิดผลในความผิดปกติในระยะยาวในงานสถาปัตยกรรมการนอนหลับและการหายใจระหว่างการนอนหลับ วิธีการ: 201 รวมของเด็กอดีตคลอดก่อนกำหนดอายุ 5-12 ปีที่เข้าร่วมเป็นทารกแรกเกิดในแบบ double-blind, สุ่ม, การทดลองทางคลินิกควบคุมของคาเฟอีนเมื่อเทียบกับยาหลอกขนาน actigraphy, polysom​​nography และแบบสอบถามการนอนหลับของผู้ปกครอง ผล Coprimary เป็นเวลานอนรวม actigraphy และดัชนีภาวะหยุดหายใจขณะ-hypopnea ใน polysom​​nography การวัดและผลหลัก: ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในผลหลักระหว่างกลุ่มมีคาเฟอีนและยาหลอก (ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยที่ปรับ -6.7 [95% confidence interval (CI) = -15.3 2.0 นาที]; P = 0.13 สำหรับการนอนหลับรวม actigraphic เวลาและอัตราการปรับอัตรา [คาเฟอีน / ยาหลอก] สำหรับดัชนีภาวะหยุดหายใจขณะ-hypopnea 0.89 [95% CI = 0.55-1.43]; P = 0.63) เวลาในการบันทึกรวม Polysom​​nographic และเวลานอนรวมอยู่ในกลุ่มคาเฟอีน แต่มีความแตกต่างในการนอนหลับที่มีประสิทธิภาพระหว่างกลุ่มไม่มี ร้อยละของเด็กที่มีภาวะหยุดหายใจขณะหลับ (8.2% ของกลุ่มคาเฟอีนเมื่อเทียบกับ 11.0% ของยาหลอก; p = 0.22) หรือการเคลื่อนไหวของแขนขาเป็นระยะสูงของการนอนหลับ (17.5% ในกลุ่มคาเฟอีนเมื่อเทียบกับ 11% ในกลุ่มยาหลอก) อยู่ในระดับสูง แต่ไม่ได้ แตกต่างระหว่างกลุ่ม โดยสรุปการรักษาทารกแรกเกิดการบริหารคาเฟอีนมีผลในระยะยาวอยู่กับระยะเวลาการนอนหลับหรือหยุดหายใจขณะหลับในช่วงวัยเด็ก ทารกที่คลอดก่อนกำหนดอดีตไม่คำนึงถึงสถานะคาเฟอีนที่มีความเสี่ยงในการหยุดหายใจขณะหลับและการเคลื่อนไหวของแขนขาเป็นระยะ ๆ ในวัยเด็กในภายหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

apnea of prematurity เป็นเงื่อนไขทั่วไปที่มักจะปฏิบัติกับคาเฟอีน เป็นอะดีโนซีนรีเซพเตอร์บล็อกเกอร์ที่มีอิทธิพลที่มีประสิทธิภาพในระบบประสาทส่วนกลาง อย่างไรก็ตาม เป็นที่รู้จักกันเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับผลกระทบระยะยาวของคาเฟอีนต่อนอนในการพัฒนาสมอง วัตถุประสงค์ :เราตั้งสมมุติฐานว่า คาเฟอีนมีผลระยะยาวความผิดปกติในทารกแรกเกิดใช้สถาปัตยกรรมนอนหายใจในขณะนอนหลับ วิธีการ : รวม 201 อดีตคลอดก่อนกำหนดเด็กอายุ 5-12 ปี ที่เข้าร่วมในการทดลองแบบ randomized , ทารกแรกเกิด , ควบคุมการทดลองทางคลินิกของคาเฟอีนเมื่อเทียบกับยาหลอกได้รับการตรวจการนอนหลับนอนแอคติกราฟฟี และแบบสอบถาม , ผู้ปกครองผล coprimary ถูกเวลา นอนรวมกับแอคติกราฟฟีและ apnea hypopnea ดัชนีในการตรวจการนอนหลับ . วัดหลักและผลลัพธ์ : ไม่พบความแตกต่างในผลหลักระหว่างคาเฟอีนและกลุ่มยาหลอก ( ปรับหมายถึงความแตกต่างของ - 6.7 [ ความเชื่อมั่น 95% ( CI ) = 15.3 2.0 มิน ] ; P = 0.13 สำหรับ actigraphic นอนรวมเวลาและปรับอัตรา [ 3 ] สำหรับคาเฟอีน / sleep hypopnea ดัชนี 0.89 [ 95%CI = 0.55-1.43 ] ; P = 0.63 ) เวลาในการบันทึกและรวมเวลาทั้งหมดแล้วนอนศักยภาพส่วนบุคคลในกลุ่มคาเฟอีน แต่ไม่มีความแตกต่างในประสิทธิภาพการนอนหลับระหว่างกลุ่ม ร้อยละของเด็กที่มีภาวะหยุดหายใจขณะหลับ ( 8.2 % เมื่อเทียบกับยาหลอกในกลุ่มคาเฟอีน % ; p = 022 ) หรือสูงๆแขนของการนอนหลับ ( 17.5 % ในกลุ่มคาเฟอีนและ 11 % ในกลุ่มยาหลอก ) สูง แต่ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างกลุ่ม สรุป : การรักษาทารกแรกเกิดคาเฟอีนการบริหารไม่มีผลกระทบระยะยาวในเวลาหลับ หรือนอนในวัยเด็ก อดีตทารกเกิดก่อนกำหนดโดยไม่คาเฟอีนสถานะมีความเสี่ยงต่อภาวะหยุดหายใจขณะหลับ และเมื่อขาการเคลื่อนไหวในภายหลังในวัยเด็ก