The tiger is the most written about

The tiger is the most written about animal in Asia, yet despite all of the articles about the species we are still left with missing pieces about its life in the wild. The first field study which described the behavior and ecology of wild Bengal tigers in Kanha National Park in central India was George Schaller's The Deer and the Tiger (1967). This study was followed by the "Nepal-Smithsonian Tiger Ecology Project" based in the Royal Chitwan National Park, initiated in 1973 by John Seidensticker and Kirti Tamang, who were followed through the years by Charles McDougal, Mel Sunquist, Hemanta Mishra, Eric Dinerstein, David Smith, and their Nepalese counterparts. Their long-term observations of known individual tigers provide the most detailed knowledge of social dynamics of wild tigers known to date. Other biologists have written extensively on Bengal tigers, the most notable of which are Arjan Singh's book Tiger Haven (1973), Valmik Thapar's Tiger: Portrait of a Predator (1986), Kailash Sankhala's Tiger! The Story of the Indian Tiger in 1977 and Return of the Tiger in 1978, Chuck McDougal's 1977 The Face of a Tiger, and Fiona and Mel Sunquist's Tiger Moon (1988). One of the more integrated accounts of the Bengal tiger is found in Peter Jackson's 1990 book Endangered Species: Tigers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสือเป็นส่วนใหญ่เขียนเกี่ยวกับสัตว์ในเอเชีย แต่แม้ มีบทความเกี่ยวกับสายพันธุ์ทั้งหมด เราจะยังคงเหลือไว้กับชิ้นส่วนที่ขาดหายไปเกี่ยวกับชีวิตพิศวง การศึกษาฟิลด์แรกซึ่งอธิบายพฤติกรรมและนิเวศวิทยาของเสือป่าในพาร์คในอินเดียกลาง ถูกจอร์จ Schaller เดียร์และเสือ (1967) การศึกษานี้ถูกตาม ด้วย "สมิธโซเนียนเนปาลเสือนิเวศวิทยาโครงการ" อยู่ในราชอุทยานอุทยานแห่งชาติ เริ่มต้นใน 1973 โดยจอห์น Seidensticker และ Kirti อีก ตามปีชาร์ลส์ McDougal เมล Sunquist มิชรา เกส์ Hemanta, Eric Dinerstein, David Smith และปราบปรามเนปาล สังเกตความยาวของเสือแต่ละชื่อดังให้ความรู้รายละเอียดมากที่สุดของสังคม dynamics ของเสือป่าที่รู้จักกันในวัน อื่น ๆ biologists เขียนอย่างกว้างขวางบนเสือ มรกซึ่งมีอาจารย์เทพสิงห์หนังสือสวรรค์เสือ (1973), เสือ Valmik Thapar: ภาพเหมือนของ Predator (1986), ไกรลาส Sankhala เสือ เรื่องราวของเสืออินเดียใน 1977 การกลับมาของเสือใน 1978 ชัค McDougal ของ 1977 หน้าเสือ เสือ และฟิโอ และเมล Sunquist ดวงจันทร์ (1988) บัญชีเพิ่มเติมรวมของเสือโคร่งเบงกอลอย่างใดอย่างหนึ่งพบในปีเตอร์ Jackson 1990 หนังสือพันธุ์ Endangered: เสือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสือเป็นลายลักษณ์อักษรมากที่สุดเกี่ยวกับสัตว์ในเอเชีย แต่แม้จะมีทั้งหมดของบทความเกี่ยวกับสายพันธุ์ที่เรามีเหลือยังคงอยู่กับชิ้นส่วนที่ขาดหายไปเกี่ยวกับชีวิตในป่า การศึกษาเขตข้อมูลแรกที่อธิบายพฤติกรรมและนิเวศวิทยาของเสือเบงกอลป่าในอุทยานแห่งชาติ Kanha ในภาคกลางของอินเดียคือจอร์จ Schaller ของกวางและเสือ (1967) การศึกษาครั้งนี้ตามมาด้วย "เนปาล-มิ ธ โซเนียนเสือโครงการนิเวศวิทยา" อยู่ในอุทยานแห่งชาติ Royal Chitwan ริเริ่มในปี 1973 โดยจอห์น Seidensticker และกีรติ Tamang ที่ตามมาปีที่ผ่านมาโดยชาร์ลส์ McDougal เมล Sunquist, Hemanta Mishra, เอริค Dinerstein เดวิดสมิ ธ และคู่ของพวกเขาเนปาล ข้อสังเกตในระยะยาวของเสือแต่ละที่รู้จักกันให้ความรู้รายละเอียดมากที่สุดของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมของเสือป่าที่รู้จักกันในวันที่ นักชีววิทยาอื่น ๆ ได้เขียนอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับเสือเบงกอลที่โดดเด่นที่สุดที่มี Arjan ซิงห์ของหนังสือเสือ Haven (1973) Valmik ธาปาร์เสือ: ภาพของ Predator (1986), Kailash Sankhala เสือ! เรื่องราวของเสืออินเดียในปี 1977 และการกลับมาของเสือในปี 1978 ชัค McDougal 1977 ใบหน้าของเสือและฟิโอน่าและเมล Sunquist ของดวงจันทร์เสือ (1988) หนึ่งในบัญชีแบบบูรณาการมากขึ้นของเสือโคร่งที่พบในปีเตอร์แจ็กสัน 1990 หนังสือที่ใกล้สูญพันธุ์: เสือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสือส่วนใหญ่เขียนเกี่ยวกับสัตว์ในเอเชีย แต่แม้จะมีทั้งหมดของบทความเกี่ยวกับสายพันธุ์ที่เรายังเหลือชิ้นที่ขาดหายไปเกี่ยวกับชีวิตในป่า ครั้งแรกที่ได้ศึกษาข้อมูลที่อธิบายพฤติกรรมและนิเวศวิทยาของเสือเบงกอลป่าในอุทยานแห่งชาติ Kanha ในภาคกลางของอินเดีย คือ จอร์จ ชอเลอร์เป็นกวางและเสือ ( 1967 )การศึกษานี้ ตามด้วย " เนปาลสมิธโซเนียนเสือนิเวศวิทยาโครงการ " ที่อยู่ใน อุทยานแห่งชาติ Royal Chitwan , เริ่มต้นในปี 1973 โดยจอห์น seidensticker และ kirti ตามัง , ผู้ติดตามผ่านปีโดยชาร์ลส์เมิ่กดูเกิลเมล sunquist hemanta Mishra , อีริค dinerstein เดวิด สมิธ และ คู่ชาวเนปาลของการสังเกตระยะยาวของพวกเขาที่รู้จักกันแต่ละเสือให้ความรู้รายละเอียดส่วนใหญ่ของพลวัตทางสังคมของเสือป่าที่รู้จักกัน นักชีววิทยาอื่น ๆได้เขียนอย่างกว้างขวางในเบงกอลเสือเด่นมากที่สุดซึ่งเป็นหนังสือที่อาจารย์สิงห์ เสือยัง ( 1973 ) , valmik thapar เสือ : ภาพเหมือนของนักล่า ( 1986 ) , Kailash sankhala เสือ !เรื่องราวของอินเดียเสือในปี 1977 และการกลับมาของเสือใน 1978 , ชัคเมิ่กดูเกิล 2520 หน้าเสือ และ ฟิโอนา และ เมล sunquist เสือจันทร์ ( 1988 ) หนึ่งในแบบบูรณาการบัญชีเพิ่มเติมของเสือเบงกอล พบในหนังสือปีเตอร์แจ็คสัน 1990 สูญพันธุ์ : เสือ