“Patriarch, Disciple went through i

“Patriarch, Disciple went through innumerable trials and tribulations to bring those people here. I don’t mind if there’s no reward, but this poison….” A look of indignation had appeared on Meng Hao’s face. But before he could even finish speaking, the fissure in the ground closed up completely. There was no trace that it had even existed. Patriarch Reliance was nowhere to be seen and didn’t speak. The only things that remained were the seven burning lamps and the flickering light they cast. The seven Cores and the one Nascent Soul let of thin streams of Qi. The streams didn’t emanate up, though. As soon as they left the lamp, they were sucked into the ground.

“Patriarch Reliance, I allowed myself to be poisoned because of you. You’re from the senior generation, and you’re a powerful expert. How could someone as powerful as you do something like this?!”

“I’m neither an expert nor powerful,” replied the Patriarch with a light cough. “I’ve been like this since I was young. And that is not an ordinary Spirit Stone, kid. Your Cultivation base just isn’t high enough to be able to tell. Wait until you’re at the Spirit Severing stage, then you will know how amazing that treasure is.”

“You… Patriarch, what’s going on? I went through a lot of trouble! Why are you doing this!?” Meng Hao was furious. But everything around him was completely silent. Patriarch Reliance didn’t say anything; in fact, he seemed to be ignoring Meng Hao.

“Patriarch, I don’t need any other rewards. I just need help dispelling this poison. You… Patriarch, Disciple was constantly trying to figure out ways to bring those people here to help you recover your Cultivation base. How can you do this to me?!?!”

Meng Hao shouted out a few more times, but could see that Patriarch Reliance wasn’t responding. Even though he was just a simple scholar, he was enraged to the extreme at the moment. He had been deceived, and couldn’t help but begin to curse.

“Patriarch Reliance, you’re a bastard!” For Meng Hao to say something like this showed that he was exceedingly incensed.

Suddenly, Patriarch Reliance’s voice could be heard. “Kid, who do you think you’re cursing? Do you really dare to cuss at me? I’ll slap you to death!”

“I’m cursing you!” replied Meng Hao angrily. “If you’re gonna slap me, then go ahead. I’m poisoned, so I’ll die soon anyway. Get out here!”

Patriarch Reliance coughed a couple times. “Ahhhh. Never mind, never mind. I’ve always had a good temper. Hey, you’re the sole heir of the Reliance Sect. At the moment, we’re the only people in the whole Sect! I’m not going to get angry at you. Actually, a lot of people have cursed me over the years. It doesn’t really matter. Look, you can’t really blame me. I can’t even go back out! My secluded meditation zone has been sealed. I could only come out if you brought another group of people. I couldn’t help you now even if I wanted to.” His words became more and more convincing as he spoke. He really had just renewed the seals, and if he wanted to break through, would need to spend several months doing so.

“You bastard!” said Meng Hao, finally understanding the truth of the situation. He could only gnash his teeth and continue to curse. But no matter what he said, Patriarch Reliance didn’t respond. In the end, he just started humming a little tune. The happy little tune echoed out, and eventually Meng Hao realized that nothing he did would accomplish anything. Shameless Patriarch Reliance was not going to make an appearance.

His face filled with dark anger, he looked around. There were no bags of holding left behind from the Core Formation experts. Patriarch Reliance was obviously incredibly stingy and had taken them for himself. Meng Hao’s gaze fell upon the seven Demonic lamps. Gritting his teeth, he slapped his bag of holding. Ten flying swords appeared and flew straight toward the lamps.

Before they could even get close to the lamps, however, the swords began to tremble and glow brightly. Then they shattered into pieces.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"พระ ศิษย์ไปผ่านนับไม่ถ้วนและความทุกเข็ญให้ผู้คน ผมไม่ทราบว่า มีรางวัลไม่มี แต่ยาพิษนี้..." ดูของพอใจได้ปรากฏบนใบหน้าเมงเฮา แต่ก่อนเขาแม้เสร็จสิ้นการพูด รอยแยกพื้นปิดอย่างสมบูรณ์ ไม่มีร่องรอยที่มันยังมีอยู่มาก พึ่งพระคือไหนจะมองเห็นได้ และไม่ได้พูด สิ่งเดียวที่ยังคงถูกเจ็ดเขียนโคมไฟและแสงริบหรี่นั้นก็โยน แกนเจ็ดและหนึ่งจิตวิญญาณก่อให้สตรีมบางของชิ กระแสข้อมูลไม่มา แม้ว่า ทันทีที่พวกเขาซ้ายสัญญาณไฟ พวกเขาถูกดูดเข้าไปในพื้นดิน"พึ่งพระ ฉันได้เองถูกวางยาพิษ เพราะคุณ คุณมาจากรุ่นอาวุโส และคุณกำลังผู้เชี่ยวชาญมีประสิทธิภาพอยู่ วิธีอาจมีคนที่มีประสิทธิภาพ ตามที่คุณทำสิ่งเช่นนี้!""ฉันไม่ มีผู้เชี่ยวชาญ และมี ประสิทธิภาพ ตอบพระ ด้วยการไอเบา ๆ "ฉันได้รับเช่นนี้ตั้งแต่วัยเด็ก และที่ไม่ได้เป็นธรรมดาวิญญาณหิน เด็ก ฐานของการเพาะปลูกก็ไม่ได้สูงพอที่จะสามารถบอก รอจนกว่าคุณจะในขั้น Severing วิญญาณ แล้วคุณจะรู้คือสมบัติที่น่าทึ่ง""คุณ... พระ เกิดอะไรขึ้น ผมผ่านปัญหา เหตุคุณทำเช่นนี้?" เมงเฮาโกรธมาก แต่หยิบแบบ silent อย่างสมบูรณ์ พระพึ่งไม่ได้พูดอะไร ในความเป็นจริง เขาดูเหมือนจะมีสองเฮาเมง"พระ ฉันไม่ต้องการรางวัลอื่น ๆ เพียงต้องการช่วยเหลือปัดเป่าความพิษนี้ คุณ... พระ ศิษย์อย่างต่อเนื่องพยายามที่คิดออกวิธีที่จะนำผู้คนที่นี่จะช่วยให้คุณกู้คืนฐานการเพาะปลูกของคุณ สามารถคุณสามารถให้ฉันไง"เฮา เมงตะโกนออกกี่ครั้ง แต่เห็นว่า ไม่ได้การตอบสนองการพึ่งพระ เขาเองก็แค่นักวิชาการง่าย เขาก็โกรธไปมากในขณะนี้ เขาได้หลอก และไม่สามารถช่วย แต่เริ่มแช่ง"พึ่งพระ คุณลูกครึ่ง" สำหรับเมงเฮาจะบอกอะไรเช่นนี้แสดงให้เห็นว่า เขาหอมเหลือเกินทันใดนั้น พระพึ่งเสียงอาจจะได้ยิน "เด็ก ที่คุณคิดว่า คุณกำลังสาปแช่งหรือไม่ คุณกล้าไป cuss ที่ฉัน ฉันจะตบคุณตาย""ฉันกำลังสาปแช่งคุณ" ตอบกลับเมงเฮาด้วยความโกรธ "ถ้าคุณจะตบฉัน แล้วไปข้างหน้า ผม:วางยาพิษ ดังนั้นฉันจะตายต่อไปเร็ว ๆ นี้ ได้ที่นี่"พระพึ่งไอตะ "Ahhhh ไม่ ทราบ ไม่ทราบ ฉันได้เคยมีอารมณ์ดี เฮ้ คุณทายาทของนิกายพึ่งพาแต่เพียงผู้เดียว ในขณะนี้ เราอยู่ผู้เดียวในนิกายทั้งหมด ฉันจะไม่โกรธที่คุณได้รับ จริง ผู้คนจำนวนมากมีสาปฉันปี มันไม่ได้เรื่องจริง ๆ ดู คุณไม่สามารถจริง ๆ ตำหนิฉัน ไม่ได้กลับออกมา โซนเงียบสงบทำสมาธิของฉันได้ถูกปิดผนึก ฉันสามารถเพียงออกมาถ้าคุณนำกลุ่มบุคคลอื่น ฉันไม่สามารถช่วยคุณขณะนี้แม้ว่าฉันต้องการ" คำพูดของเขาก็ยิ่งเชื่อที่เขาพูด เขาจริง ๆ มีเพียงต่ออายุการซี และถ้าเขาต้องการตัดผ่าน จะต้องใช้เวลาหลายเดือนทำเช่นนั้น"คุณ bastard " กล่าวว่า เมงเฮา ในที่สุด ความเข้าใจความจริงของสถานการณ์ นอกจากนี้เขาเพียงสามารถ gnash ฟันของเขา และยังสาปแช่ง แต่ไม่ว่าสิ่งที่เขากล่าวว่า พระพึ่งไม่ตอบสนอง ในสุด เขาเพิ่งเริ่มฮัมปรับแต่งเล็กน้อย เพลงเล็ก ๆ น้อย ๆ มีความสุขดังก้องออกมา และในที่สุดเมงเฮาตระหนักว่า ไม่มีอะไรที่เขาจะประสบความสำเร็จได้ พึ่งพระไร้ยางอายไม่จะปรากฏใบหน้าของเขาเต็มไป ด้วยความโกรธเข้ม เขามองไปรอบ ๆ กระเป๋าถือทิ้งจากผู้เชี่ยวชาญก่อตัวหลักไม่ได้ พึ่งพระคือตระหนี่ถี่เหนียวอย่างเห็นได้ชัด และได้นำพวกเขาสำหรับตัวเอง เมงเฮาสายตาอยู่กับโคมไฟปีศาจเจ็ด Gritting ฟันของเขา เขาตบถือถุงของเขา ดาบบินสิบปรากฏ และบินตรงไปยังโคมไฟก่อนที่พวกเขาอาจจะใกล้กับโคมไฟ อย่างไรก็ตาม swords เริ่มสั่น และเรืองแสงสดใส จากนั้น พวกเขาทำลายเป็นชิ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"พระสังฆราชศิษย์ไปผ่านการทดลองนับไม่ถ้วนและความยากลำบากที่จะนำคนเหล่านั้นที่นี่ ฉันไม่คิดว่ามีผลตอบแทนไม่ได้ แต่ยาพิษนี้ ... . "เป็นรูปลักษณ์ของความไม่พอใจได้ปรากฏบนใบหน้าของเม้งเฮาส์ แต่ก่อนที่เขาจะสามารถเสร็จสิ้นการพูดร่องในพื้นดินปิดขึ้นอย่างสมบูรณ์ ไม่มีร่องรอยว่ามันมีอยู่แม้จะไม่ได้ พระสังฆราชพึ่งที่ไหนเลยที่จะเห็นและไม่ได้พูด สิ่งเดียวที่ยังคงมีการเผาไหม้เจ็ดโคมไฟและแสงริบหรี่ที่พวกเขาทิ้ง เจ็ดแกนและหนึ่งตั้งไข่วิญญาณให้ลำธารบางของฉี ลำธารไม่ได้ออกมาถึงแม้ว่า เร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาออกจากโคมไฟที่พวกเขาถูกดูดเข้าไปในพื้นดิน. "พระสังฆราชพึ่งผมได้รับอนุญาตให้ตัวเองจะถูกวางยาพิษเพราะคุณ คุณมาจากรุ่นอาวุโสและคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีประสิทธิภาพ วิธีการได้คนที่มีประสิทธิภาพในขณะที่คุณทำอะไรเช่นนี้ ?! " " ฉันไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญมิได้มีประสิทธิภาพ "ตอบพระสังฆราชกับไอแสง "ฉันได้รับเช่นนี้ตั้งแต่ผมยังเป็นเด็ก และที่ไม่ธรรมดาหินวิญญาณเด็ก ฐานการเพาะปลูกของคุณก็จะไม่สูงพอที่จะสามารถที่จะบอก รอจนกว่าคุณจะอยู่ที่พระวิญญาณสั้เวทีแล้วคุณจะรู้วิธีที่น่าตื่นตาตื่นใจที่เป็นสมบัติ. " " คุณ ... พระสังฆราชสิ่งที่เกิดขึ้น? ฉันเดินผ่านจำนวนมากของปัญหา! ทำไมคุณจะทำเช่นนี้ !? "เม้งเฮาโกรธ แต่ทุกอย่างรอบ ๆ ตัวเขาก็เงียบสนิท พระสังฆราชพึ่งไม่ได้พูดอะไร; ในความเป็นจริงเขาดูเหมือนจะไม่สนใจเม้งเฮา. "พระสังฆราชฉันไม่ต้องการผลตอบแทนอื่น ๆ ฉันเพียงแค่ต้องการให้ช่วยปัดเป่าพิษนี้ คุณ ... พระสังฆราชศิษย์อย่างต่อเนื่องพยายามที่จะคิดหาวิธีที่จะนำคนเหล่านั้นที่นี่เพื่อช่วยให้คุณสามารถกู้คืนฐานการเพาะปลูกของคุณ วิธีที่คุณสามารถทำเช่นนี้กับผมหรือเปล่า!?! " เม้งเฮาตะโกนออกมาอีกสองสามครั้ง แต่จะได้เห็นว่าพระสังฆราชพึ่งไม่ได้ตอบสนอง แม้เขาจะเป็นเพียงแค่นักวิชาการที่เรียบง่ายเขาก็โกรธไปมากในขณะนี้ เขาได้รับการหลอกลวงและไม่สามารถช่วย แต่เริ่มที่จะสาปแช่ง. "พระสังฆราชพึ่งคุณลูกครึ่ง!" สำหรับเม้งเฮาจะพูดอะไรเช่นนี้แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนโมโหร้ายเหลือเกิน. ทันใดนั้นเสียงของพระสังฆราชพึ่งจะได้ยิน "เด็กที่คุณคิดว่าคุณกำลังด่า? จริงๆคุณกล้าที่จะโง่ที่ผม? ฉันจะตบให้คุณตาย! " " ฉันด่าคุณ! "ตอบเม้งเฮาโกรธ "ถ้าคุณกำลังจะตบฉันแล้วไปข้างหน้า ฉันวางยาพิษดังนั้นฉันจะตายเร็ว ๆ นี้ล่ะค่ะ รับออกจากที่นี่! " พระสังฆราชพึ่งไอกี่ครั้ง "Ahhhh ไม่เคยคิดไม่เคยคิด ฉันเคยมีอารมณ์ดี Hey, คุณเป็นทายาทเพียงคนเดียวของ Reliance นิกาย ในขณะที่เราอยู่คนเดียวทั้งในนิกาย! ฉันไม่ได้จะได้รับโกรธที่คุณ ที่จริงคนจำนวนมากได้สาปแช่งฉันมากกว่าปีที่ผ่านมา มันไม่ได้เรื่องจริงๆ ดูคุณไม่สามารถจริงๆโทษฉัน ฉันจะไม่ได้กลับออกไป! โซนที่เงียบสงบทำสมาธิของฉันได้รับการปิดผนึก ฉันสามารถออกมาถ้าคุณนำคนอีกกลุ่มหนึ่ง ฉันไม่สามารถช่วยคุณในขณะนี้แม้ว่าผมอยากจะ. "คำพูดของเขากลายเป็นมากขึ้นและน่าเชื่อถือมากขึ้นในขณะที่เขาพูด เขาจริงๆมีเพียงการต่ออายุแมวน้ำและถ้าเขาต้องการที่จะตัดผ่านจะต้องใช้เวลาหลายเดือนการทำเช่นนั้น. "คุณไอ้!" เม้งเฮากล่าวว่าในที่สุดการทำความเข้าใจความจริงของสถานการณ์ เขาสามารถขบฟันของเขาและยังคงสาปแช่ง แต่ไม่ว่าสิ่งที่เขาพูดสังฆราชพึ่งไม่ตอบสนอง ในท้ายที่สุดเขาก็เริ่มฮัมเพลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ปรับแต่งเล็ก ๆ น้อย ๆ มีความสุขสะท้อนออกมาและในที่สุดก็เม้งเฮาตระหนักว่าอะไรที่เขาไม่อยากจะประสบความสำเร็จได้ หน้าด้านสังฆราชพึ่งไม่ได้ไปปรากฏตัว. ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธที่มืดเขามองไปรอบ ๆ มีถุงถือทิ้งไว้ข้างหลังจากผู้เชี่ยวชาญด้านการก่อตัวหลักไม่ได้ พระสังฆราชพึ่งเห็นได้ชัดว่าตระหนี่อย่างเหลือเชื่อและได้นำพวกเขาสำหรับตัวเอง จ้องมองเม้งเฮาลดลงเมื่อโคมไฟปีศาจเจ็ด gritting ฟันของเขาเขาตบกระเป๋าของเขาในการถือครอง สิบดาบบินปรากฏตัวขึ้นและบินตรงไปยังหลอดไฟ. ก่อนที่พวกเขาอาจจะได้ใกล้ชิดกับโคมไฟ แต่ดาบเริ่มสั่นและเรืองแสงสดใส แล้วพวกเขาก็แตกออกเป็นชิ้น ๆ