Li Wei Yang was full of confidence

Li Wei Yang was full of confidence that once Lao furen drank her tea she would not be able to drink tea brewed by anyone else. Due to the fact that Tuo Ba Zhen was a tea lover, and wanting to make him happy, she had searched for reputable tea sommeliers and had received their tutelage. After eight years, she was confident enough to say that her tea brewing skills was superb and could not be surpassed by anyone else.
She was not afraid of Da furen investigating the matter either. All the xiaojies of the Li’s in Ping Cheng knew how to brewed tea. She had stayed in Ping Cheng for quite a while so it was logical that her tea brewing skills had improved as well.
Naturally Meng shi was very satisfied with the tea. She looked at Wei Yang as her smile became a lot warmer. “The way you brewed the tea is not like everyone else. Where did you learn your tea brewing skills?”
In the previous lifetime, because she was the concubine’s daughter born in February, she was always very cautious of her manners and speech. At all occasions, she would simply be sitting quietly in a corner and would never casually converse with Lao furen. However, she was no longer like that.
She replied, “Lao furen, when I was at Ping Cheng, they had invited Dong jia’s San Niang to teach the xiaojies how to brew tea. I had participated and learned a few skills as a result, but I’m afraid I’m still an amateur.”
Da furen’s expression turned for the worse. Even Li Zhang Le had furrowed her eyebrows. Had only learned a few skills and yet was able to brew such tea? If she had been seriously committed from the beginning then wouldn’t that mean. . .
Dong jia’s San Niang was a famous and highly respected tea sommelier. Unfortunately, she had difficulties moving and walking about so she had never left Ping Cheng. Li Zhang Le had once thought of inviting her to the estate but sadly there was no fate. To have heard such things from Wei Yang, for someone as prideful as Li Zhang Le, it was like a declaration of war.
Li Wei Yang had observed both mother and daughter’s expression, but did not show it on her face. She simply said, “Lao furen, can I borrow the cup of tea for a minute?”
Meng shi slightly nodded her head.
Li Wei Yang stepped forward, picked up the cup of tea beside Meng shi and gently swirled it around. Afterwards she placed it back down as Lao furen looked down and noticed that a peony flower had appeared inside the cup of tea. Steam rose from the cup, creating an illusive mood.
Sitting on the side, second daughter-in-law, Wen shi, was curious and scooted closer to take a look. As she looked into the cup, she was taken by surprise. “I had no idea a flower could be created like that! Your skills are truly exceptional!”
Li Zhang Le’s expression changed. Suddenly, she stood up and walked over. At the sight of the peony flower, she was immediately speechless.
Li Wei Yang humbly responded, “It’s just a simple trick but at least it could bring a smile to Lao furen’s face. Dong jia’s San Niang was able to create the mountains and river out of the tea leaves. Now that’s the kind of talent that makes other speechless with applause.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลี่เว่ยยางเต็มไปด้วยความมั่นใจว่า เมื่อวิทยาลัยฟูเรนลาวดื่มชาของเธอ เธอจะไม่สามารถดื่มชาโดยผู้อื่นได้ เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่า Tuo Ba เจินเป็นคนรักชา และอยากให้เขามีความสุข เธอได้ค้นหาซอมเมอลิเยร์ของชาที่มีชื่อเสียง และได้รับ tutelage ของพวกเขา หลังจากแปดปี เธอมั่นใจพอที่จะบอกว่า ของเธอชาชงทักษะดีเลิศ และสามารถทะลุได้ โดยคนอื่นไม่เธอก็ไม่กลัวของวิทยาลัยฟูเรนดาเรื่องการตรวจสอบอย่างใดอย่างหนึ่ง Xiaojies ทั้งหมดของเช็งปิงของ Li รู้วิธีการชงชา เธอมาพักเช็งปิงสำหรับค่อนข้างขณะก็ตรรกะว่า เธอชาชงทักษะได้ดีขึ้นเช่นกันธรรมชาตินะเมงพอกับชาได้ เธอมองไปที่หยางเว่ยเป็นรอยยิ้มของเธอกลายเป็นอุ่นมาก "วิธีคุณชงชาไม่ได้เหมือนคนอื่น ๆ ที่คุณเรียนรู้ทักษะการชงชาของคุณ"ในก่อนหน้านี้อายุการใช้งาน เนื่องจากเธอเป็นลูกสาวของนางสนมที่เกิดในเดือนกุมภาพันธ์ เธอเสมอระมัดระวังมารยาทและคำพูดของเธอให้มากขึ้น ในทุกโอกาส เธอจะเพียงแค่ได้นั่งเงียบ ๆ ในมุม และไม่เคยตั้งใจจะสนทนากับวิทยาลัยฟูเรนในลาว อย่างไรก็ตาม เธอไม่ต้องการเธอกล่าว "ลาววิทยาลัยฟูเรน เมื่อผมอยู่ที่ Ping เชง พวกเขาได้เชิญเนียงซานตงเจีย xiaojies ที่สอนวิธีการชงชา ผมมีส่วนร่วม และเรียนรู้ทักษะบางอย่างเป็นผล แต่ฉันกลัวฉันยังคงสมัครเล่น"นิพจน์ดาวิทยาลัยฟูเรนเปิดให้แย่ลง แม้หลี่เหวยเลอมีรอยย่นคิ้วของเธอ ได้เรียนรู้ทักษะบางอย่างเท่านั้น และยัง สามารถชงชาดังกล่าว ถ้าเธอได้รับความมุ่งมั่นอย่างจริงจังตั้งแต่เริ่มต้น แล้วจะไม่มีความหมายว่าเนียงซานตงเจียถูกมากมีชื่อเสียง และบารมี อับ เธอมีความยากลำบากในการเคลื่อนย้าย และเดินเกี่ยวกับเพื่อเธอไม่ได้ปล่อยเช็งปิง เลอ Zhang Li ได้เคยคิดว่า ของห้องเธอถึง แต่เศร้ามีชะตากรรมไม่ การได้ยินสิ่งต่าง ๆ จากเว่ยยาง สำหรับคนเป็นจองหองเป็น Li Zhang Le ที่มันเป็นเหมือนการประกาศสงครามมีข้อสังเกตทั้งแม่และลูกสาวของนิพจน์ Li Wei Yang แต่ไม่ได้แสดงก็หน้าของเธอ เธอก็ว่า, "วิทยาลัยฟูเรนในลาว สามารถยืมถ้วยชาสำหรับนาที? "งจังหวัดเล็กน้อยแล้วพยักหน้าอย่างหัวของเธอหลี่เว่ยยางก้าวไปข้างหน้า หยิบถ้วยชาข้างนะเมง และค่อย ๆ ตแม่รอบ หลังจากนั้น เธอวางมันกลับลงเป็นวิทยาลัยฟูเรนลาวมองลง และสังเกตเห็นว่า ดอกโบตั๋นได้ปรากฏภายในถ้วยชา ไอน้ำเพิ่มขึ้นจากถ้วย สร้างอารมณ์ illusiveนั่งข้าง สะใภ้สอง มะเหวิน เป็น scooted เข้ามาดู และอยากรู้อยากเห็น ขณะเธอมองลงในถ้วย เธอถูกนำ ด้วยความประหลาดใจ "ผมไม่เคยสามารถสร้างดอกไม้เช่นนั้น ทักษะของคุณอยู่เหนือ"หลี่เหวยเลอนิพจน์ที่เปลี่ยนแปลง ทันใดนั้น เธอยืนขึ้น และเดินผ่าน เมื่อได้เห็นดอกโบตั๋น เธอพูดทันทีหลี่เว่ยหยางทูลตอบ "มันเป็นเคล็ดลับง่ายเพียง แต่น้อย มันสามารถนำรอยยิ้มไปหน้าลาววิทยาลัยฟูเรน เนียงซานตงเจียได้สร้างภูเขา และแม่น้ำจากชาใบ ตอนนี้ที่เป็นชนิดของความสามารถที่ทำให้อีกพูด ด้วยเสียงปรบมือ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลี่เว่ยหยางก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นว่าเมื่อลาว Furen ดื่มชาของเธอเธอจะไม่สามารถที่จะดื่มชาชงโดยคนอื่น เนื่องจากความจริงที่ว่า Tuo Ba Zhen เป็นคนรักชาและต้องการที่จะทำให้เขามีความสุขที่เธอได้ค้นหา sommeliers ชาที่มีชื่อเสียงและได้รับการปกครองของพวกเขา แปดปีหลังจากเธอมีความมั่นใจพอที่จะบอกว่าทักษะการผลิตเบียร์ชาของเธอเป็นที่ยอดเยี่ยมและไม่สามารถค้นพบโดยคนอื่น.
เธอเป็นคนไม่กลัวดา Furen ตรวจสอบเรื่องนี้อย่างใดอย่างหนึ่ง ทั้งหมด xiaojies ของหลี่ปิงในเฉิงรู้วิธีการชงชา เธอได้อยู่ในปิงเฉิงมากในขณะที่เพื่อให้มันเป็นตรรกะที่ทักษะการผลิตเบียร์ชาของเธอได้ดีขึ้นเช่นกัน.
ธรรมชาติเม้งชิเป็นที่น่าพอใจมากกับชา เธอมองที่เหว่ยหยางเป็นรอยยิ้มของเธอกลายเป็นที่อบอุ่นมาก "วิธีที่คุณชงชาที่ไม่เหมือนคนอื่น ๆ คุณได้เรียนรู้ทักษะการชงชาของคุณหรือไม่ "
ในชีวิตก่อนหน้านี้เพราะเธอเป็นลูกสาวของนางสนมที่เกิดในเดือนกุมภาพันธ์เธอก็มักจะระมัดระวังมากมารยาทและคำพูดของเธอ ในทุกโอกาสที่เธอจะเพียงแค่จะนั่งเงียบ ๆ ในมุมและจะไม่ตั้งใจคุยกับ Furen ลาว แต่เธอก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น.
เธอตอบว่า "ลาว Furen เมื่อผมอยู่ที่ปิงเฉิงที่พวกเขาได้รับเชิญดงเจี่ยซานเนียงจะสอน xiaojies วิธีการชงชา ผมได้มีส่วนร่วมและเรียนรู้ทักษะไม่กี่เป็นผล แต่ฉันกลัวฉันยังคงเป็นมือสมัครเล่น. "
การแสดงออกดา Furen หันที่เลวร้ายกว่า แม้หลี่เหวย Le ได้ขมวดคิ้วของเธอ ได้เรียนรู้ทักษะเพียงไม่กี่และยังสามารถที่จะชงชาดังกล่าวหรือไม่ ถ้าเธอมีความมุ่งมั่นอย่างจริงจังจากจุดเริ่มต้นจากนั้นก็จะไม่ได้ว่าหมายถึง . .
ดงเจี่ยซานเนียงเป็นที่มีชื่อเสียงและเป็นที่เคารพอย่างสูง Sommelier ชา แต่น่าเสียดายที่เธอมีความยากลำบากในการเคลื่อนย้ายและเดินเพื่อที่เธอไม่เคยได้ใส่ปิงเฉิง หลี่เหวยเลอได้เคยคิดว่าการเชิญเธอไปแทน แต่น่าเศร้าที่มีชะตากรรมไม่ จะเคยได้ยินเรื่องดังกล่าวจากเหว่ยหยางสำหรับคนที่เป็นทรหลี่เหวย Le มันเป็นเหมือนการประกาศสงคราม.
หลี่เว่ยหยางสังเกตเห็นทั้งแม่และการแสดงออกของลูกสาว แต่ไม่ได้แสดงมันบนใบหน้าของเธอ เธอก็กล่าวว่า "ลาว Furen ผมสามารถยืมถ้วยชาสำหรับนาที?"
เม้งชิเล็กน้อยพยักหน้าเธอ.
หลี่เว่ยหยางก้าวไปข้างหน้าหยิบถ้วยชาข้างเม้งชิและค่อยๆหมุนวนไปรอบ ๆ หลังจากนั้นเธอก็วางมันกลับลงมาเป็นลาว Furen มองลงไปและพบว่าเป็นดอกไม้ดอกโบตั๋นได้ปรากฏอยู่ภายในถ้วยชา อบไอน้ำเพิ่มขึ้นจากถ้วยสร้างอารมณ์เหลวไหล.
นั่งอยู่บนด้านข้างสองลูกสาวในกฎหมายเหวินชิ, อยากรู้อยากเห็นและ scooted ใกล้ชิดที่จะดู ขณะที่เธอมองเข้าไปในถ้วยเธอถูกนำด้วยความประหลาดใจ "ผมมีความคิดที่ไม่มีดอกไม้จะถูกสร้างขึ้นเช่นนั้น! ทักษะของคุณเป็นพิเศษอย่างแท้จริง! "
การแสดงออกของหลี่เหวยเลอเปลี่ยน ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืนและเดินไป ที่สายตาของดอกไม้ดอกโบตั๋นเธอก็พูดทันที.
หลี่เว่ยหยางเจียมตอบ "มันเป็นเพียงเคล็ดลับง่ายๆ แต่อย่างน้อยก็สามารถนำรอยยิ้มให้ใบหน้าลาว Furen ของ ดงเจี่ยซานเนียงก็สามารถที่จะสร้างภูเขาและแม่น้ำออกจากใบชา ตอนนี้ที่เป็นชนิดของความสามารถที่ทำให้พูดอื่น ๆ ด้วยเสียงปรบมือได้. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลี่ เว่ย ยังมั่นใจว่าเมื่อฟุเร็นลาวดื่มน้ำชาของเธอเธอจะไม่สามารถที่จะดื่มชาชง โดยใคร เนื่องจากว่าถัว Ba Zhen เป็นคนรักชา และอยากให้เขามีความสุข เธอค้นหาซอมเมอลิเยชาที่มีชื่อเสียง และได้รับการดูแลของพวกเขา หลังจากแปดปี เธอมั่นใจว่าทักษะชาต้มของเธอที่ยอดเยี่ยมและไม่สามารถ surpassed โดยใครเธอไม่กลัวดา ฟุเร็นสืบคดีเหมือนกัน ทั้งหมด xiaojies ของหลี่ปิงเฉิงในรู้วิธีการชงชา เธออยู่ในปิงเฉิงมากในขณะที่ดังนั้นมันเป็นตรรกะที่ทักษะชงชาของเธอดีขึ้นเช่นกันธรรมชาติเม็งซือรู้สึกพอใจมากกับชา เธอมองเว่ยหยาง รอยยิ้มของเธอก็มากกว่า " วิธีที่เธอชงชาก็ไม่เหมือนคนอื่น คุณเรียนรู้ทักษะการชงชาของคุณที่ไหน ? "ในชีวิตก่อนหน้านี้ เพราะนางเป็นสนมของลูกสาวเกิดในเดือนกุมภาพันธ์ เธอมักจะรอบคอบของเธอมารยาทและการพูด ในโอกาสทั้งหมด เธอจะแค่นั่งเงียบๆ ในมุมห้อง และไม่เคยไปพูดคุยกับฟุเร็นลาว แต่เธอไม่เหมือนที่เธอตอบว่า " ฟุเร็นลาว ตอนฉันอยู่ที่ ปิงเฉิง พวกเขาได้เชิญดงเจี่ยซานเหนียง สอน xiaojies วิธีการชงชา ผมได้เข้าร่วมและได้เรียนรู้บางทักษะ เป็น ผล แต่ ผมกลัวว่า ผมยังมือสมัครเล่น " .สีหน้าของดา ฟุเร็นเปิดให้แย่ลง แม้แต่หลี่จางเลอมีร่องคิ้วของเธอ ได้เรียนรู้ไม่กี่ทักษะและยังสามารถที่จะชงเช่นชา ถ้าเธอมีความมุ่งมั่นอย่างจริงจังตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ได้หมายความว่า . . . . . . .ดงเจี่ยซานเหนียง เป็นชาที่มีชื่อเสียงและเป็นที่เคารพอย่างสูง Sommelier . แต่น่าเสียดายที่เธอมีอุปสรรคย้ายและเดินเกี่ยวกับเธอ ไม่เคยทิ้ง ปิงเฉิง หลี่จางเล เคยคิดจะชวนเธอมาบ้าน แต่เศร้าที่ไม่มีโชคชะตา เคยได้ยินเรื่องดังกล่าวจากเว่ยหยาง คนที่เย่อหยิ่งเป็นหลี่จางเลอ เหมือนการประกาศสงครามหลี่ เว่ย ยังได้สังเกตสีหน้าของทั้งแม่และลูก แต่ไม่ได้แสดงมันบนใบหน้าของเธอ เธอแค่พูดว่า " ฟุเร็นลาว ขอยืมถ้วยของชาหน่อยครับ "เม็งซือเล็กน้อยพยักหน้าหัวของเธอหลี่ เว่ยหยางก้าวออกมา หยิบถ้วยน้ำชาข้างเมิง ชิ และค่อยๆ ฟุ้งไป หลังจากนั้น เธอวางมันกลับลงเป็นฟุเร็นลาวมองลงไปและสังเกตเห็นว่าดอกโบตั๋นดอกไม้ที่ได้ปรากฏในถ้วยน้ำชา ไอโร จากถ้วย สร้างอารมณ์เหลวไหล .นั่งข้างที่สอง ลูกสะใภ้ เหวินซือ คือ อยากรู้อยากเห็น และ scooted ใกล้ดู เธอมองลงไปในถ้วย เธอแปลกใจ . " ฉันมีความคิดที่ไม่มีดอกไม้สามารถสร้างแบบนั้น ทักษะพิเศษอย่างแท้จริง ! "สีหน้าของหลี่จางเลเปลี่ยนไป อยู่ๆ เธอก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินมา ที่สายตาของดอกโบตั๋นดอกไม้ เธอเลยพูดไม่ออกหลี่ เว่ยหยาง ขอตอบว่า “มันก็ง่ายๆ แต่อย่างน้อยมันอาจจะนำรอยยิ้มให้ใบหน้าของฟุเร็นลาว . ดงเจี่ยซานเหนียง ก็สามารถที่จะสร้างภูเขาและแม่น้ำจากใบชา ตอนนี้นั่นเป็นความสามารถพิเศษที่ทำให้คนอื่นพูดไม่ออกด้วยครับ "