In the fermentation processes discu

In the fermentation processes discussed above, we hypothesized that the production of butanol and hydrogen is strongly influenced by substrates and co-substrates. Subsequently, we used conventional one-at-a-time optimization strategy to identify the best fermentation condition. In this experiment, we chose rice bran as a main substrate and sesame oil cake as a co-substrate to support the production of butanol and hydrogen. To understand interactive effects and also to attain suitable combination of substrate and cosubstrate to maximize the production of butanol and hydrogen, RSM was employed. According to a standard experimental strategy, the concentrations of rice bran and sesame oil cake were varied. The actual values and the corresponding coded levels for each independent variable are given in Table 2. Based on preliminary results, values corresponding to center point on the production of butanol and hydrogen were chosen (Figs. 1B and 2B). All trials according to experimental plan were performed. Saccharolytic enzymes, butanol and hydrogen concentration measured are given in Table 2. It was observed that supplementation of both rice bran and sesame oilcake in RCM significantly enhanced the expression of saccharolytic enzymes from strain BOH3 (Table 2). Highest saccharolytic
activities were measured after 3 days of fermentation for amylase (0.63e2.03 U/ml), cellulase (0.10e0.50 U/ml) and xylanase (1.62e3.95 U/ml), respectively. It was quite surprising that strain BOH3 can express most saccharolytic enzymes including amylase, cellulase and xylanse when RCM was supplemented with both rice bran and sesame oilcake. It suggests that the specific combination of substrate and co-substrate induced secretion of saccharolytic enzymes for strain BOH3. This phenomenon is found to be similar to cellulolytic enzyme expression reported from C. acetobutylicum ATCC824 [36].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในกระบวนการหมักกล่าวถึงข้างต้น เราตั้งสมมติฐานว่าว่า การผลิตบิวทานอและไฮโดรเจนได้รับอิทธิพลอย่างยิ่งจากพื้นผิวและพื้นผิวร่วม ในเวลาต่อมา เราใช้กลยุทธ์การเพิ่มประสิทธิภาพของหนึ่งที่หนึ่งเวลาปกติเพื่อระบุเงื่อนไขการหมักดีที่สุด ในการทดลองนี้ เราเลือกรำข้าวเป็นหลักพื้นผิวและงาน้ำมันเค้กเป็นพื้นผิวที่ร่วมสนับสนุนการผลิตบิวทานอและไฮโดรเจน เพื่อให้เข้าใจลักษณะแบบโต้ตอบ และยังบรรลุทั้งพื้นผิวและ cosubstrate เพื่อเพิ่มการผลิตบิวทานอและไฮโดรเจนเหมาะ RSM ถูกจ้าง ตามกลยุทธ์การทดลองมาตรฐาน ความเข้มข้นของข้าวรำและงาน้ำมันเค้กแตกต่างกัน ระดับรหัสที่สอดคล้องกันสำหรับแต่ละตัวแปรอิสระและค่าจริงแสดงไว้ในตารางที่ 2 ขึ้นอยู่กับผลลัพธ์เบื้องต้น ค่าที่สอดคล้องกับศูนย์จุดในการผลิตบิวทานอและไฮโดรเจนถูกเลือก (Figs. 1B และ 2B) ดำเนินการทดลองตามแผนการทดลองทั้งหมด เอนไซม์ Saccharolytic บิวทานอและไฮโดรเจนความเข้มข้นที่วัดได้แสดงไว้ในตารางที่ 2 มันถูกพบที่แห้งเสริมของรำข้าวทั้งสอง และ oilcake งาใน RCM เพิ่มนิพจน์ของเอนไซม์ saccharolytic จากต้องใช้ BOH3 (ตาราง 2) อย่างมีนัยสำคัญ Saccharolytic สูงสุดกิจกรรมที่วัดหลังจาก 3 วันของการหมัก (0.63e2.03 U/ml) amylase, cellulase (0.10e0.50 U/ml) และไซลาเนส (1.62e3.95 U/ml), ตามลำดับ ก็ค่อนข้างน่าแปลกใจที่ต้องใช้ BOH3 สามารถแสดงเอนไซม์ saccharolytic มากที่สุดได้แก่ amylase, cellulase และ xylanse เมื่อ RCM ถูกเสริม ด้วยทั้งข้าวรำและงา oilcake แนะนำว่า ชุดเฉพาะพื้นผิวและพื้นผิวร่วมเกิดหลั่งเอนไซม์ saccharolytic สำหรับ BOH3 ต้องใช้ พบปรากฏการณ์นี้จะคล้ายกับเอนไซม์ cellulolytic นิพจน์รายงานจาก C. acetobutylicum ATCC824 [36]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในกระบวนการหมักที่กล่าวถึงข้างต้นเราตั้งสมมติฐานว่าการผลิตบิวทานอและไฮโดรเจนอิทธิพลอย่างมากจากพื้นผิวและร่วมพื้นผิวที่ ต่อจากนั้นเราใช้ธรรมดาคนหนึ่งที่-a-เวลายุทธศาสตร์การเพิ่มประสิทธิภาพในการระบุเงื่อนไขการหมักที่ดีที่สุด ในการทดลองนี้เราเลือกรำข้าวเป็นสารตั้งต้นหลักและเค้กน้ำมันงาเป็นผู้ร่วมตั้งต้นเพื่อสนับสนุนการผลิตบิวทานอและไฮโดรเจน เพื่อให้เข้าใจถึงผลกระทบและการโต้ตอบที่จะบรรลุการผสมผสานที่เหมาะสมของพื้นผิวและ cosubstrate เพื่อเพิ่มการผลิตบิวทานอและไฮโดรเจน RSM ถูกจ้างมา ตามกลยุทธ์การทดลองมาตรฐานความเข้มข้นของรำข้าวและน้ำมันงาเค้กได้แตกต่างกัน ค่าที่เกิดขึ้นจริงและระดับรหัสที่สอดคล้องกันสำหรับแต่ละตัวแปรอิสระจะได้รับในตารางที่ 2 จากผลการศึกษาเบื้องต้นค่าที่สอดคล้องกับจุดศูนย์การผลิตบิวทานอและไฮโดรเจนถูกเลือก (มะเดื่อ. 1B และ 2B) การทดลองทั้งหมดตามแผนได้ดำเนินการทดลอง เอนไซม์ saccharolytic, บิวทานอและความเข้มข้นของไฮโดรเจนวัดจะได้รับในตารางที่ 2 มันก็ถูกตั้งข้อสังเกตว่าการเสริมรำข้าวและงา oilcake ใน RCM อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มการแสดงออกของเอนไซม์ saccharolytic จากความเครียด BOH3 (ตารางที่ 2) saccharolytic
สูงสุดกิจกรรมวัดหลังจากนั้น3 วันของการหมักสำหรับอะไมเลส (0.63e2.03 U / ml), เซลลูเลส (0.10e0.50 U / ml) และไซลาเนส (1.62e3.95 U / ml) ตามลำดับ มันก็ค่อนข้างน่าแปลกใจที่เครียด BOH3 สามารถแสดง saccharolytic เอนไซม์ส่วนใหญ่รวมทั้งอะไมเลส, เซลลูเลสและ xylanse RCM เมื่อได้รับการเสริมด้วยทั้งรำข้าวและงา oilcake มันแสดงให้เห็นว่าการรวมกันของพื้นผิวที่เฉพาะเจาะจงและเหนี่ยวนำให้เกิดการหลั่งร่วมตั้งต้นของเอนไซม์ saccharolytic สำหรับสายพันธุ์ BOH3 ปรากฏการณ์นี้จะพบว่ามีความคล้ายคลึงกับการแสดงออกของเอนไซม์เซลลูโลสรายงานจากซี acetobutylicum ATCC824 [36]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในกระบวนการหมักที่กล่าวข้างต้น เราตั้งสมมติฐานว่า การผลิตบิวทานอล และไฮโดรเจนเป็นอิทธิพลอย่างมากจากพื้นผิว และ โค ท ต่อมาเราใช้กลยุทธ์การเพิ่มประสิทธิภาพหนึ่ง - at - A - เวลาปกติจะระบุสภาพการหมักที่ดีที่สุด ในการทดลองนี้เราเลือกน้ำมันรำข้าวเป็นหลัก ( เค้กน้ำมันงาเป็น Co วัสดุสนับสนุนการผลิตบิวทานอล และไฮโดรเจน เพื่อให้เข้าใจผลกระทบและยังโต้ตอบเพื่อบรรลุการรวมกันที่เหมาะสมของฐานรองและ cosubstrate เพื่อเพิ่มการผลิตบิวทานอลและไฮโดรเจน RSM ที่ใช้ ตามมาตรฐานทดลองกลยุทธ์ความเข้มข้นของน้ำมันรำข้าว และน้ำมันงาเค้กที่แตกต่างกันไป คุณค่าที่แท้จริง และสอดคล้องกับรหัสระดับสำหรับแต่ละตัวแปรอิสระจะได้รับในตารางที่ 2 ตามผลเบื้องต้น ค่านิยมที่สอดคล้องกับจุดศูนย์ในการผลิตบิวทานอลและไฮโดรเจนที่ถูกเลือก ( Figs 1B และ 2b ) ทุกการทดลองตามแผนการทดลองแสดง saccharolytic เอนไซม์ความเข้มข้นของบิวทานอลและไฮโดรเจนวัดจะได้รับในตารางที่ 2 พบว่าการเสริมทั้งน้ำมันรำข้าวและน้ำมันงา oilcake เพิ่มจำนวนอย่างมากในการแสดงออกของเอนไซม์จากสายพันธุ์ saccharolytic boh3 ( ตารางที่ 2 ) กิจกรรม saccharolytic
สูงสุดคือวัดหลังจาก 3 วัน ของหมักดอง อะไมเลส ( 0.63e2.03 U / ml ) , เซลลูเลส ( 0.10e0.50 U / ml ) และไซลาเนส ( 1.62e3 .