Measurements of odor concentration

Measurements of odor concentration alone are insufficient
to assess human perception of odor (Missel– brook et
al., 1993) and additional parameters such as intensity and
hedonic tone more thoroughly characterize odor. Odor
intensity is the relative perceived psychological strength of
an odor and is independent of the knowledge of odor
concentration (McGinley and McGinley, 2000). For a single
chemical odorant, odor intensity increases as a power
function of its concentration (Nicolai et al., 2000).
Hedonic tone is the degree to which an odor is subjectively
perceived as pleasant or offensive (McGinley et al., 2000)
and is more closely related to odor annoyance than any other
odor measurement variable. Offensive odors become more
offensive at higher concentrations (Sobel, 1972). Such
perceptions of hedonic tone are strongly influenced by
previous experience, personal preference, and the emotional
context in which the odor is perceived. Some odor abatement
processes alter an odor’s hedonic tone without significantly
changing its concentration.
Stevens (1957) established that a sensation is proportional
to the stimulus raised to a power. This relationship is known
as Stevens’ Law and has been applied to intensity (sensation)
and concentration (stimulus) of livestock odor (Bundy et al.,

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวัดความเข้มข้นของกลิ่นเพียงอย่างเดียวจะไม่เพียงพอ
ในการประเมินการรับรู้ของมนุษย์กลิ่น (Missel- ลำธาร et
al., 1993) และพารามิเตอร์เพิ่มเติมเช่นความเข้มและ
โทนความชอบเพิ่มเติมอย่างละเอียดลักษณะของกลิ่น กลิ่น
รุนแรงเป็นความแข็งแรงทางด้านจิตใจญาติรับรู้
กลิ่นและเป็นอิสระจากความรู้ของกลิ่น
เข้มข้น (McGinley และ McGinley, 2000) สำหรับเดียว
กลิ่นสารเคมีรุนแรงกลิ่นเพิ่มขึ้นตามอำนาจ
หน้าที่ของความเข้มข้น (Nicolai et al., 2000).
เสียง Hedonic เป็นระดับที่มีกลิ่นเป็นผู้กระทำ
มองว่าเป็นที่พอใจหรือไม่พอใจ (McGinley et al., 2000)
และ มากขึ้นเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกลิ่นรำคาญกว่าที่อื่น ๆ
ตัวแปรวัดกลิ่น กลิ่นที่น่ารังเกียจมากขึ้น
เป็นที่น่ารังเกียจที่ระดับความเข้มข้นสูงกว่า (โชเบล, 1972) เช่น
การรับรู้เสียงความชอบได้รับอิทธิพลอย่างมากจาก
ประสบการณ์ก่อนหน้าการตั้งค่าส่วนบุคคลและอารมณ์
บริบทที่กลิ่นเป็นที่รับรู้ บางกลิ่นลด
กระบวนการปรับเปลี่ยนโทนความชอบกลิ่นอย่างมีนัยสำคัญโดยไม่ต้อง
เปลี่ยนความเข้มข้น.
สตีเว่น (1957) เป็นที่ยอมรับว่าเป็นความรู้สึกเป็นสัดส่วน
เพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจยกกำลัง ความสัมพันธ์นี้เป็นที่รู้จักกัน
เป็นกฎหมายของสตีเว่นและได้ถูกนำไปใช้ความรุนแรง (ความรู้สึก)
และความเข้มข้น (กระตุ้น) กลิ่นปศุสัตว์ (บันดี้ et al.,

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวัดความเข้มข้นของกลิ่นเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอเพื่อประเมินการรับรู้ของมนุษย์ กลิ่น ( missel –ห้วยและal . , 1993 ) และพารามิเตอร์เพิ่มเติม เช่น ความเข้ม และเสียงความชอบเพิ่มเติมอย่างละเอียดลักษณะกลิ่น กลิ่นเข้มญาติรับรู้ทางจิตวิทยา ความแข็งแรงของกลิ่น และเป็นอิสระของความรู้เกี่ยวกับกลิ่นสมาธิ ( แมคกินลีย์ และ แมคกินลีย์ , 2000 ) สำหรับเดี่ยวกลิ่นสารเคมี กลิ่น ความเข้มเพิ่มขึ้นเป็นอำนาจการทำงานของความเข้มข้นของ ( นิโคไล et al . , 2000 )โทนคือ คือการที่มีกลิ่นคือจิตวิสัยการรับรู้ที่ถูกใจ หรือก้าวร้าว ( แมคกินลีย์ et al . , 2000 )และเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับความรำคาญกลิ่นอื่น ๆตัวแปรวัดกลิ่น กลิ่นก้าวร้าวมากขึ้นความไม่พอใจที่ความเข้มข้นสูง ( ลิงค์ , 1972 ) เช่นการรับรู้เสียงความชอบอย่างยิ่ง อิทธิพล จากประสบการณ์ ความชอบส่วนตัวก่อนหน้านี้ และทางอารมณ์ในบริบทที่กลิ่นก็รับรู้ กลิ่นบางอย่างลดกระบวนการเปลี่ยนแปลงของกลิ่น คือ เสียง โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงความเข้มข้นของสตีเวนส์ ( 1957 ) สร้างที่เพทนาเป็นสัดส่วนเพื่อกระตุ้นเพิ่มให้พลัง ความสัมพันธ์นี้เป็นที่รู้จักกันตามที่สตีเฟนกฎหมายและได้ถูกนำมาใช้เพื่อความเข้ม ( ความรู้สึก )( กระตุ้น ) และความเข้มข้นของกลิ่นปศุสัตว์ ( บันดี้ et al . ,