There is a strange paradox in the i

There is a strange paradox in the interpretation of
GDP. Hardly anyone would argue explicitly that
GDP measures economic welfare, but everyone is
using it in a way as if it did. Economists and
statisticians would probably agree that GDP measures the kind of economic activity which is allocated
by markets. Nevertheless, as a glance in any
newspaper will assure us, in economic policy it still
plays the key role and if we want to compare two
countries, we will immediately rely on per-capita
GDP.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มี paradox แปลกในการตีความGDP แทบทุกคนจะโต้แย้งอย่างชัดเจนที่จีดีพีวัดสวัสดิการทางเศรษฐกิจ แต่ทุกคนใช้มันแบบว่ามัน นักเศรษฐศาสตร์ และstatisticians คงจะเห็นว่า GDP วัดชนิดของกิจกรรมทางเศรษฐกิจซึ่งมีการปันส่วนโดยตลาด อย่างไรก็ตาม ตามอย่างรวดเร็วในหนังสือพิมพ์จะมั่นใจเรา ในนโยบายเศรษฐกิจ ก็ยังคงบทบาทสำคัญและ หากเราต้องการเปรียบเทียบสองประเทศ เราจะทันทีพึ่งต่อเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงGDP

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีความขัดแย้งที่แปลกประหลาดในการตีความของเป็นของจีดีพี แทบจะทุกคนจะยืนยันอย่างชัดเจนว่ามาตรการ GDP สวัสดิการทางเศรษฐกิจ แต่ทุกคนจะใช้มันในทางที่ราวกับว่ามันได้ นักเศรษฐศาสตร์และสถิติอาจจะเห็นว่าจีดีพีวัดชนิดของกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่มีการจัดสรรโดยตลาด แต่เป็นได้อย่างรวดเร็วในใด ๆหนังสือพิมพ์เราจะมั่นใจในนโยบายเศรษฐกิจก็ยังคงมีบทบาทที่สำคัญและถ้าเราต้องการที่จะเปรียบเทียบสองประเทศเราทันทีจะพึ่งพาต่อหัวของจีดีพี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีความขัดแย้งที่แปลกในการตีความ
GDP แทบจะทุกคนที่จะยืนยันอย่างชัดเจนว่า
มาตรการ GDP เศรษฐกิจสวัสดิการ แต่ทุกคน
ใช้มันในทางที่เป็น ถ้ามันทำ นักเศรษฐศาสตร์และ
สถิติอาจจะยอมรับว่า จีดีพีมาตรการประเภทของกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่จัดสรร
โดยตลาด อย่างไรก็ตาม ภาพรวมใน
หนังสือพิมพ์จะเรามั่นใจ ในนโยบายเศรษฐกิจยังคง
บทบาทที่สำคัญและถ้าเราต้องการเปรียบเทียบสอง
ประเทศเราทันทีจะพึ่งพารายได้ต่อหัว
GDP