While people perceive dress to have

While people perceive dress to have an impact on who is assaulted, studies of rapists suggest that victim attire is not a significant factor. Instead, rapists look for signs of passiveness and submissiveness, which, studies suggest, are [*pg 145] more likely to coincide with more body-concealing clothing.140 In a study to test whether males could determine whether women were high or low in passiveness and submissiveness, Richards and her colleagues found that men, using only nonverbal appearance cues, could accurately assess which women were passive and submissive versus those who were dominant and assertive.141 Clothing was one of the key cues: "Those females high in passivity and submissiveness (i.e., those at greatest risk for victimization) wore noticeably more body-concealing clothing (i.e., high necklines, long pants and sleeves, multiple layers)."142 This suggests that men equate body-concealing clothing with passive and submissive qualities, which are qualities that rapists look for in victims. Thus, those who wore provocative clothes would not be viewed as passive or submissive, and would be less likely to be victims of assault.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่คนรับรู้แต่งตัวจะมีผลกระทบต่อผู้ที่ทำร้าย rapists การศึกษาแนะนำว่า ชุดเหยื่อไม่เป็นปัจจัย แทน rapists มองหาสัญญาณของรับและ submissiveness ที่ ศึกษา [* pg 145] น่าจะตรงกับ clothing.140 ที่ปกปิดร่างกายที่เพิ่มเติมในการศึกษาเพื่อทดสอบว่าสามารถกำหนดเพศชายว่า ผู้หญิงสูง หรือต่ำในรับและ submissiveness ริชาร์ดและเพื่อนร่วมงานของเธอค้นพบว่า ผู้ชาย ใช้สัญลักษณ์ลักษณะกริยาเท่านั้น สามารถถูกประเมินผู้หญิงที่ถูกแฝง และอ่อนน้อมกับคนที่โดดเด่นและ assertive.141 เสื้อผ้าเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์สำคัญ : "หญิงเหล่านั้นปล่อยและ submissiveness (เช่น ผู้ที่มีความเสี่ยงตกเป็นเหยื่อมากที่สุด) สวมมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัดปกปิดร่างกายเสื้อผ้า (เช่น necklines สูง กางเกงขายาว และ แขน หลายชั้น)" 142 นี้แสดงให้เห็นว่า ผู้ชายถือเอาเสื้อผ้าปกปิดร่างกาย ด้วย passive และน้อมคุณภาพ ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่ rapists มองหาเหยื่อ ดังนั้น ผู้ที่สวมเสื้อผ้าที่ใช้จะไม่สามารถดูเป็น passive หรืออ่อนน้อม และน้อยน่าจะให้เหยื่อทำร้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่คนรับรู้การแต่งกายจะมีผลกระทบกับผู้ที่ทำร้ายข่มขืนศึกษาชี้ให้เห็นว่าการแต่งกายของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อไม่ได้เป็นปัจจัยสำคัญ แต่ข่มขืนมองหาสัญญาณของเฉยๆและความอ่อนน้อมซึ่งการศึกษาพบว่ามี [* PG 145] มีแนวโน้มที่จะตรงกับ clothing.140 ปกปิดร่างกายมากขึ้นในการศึกษาเพื่อทดสอบว่าเพศชายจะตรวจสอบว่าผู้หญิงสูงหรือต่ำใน เฉยๆและความอ่อนน้อม, ริชาร์ดและเพื่อนร่วมงานของเธอพบว่าผู้ชายใช้ตัวชี้นำลักษณะเฉพาะอวัจนภาษาอย่างถูกต้องสามารถประเมินที่ผู้หญิงอยู่เรื่อย ๆ และยอมแพ้เมื่อเทียบกับผู้ที่มีความโดดเด่นและเครื่องแต่งกาย assertive.141​​ เป็นหนึ่งในกุญแจสำคัญในการชี้นำ "หญิงผู้สูงในการอยู่เฉยๆ และอ่อนน้อม (เช่นผู้ที่มีความเสี่ยงมากที่สุดสำหรับการตกเป็นเหยื่อ) สวมเสื้อผ้าที่เห็นได้ชัดมากขึ้นร่างกายปกปิด (เช่น necklines สูงกางเกงขายาวและแขนหลายชั้น). "142 นี้แสดงให้เห็นว่าคนถือเอาเสื้อผ้าร่างกายปกปิดมีคุณภาพ passive และอ่อนน้อม ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่ข่มขืนมองหาผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ ดังนั้นผู้ที่สวมเสื้อผ้าเร้าใจจะไม่ถูกมองว่าเป็นเรื่อย ๆ หรือยอมแพ้และจะมีโอกาสน้อยที่จะตกเป็นเหยื่อของการโจมตี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่คนมองว่าแต่งตัวมีผลกระทบต่อผู้ที่ทำร้าย การศึกษาแนะนำว่านุ่งเหยื่อข่มขืน ไม่ใช่ตัวแปรสำคัญ แทน ข่มขืน มองหาสัญญาณของ passiveness และความอ่อนน้อม ซึ่งการศึกษาให้มี [ 145 ] * PG น่าจะตรงกับมากขึ้นร่างกายปกปิด clothing.140 ในการศึกษาเพื่อทดสอบว่าผู้ชายสามารถตรวจสอบว่า ผู้หญิงสูงหรือต่ำใน passiveness และความอ่อนน้อม ริชาร์ด และเพื่อนร่วมงานของเธอ พบว่าผู้ชายใช้อวัจนภาษาลักษณะตัวชี้นำเท่านั้น อาจจะถูกต้องประเมินซึ่งผู้หญิงเรื่อยๆ และว่าง่ายเมื่อเทียบกับบรรดาผู้ที่ถูกครอบงำและ assertive.141 เสื้อผ้าเป็นหนึ่งในตัวชี้นำคีย์ : " ผู้หญิงสูง และความอ่อนน้อมเอง ( เช่น คนที่มีความเสี่ยงมากที่สุดสำหรับเหยื่อ ) สวมเสื้อผ้าปกปิดร่างกายมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ( เช่นสูง necklines , กางเกงยาวและแขน หลายชั้น ) " นี่แสดงให้เห็นว่าฉัน N ถือเอาร่างกายปกปิดด้วยเสื้อผ้าคุณภาพ เรื่อยๆ และว่าง่าย ซึ่งคุณภาพที่ข่มขืน มองหาเหยื่อ ดังนั้น ผู้ที่สวมเสื้อผ้าเร้าใจจะไม่ถูกมองว่าเป็นเรื่อยๆหรือผู้ตาม และมีโอกาสน้อยมากที่จะเป็นเหยื่อของการโจมตี