The migration of additives from the

The migration of additives from the polymer matrix to the medium
depends on, among other things, the affinity of the solute with
the solvent, the matrix, temperature, characteristics of the film
(pore size, free volume, Tg) and the additive (molecular size).
Table 3 shows the diffusion coefficient (D) values and the exponent
n, indicative of the release mechanism of the additive, calculated
using the equations (Eqs. (4) and (5)) reported by Ritger and
Peppas (1987).
The D coefficient increases with increasing percentage of additive
incorporation. In the a-Toc series, this increase could be
related to an arrangement in small aggregates due to the limited
compatibility between the additive and the polymer. a-tocopherol
phytyl chain and relatively large molecular size of the a-Toc do not
bind strongly to the mainly polar polymer chains under study, but
they are ‘‘physically trapped’’ in the matrix below a critical concentration.
When a greater percentage is incorporated, the size and/or
possibility of connection between these aggregates will be
increased and thus the migration rate will be higher. In films
loaded with BHT, no significant differences were observed by varying
the amount of additive incorporated. The high value of D
observed for a-Toc 5 wt.% films was due to the significant surface
segregation of the additive, as observed in SEM images (see Supplementary
data, Fig. S2) and for that reason this sample was excluded
from the systematic analysis.
Similar values of D were reported for BHT for other types of
polymer (Chang et al., 1982; Schwope et al., 1987). For a-tocopherol
the values found in this work were lower than those reported
in other polymeric films (Zhu et al., 2012; Koontz et al., 2010). The
greater rate of diffusion of BHT respect to those of a-tocopherol is
also related to the smaller size of the first antioxidant molecule.
This feature makes the molecules diffuse more rapidly through
the polymer matrix. The effectiveness of BHT as antioxidant for
certain foods was probably due in good part to its high solubility
in fats and its extremely low solubility in aqueous environments (Phipps, 1973). Wessling et al. (1998) also found that the migration
of a-tocopherol in food simulants was slower than that of BHT.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การย้ายถิ่นของสารเติมแต่งจากเมทริกซ์ลีเมอร์ที่กลาง
ขึ้นอยู่กับเหนือสิ่งอื่นใด, ความสัมพันธ์ของตัวถูกละลายด้วย
ตัวทำละลาย, เมทริกซ์อุณหภูมิลักษณะของฟิล์ม
(ขนาดรูขุมขนปริมาณฟรี, TG) และสารเติมแต่ง (โมเลกุล ขนาด).
ตารางที่ 3 แสดงค่าสัมประสิทธิ์การแพร่ (D) ค่านิยมและสัญลักษณ์
n, แสดงให้เห็นถึงกลไกการปล่อยของสารเติมแต่งที่คำนวณ
โดยใช้สมการ (สม. (4) และ (5)) รายงานโดย Ritger และ
Peppas (1987) .
เพิ่มขึ้นค่าสัมประสิทธิ์ D ด้วยอัตราร้อยละที่เพิ่มขึ้นของสารเติมแต่งที่
จัดตั้งขึ้น ในซีรีส์-Toc เพิ่มขึ้นนี้อาจจะ
เกี่ยวข้องกับการดำเนินการมวลขนาดเล็กเนื่องจากการ จำกัด
การทำงานร่วมกันระหว่างสารเติมแต่งและพอลิเมอ โทโคฟีรอ
โซ่ phytyl และขนาดโมเลกุลที่ค่อนข้างใหญ่ของ-Toc ไม่
ผูกอย่างยิ่งที่จะโซ่พอลิเมอขั้วโลกส่วนใหญ่ภายใต้การศึกษา แต่
พวกเขาจะติดกับดัก '' ร่างกาย '' ในเมทริกซ์ต่ำกว่าความเข้มข้นที่สำคัญ.
เมื่อเปอร์เซ็นต์เป็น Incorporated, ขนาดและ / หรือ
เป็นไปได้ของการเชื่อมต่อระหว่างมวลเหล่านี้จะ
เพิ่มขึ้นและทำให้อัตราการย้ายถิ่นจะสูงขึ้น ในภาพยนตร์
ที่เต็มไปด้วย BHT, ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญโดยการเปลี่ยนแปลง
ปริมาณของสารเติมแต่งที่จัดตั้งขึ้น ที่มีมูลค่าสูงของ D
สังเกต-Toc 5 น้ำหนัก. ภาพยนตร์% เป็นผลมาจากพื้นผิวที่มีความสำคัญ
ของการแยกสารเติมแต่งที่เป็นข้อสังเกตในภาพ SEM (ดูเพิ่มเติม
ข้อมูลรูป. S2) และด้วยเหตุผลว่าตัวอย่างนี้ได้รับการยกเว้น
จาก . การวิเคราะห์ระบบ
ค่าใกล้เคียงกับ D ได้รับรายงานสำหรับบาทสำหรับประเภทอื่น ๆ ของ
พอลิเมอ (ช้าง et al, 1982;.. Schwope, et al, 1987) สำหรับโทโคฟีรอ
ค่าที่พบในงานนี้มีค่าต่ำกว่ารายงาน
ในภาพยนตร์พอลิเมออื่น ๆ (Zhu, et al, 2012;.. ทซ์, et al, 2010)
อัตราที่มากขึ้นของการแพร่กระจายของความเคารพบาทกับของโทโคฟีรอจะ
ยังเกี่ยวข้องกับขนาดที่เล็กกว่าของโมเลกุลสารต้านอนุมูลอิสระเป็นครั้งแรก.
คุณลักษณะนี้จะทำให้โมเลกุลกระจายมากขึ้นอย่างรวดเร็วผ่าน
เมทริกซ์ลิเมอร์ ประสิทธิผลของการเป็นสารต้านอนุมูลบาทสำหรับ
อาหารบางอย่างอาจเป็นเพราะในส่วนที่ดีที่จะสามารถในการละลายที่สูง
ในไขมันและการละลายที่ต่ำมากในสภาพแวดล้อมที่น้ำ (ฟิบส์, 1973) Wessling และคณะ (1998) นอกจากนี้ยังพบว่าการย้ายถิ่น
ของโทโคฟีรอใน simulants อาหารช้ากว่าบาท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การย้ายถิ่นของวัตถุจากโพลิเมอร์เมทริกซ์เพื่อสื่อ
ขึ้นอยู่กับ , หมู่สิ่งอื่น ๆ , affinity ของตัวถูกละลาย กับตัวทำละลาย
, Matrix , อุณหภูมิ , ลักษณะของภาพยนตร์
( ขนาดฟรีกําหนด TG รูขุมขน ) และสารเติมแต่ง ( ขนาดโมเลกุล )
3 ตารางแสดงการแพร่ ( D ) ค่านิยมและเลขชี้กำลัง
N , จํานวนของรุ่นกลไกของสารเติมแต่งที่คำนวณ
โดยใช้สมการ ( EQS . ( 4 ) และ ( 5 ) รายงานโดย ritger และ
peppas ( 1987 )
d มีค่าเพิ่มขึ้นเมื่อเพิ่มเปอร์เซ็นต์การเสริม

ใน a-toc ชุดเพิ่มนี้อาจเกี่ยวข้องกับการจัดเรียงในมวลรวม
ขนาดเล็กเนื่องจากความเข้ากันได้จำกัด
ระหว่าง additive โพลิเมอร์ ทั้งนี้
โซ่ไฟติลและขนาดโมเลกุลค่อนข้างใหญ่ของ a-toc ไม่ได้
มัดขอส่วนใหญ่เป็นขั้วโลกพอลิเมอร์โซ่ภายใต้การศึกษา แต่พวกเขาจะ 'physically
' ติด ' ' อยู่ในเมทริกซ์ด้านล่างมีความเข้มข้น .
เมื่อเปอร์เซ็นต์มากขึ้นเป็นส่วนประกอบ ขนาดและ / หรือความเป็นไปได้ของการเชื่อมต่อระหว่างมวลรวม

เหล่านี้จะเป็น เพิ่มขึ้น และทำให้อัตราการย้ายถิ่นจะสูงขึ้น ภาพยนตร์
โหลดดไม่แตกต่างกัน สังเกตได้จากค่า
ปริมาณการบวกที่จัดตั้งขึ้น ค่าสูงของ D
7 a-toc 5 % โดยน้ำหนัก เนื่องจากพื้นผิวฟิล์มสําคัญ
การกระจายตัวของสารเติมแต่งที่พบใน SEM ภาพ ( ดูภาพข้อมูลเพิ่มเติม
, S1 ) และเหตุผลที่ตัวอย่างนี้ค่า

จากการวิเคราะห์อย่างเป็นระบบค่าที่คล้ายกันของ D โดยรายงานบาทสำหรับประเภทอื่น ๆของ
พอลิเมอร์ ( ชาง et al . , 1982 ; schwope et al . , 1987 ) สำหรับทั้งนี้
ค่าพบในงานนี้อย่างมีนัยสำคัญในการใช้ฟิล์มพลาสติกอื่น ๆรายงาน
( Zhu et al . , 2012 ; ทซ์ et al . , 2010 )
มากขึ้นอัตราการแพร่ของบาทเคารพนั้นคือ
ทั้งนี้ความสัมพันธ์กับขนาดของโมเลกุลสาร
1คุณลักษณะนี้จะทำให้โมเลกุลกระจายอย่างรวดเร็วผ่าน
พอลิเมอร์เมทริกซ์ ประสิทธิผลของบาทเป็นสารต้านอนุมูลอิสระในอาหารบางชนิด อาจจะเนื่องจาก
ในส่วนที่ดีของการละลายในไขมันสูง
และการละลายต่ำมากในสภาพแวดล้อมของสารละลาย ( ฟิปส์ , 1973 ) เวซลิ่ง et al . ( 2541 ) พบว่า การโยกย้าย ทั้งนี้ใน simulants
ของอาหารช้ากว่าของบาท