อาริสโตเติล
ปรัชญาการเมือง
มนุษย์เป็นสัตว์สังคม มนุษย์ไม่สามารถแยกอยู่เป็นหน่วยยอยตามลำพัง เพราะต้องพึ่งพาอาศัยกัน ดังนั้นมนุษย์จึงรวมตัวกันตั้งรัฐขึ้น ภาษาทำให้มนุษย์เป็นสัตว์สังคม มนุษย์มีการใช้ภาษา มนุษย์สร้างครอบครัวแสวงหาปัจจัยในการดำรงชีพ ครอบครัวมีจำนวนมากรวมกันเป็นหมู่บ้าน
ทัศนะทางการเมืองของอาริสโตเติล 2 ประการ
ทัศนะที่ว่าปัจเจกชนมีความจริงแท้ รัฐไม่มีความจริงแท้ปัจเจกชนมีจุดหมายในตัวเอง
รัฐมีความจริงแท้ ปัจเจกชนไม่ใช่สิ่งที่แท้จริงจึงไม่มีความหมายอะไร
ระบบการปกครอง
จำนวน
ผู้ใช้อำนาจ การปกครองที่ดี
เพื่อประชาชน การปกครองที่เลว
เพื่อผู้ปกครอง
คนเดียว
คณะผู้ปกครอง
ประชาชนส่วนใหญ่ ราชาธิปไตย
อภิชนาธิปไตย
มัชฌิมชนาธิปไตย ทรราช
คณาธิปไตย
ประชาธิปไตย
ระบอบการปกครองที่ดี 3 แบบระบอบการปกครองที่เลว 3 แบบ ได้แก่
ราชาธิปไตย (Royalty) เป็นการปกครองโดยบุคคลคนเดียวผู้มีปัญญาและความสามารถเหนือคนทั่งหลาย
ทรราช (Tyranny) เป็นการปกครองโดยบุคคลคนเดียวใช้อำนาจตามอำเภอใจเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง
อภิชนาธิปไตย (Aristrocracy) เป็นการปกครองโดยอภิชนตั้งแต้สองคนขึ้นไป เพื่อประโยชน์สุขของประชาชน
คณาธิปไตย (Oligarchy) เป็นการปกครองโดยคนกลุ่มน้อยที่มั่งคั่งและมีอำนาจ เพื่อประโยชน์ของพวกพองเดียวกัน
มัชฌิมชนาธิปไตย (Polity) เป็นการปกครองโดยรัฐธรรมนูญเพื่อประชาชนทั้งหมด ใช้อำนาจเพื่อผลประโยน์ร่วมกันประชาชนทั้งหมดมีสิทธิเลือกผู้ปกครอง
ประชาธิปไตย (Democracy) เป็นการปกครองโดยคนจนซึ่งเป็นเสียงส่วนใหญ่ในสังคม เพื่อประโยชน์ของคนจนเท่านั้น
รัฐในอุดมคติ
รัฐในคติของอาริสโตเติลต้องมีลักษณะดังนี้
1. พื้นที่ของรัฐต้องไม่กว้างใหญ่หรือเล็กจนเกินไป
2. พลเมืองของรัฐปฏิบัติหน้าที่ตามวัย
3. การศึกษาเป็นเครื่องมือสำคัญในการพัฒนาพลเมือง