SREDNI VASHTARConradin was ten year

SREDNI VASHTAR

Conradin was ten years old, and the doctor had pronounced his professional opinion that the boy would not live another five years. The doctor was silky and effete, and counted for little, but his opinion was endorsed by Mrs. De Ropp, who counted for nearly everything. Mrs. De Ropp was Conradin's cousin and guardian, and in his eyes she represented those three-fifths of the world that are necessary and disagreeable and real; the other two-fifths, in perpetual antagonism to the foregoing, were summed up in himself and his imagination. One of these days Conradin supposed he would succumb to the mastering pressure of wearisome necessary things---such as illnesses and coddling restrictions and drawn-out dulness. Without his imagination, which was rampant under the spur of loneliness, he would have succumbed long ago.

Mrs. De Ropp would never, in her honestest moments, have confessed to herself that she disliked Conradin, though she might have been dimly aware that thwarting him ``for his good'' was a duty which she did not find particularly irksome. Conradin hated her with a desperate sincerity which he was perfectly able to mask. Such few pleasures as he could contrive for himself gained an added relish from the likelihood that they would be displeasing to his guardian, and from the realm of his imagination she was locked out---an unclean thing, which should find no entrance.

In the dull, cheerless garden, overlooked by so many windows that were ready to open with a message not to do this or that, or a reminder that medicines were due, he found little attraction. The few fruit-trees that it contained were set jealously apart from his plucking, as though they were rare specimens of their kind blooming in an arid waste; it would probably have been difficult to find a market-gardener who would have offered ten shillings for their entire yearly produce. In a forgotten corner, however, almost hidden behind a dismal shrubbery, was a disused tool-shed of respectable proportions, and within its walls Conradin found a haven, something that took on the varying aspects of a playroom and a cathedral. He had peopled it with a legion of familiar phantoms, evoked partly from fragments of history and partly from his own brain, but it also boasted two inmates of flesh and blood. In one corner lived a ragged-plumaged Houdan hen, on which the boy lavished an affection that had scarcely another outlet. Further back in the gloom stood a large hutch, divided into two compartments, one of which was fronted with close iron bars. This was the abode of a large polecat-ferret, which a friendly butcher-boy had once smuggled, cage and all, into its present quarters, in exchange for a long-secreted hoard of small silver. Conradin was dreadfully afraid of the lithe, sharp-fanged beast, but it was his most treasured possession. Its very presence in the tool-shed was a secret and fearful joy, to be kept scrupulously from the knowledge of the Woman, as he privately dubbed his cousin. And one day, out of Heaven knows what material, he spun the beast a wonderful name, and from that moment it grew into a god and a religion. The Woman indulged in religion once a week at a church near by, and took Conradin with her, but to him the church service was an alien rite in the House of Rimmon. Every Thursday, in the dim and musty silence of the tool-shed, he worshipped with mystic and elaborate ceremonial before the wooden hutch where dwelt Sredni Vashtar, the great ferret. Red flowers in their season and scarlet berries in the winter-time were offered at his shrine, for he was a god who laid some special stress on the fierce impatient side of things, as opposed to the Woman's religion, which, as far as Conradin could observe, went to great lengths in the contrary direction. And on great festivals powdered nutmeg was strewn in front of his hutch, an important feature of the offering being that the nutmeg had to be stolen. These festivals were of irregular occurrence, and were chiefly appointed to celebrate some passing event. On one occasion, when Mrs. De Ropp suffered from acute toothache for three days, Conradin kept up the festival during the entire three days, and almost succeeded in persuading himself that Sredni Vashtar was personally responsible for the toothache. If the malady had lasted for another day the supply of nutmeg would have given out.

The Houdan hen was never drawn into the cult of Sredni Vashtar. Conradin had long ago settled that she was an Anabaptist. He did not pretend to have the remotest knowledge as to what an Anabaptist was, but he privately hoped that it was dashing and not very respectable. Mrs. De Ropp was the ground plan on which he based and detested all respectability.

After a while Conradin's absorption in the tool-shed began to attract the notice of his guardian. ``It is not good for him to be pottering down there in all weathers,'' she promptly decided, and at breakfast one morning she announced that the Houdan hen had been sold and taken away overnight. With her short-sighted eyes she peered at Conradin, waiting for an outbreak of rage and sorrow, which she was ready to rebuke with a flow of excellent precepts and reasoning. But Conradin said nothing: there was nothing to be said. Something perhaps in his white set face gave her a momentary qualm, for at tea that afternoon there was toast on the table, a delicacy which she usually banned on the ground that it was bad for him; also because the making of it ``gave trouble,'' a deadly offence in the middle-class feminine eye.

``I thought you liked toast,'' she exclaimed, with an injured air, observing that he did not touch it.

``Sometimes,'' said Conradin.

In the shed that evening there was an innovation in the worship of the hutch-god. Conradin had been wont to chant his praises, tonight be asked a boon.

``Do one thing for me, Sredni Vashtar.''

The thing was not specified. As Sredni Vashtar was a god he must be supposed to know. And choking back a sob as he looked at that other empty comer, Conradin went back to the world he so hated.

And every night, in the welcome darkness of his bedroom, and every evening in the dusk of the tool-shed, Conradin's bitter litany went up: ``Do one thing for me, Sredni Vashtar.''

Mrs. De Ropp noticed that the visits to the shed did not cease, and one day she made a further journey of inspection.

``What are you keeping in that locked hutch?'' she asked. ``I believe it's guinea-pigs. I'll have them all cleared away.''

Conradin shut his lips tight, but the Woman ransacked his bedroom till she found the carefully hidden key, and forthwith marched down to the shed to complete her discovery. It was a cold afternoon, and Conradin had been bidden to keep to the house. From the furthest window of the dining-room the door of the shed could just be seen beyond the corner of the shrubbery, and there Conradin stationed himself. He saw the Woman enter, and then be imagined her opening the door of the sacred hutch and peering down with her short-sighted eyes into the thick straw bed where his god lay hidden. Perhaps she would prod at the straw in her clumsy impatience. And Conradin fervently breathed his prayer for the last time. But he knew as he prayed that he did not believe. He knew that the Woman would come out presently with that pursed smile he loathed so well on her face, and that in an hour or two the gardener would carry away his wonderful god, a god no longer, but a simple brown ferret in a hutch. And he knew that the Woman would triumph always as she triumphed now, and that he would grow ever more sickly under her pestering and domineering and superior wisdom, till one day nothing would matter much more with him, and the doctor would be proved right. And in the sting and misery of his defeat, he began to chant loudly and defiantly the hymn of his threatened idol:

Sredni Vashtar went forth,
His thoughts were red thoughts and his teeth were white.
His enemies called for peace, but he brought them death.
Sredni Vashtar the Beautiful.
And then of a sudden he stopped his chanting and drew closer to the window-pane. The door of the shed still stood ajar as it had been left, and the minutes were slipping by. They were long minutes, but they slipped by nevertheless. He watched the starlings running and flying in little parties across the lawn; he counted them over and over again, with one eye always on that swinging door. A sour-faced maid came in to lay the table for tea, and still Conradin stood and waited and watched. Hope had crept by inches into his heart, and now a look of triumph began to blaze in his eyes that had only known the wistful patience of defeat. Under his breath, with a furtive exultation, he began once again the pæan of victory and devastation. And presently his eyes were rewarded: out through that doorway came a long, low, yellow-and-brown beast, with eyes a-blink at the waning daylight, and dark wet stains around the fur of jaws and throat. Conradin dropped on his knees. The great polecat-ferret made its way down to a small brook at the foot of the garden, drank for a moment, then crossed a little plank bridge and was lost to sight in the bushes. Such was the passing of Sredni Vashtar.
``Tea is ready,'' said the sour-faced maid; ``where is the mistress?'' ``She went down to the shed some time ago,'' said Conradin. And while the maid went to summon her mistress to tea, Conradin fished a toasting-fork out of the sideboard drawer and proceeded to toast himself a piece of bread. And during the toasting of it and the buttering of it with much butter and the slow enjoyment of eating it, Conradin listened to the noises and silences which fell in quick spasms beyond the dining-room door. The loud foolish screaming of the maid, the answering chorus of wondering ejaculations from the kitchen region, the scuttering footsteps and hurried embassies for outside help, and then, after a lull, the scared sobbing

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

SREDNI VASHTAR

Conradin คือ 10 ปี และแพทย์ได้ออกเสียงความคิดของเขามืออาชีพที่เด็กจะไม่อยู่อีกห้าปี นายแพทย์คนนั้นซิลคี้โอคส์ และ effete และตรวจนับการน้อย แต่ความเห็นของเขาได้รับการรับรองจากนางเด Ropp ที่ตรวจนับได้เกือบทุกอย่าง นางเด Ropp ถูกของ Conradin ลูกพี่ลูกน้องและผู้ปกครอง และในสายตาของเขา เธอแสดงที่สาม-fifths ของโลกที่ มีความจำเป็น และไม่ จริง ที่อื่น ๆ 2-fifths ใน antagonism ถาวรเพื่อไว้ก่อนว่า ถูกรวมค่าในตัวเองและจินตนาการของเขา ของวันนี้ Conradin ควรที่เขาจะยอมเรียนรู้ดันหนึสิ่งจำเป็น---เช่นเจ็บป่วยและ coddling จำกัดและ dulness ออกออก ไม่ มีจินตนาการของเขา ซึ่งอาละวาดภายใต้แรงของความเหงา เขาจะยอมจำนนต่อนาน

Ropp เดนางจะไม่ ในช่วงเวลาของเธอ honestest ได้สารภาพกับตัวเองเธอ disliked Conradin แม้ว่าเธออาจเคยมีทราบว่า thwarting เขา ''สำหรับเขาดี '' เป็นหน้าที่ซึ่งเธอไม่พบโดยเฉพาะอย่างยิ่ง irksome Conradin เกลียดชังเธอ ด้วยความจริงใจที่หมดหวังที่ซึ่งเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบหน้ากาก ความสุขเช่นบางเขาอาจ contrive สำหรับตัวเองได้รับความสนุกสนานเพิ่มเติมจากความเป็นไปได้ว่า พวกเขาจะ displeasing ให้ผู้ปกครองของเขา และจากขอบเขตของจินตนาการของเขา เธอถูกล็อคการใช้งาน---เที่ยวสิ่ง ซึ่งควรหาทางเข้าไม่

ในสวนน่าเบื่อ cheerless ข้าม โดย windows จำนวนมากที่พร้อมที่จะเปิดข้อความไม่ให้ทำอย่างนี้ หรือที่ หรือเตือนว่า ยาที่ครบกำหนด เขาพบสถานที่ท่องเที่ยวน้อย น้อยผลไม้ต้นไม้ที่มันอยู่ได้สร้าง jealously ของเขาถอนขน ว่าพวกเขาไว้เป็นตัวอย่างที่หายากของชนิดของ blooming ในการเสียแล้ง มันจะคงได้ยากที่จะหาตลาดสวนซึ่งจะได้นำเสนอ shillings สิบสำหรับการผลิตรายปีทั้งหมด ในมุมที่ลืม แต่ เรียบแค่เกือบซ่อนอยู่ ได้ที่ disused มือโรง ของสัดส่วนเกียรติ และกำแพง Conradin พบสวรรค์ บางสิ่งบางอย่างที่ใช้ในด้านต่าง ๆ ของตัวเด็กและเป็นมหาวิหาร เขาก็ peopled กับพยุหะของคุ้นเคยสูงกว่าซึ่งสนับสนุน evoked บางส่วน จากบางส่วนของประวัติศาสตร์ และบางส่วน จาก สมองเขาเอง แต่ยัง boasted ผู้ต้องขังสองของเลือดเนื้อ ในมุมหนึ่งอาศัยการลอง plumaged Houdan ไก่ ที่เด็ก lavished เป็นโรคที่มีร้านอื่นแทบ เพิ่มเติม กลับหยียืน hutch ใหญ่ แบ่งออกเป็นสองช่อง ที่เป็นหนังสือ มีแถบเหล็กที่ปิด นี้ได้พักอาศัยใหญ่ polecat- เฟอร์เร็ต ซึ่งเด็กเขียงเป็นมิตรได้เมื่อเปิด กรง และทั้ง หมด เป็นของไตรมาสปัจจุบัน ดำรงมุมยาว secreted เงินขนาดเล็ก Conradin กลัว dreadfully จะ lithe ชาร์ป fanged สัตว์ แต่มันได้ครอบครองของเขามากที่สุดคระ สถานะของตนมากในโรงเครื่องมือลับ และกลัวความ ต้องการเก็บไว้แถลงการณ์จากความรู้ของผู้หญิง ขณะที่เขาเอกชนตั้งฉายาลูกพี่ลูกน้องของเขาได้ วันหนึ่ง จากสวรรค์รู้วัสดุอะไร เขาปั่นสัตว์ชื่อยอดเยี่ยม และจากช่วงเวลาที่ จะเติบโตในพระเจ้าและศาสนา ผู้หญิง indulged ในศาสนาเมื่อสัปดาห์ที่โบสถ์ใกล้ และเอา Conradin กับเธอ แต่เขา โบสถ์ไม่มีพิธีคนต่างด้าวในบ้าน Rimmon ทุกวันพฤหัส ในที่มืด และควรเงียบของโรงเครื่องมือ เขาบูชา ด้วย ceremonial ลึกลับ และประณีตก่อน hutch ไม้ที่อาศัยอยู่ใน Sredni Vashtar เฟอร์เร็ตดี ฤดูกาลของดอกไม้สีแดงและสีแดงครบในเวลาฤดูหนาวได้รับการเสนอที่ศาลเจ้าเขา สำหรับเขาเป็นพระเจ้าผู้ทรงความเครียดบางพิเศษด้านสัมฤทธิผลรุนแรงของยาวสิ่ง ตรงข้ามกับผู้หญิงในศาสนา เป็นที่ Conradin สามารถสังเกต ไปดีไปในทิศทางตรงกันข้าม และในเทศกาลดี จันทน์เทศผงที่โรยหน้าของ hutch คุณลักษณะสำคัญของสิ่งที่จันทน์เทศที่ได้ถูกขโมย เทศกาลนี้ได้ของเหตุการณ์ที่ผิดปกติ และได้รับการแต่งตั้งส่วนใหญ่ฉลองเหตุการณ์บางอย่างผ่าน ครั้งหนึ่ง เมื่อนางเด Ropp รับความเดือดร้อนจากเฉียบพลันปวดฟันสามวัน Conradin เก็บค่างานระหว่างทั้งสามวัน และเกือบประสบความสำเร็จในการจูงใจตนเอง Sredni Vashtar ที่เป็นส่วนตัวชอบปวดฟัน ถ้า malady ที่มีกินเวลาวันอุปทานของ จันทน์เทศจะให้ออก

ไก่ Houdan ไม่เคยออกเป็นลัทธิของ Sredni Vashtar Conradin มานานแล้วว่า เธอเป็น Anabaptist ไม่ได้ทำเป็นไม่รู้ remotest เป็นสิ่งที่ถูก Anabaptist การ แต่เขาเอกชนหวังว่า มันไม่มีชีวิตชีวา และอย่างมากไม่ นาง เด Ropp เป็นแผนดินที่เขาอยู่ และ detested respectability ทั้งหมด

หลังการดูดซึมของ Conradin ในโรงเครื่องมือเริ่มดึงดูดแจ้งผู้ปกครองของเขา ''ไม่ดีเขาจะ pottering ลงมีในทั้งหมด weathers เธอทันทีตัดสินใจ และเช้าเช้าวันหนึ่ง เธอประกาศว่า ไก่ Houdan มีขาย และใช้แอร์พอร์ตโอเวอร์ไนท์ที่เก็บ ด้วยดวงตาของเธอสั้น sighted เธอ peered ใน Conradin รอการระบาดของความโกรธและความเสียใจ ที่เธอพร้อมตำหนิ ด้วยกระแสแห่งศีลและเหตุผล แต่ Conradin ว่า ไม่มีอะไร: ไม่มีอะไรที่จะพูด บางทีในหน้าตั้งค่าของเขาขาวให้เธอ qualm อับ สำหรับที่ชายามบ่ายที่มีขนมปังบนโต๊ะ อาหารที่เธอมักจะห้ามเราว่า มันไม่ดีสำหรับเขา ยังเนื่องจากการทำของ ''ให้ปัญหา คดีความผิดที่ร้ายแรงในชั้นกลางผู้หญิงตา

'' ฉันคิดว่า คุณชอบขนมปังปิ้ง เธอทางหลุดรอด มีอากาศบาดเจ็บ สังเกตว่า เขาไม่ได้สัมผัสมัน

'' บาง กล่าว Conradin

ในโรงเย็นนั้นมีเป็นนวัตกรรมของ hutch-พระบูชา Conradin ได้เคยชินกับการสวดมนต์สรรเสริญเขา คืนนี้ขอบุญ

'' ทำสิ่งหนึ่งสำหรับฉัน Sredni Vashtar '

ไม่ได้ระบุสิ่ง เป็น Sredni Vashtar ถูกพระเจ้าเขาต้องควรรู้ Choking กลับเป็น sob เป็นเขามองที่อื่นผู้มาว่าง Conradin ไปกลับยังโลกจึงเกลียดชัง

และทุก คืน ความมืดของห้องนอนของเขา ยินดีต้อนรับ และเย็นในค่ำของเครื่องมือโรง litany ขมของ Conradin ขึ้นไป: ''ทำสิ่งหนึ่งสำหรับฉัน Sredni Vashtar '

Ropp เดนางสังเกตเห็นว่า ชมโรงได้ประทับ และวันหนึ่งเธอทำการเดินทางต่อไปของการตรวจสอบ

'' สิ่งคุณเก็บใน hutch ที่ล็อก ' ที่เธอถาม '' ผมเป็นหนูตะเภา จะมีทั้งหมดถูกล้างออกไป ''

Conradin ปิดริมฝีปากของเขาแน่น แต่ผู้หญิง ransacked ห้องนอนเขาจนเธอพบกุญแจซ่อนไว้อย่างระมัดระวัง และ forthwith เดินลงโรงการค้นพบของเธอ ก็บ่ายเย็น และ Conradin ได้ถูกห้ามไม่ให้เข้าไปเก็บไว้ที่บ้าน จากหน้าต่างอยู่ไกลสุดของห้องครัว ประตูโรงสามารถเพียงเห็นได้นอกเหนือจากมุมเรียบ และ Conradin มีประจำอยู่ที่ตัวเอง เขาเห็นผู้หญิงใส่ และการจินตนาการของเธอเปิดประตูของ hutch ศักดิ์สิทธิ์และลงทุกทีกับดวงตาของเธอสั้น sighted เตียงฟางหนาที่พระเจ้าวางซ่อนไว้ บางทีเธอจะกระทุ้งที่ฟางที่ในเธอร้อนรนป้ำ ๆ และ Conradin fervently หายใจละหมาดของเขาเป็นครั้งสุดท้าย แต่เขารู้ว่าเป็นเขาอธิษฐานว่า เขาไม่เชื่อ เขารู้ว่า ผู้หญิงจะออกมาปัจจุบันดีที่ pursed เขา loathed ดีบนใบหน้าของเธอ และว่า ในหนึ่งชั่วโมงหรือสอง คนสวนจะเฉี่ยวเขาพระวิเศษ พระเจ้าอีกต่อไป แต่น้ำตาลอย่าง ferret ใน hutch เป็น และเขารู้ว่า ผู้หญิงจะชัยชนะเสมอเป็นนาง triumphed ตอนนี้ ว่า เขาจะเติบโต sickly เคยขึ้นภายใต้ภูมิปัญญาของเธอ pestering และ domineering และห้องซูพีเรีย จนถึงวันหนึ่งอะไรจะเรื่องมากกับเขา และแพทย์จะได้พิสูจน์ขวา และในความทุกข์ยากของเขาพ่ายแพ้และต่อย เขาเริ่มที่จะสวดมนต์ดัง และ defiantly สวดของไอดอลของเขาคาม:

Sredni Vashtar ไปข้างหน้า,
ความคิดของเขามีความคิดสีแดง และฟันของเขาเป็นสีขาว
ศัตรูของเขาเรียกร้องสันติภาพ แต่เขานำพวกเขาตาย
Sredni Vashtar สวยขึ้น
แล้วแบบฉับพลันเขาหยุดสวดมนต์ของเขา และดึงเข้าไปยังบานหน้าต่างงาน ประตูห้องสแตนดาร์ดยังอยู่ ajar ได้ถูกทิ้ง และการไม่ลื่นไถลโดย พวกเขานาทีนาน แต่ก็เล็ดรอดโดยอย่างไรก็ตาม เขาดู starlings รัน และบินข้ามสนามหญ้า ในปาร์ตี้เล็ก ๆ เขานับรวมพวกเขาเล่า มีตาเสมอในประตูที่ swinging แม่บ้านหน้าเปรี้ยวมาเพื่อวางตารางการชา และ Conradin ยังคงยืนรอ และดู หวังได้พ้นนิ้วเข้าไปในหัวใจของเขา และตอนนี้ ดูชัยเริ่มไฟลุกโชนในตาของเขาได้รู้จักความอดทน wistful ความพ่ายแพ้ ภายใต้ลมหายใจของเขา กับ exultation ลับ ๆ ล่อ ๆ เขาเริ่มอีกครั้ง pæan ของชัยชนะและทำลายล้าง ปัจจุบันตาของเขาได้รับรางวัล: ออกผ่านประตูมานาน ต่ำ สีเหลือง และน้ำตาลสัตว์ กับการกะพริบการตาในกาล waning และเข้มเปียกคราบสกปรกรอบ ๆ ขนคอและก็ว่า Conradin ลดลงบนเข่าของเขา ดื่มดี polecat-เฟอร์เร็ตทำทางลงธารน้ำเล็ก ๆ ที่สวน ครู่ จากนั้นข้ามสะพานแผ่นเล็กน้อย และหายไปกับตาในพุ่มไม้ เช่นไม่ผ่านของ Sredni Vashtar.
'' ชาพร้อม กล่าวว่า การทำความสะอาดหน้าเปรี้ยว ''อยู่ที่เล็กที่ไหน '' ''เธอไปลงโรงในบางเวลาที่ผ่านมา กล่าวว่า Conradin และใน ขณะแม่ไปเรียกเธอเล็กชา Conradin จับ toasting-ส้อมจากลิ้นชักตู้ และครอบครัวกับขนมปังปิ้งเองชิ้นขนมปัง และในระหว่าง toasting มันและ buttering มันเนยมากและหย่อนช้ากิน Conradin ฟังเสียงและ silences ซึ่งกระตุกอย่างรวดเร็วนอกเหนือจากประตูห้องครัว เสียงดังโง่กรีดร้องของแม่บ้าน ประสานเสียงตอบของสงสัย ejaculations จากภาคครัว scuttering เท้าและรีบสถานทูต สำหรับวิธีใช้ภายนอก แล้ว หลัง จาก lull, sobbing กลัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชรดนิ วาชทาร์

คอนราดินอายุสิบขวบ แพทย์ลงความเห็นทางวิชาชีพที่เด็กจะอยู่ได้อีกไม่เกินห้าปี หมอก็เนียนและเสื่อมถอย และถือว่าน้อย แต่ความเห็นของเขาได้รับการรับรองโดยนางเดอ ร็อป ใครนับได้เกือบทุกอย่าง นางเดอร็อปเป็นทั้งญาติและผู้ปกครองของคอนราดิน ,ในสายตาของเขา เธอแสดง สาม ห้า ของโลกที่จำเป็นและไม่เห็นด้วยและจริง ; อื่น ๆสองห้า ใน ตลอด กันแล้ว ก็สรุปได้ในตัวเอง และจินตนาการของเขา อีก 2-3 วัน จากที่ควร เขาจะยอมให้นายความดันของสิ่งที่จำเป็น เช่น เจ็บป่วยเหนื่อยอ่อน --- มาช่วยและข้อ จำกัด และดึงออก dulness .ถ้าปราศจากจินตนาการที่อาละวาดภายใต้การกระตุ้นของความเหงา เขาน่าจะเสียชีวิตนานแล้ว

คุณนายเดอร็อป จะไม่เคย ในช่วงเวลาที่เธอ honestest ได้สารภาพกับตัวเองว่าเธอไม่ชอบคอนราดิน แม้ว่าเธออาจจะได้รับน้อยทราบว่าขัดขวางเขา ` ` ของเขาดี ' ' นั้น เป็นหน้าที่หนึ่งที่เธอ ไม่เคยเบื่อหน่ายจากที่เกลียดเธอกับความจริงใจที่เขาสิ้นหวังอย่างสมบูรณ์สามารถหน้ากาก ไม่กี่เช่นความสุขเท่าที่เขาสามารถประดิษฐ์เองได้เข้าไปลิ้มลอง จากโอกาสที่พวกเขาจะเป็นคนน่าเกลียดผู้พิทักษ์ของเขา และจากดินแดนแห่งจินตนาการของเขา เธอถูกล็อคออก --- สิ่งที่ไม่สะอาด ซึ่งจะพบทางเข้า

ในสวนไม่รื่นเริง , ทึบมองข้ามโดยมากที่พร้อมจะเปิดหน้าต่างที่มีข้อความไม่ทำนั่นทำนี่ หรือเตือนว่า ยาได้เนื่องจากเขาพบสถานที่เล็ก ๆน้อย ๆ ไม่กี่ต้นผลไม้ มันมีตั้งเป็นพิเศษนอกเหนือจากเขาเด็ด ราวกับว่าพวกเขาเป็นชิ้นที่หายากของชนิดที่บานในรกร้างแห้งแล้งมันอาจจะยากที่จะค้นหาตลาดชาวสวนที่ต้องเสนอสิบเพนนีสำหรับการผลิตรายปีของพวกเขาทั้งหมด ในมุมที่ถูกลืม แต่จะซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้ กลุ้มใจ เป็นเครื่องมือร้างหลั่งของสัดส่วนที่น่านับถือ และภายในผนังของมันจากที่พบยังที่เข้าไปในแง่มุมของการเล่นและโบสถ์เขามีประเทศที่เต็มไปด้วยกับกองทัพของแฟนธ่อมที่คุ้นเคยปรากฏส่วนหนึ่งจากชิ้นส่วนของประวัติศาสตร์ และส่วนหนึ่งมาจากมันสมองของเขาเอง แต่ก็ยังอวด สองนักโทษที่เนื้อและเลือด ในมุม มุมหนึ่งก็มอมแมม plumaged houdan แม่ไก่ ซึ่งเด็กชาย lavished ความรักใคร่ที่เกือบจะอีกร้าน . ลึกเข้าไปในความเศร้าโศกยืนกรงขนาดใหญ่แบ่งเป็นสองช่อง ,ซึ่งหนึ่งในนั้นคือด้านหน้ามีแถบเหล็กปิด นี้คือบ้านของคุ้ยเขี่ยสัตว์ขนาดใหญ่ซึ่งเด็กสับเป็นกันเองเคยลักลอบ กรง และหมดลงในไตรมาสปัจจุบันของมัน ในการแลกเปลี่ยนสำหรับ นาน หลั่งกักตุนเงินขนาดเล็ก คอนราดินกลัวแน่งน้อยคมเขี้ยวสัตว์ แต่มันก็มีค่าที่สุดของเขาการแสดงตนในโรงเก็บเครื่องมือ คือ ความสุขที่เป็นความลับและกลัวที่จะถูกเก็บให้จากความรู้ของหญิงที่เขาสองขนานนามว่าญาติของเขา และวันหนึ่ง สวรรค์รู้ วัสดุอะไร เขาเรียกสัตว์เป็นชื่อที่ดี และจากช่วงเวลาที่มันจะเติบโตในพระเจ้าและศาสนา ผู้หญิงที่ indulged ในศาสนาเมื่อสัปดาห์ที่โบสถ์ใกล้ๆ เอาจากเธอแต่เขาโบสถ์บริการเป็นพิธีกรรมต่างด้าวในพระนิเวศของพระริมโมน ทุกวันพฤหัสบดีในที่มืดสลัว อับชื้น และความเงียบของโรงเก็บเครื่องมือ เขาเคารพบูชาด้วยลึกลับและซับซ้อนเป็นพิธีการก่อนไม้กรงที่อาศัยอยู่เชรดนิ วาชทาร์ , พังพอนที่ดี ดอกไม้สีแดงตามฤดูกาลและผลเบอร์รี่สีแดงในเวลาฤดูหนาวที่ถูกนำเสนอในศาลของเขาเขาเป็นพระเจ้าที่วางบางความเครียดพิเศษในด้านความอดทนที่รุนแรงของสิ่งตรงข้ามกับศาสนาของผู้หญิงซึ่งเท่าที่คอนราดินอาจสังเกตไปที่ความยาวที่ดีในทิศทางตรงกันข้าม และในเทศกาลใหญ่ผงลูกจันทน์เทศเกลื่อนในด้านหน้าของกรงของเขา คุณสมบัติที่สำคัญของการเสนอขายเป็นถั่วต้องเป็นขโมยเทศกาลเหล่านี้เป็นความผิดปกติที่เกิดขึ้น และได้แต่งตั้ง ฉลองส่วนใหญ่บางผ่านเหตุการณ์ ในโอกาสหนึ่ง เมื่อนางเดอ ร็อป ทรมานจากการปวดฟัน 3 วัน จากที่เอาแต่เทศกาลขึ้นตลอดทั้งสามวัน และเกือบทำสำเร็จในการเกลี้ยกล่อมตัวเองว่าเชรดนิ วาชทาร์เป็นบุคคลรับผิดชอบสำหรับอาการปวดฟันถ้าปวดฟันยืดเยื้อต่อไปอีกวันอุปทานของลูกจันทน์เทศยอมออก

แม่ไก่ฮูแดนไม่เคยเข้ามาข้องแวะกับลัทธิของเชรดนิ วาชทาร์ คอนราดินตั้งนานแล้วตัดสินว่าเธอเป็นแอนาแบ็พทิสต์ . เขาไม่ได้แกล้งทำเป็นมีความรู้เป็นสิ่งที่ห่างไกลนิกายนี้ เพียงแต่เขาแอบหวังว่ามันจะห้าวและไม่น่านับถือ คุณนายเดอร็อปคือพื้นดินแผนการที่เขาใช้ และเกลียดทุกคนเคารพ

หลังจากที่ของการดูดซึมในโรงเก็บเครื่องมือเริ่มเป็นที่สังเกตของผู้ปกครองของเขา ` ` มันไม่ดีสำหรับเขาที่จะ pottering ลงหมด เวเธอร์ส ' ' เธอตัดสินทันที และในเช้าวันหนึ่งเธอประกาศว่า houdan แม่ไก่ได้ถูกขายและหายไปในชั่วข้ามคืนกับตา สายตาสั้น เธอเพ่งดูจากที่ รอ การระบาดของความโกรธและความเศร้าโศก ซึ่งเธอพร้อมที่จะตำหนิกับการไหลของศีลที่ยอดเยี่ยมและการใช้เหตุผล แต่จากที่บอกว่า ไม่มีอะไรจะพูด บางอย่างที่บางทีในใบหน้าขาวซีดของเขาให้ความรู้สึกวิงเวียนชั่วขณะ เพราะชานั้น ตอนบ่ายมีขนมปังบนโต๊ะความละเอียดอ่อน ซึ่งเธอมักจะแบนบนพื้นดินที่มันเลวร้ายสำหรับเขา และเพราะว่าการทำให้ปัญหามัน ' ' , ' ' ความผิดร้ายแรงในตาผู้หญิงชั้นกลาง .

' ' ฉันคิดว่าคุณชอบขนมปังปิ้ง , ' ' เธอกล่าวว่า มีผู้ได้รับบาดเจ็บ อากาศ สังเกตว่าเขาไม่ได้แตะต้อง มัน

' ' บางครั้ง ' ' คอนราดิน

ในโรงเย็นนั้นมีนวัตกรรมในการบูชาของฮัทช์พระเจ้าจากที่เคยท่องบทสวดสรรเสริญ คืนนี้ขอให้บุญ

` ` ทำสิ่งหนึ่งเพื่อข้า เชรดนิ วาชทาร์ ' '

ที่ไม่ระบุ ขณะที่เชรดนิ วาชทาร์เป็นพระเจ้า เขาจะต้องรู้ และ choking กลับสะอื้น เขามองดูอีกมุมห้องว่างเปล่า คอนราดินกลับไปโลกเขาจึงเกลียด

และทุกๆคืน ท่ามกลางความมืดยินดีต้อนรับของห้องนอนของเขาและทุกเย็นในตอนค่ำของเครื่องมือหลั่ง คอนราดินขมสวดขึ้น ` ` ทำสิ่งหนึ่งเพื่อข้า เชรดนิ วาชทาร์ ' '

คุณนายเดอร็อป สังเกตุว่าชมโรงไม่ได้เสียที วันหนึ่งเธอได้เดินทางต่อไปตรวจ

` ` อะไร คุณรักษาในที่ขังกรง ? ' ' เธอถาม ` ` ฉันเชื่อว่ามันเป็นหนูทดลอง ก็ให้เอาออกไปให้หมด ' '

จากที่ปิดริมฝีปากของเขาแน่นแต่ผู้หญิง ค้นห้องนอนเขา จนกระทั่งเธอพบซ่อนอยู่ คีย์ และก็เดินลง การหลั่งให้เสร็จสมบูรณ์การค้นพบของเธอ บ่ายวันนั้นอากาศเย็น คอนราดินถูกสั่งให้อยู่บ้าน จากหน้าต่างไกลสุดของห้องอาหาร ประตูกระท่อมก็เห็นนอกเหนือจากมุมของพุ่มและมีจากที่ประจำที่ตัวเองเขาเห็นผู้หญิงใส่แล้วจะคิดว่าหล่อนเปิดประตูกรงศักดิ์สิทธิ์และ peering ลงกับตา สายตาสั้น เธอถึงเตียงฟางหนาที่พระเจ้าของเขาวางซ่อนอยู่ บางทีเธออาจจะแยงที่ฟางในความใจร้อนเงอะงะของเธอ คอนราดินเริ่มหายใจและคำอธิษฐานของเขาเป็นครั้งสุดท้าย แต่เขารู้ว่า เขาอธิษฐานว่าเขาไม่เชื่อเขารู้ว่าผู้หญิงออกมา ปัจจุบันมี pursed ยิ้มที่เขาเกลียดนัก บนใบหน้าและที่ในหนึ่งหรือสองชั่วโมง คนสวนจะแบกออกไปพระเจ้าที่ยอดเยี่ยมของเขา พระเจ้าไม่มีอีกต่อไป แต่เป็นสีน้ำตาลธรรมดาๆ อยู่ในกรง และเขารู้ว่าผู้หญิงจะได้รับชัยชนะเสมอ เธอชนะแล้วและเขาจะเติบโตมากกว่าที่เคยป่วยและตามรังควาน การครอบงำและสติปัญญาที่เหนือกว่า จนกระทั่งวันหนึ่ง ไม่มีอะไรมาทำให้เขาและแพทย์จะถูกพิสูจน์แล้วว่าจริง และในความเจ็บปวดและความทุกข์ของความพ่ายแพ้ของเขา เขาเริ่มที่จะร้องเพลงเสียงดังและ defiantly เพลงสวดของเขากำลังถูกปองร้าย เชรดนิ วาชทาร์ออกไป


ความคิดของเขา ความคิด , สีแดงและมีฟันขาว
ศัตรูของเขาที่เรียกว่าสันติภาพ แต่เขาทำให้พวกเขาตาย เชรดนิ วาชทาร์สวย
.
แล้ว จู่ๆเขาก็หยุดสวดและดึงเขาเข้าใกล้บานหน้าต่างหน้าต่าง ประตูโรงยังยืนแง้มมันถูกทิ้งไว้ นาทีลื่นไถลโดย พวกเขาได้นานนาที แต่พวกเขาจะยังคง เขาเฝ้าดูนกสตาร์ลิ่งวิ่งและบินในงานเลี้ยงทั่วสนามหญ้าเขานับซ้ำแล้วซ้ำอีก กับตาเสมอในที่ประตูแกว่ง . เปรี้ยวกับแม่บ้านมาจัดโต๊ะน้ำชา คอนราดินยังยืนรอและเฝ้าดู หวังว่าได้พุ่งด้วยนิ้วเข้าไปในหัวใจของเขา และตอนนี้ดูแห่งชัยชนะเริ่มลุกโชนในดวงตาของเขานั้นมีเพียงรู้จักความอดทนความโหยหาของความพ่ายแพ้ ภายใต้ลมหายใจของเขากับลอกแลกปราโมทย์ ,เขาเริ่มอีกครั้ง p æของชัยชนะและการทำลายล้าง และปัจจุบัน ตาของเขาถูกรางวัล : ออกผ่านประตูนั่นมาเป็นเวลานาน , ต่ำ , สีเหลืองและสีน้ำตาลกับดวงตาสัตว์ a-blink ที่ลดลงตามฤดูกาล และคราบเปียกเข้มขนบริเวณของปากและคอ คอนราดินบนหัวเข่าของเขา คุ้ยเขี่ยสัตว์ใหญ่ทำวิธีลงถึงลำธารเล็ก ๆที่เท้าของสวน , ดื่มน้ำสักครู่แล้วข้ามสะพานไม้เล็กๆ และลับหายไปในพุ่มไม้ นั่นคือการจากไปของเชรดนิ วาชทาร์ .
` ` ชาพร้อมแล้ว ' ' เปรี้ยวเจอแม่บ้าน ; ` ` ' ' ที่เป็นหญิง ` ` เธอลงไปที่หลั่งเวลาที่ผ่านมา ' ' คอนราดินตอบ และในขณะที่แม่บ้านไปเรียกนายหญิงของเธอกับชาคอนราดินตกปลาให้แยกออกจากตู้ลิ้นชักและก็อวยพรตัวเองชิ้นส่วนของขนมปัง ระหว่างปิ้งขนมปังและเยินยอมันกับเนยมาก และความช้าของกิน จากที่ฟังเสียงและความเงียบที่ตกเร็วกระตุกเกินกว่าประตูห้องอาหาร . เสียงดังน่าขันของสาวใช้ตอบประสานเสียงสงสัย ejaculations จากภาคครัว scuttering ฝีเท้าและสถานทูตรีบนอกช่วย แล้ว หลังจากกล่อม , กลัว .