Lactobacilli have been widely repor

Lactobacilli have been widely reported to be associated with the final stages of oyster spoilage (Cao et al., 2009, ICMSF, 2005 and Jay et al., 2005). Counts of lactic acid bacteria on MRS reported in the present study were slightly above the level of detection for Pacific oysters for the whole duration of storage and were only marginally higher in Sydney rock oysters where they decreased during storage. However, 16S rRNA pyrosequencing did not identify any lactobacilli from either Pacific or Sydney rock oysters, indicating that the low counts of bacteria that grew on MRS agar were unlikely to be lactobacilli. Streptococcus was present at extremely low sequence reads, as were Micrococcus and Staphylococcus (data not shown), which are likewise capable of growth on MRS agar. Similarly, yeasts have also been reported in association with the later stages of spoilage in oysters ( Jay et al., 2005). However, counts of yeasts were below the level of detection in all but one sample in the present study. The apparent absence of lactobacilli and yeasts may partly explain the unusual pH profile reported here; although other saccharolytic bacteria were present, such as Psychrilyobacter and Polynucleobacter ( Gosink et al., 1998 and Zhao et al., 2009). The pH results reported in this study differ to other reports that suggest that the pH of oysters decreases during storage (Cook, 1991, Hunter and Linden, 1923 and Jay et al., 2005). It is generally accepted that this acidification is due to fermentation of glycogen to organic acids by saccharolytic and fermentative organisms

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lactobacilli แพร่รายงานจะเกี่ยวข้องกับขั้นตอนสุดท้ายของหอยนางรมเน่าเสีย (Cao et al. ปี 2009, ICMSF, 2005 และเจย์ et al., 2005) จำนวนของแบคทีเรียกรดแลกติกใน MRS รายงานในการศึกษาปัจจุบันได้เล็กน้อยจากระดับของการตรวจสอบสำหรับหอยนางรมแปซิฟิกการเก็บทั้งหมด และถูกเปิดขึ้นในซิดนีย์หอยนางรมร็อคที่พวกเขาลดลงระหว่างการเก็บรักษา อย่างไรก็ตาม 16S rRNA pyrosequencing ได้ไม่ระบุ lactobacilli ใด ๆ จากแปซิฟิกหรือซิดนีย์หินหอยนางรม บ่งชี้ว่า การตรวจนับแบคทีเรียที่เติบโตบน MRS agar ต่ำถูกน่าจะ lactobacilli อุณหภูมิอยู่ในลำดับต่ำมากอ่าน เป็นรำและ Staphylococcus (ข้อมูลไม่แสดง), ซึ่งเป็นทำนองเดียวกันความสามารถในการเจริญเติบโตบน MRS agar ในทำนองเดียวกัน yeasts ยังรายงานการเชื่อมโยงกับขั้นตอนต่อไปของเน่าเสียในหอยนางรม (เจย์ et al., 2005) อย่างไรก็ตาม นับ yeasts ได้ต่ำกว่าระดับของการตรวจสอบในตัวอย่างทั้งหมด แต่หนึ่งในการศึกษาปัจจุบัน การขาดงานที่ชัดเจนของ lactobacilli และ yeasts บางส่วนอาจอธิบายค่า pH ปกติรายงานที่นี่ แม้ว่าแบคทีเรียอื่น ๆ saccharolytic มีอยู่ เช่น Psychrilyobacter และ Polynucleobacter (Gosink และ al., 1998 และเจียว et al., 2009) ผลค่า pH ที่รายงานในการศึกษานี้แตกต่างกับรายงานอื่น ๆ ที่แนะนำว่า pH ของหอยนางรมลดลงระหว่างการเก็บรักษา (Cook, 1991 ฮันเตอร์ และลินเด น 1923 และเจย์ et al., 2005) จะโดยทั่วไปยอมรับว่า ยูนี้มีเนื่องจากการหมักของไกลโคเจนให้กรดอินทรีย์ saccharolytic และสิ่งมีชีวิต fermentative

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แลคโตได​​้รับการรายงานอย่างกว้างขวางว่าจะเกี่ยวข้องกับขั้นตอนสุดท้ายของการเน่าเสียหอยนางรม (Cao et al., 2009 ICMSF 2005 และเจ et al., 2005) เคานต์แห่งกรดแลคติกแบคทีเรียใน MRS รายงานในการศึกษาครั้งนี้เล็กน้อยเหนือระดับของการตรวจสอบสำหรับหอยนางรมแปซิฟิกสำหรับระยะเวลาของการจัดเก็บและมีเพียงเล็กน้อยที่สูงขึ้นในซิดนีย์หอยหินที่พวกเขาลดลงระหว่างการเก็บรักษา อย่างไรก็ตาม 16S rRNA pyrosequencing ไม่ได้ระบุแลคโตใด ๆ จากทั้งแปซิฟิกหรือหอยนางรมซิดนีย์ร็อคแสดงให้เห็นว่าจำนวนต่ำของแบคทีเรียที่ขึ้นอยู่บน MRS agar ที่ไม่น่าจะเป็นแลคโต Streptococcus อยู่ที่ลำดับต่ำมากอ่านเช่นเดียวกับ Micrococcus และ Staphylococcus (ไม่ได้แสดงข้อมูล) ซึ่งเป็นเช่นเดียวกันความสามารถในการเจริญเติบโตในอาหารเลี้ยงเชื้อ MRS ในทำนองเดียวกันยีสต์นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าในการคบหาสมาคมกับขั้นตอนต่อมาของการเน่าเสียในหอยนางรม (เจ et al., 2005) แต่ข้อหายีสต์ได้ต่ำกว่าระดับของการตรวจสอบในทั้งหมด แต่หนึ่งตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้ ขาดชัดเจนของแลคโตและยีสต์บางส่วนอาจจะอธิบายรายละเอียดค่า pH ที่ผิดปกติรายงานที่นี่; แม้ว่าแบคทีเรีย saccharolytic อื่น ๆ อยู่ในปัจจุบันเช่น Psychrilyobacter และ Polynucleobacter (Gosink et al., 1998 และ Zhao et al., 2009) ผลการวัดค่า pH รายงานในการศึกษาครั้งนี้แตกต่างจากรายงานอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นว่าค่า pH ของหอยนางรมลดลงระหว่างการเก็บรักษา (คุก 1991 และเธ่อลินเด็น 1923 และเจ et al., 2005) เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่ากรดนี้เกิดจากการหมักของไกลโคเจนกรดอินทรีย์โดย saccharolytic และการหมัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แลคโตบาซิลัสได้รับอย่างกว้างขวางรายงานจะเกี่ยวข้องกับขั้นตอนสุดท้ายของการเน่าเสียของหอยนางรม ( เคา et al . , 2009 , icmsf 2005 และเจย์ et al . , 2005 )นับจากแบคทีเรียกรดแลคติกใน MRS รายงานในการศึกษาเล็กน้อยเหนือระดับของการตรวจสอบสำหรับหอยนางรมแปซิฟิกสำหรับระยะเวลาทั้งหมดของการจัดเก็บและเป็นเพียงเล็กน้อยที่สูงขึ้นในซิดนีย์ร็อคหอยนางรมที่พวกเขาลดลงระหว่างการเก็บรักษา แต่เบส 16S rRNA ไพโรซีเควนซิงไม่ได้ระบุใด ๆ แลคโตบาซิลัสจากแปซิฟิกหรือซิดนีย์ร็อคหอยนางรมแสดงว่าต่ำนับจากแบคทีเรียที่เติบโตในนางวุ้นก็ไม่น่าจะแลคโตบาซิลไล . เชื้อมีอยู่ในลำดับต่ำมากอ่าน เหมือน Micrococcus และ Staphylococcus ( ข้อมูลไม่แสดง ) ซึ่งก็สามารถเติบโตได้บนนางวุ้น ในทำนองเดียวกัน , ยีสต์ยังได้รับรายงานในความสัมพันธ์กับขั้นตอนต่อมาของการเน่าเสียในหอยนางรม ( เจย์ et al . , 2005 ) อย่างไรก็ตามนับจากยีสต์ต่ำกว่าระดับของการตรวจสอบทั้งหมด แต่หนึ่งตัวอย่างในการศึกษาปัจจุบัน การปรากฏของแลคโตบาซิลัสและยีสต์อาจมีส่วนอธิบายความผิดปกติ Ph โปรไฟล์รายงานที่นี่ แม้ว่าแบคทีเรีย saccharolytic อื่นๆ ในปัจจุบัน เช่น psychrilyobacter และ polynucleobacter ( gosink et al . , 1998 และจ้าว et al . , 2009 )ผลการศึกษานี้รายงานใน pH ที่แตกต่างกันการรายงานอื่น ๆที่แสดงให้เห็นว่า pH ลดลงระหว่างการเก็บหอย Cook ( 1991 , ฮันเตอร์และ Linden 1923 และเจย์ et al . , 2005 ) เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่า กรดนี้เกิดจากการหมักของไกลโคเจนในกรดอินทรีย์โดย saccharolytic สิ่งมีชีวิต และวิศวกรรมเคมี