The first two instructions, lines 1

The first two instructions, lines 14 an 15, of our main function keep the value of lr in that return variable defined above. Then in line 17 we prepare the arguments for the call to puts. We load the address of the greeting message into r0 register. This register will hold the first (the only one actually) parameter of puts. Then in line 20 we call the function. Recall that bl will set in lr the address of the instruction following it (this is the instruction in line 23). This is the reason why we copied the value of lr in a variable in the beginning of the main function, because it was going to be overwritten by bl.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำสอง บรรทัด 14 15 ฟังก์ชันหลักของเราได้ค่าของ lr แปรคืนที่กำหนดไว้ข้างต้น จากนั้น ในบรรทัด 17 เราเตรียมอาร์กิวเมนต์สำหรับการเรียกไปทำให้ เราสามารถโหลดอยู่ของข้อความอวยพรลงในทะเบียน r0 ทะเบียนนี้จะถือเป็นครั้งแรก (หนึ่งเดียวจริง ๆ) พารามิเตอร์ของทำให้ จากนั้น ในบรรทัดที่ 20 เราเรียกฟังก์ชัน เรียกว่า bl จะตั้งใน lr อยู่ของคำสั่งต่อไปนี้มัน (ซึ่งเป็นคำสั่งในบรรทัดที่ 23) นี่คือเหตุผลที่ทำไมเราคัดลอกค่าของ lr ในตัวแปรในการเริ่มต้นของฟังก์ชันหลัก เนื่องจากมันจะถูกเขียนทับ โดยมี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งสองคำแนะนำแรกสาย 14 15 ของฟังก์ชั่นหลักของเราให้ค่าของ LR ในตัวแปรผลตอบแทนที่กำหนดไว้ข้างต้น จากนั้นในบรรทัดที่ 17 เราเตรียมความพร้อมอาร์กิวเมนต์สำหรับการเรียกร้องให้ทำให้ เราโหลดอยู่ของข้อความอวยพรลงใน R0 ลงทะเบียน การลงทะเบียนนี้จะถือเป็นครั้งแรก (เพียงคนเดียวจริง ๆ ) ของพารามิเตอร์ทำให้ จากนั้นในสาย 20 ที่เราเรียกฟังก์ชั่น จำ BL ที่จะตั้งอยู่ใน LR อยู่ของคำสั่งดังต่อไปนี้มัน (นี่คือการเรียนการสอนในสาย 23) นี่คือเหตุผลว่าทำไมเราคัดลอกค่าของ LR ในตัวแปรในการเริ่มต้นของฟังก์ชั่นหลักเพราะมันกำลังจะถูกเขียนทับโดย BL

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 คำสั่งแรก สาย 14 มี 15 , ฟังก์ชันหลักของเราเก็บค่าของตัวแปรที่กำหนดไว้ใน LR ที่ผลตอบแทนสูงกว่า ในบรรทัดที่ 17 เราเตรียมสำหรับการโทรที่จะทําให้ เราโหลดที่อยู่ของข้อความอวยพรใน r0 ลงทะเบียน การลงทะเบียนนี้จะถือเป็นครั้งแรก ( คนเดียวจริงๆ ) วิธีทําให้ แล้วในบรรทัดที่ 20 เราเรียกฟังก์ชัน จำได้ว่า BL จะตั้งค่าใน LR ที่อยู่ของคำสั่งต่อไป ( นี้เป็นคำสั่งในบรรทัดที่ 23 ) นี่คือเหตุผลที่เราคัดลอกค่าของ LR ในตัวแปรในการเริ่มต้นของฟังก์ชันหลัก เพราะมันกำลังจะถูกเขียนทับโดย Bl .