MacDonald was there. He had rung th

MacDonald was there. He had rung this morning, and a nurse had said yes, Christine was there, and the baby was coming. That had been four hour ago. For two hours John had sat by the telephone, afraid to ring the hospital again. Three times he had picked it up, and three times he had put it down again.
He picked it up again, and rang the number. Seven....five.....eight...three...it was no good. He had to see the baby for himself.
He got up, put on his coat, and went downstairs. There was a cold wind outside, blowing from the sea. The sea and the sky were grey and miserable. He went into a shop and bought some flowers. He chose them carefully - bright red and yellow color - and the shopkeeper put paper around them to keep them safe. John took them and walked quicky, nervously, along the windy road by the sea, towards the hospital.
It was raining out at sea. Already the rain was falling on the sandbanks where the seals used to live. Soon it would be falling on the town. John Duncan shivered, and turned his coat cooler up. Then, with his bright flowers in his hand, he walked on, into the winter wind.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Macdonald อยู่ที่นั่น เขารุ่งเช้านี้และพยาบาลบอกว่าใช่, คริสตินอยู่ที่นั่นและลูกกำลังจะมา ที่เคยสี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ใช้เวลาสองชั่วโมงจอห์นนั่งทางโทรศัพท์กลัวที่จะแหวนที่โรงพยาบาลอีกครั้ง สามครั้งที่เขาหยิบมันขึ้นมาและครั้งที่สามที่เขาวางมันลงอีกครั้ง
เขาหยิบมันขึ้นมาอีกครั้งและดังขึ้นจำนวน เจ็ด .... ห้า ..... แปด ... สาม ... มันก็ไม่ดีเขาจะได้เห็นลูกของตัวเอง
เขาลุกขึ้นวางบนเสื้อของเขาและมาชั้นล่าง มีลมหนาวอยู่ข้างนอก, พัดมาจากทะเล ทะเลและท้องฟ้าเป็นสีเทาและมีความสุข เขาเดินเข้าไปในร้านและซื้อดอกไม้ เขาเลือกพวกเขาอย่างระมัดระวัง - สีแดงและสีเหลืองสดใส - และเจ้าของร้านใส่กระดาษรอบตัวพวกเขาเพื่อให้พวกเขาปลอดภัย จอห์นพาพวกเขาและเดิน Quicky, หงุดหงิด,ไปตามถนนที่มีลมแรงที่ริมทะเลที่มีต่อโรงพยาบาล.
มันเป็นฝนตกในทะเล แล้วฝนก็ตกลงมาบนหาดทรายที่ซีลที่ใช้ในการมีชีวิตอยู่ ในไม่ช้ามันจะตกลงมาบนเมือง จอห์นดันแคนสั่นและหันเย็นเสื้อของเขาขึ้น แล้วด้วยดอกไม้สดใสของเขาอยู่ในมือของเขาเขาเดินเข้ามาในฤดูหนาวลม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แมคโดนัลด์ที่มี เขามีรุ่งเช้านี้ และพยาบาลได้กล่าวว่า ใช่ คริมี และทารกมา ที่ได้สี่ชั่วโมงที่ผ่านมา สองชั่วโมง จอห์นมานั่งโทรศัพท์ กลัวแหวนโรงพยาบาลอีกครั้ง ครั้งที่สามเขาได้รับมัน และครั้งที่สามเขาก็วางมันลงอีกครั้ง
เขารับมันอีกครั้ง และรางหมายเลข เจ็ด...ห้า... 8...สาม...ก็ดีไม่ เขาต้องดูเด็กสำหรับตัวเอง
เขามีค่า ใส่เสื้อของเขา และไปลงบันได มีลมเย็นนอก พัดจากทะเล ทะเลและท้องฟ้ามีสีเทา และต้องกลับ เขาเดินเข้าไปในร้าน และซื้อดอกไม้บาง เขาเลือกอย่างรอบคอบ - สีแดง และสีเหลืองสีสดใส - และเจ้าของร้านที่ใส่กระดาษรอบ ๆ พวกเขาเพื่อให้พวกเขาปลอดภัย จอห์นถ่าย และเดิน quicky คน ไปตามถนนวินดี้บายเดอะซี ต่อโรงพยาบาล
ถูกฝนออกสับสน แล้วฝนก็ตกลงบน sandbanks ซึ่งสัญลักษณ์ที่ใช้อยู่ เร็ว ๆ นี้ ก็จะสามารถอยู่ในเมือง จอห์นดันแคน shivered และเปิดเสื้อของเขาเย็นค่า แล้ว กับดอกไม้สดใสของเขาในมือของเขา เขาเดินบน เป็นลมหนาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาได้พบเห็นลูกน้อยสำหรับตัวเขาเอง
เขาก็ลุกขึ้นมาสวมเสื้อของเขาและเดินลงบันไดไป มีลมเย็นที่อยู่ทางด้านนอกพัดจากทะเล ทะเลและท้องฟ้าเป็นสีเทาและระทมทุกข์ เขาเข้าไปในร้านและซื้อดอกไม้บางส่วน เขาเลือกเขาอย่างละเอียด - สว่างสดใสสีแดงและสีเหลืองสี - และเจ้าของร้านขายของที่ใส่กระดาษโดยรอบให้ได้อย่าง ปลอดภัย จอห์นจึงเอามา quicky เดินไปเดินมาให้กำลังใจไปตามถนนที่มีลมพัดแรงในทะเลไปยังโรงพยาบาล.
ฝนตกอยู่ออกไปในทะเล แล้วฝนก็ตกอยู่ในคนซื่อสัตย์ต่อข้อเท็จจริงที่เป็นแมวน้ำที่ใช้ในการแสดงสด อีกไม่นานก็จะได้ลดลงในเมือง จอห์นลองมาฟัง Duncan Orange ตัวสั่นและหันมาทำความเย็นเสื้อของเขาได้ จากนั้นจึงพร้อมด้วยดอกไม้สีสันสดใสในมือของเขาเขาก็เดินเข้าไปในกระแสลมฤดูหนาว