Osgood and Anderson(2004), for exam

Osgood and Anderson(2004), for example, tested whether the individual-level perspective advanced by Qsgood et al d 96) could be used to account for aggregate level variation They attempted to integrate routine activities with social disorganization theory by examining whether communities where a large proportion of youth spend much of their time in unstructured and unsupervised activities have higher levels of adolescent delinquency The subjects of the study were over 4,000 eighth grade students at schools where a school-based gang prevention program bad been implemented The measure of interest was an item which asked"In an average week how many hours do you spend hanging around with your current friends, not doing anything in particular, where no adults are present? (Osgood and Andenson 2004 530). Questions were also asked concerning to what extent the respondent's parents know what he or she is doing. where, and with whom other explanatory variables included the school environment, commitment to school success attachment to parents, impulsivity, risk taking and various demographic characteristics, thus allowing for a comparison of routine activities against both social control and self control theories. The research supported the hypothesis the higher the aggregate rates of unstructured socializing. the greater the opportunity for all teenagers in that group.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Osgood และ Anderson(2004) เช่น ทดสอบว่ามุมมองของบุคคลระดับสูง โดย Qsgood et al d 96) สามารถใช้บัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงระดับรวมที่พวกเขาพยายามที่จะรวมเข้ากับทฤษฎีสังคม disorganization กิจวัตรประจำวัน โดยตรวจสอบว่าที่สัดส่วนขนาดใหญ่ของเยาวชนใช้จ่ายมากเวลาในกิจกรรมที่ไม่มีโครงสร้าง และคอยกำกับชุมชนมีระดับที่สูงขึ้นของเด็กวัยรุ่นและเรื่องของการศึกษาเป็น 4,000 กว่านักเรียนเกรดแปดที่โรงเรียนที่โรงเรียนแก๊ง โปรแกรมป้องกันที่ไม่ดีถูกนำมาใช้วัดน่าสนใจมีสินค้าที่ถาม "ในสัปดาห์มีค่าเฉลี่ยจำนวนชั่วโมง คุณใช้จ่ายรอบ ๆ เพื่อน ๆ ปัจจุบัน ไม่ได้ทำอะไรโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่ไม่มีผู้ใหญ่อยู่หรือไม่ (Osgood และ Andenson 2004 530) คำถามที่ถูกถามเกี่ยวกับขอบเขตการปกครองของผู้ตอบรู้ว่าเขา หรือเธอจะทำยัง ที่ และบุคคลที่รวมตัวแปรอธิบายอื่น ๆ แวดล้อมของโรงเรียน การแนบสำเร็จโรงเรียนพ่อแม่ impulsivity การเสี่ยง และ คุณลักษณะต่าง ๆ ทางประชากร จึง ทำให้สามารถเปรียบเทียบกิจกรรมประจำวันกับการควบคุมทั้งทางสังคม และทฤษฎีควบคุมตนเอง การวิจัยที่สนับสนุนสมมติฐานสูงกว่าอัตรารวมทั้งพบปะ ยิ่งโอกาสสำหรับวัยรุ่นทั้งหมดในกลุ่มนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โมไบล์และเดอร์สัน (2004), ตัวอย่างเช่นการทดสอบไม่ว่าจะเป็นมุมมองของแต่ละบุคคลระดับสูงโดย Qsgood et al, D 96) สามารถนำมาใช้ในการบัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงระดับรวมพวกเขาพยายามที่จะบูรณาการกิจกรรมประจำกับทฤษฎีความระส่ำระสายทางสังคมโดยการตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นชุมชนที่ สัดส่วนขนาดใหญ่ของเด็กและเยาวชนใช้เวลามากของพวกเขาในกิจกรรมที่ไม่มีโครงสร้างและใกล้ชิดมีระดับที่สูงขึ้นของการกระทำผิดของวัยรุ่นกลุ่มตัวอย่างของการศึกษาเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่กว่า 4,000 โรงเรียนที่โปรแกรมการป้องกันแก๊งในโรงเรียนที่ไม่ดีได้รับการดำเนินมาตรการที่สนใจเป็น รายการที่ถามว่า "ในสัปดาห์เฉลี่ยกี่ชั่วโมงคุณใช้แขวนอยู่รอบ ๆ กับเพื่อนของคุณในปัจจุบันไม่ได้ทำอะไรโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ไม่มีผู้ใหญ่ที่มีอยู่ (Osgood และ Andenson 2004 530). คำถามที่ถูกถามความเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ขอบเขต พ่อแม่ผู้ถูกกล่าวหาทราบสิ่งที่เขาหรือเธอจะทำ. ที่ไหนและกับใครอธิบายตัวแปรอื่น ๆ รวมถึงสภาพแวดล้อมของโรงเรียนมุ่งมั่นไปที่โรงเรียนประสบความสำเร็จในสิ่งที่แนบมากับพ่อแม่, impulsivity รับความเสี่ยงและลักษณะทางประชากรต่าง ๆ จึงช่วยให้การเปรียบเทียบของกิจกรรมประจำวันกับทั้ง การควบคุมทางสังคมและตนเองทฤษฎีการควบคุม การวิจัยสนับสนุนสมมติฐานที่สูงกว่าอัตราที่รวมของสังคมที่ไม่มีโครงสร้าง มากขึ้นโอกาสสำหรับวัยรุ่นทั้งหมดในกลุ่มว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดและแอนเดอร์สัน ( 2004 ) , ตัวอย่างเช่น , ทดสอบไม่ว่าระดับบุคคลมุมมองขั้นสูง โดย qsgood et al . 96 ) สามารถใช้บัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงระดับรวม พวกเขาพยายามที่จะรวมกิจกรรมประจำวันกับทฤษฎีสังคมระส่ำระสาย โดยพิจารณาว่าชุมชนที่สัดส่วนขนาดใหญ่ของเยาวชนใช้เวลามากของพวกเขาในกิจกรรมที่ไม่มีโครงสร้างและแบบไม่โต้ตอบได้ ระดับที่สูงขึ้นของเยาวชนวัยรุ่นจำนวนกว่า 4 , 000 นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ในโรงเรียนที่โรงเรียนพวกโปรแกรมป้องกันที่ไม่ดีถูกพัฒนาวัดที่น่าสนใจคือข้อที่ถามว่า " ในสัปดาห์เฉลี่ยกี่ชั่วโมง แล้วคุณใช้เวลาอยู่กับเพื่อนๆ ปัจจุบันของคุณ ไม่ทำอะไรเลย โดยเฉพาะ ที่ไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วยล่ะ ( ดและ andenson 2004 530 ) คำถามที่ถูกถามเกี่ยวกับเรื่องพ่อแม่ของฝ่ายจำเลยทราบว่าเขาหรือเธอจะทำ ที่ไหนและกับใคร ตัวแปรอธิบายอื่น ๆรวมสภาพแวดล้อมของโรงเรียน ความมุ่งมั่น ความสำเร็จของโรงเรียนผูกพันกับพ่อแม่ , หุนหันพลันแล่น , ความเสี่ยงการและคุณลักษณะทางประชากรต่าง ๆจึงช่วยให้สำหรับการเปรียบเทียบกิจกรรมประจำวันกับทฤษฎีควบคุมทางสังคมและการควบคุมตนเอง ผลการวิจัยสนับสนุนสมมติฐานสูงกว่ารวมราคาของแต่ละสังคม มากขึ้นโอกาสสำหรับวัยรุ่นในกลุ่มนั้น