Early Life of Linda RichardsMalinda

Early Life of Linda Richards

Malinda Ann Judson Richards was born in 1841, the third of three children. Her father was a preacher who named her after a missionary with the hope that she would also go into the mission field. Although Richards was born in West Potsdam, New York, she moved with her family to Wisconsin in 1845. Just weeks after the move, her father died from tuberculosis forcing the family to move to Vermont to live with her grandparents. Shortly after that, her mother also contracted tuberculosis. Richards cared for her until her death in 1854 and became an orphan at the age of 13.

Caring for her mother gave Richards an interest in nursing, but she did not initially pursue it as a career. Instead, she studied to be a teacher and taught for several years. In 1860, she became engaged to George Poole. Shortly after their engagement, he left to fight in the Civil War. During his service, he was severely wounded, and when he returned home, Richards took care of him until he died in 1869.

These two personal losses reawakened Richards' interest in nursing, and she moved to Boston to fulfill her dream. She worked at Boston City Hospital but received very little training there, and the workload was overwhelming. In 1872, she heard about the first American nurses' training school that was being started at the New England Hospital for Women and Children by Dr. Susan Dimock. She was the first of five women to apply and the first to graduate.

The training lasted one year and was very arduous. In Richards' Reminiscences, she reports that they had no textbooks and very little formal training. They were exposed to medical, surgical and obstetrical nursing and were instructed mostly by interns. In their year of training, they had 12 lectures by doctors. Student nurses were a novelty and resented by the older nurses who worked at the hospital. For part of the training, each student was in charge of a six-bed ward, 24 hours a day, seven days a week. Their rooms were between the wards, and they were required to get up at night if the patients needed anything. The students were up at 5:30 a.m. and did not leave the wards until 9 p.m. In spite of this, Richards speaks of the close friendships between students and the kindness of the founder, Dr. Dimock.



Nursing Career

Following her graduation, Richards became a night supervisor at Bellevue Hospital in New York. While there, she devised a charting system that eventually was used throughout the United States and Great Britain. In 1874, she returned to Boston and became the superintendent of the Boston Training School for Nurses. She improved their program but felt that she needed more education, so she went to England for an additional seven months of training. While there, she met with Florence Nightingale and visited several prestigious hospitals as well.

After returning to the United States, Richards was a pioneer in establishing nursing schools throughout the country. In 1885, she traveled to Japan where she helped start their first nurses' training school. She stayed as supervisor at Doshisha Hospital in Kyoto before returning to America in 1890. She continued to work for an additional 20 years, establishing nursing schools and helping with institutions for the mentally ill, before retiring in 1911.

Richards spent her retirement years writing about her nursing experiences until she had a severe stroke in 1923. The remainder of her life was spent in her training hospital in Boston where she died in 1930.
Linda Richards' Nursing Legacy

Linda Richards spent her life improving her education and that of nurses' training schools. She was not content to just train nurses but wanted to educate them. She laid the foundation for modern nursing education.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วงชีวิตของริชาร์ดลินดา

Malinda Ann Judson ริชาร์ดเกิด 1841 สามของเด็ก 3 พ่อนักเทศน์ที่ชื่อของเธอหลังจากมิชชันนารีด้วยหวังว่าเธอจะไปลงในเขตข้อมูลของภารกิจ ได้ แม้ว่าริชาร์ดเกิดในพอทสดัมตะวันตก นิวยอร์ก เธอย้าย มีครอบครัววิสคอนซินใน 1845 สัปดาห์เพียงหลังจากย้าย พ่อของเธอเสียชีวิตจากวัณโรคบังคับครอบครัวย้ายไปอยู่กับปู่ย่าตายายของเธอเพื่อรัฐเวอร์มอนต์ หลังจากที่ แม่ของเธอยังตีบวัณโรค ริชาร์ดดูแลเธอจนกระทั่งเธอตายใน 1854 และเป็น เด็กกำพร้าอายุ 13

ดูแลแม่ของเธอให้ริชาร์ดความสนใจในการพยาบาล แต่เธอไม่ไม่เริ่มต้นทำมันเป็นอาชีพ แทน เธอเรียนเป็น ครู และสอนหลายปี ใน 1860 เธอได้หมั้นกับจอร์จ Poole หลังจากการหมั้น เขาออกจากการต่อสู้ในสงครามกลางเมือง ระหว่างบริการของเขา เขาได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง และเมื่อเขากลับบ้าน ริชาร์ดเอาดูแลเขาจนเขาตายในงแมง

สนใจของริชาร์ดในพยาบาล reawakened สูญเสียบุคคลเหล่านี้สอง และเธอย้ายไปอยู่บอสตันเพื่อตอบสนองความฝันของเธอ เธอทำงานที่โรงพยาบาลเมืองบอสตัน แต่ได้รับการฝึกอบรมน้อยมากมี และปริมาณที่ถูกครอบงำ ในเนียร์ช เธอได้ยินเกี่ยวกับโรงเรียนฝึกอบรมของพยาบาลอเมริกันแรกที่กำลังเริ่มต้นในโรงพยาบาลอังกฤษใหม่สำหรับผู้หญิงและเด็ก โดยดร.ซูซาน Dimock เธอเป็นครั้งแรกของผู้หญิง 5 เพื่อนำไปใช้และก่อนสำเร็จการศึกษา

ฝึกกินเวลาหนึ่งปี และไม่ลำบากมาก ในของริชาร์ด Reminiscences เธอรายงานว่า พวกเขาไม่มีตำราและฝึกอบรมอย่างเป็นทางการน้อยมาก พวกเขาได้สัมผัสกับพยาบาลทางการแพทย์ ศัลยกรรม และทางสูติกรรม และถูกสั่ง โดยฝึกหัดคน ในปีการฝึกอบรม มีบรรยาย 12 โดยแพทย์ นักเรียนพยาบาลเป็นนวัตกรรม และ resented โดยพยาบาลเก่าที่ทำงานที่โรงพยาบาล สำหรับส่วนของการฝึกอบรม นักเรียนได้รับผิดชอบเป็น 6 เตียงผู้ป่วย วัน เจ็ดวันต่อสัปดาห์ 24 ชั่วโมง ห้องพักอยู่ระหว่างเขตการปกครอง และพวกเขาจำเป็นต้องรับค่าที่คืนถ้าผู้ป่วยต้องการอะไร นักเรียนได้ค่าเวลา 5:30 น. และได้ออกจากเขตการปกครอง 21.00 น แม้นี้ ริชาร์ดพูดของมิตรภาพที่ใกล้ชิดระหว่างนักเรียนและเมตตาของผู้ก่อตั้ง ดร. Dimock



พยาบาลอาชีพ

ต่อเธอจบการศึกษา ริชาร์ดเป็น ผู้ควบคุมงานคืนโรงพยาบาล Bellevue ในนิวยอร์ก ในขณะที่มี เธอคิดค้นระบบ charting ซึ่งในที่สุดถูกใช้ทั่วสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร ใน 1874 เธอกลับไปบอสตัน และกลายเป็น superintendent ของบอสตันฝึกโรงเรียนนางพยาบาล เขาพัฒนาโปรแกรมของพวกเขา แต่รู้สึกว่า เธอต้องการศึกษาเพิ่มเติม เพื่อเธอไปอังกฤษเดือนเจ็ดการเพิ่มเติมฝึกอบรม ในขณะที่มี เธอพบกับฟลอเรนซ์ไนติงเกล และเยี่ยมชมหลายวันโรงพยาบาลเช่น

หลังจากกลับไปสหรัฐอเมริกา ริชาร์ดเป็นผู้บุกเบิกในการสร้างโรงเรียนพยาบาลทั่วประเทศ ใน 1885 เธอเดินทางไปญี่ปุ่นซึ่งเธอช่วยโรงเรียนพยาบาลของพวกเขาแรกเริ่ม เธออยู่เป็นหัวหน้างานที่โรงพยาบาล Doshisha ในเกียวโตก่อนเดินทางกลับอเมริกาใน 1890 เธอยังคงทำงานสำหรับการเพิ่มเติม 20 ปี สร้างโรงเรียนพยาบาล และช่วยสถาบันจิตใจป่วย จึงมั่นใจใน 1911

ริชาร์ดใช้ปีเกษียณเธอเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์พยาบาลของเธอจนเธอมีจังหวะรุนแรงพี่ ส่วนเหลือของชีวิตของเธอถูกใช้ในโรงพยาบาลในบอสตันที่เธอตายใน 1930 ฝึกเธอ
เลกาซี่พยาบาลลินดาริชาร์ด

ริชาร์ดลินดาใช้ชีวิตศึกษาและของโรงเรียนฝึกอบรมพยาบาล เธอไม่ใช่เนื้อหาการฝึกพยาบาลเพียง แต่อยากรู้พวกเขา เธอวางรากฐานการศึกษาพยาบาลที่ทันสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวิตของ ลินดา ริชาร์ดส์

เมลินดา าร์ แอน จัดสัน ริชาร์ดเกิดใน 1841 , สามของเด็ก 3 คน พ่อของนางเป็นนักเทศน์ที่เธอตั้งชื่อตามศาสนา โดยหวังว่า เธอจะยังไปในภารกิจภาคสนาม ถึงแม้ว่าริชาร์ดเกิดในตะวันตกพอทสดัม , นิวยอร์ก , เธอย้ายไปอยู่กับครอบครัวของเธอเพื่อวิสคอนซินใน 1845 เพียงไม่กี่สัปดาห์หลังจากการย้ายพ่อของเธอเสียชีวิตจากวัณโรคให้ครอบครัวย้ายไปสหรัฐอเมริกาเพื่ออาศัยอยู่กับปู่ย่า หลังจากนั้นไม่นาน แม่ก็จากวัณโรค ริชาร์ดดูแลเธอจนเธอเสียชีวิตในปี 1854 และกลายเป็นเด็กกำพร้าเมื่ออายุ 13

ดูแลแม่ของเธอให้ริชาร์ดสนใจพยาบาล แต่เธอก็ไม่ได้เริ่มต้นไล่ตามมันเป็นอาชีพ แทนเธอจบเป็นครู สอนอยู่หลายปี ใน 1860 เธอได้หมั้นกับ จอร์จ พูล หลังจากงานหมั้นของพวกเขา เขาออกไปต่อสู้ในสงครามกลางเมือง ในระหว่างการให้บริการของเขาเขาได้รับบาดเจ็บหลายแห่ง และเมื่อเขากลับมาบ้าน ริชาร์ดดูแลเขาจนกว่าเขาจะตายใน 1869 .

ทั้งสองส่วนบุคคลขาดทุน reawakened ริชาร์ด ' ความสนใจในการพยาบาลเธอย้ายไปบอสตัน เพื่อเติมเต็มความฝันของเธอ เธอทำงานที่ โรงพยาบาลเมืองบอสตัน แต่ได้รับการฝึกอบรมน้อยมากมี และภาระงานเป็นอย่างดี ใน 1872 , เธอได้ยินเกี่ยวกับพยาบาลอเมริกันแรกโรงเรียนฝึกที่ถูกเริ่มที่อังกฤษในโรงพยาบาลสำหรับผู้หญิง และเด็ก โดย ดร. ซูซาน ดิมอด . เธอเป็นครั้งแรกของห้าสาวไปใช้ และก่อนจะจบการศึกษา

การฝึกใช้เวลาหนึ่งปีและก็ลําบากมาก ริชาร์ดส์ ' ในความทรงจำ เธอรายงานว่าพวกเขามีหนังสือเรียนและการฝึกอบรมอย่างเป็นทางการน้อยมาก พวกเขาสัมผัสทางการแพทย์ศัลยกรรมและการพยาบาลสูติศาสตร์และถูกสั่งโดยแพทย์ฝึกหัด ปีของการฝึกอบรมของพวกเขา พวกเขามี 12 การบรรยายโดยแพทย์นักศึกษาพยาบาลมีความแปลกใหม่และ ไม่พอใจ โดยพี่สาวพยาบาลที่ทำงานในโรงพยาบาล ในส่วนของการฝึกอบรม นักเรียนแต่ละคนเป็นผู้รับผิดชอบในวอร์ดหกเตียง , 24 ชั่วโมงต่อวัน , 7 วันต่อสัปดาห์ ห้องอยู่ระหว่างตึก และพวกเขาต้องตื่นตอนกลางคืน ถ้าคนไข้ต้องการอะไร นักเรียนขึ้นตอน 5.30 น. และไม่ทิ้งคนไข้ จนสามทุ่มแม้ว่านี้ ริชาร์ด พูดถึงมิตรภาพที่ใกล้ชิดระหว่างนักเรียนและความเมตตาของผู้ก่อตั้ง ดร. ดิมอด .





ตามอาชีพพยาบาลเรียนจบ ริชาร์ดก็กลายเป็นคืนที่ เบล หัวหน้าโรงพยาบาลในนิวยอร์ก ขณะที่เธอวางแผนระบบการสร้างแผนภูมิที่ในที่สุดถูกใช้ทั่วสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร ใน 1874 ,เธอกลับไปที่บอสตันและกลายเป็นผู้อำนวยการของบอสตันโรงเรียนการฝึกอบรมสำหรับพยาบาล . เธอปรับปรุงโปรแกรมของพวกเขา แต่รู้สึกว่าเธอต้องการศึกษาเพิ่มเติม จึงได้เสด็จไปประเทศอังกฤษเพื่อเพิ่มอีกเจ็ดเดือนของการฝึกอบรม ขณะที่เธอเจอกับฟลอเรนซ์ ไนติงเกล และเข้าเยี่ยมชมโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงหลายเช่นกัน

หลังจากที่กลับไปยังสหรัฐอเมริการิชาร์ดเป็นผู้บุกเบิกในการจัดตั้งโรงเรียนพยาบาลทั่วประเทศ ใน 1885 , เธอเดินทางไปญี่ปุ่นที่เธอช่วยเริ่มแรกของพยาบาลโรงเรียนฝึก เธออยู่ในฐานะผู้บังคับบัญชาที่โดชิชาโรงพยาบาลในเกียวโตก่อนกลับอเมริกาในปี 1890 เธอยังคงทำงานเพื่อเพิ่มอีก 20 ปี การจัดตั้งโรงเรียนพยาบาลและช่วยเหลือสถาบันการป่วยทางจิตก่อนจะเกษียณใน 1911

ริชาร์ดใช้เวลาเธอเกษียณปีเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของเธอพยาบาลจนเธอมีรุนแรงโรคหลอดเลือดสมองในปี 1923 . ส่วนที่เหลือของชีวิตของเธอถูกใช้ในโรงพยาบาลการฝึกอบรมของเธอในบอสตันที่ที่เธอตายใน 1930
มรดกพยาบาลลินดา ริชาร์ด '

Linda ริชาร์ดใช้ชีวิตเพื่อการปรับปรุงการศึกษาของเธอที่โรงเรียนฝึกอบรมพยาบาล 'เธอไม่ได้ต้องการแค่ฝึกพยาบาลแต่อยากให้การศึกษาแก่พวกเขา เธอได้วางรากฐานสำหรับการศึกษาพยาบาลที่ทันสมัย