ANTIBACTERIAL ACTIVITY OF PHYTOBIOT

ANTIBACTERIAL ACTIVITY OF PHYTOBIOTICS

Herbs and spices are well known to exert antimicrobial actions in vitro against important pathogens including fungi (Windisch et al., 2008). A common feature of phytobiotics is that they are a very complex mixture of bioactive components. For example, hawthorn fruit, a common growth-enhancing and digestion modifier has been shown to contain >70 kinds of organic chemicals along with some unidentified factors and active bio-active compounds (Wang et al., 1998).

Growth enhancement through the use of phytobiotics is probably the result of the synergistic effects among complex active molecules existing in phytobiotics. Phytochemicals in phytobiotics are well known to have antimicrobial ability (Cowan, 1999). Phytochemicals exert their antimicrobial activity through different mechanisms, tannins for example act by iron deprivation, hydrogen bounding or non specific interactions with vital proteins such as enzymes (Scalbert, 1991).

Chung et al. (1993) showed that tannic acid inhibits the growth of intestinal bacteria such as Bacteroides fragilis, Clostridium perfringens, E. coli and Enterobacter cloacae. Alkaloid is known to be a DNA intercalator and an inhibitor of DNA synthesis through topoisomerase inhibition (Karou et al., 2006). The main mechanism by which saponins display an antimicrobial activity is based on their ability to form complexes with sterols present in the membrane of microorganisms.

This causes damages in the membrane and the consequent collapse of cells (Morrissey and Osbourn, 1999). Essential oils have long been recognized for their anti-microbial activity (Lee et al., 2004a) and they have gained much attention for their potential as alternatives to antibiotics in broiler chickens. Some studies with broilers demonstrated in vivo antimicrobial efficacy of essential oils against Escherichia coli and Clostridium perfringens (Jamroz et al., 2003; Mitsch et al., 2004).

The exact anti-microbial mechanism of essential oils is poorly understood. However, it has been suggested that their lipophilic property (Conner, 1993) and chemical structure (Farag et al., 1989a, b) can play a role. It was suggested that terpenoids and phenylpropanoids can penetrate the membranes of the bacteria and reach the inner part of the cell because of their lipophilicity (Helander et al., 1998). Moreover, structural properties, such as the presence of the functional groups (Farag et al., 1989c) and aromaticity (Bowles and Miller, 1993) are also responsible for the antibacterial activity of essential oils

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กิจกรรมต้านเชื้อแบคทีเรียของ PHYTOBIOTICSสมุนไพรและเครื่องเทศรู้จักกันดีจะดำเนินการจุลินทรีย์ในการเพาะเลี้ยงต่อโรคที่สำคัญรวมทั้งเชื้อรา (Windisch et al., 2008) คุณลักษณะทั่วไปของ phytobiotics เป็นที่ที่มีส่วนผสมที่ซับซ้อนมากประกอบกรรมการก ตัวอย่าง ผลไม้ฮอว์ธอร์น ปรับเพิ่มการเจริญเติบโตและการย่อยอาหารทั่วไปได้รับการแสดงมี > 70 ชนิดของเคมีบางปัจจัยไม่สามารถระบุได้และสารชีวภาพใช้งานใช้งานอยู่ (วังและ al., 1998)เพิ่มประสิทธิภาพการเจริญเติบโตโดยใช้ phytobiotics อาจเป็นผลของผลพลังระหว่างโมเลกุลงานซับซ้อนที่มีอยู่ใน phytobiotics Phytochemicals ใน phytobiotics จะรู้จักกันดีมีความสามารถในการต้านจุลชีพ (Cowan, 1999) Phytochemicals แรงกิจกรรมของจุลินทรีย์ผ่านกลไกต่าง ๆ tannins เช่นกระทำ โดยภาวะขาดเหล็ก ไฮโดรเจนขอบ หรือโต้ตอบไม่ใช่เฉพาะกับโปรตีนที่สำคัญเช่นเอนไซม์ (Scalbert, 1991)Chung et al. (1993) พบว่ากรด tannic ยับยั้งการเติบโตของแบคทีเรียในลำไส้เช่นเชื้อ Clostridium perfringens, Bacteroides fragilis, E. coli และ Enterobacter cloacae อัลคาลอยด์รู้จัก intercalator ดีเอ็นเอและมีผลของการสังเคราะห์ดีเอ็นเอผ่าน topoisomerase ยับยั้ง (Karou และ al., 2006) กลไกหลักที่ saponins แสดงกิจกรรมจุลินทรีย์ขึ้นอยู่กับความสามารถในการแบบฟอร์มคอมเพล็กซ์มีอยู่ในเมมเบรนของจุลินทรีย์สเตอรอลส์นี้ทำให้เกิดความเสียหายในการเมมเบรนและยุบผลลัพธ์ของเซลล์ (มอริสเซและ Osbourn, 1999) น้ำมันได้รับการยอมรับสำหรับกิจกรรมของพวกเขาต่อต้านจุลินทรีย์ (Lee et al., 2004a) และพวกเขาได้รับความสนใจมากสำหรับศักยภาพของพวกเขาเป็นตัวเลือกยาปฏิชีวนะในไก่ บางการศึกษากับการออกแสดงในสัตว์ทดลองประสิทธิภาพต้านจุลชีพของน้ำมันหอมระเหยจาก Escherichia coli และเชื้อ Clostridium perfringens (Jamroz et al., 2003 Mitsch et al., 2004)ไม่ดีคือเข้าใจกลไกต่อต้านจุลินทรีย์ที่แน่นอนของน้ำมันหอมระเหย อย่างไรก็ตาม มันได้ถูกแนะนำว่า ทรัพย์สิน lipophilic (มุม 1993) และโครงสร้างทางเคมี (Farag et al., 1989a, b) สามารถมีบทบาท เขาแนะนำว่า terpenoids และ phenylpropanoids สามารถเจาะเยื่อหุ้มของเชื้อแบคทีเรีย และเข้าถึงส่วนภายในของเซลล์เนื่องจากการ lipophilicity (Helander et al., 1998) นอกจากนี้ คุณสมบัติของโครงสร้าง ของกลุ่ม functional (Farag et al., 1989 c) และ aromaticity (Bowles และมิลเลอร์ 1993) ก็ชอบกิจกรรมต้านเชื้อแบคทีเรียของน้ำมันหอมระเหย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของ PHYTOBIOTICS สมุนไพรและเครื่องเทศที่รู้จักกันดีที่จะออกแรงกระทำของยาต้านจุลชีพในหลอดทดลองกับเชื้อโรคที่สำคัญรวมทั้งเชื้อรา (Windisch et al., 2008) คุณลักษณะทั่วไปของ phytobiotics คือว่าพวกเขาเป็นส่วนผสมที่ซับซ้อนมากขององค์ประกอบที่ออกฤทธิ์ทางชีวภาพ ตัวอย่างเช่นผลไม้ Hawthorn, การเจริญเติบโตเพิ่มร่วมกันและปรับปรุงการย่อยอาหารได้รับการแสดงที่จะมี> 70 ชนิดของสารอินทรีย์พร้อมกับปัจจัยที่ไม่ปรากฏชื่อและสารชีวภาพที่ใช้งานที่ใช้งาน (Wang et al., 1998). การเพิ่มประสิทธิภาพของการเจริญเติบโตผ่านการใช้ ของ phytobiotics น่าจะเป็นผลมาจากการเสริมฤทธิ์ในหมู่โมเลกุลที่ใช้งานที่ซับซ้อนที่มีอยู่ใน phytobiotics phytochemicals ใน phytobiotics ที่รู้จักกันดีที่จะมีความสามารถในการต้านเชื้อจุลินทรีย์ (แวนส์, 1999) phytochemicals ออกแรงฤทธิ์ต้านจุลชีพของพวกเขาผ่านกลไกที่แตกต่างกันแทนนินเช่นการกระทำโดยการกีดกันเหล็กขอบเขตไฮโดรเจนหรือการโต้ตอบที่ไม่เฉพาะเจาะจงกับโปรตีนที่สำคัญเช่นเอนไซม์ (Scalbert, 1991). Chung et al, (1993) แสดงให้เห็นว่ากรดแทนนิคยับยั้งการเจริญเติบโตของแบคทีเรียในลำไส้เช่น Bacteroides fragilis, Clostridium perfringens, เชื้อ E. coli และ Enterobacter cloacae อัลคาลอยเป็นที่รู้จักกันเป็น intercalator DNA และยับยั้งการสังเคราะห์ดีเอ็นเอผ่านการยับยั้ง topoisomerase (Karou et al., 2006) กลไกหลักที่ saponins แสดงฤทธิ์ต้านจุลชีพจะขึ้นอยู่กับความสามารถในการที่จะสร้างคอมเพล็กซ์กับ sterols อยู่ในเยื่อหุ้มเซลล์ของจุลินทรีย์. นี้ทำให้เกิดความเสียหายในเมมเบรนและการล่มสลายของเซลล์ที่เกิดขึ้น (มอร์ริสและ Osbourn, 1999) น้ำมันหอมระเหยที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นกิจกรรมที่ต่อต้านจุลินทรีย์ของพวกเขา (ลี et al., 2004a) และพวกเขาได้รับความสนใจมากสำหรับการที่มีศักยภาพของพวกเขาเป็นทางเลือกในการใช้ยาปฏิชีวนะในไก่เนื้อ บางการศึกษาแสดงให้เห็นถึงกับไก่เนื้อในร่างกายประสิทธิภาพยาต้านจุลชีพของน้ำมันหอมระเหยกับอีโค Clostridium perfringens และ (Jamroz et al, 2003;.. Mitsch, et ​​al, 2004). กลไกการต่อต้านจุลินทรีย์ที่แน่นอนของน้ำมันหอมระเหยเป็นที่เข้าใจได้ไม่ดี แต่ก็มีคนแนะนำว่าสถานที่ให้บริการของพวกเขา lipophilic (คอนเนอร์ 1993) และโครงสร้างทางเคมี (Farag et al., 1989a, ข) สามารถมีบทบาท มันก็ชี้ให้เห็นว่า terpenoids และ phenylpropanoids สามารถเจาะเยื่อหุ้มของเชื้อแบคทีเรียและการเข้าถึงส่วนด้านในของเซลล์เพราะ lipophilicity ของพวกเขา (Helander et al., 1998) นอกจากนี้ยังมีคุณสมบัติโครงสร้างเช่นการปรากฏตัวของกลุ่มที่ทำงาน (Farag et al., 1989c) และเป็น aromatic (โบว์ลส์และมิลเลอร์, 1993) นอกจากนี้ยังมีผู้รับผิดชอบในการฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของน้ำมันหอมระเหย