Humph, it was merely a wrist, that’

Humph, it was merely a wrist, that’s all. Compared to those things that Liu Chengfeng did, her methods were still considered fairly light.

But this was also good, Liu Ruohua’s right hand had been cut off while Liu Chengfeng’s left hand was cut off. The pair of siblings together lost one right and one left hand, seemed like the same family, together they are complete.

Liu Chengfeng had already been scared out of his mind by Su Luo’s black large handprint. Now he was so scared that he screeched loudly: “ I concede! I concede! I concede! Stop! Quickly stop!”

Along with his tragic cries, his mucus and tears were both rolling down simultaneously. They were mixed with thin streams of blood, his whole person appeared disheveled and crazy, cutting a very sorry figure. He simply looked worse than a beggar.

Liu Potian thought this was extremely humiliating and angrily roared at Liu Chengfeng: “Quickly stand up now!”

Afterwards, he turned around and glared at Nangong Liuyun. His tone was harsh, using strong power to force down the Heinous Fire in his chest: “Your Highness, you also saw it. Liu Chengfeng’s hand was severed at the wrist by that loathsome boy. What are you going to do about it?”

Faced with Liu Potian’s aggressive questioning, Nangong Liuyun still appeared unheeding. He calmly and with composure, cast a glance at him in return, unhurriedly saying: “What to do?”

“Humph! What is Your Highness prepared to do? Don’t tell me Liu Chengfeng’s hand is cut off like this in vain?” Liu Potian now had already found out His Highness Prince Jin’s unparalleled strength. He wouldn’t dare to be as rash as before. However, he still insisted on demanding an explanation.

Otherwise, if Liu Chengfeng’s hand being cut off by another person in front of him was to spread out now, it was very detrimental to his own reputation. Because, as the Elder Ancestor of the Liu family, but unable to protect his own descendant, how would other people look at him after this?

Nangong Liuyun glanced at Liu Potian as if looking at an idiot, he then lazily said: “On the battlefield, it’s a matter of life and death, could it be you were deaf just a moment ago?”

Ouch, my Highness Prince Jin. Could you not speak with more tact and hold back a little? That person is, for all intents and purposes, still Prime Minister Liu’s dad….Su Luo turned her face away, and could not bear to watch it anymore.

“He is a direct descendant from my Liu Manor!” Liu Potian had an indignant expression as he shouted out loud.

Nangong Liuyun lazily let out a sigh and unhurriedly said: “ Now, what he lost was merely only a minor thing such as a hand, nothing more. Why are you making a fuss about nothing? Nobody died yet. Besides, even if the person died on the battlefield, swords have no eyes. That is also a matter where nothing can be done.”

It was very clear, he planned to shield Su Luo until the end.

“Since that is the case, humph, humph!” Liu Potian was so infuriated that he laughed grimly repeatedly: “This matter will not be forgotten just like this! If you have the ability, this loathsome boy will never leave Prince Jin’s Royal Manor. Otherwise, humph, humph——”

Finished speaking, Liu Potian reached out to grab the dark bronze plaque that was placed on a tray. However, a thin and long fair hand was a step ahead of him in taking away that bronze plaque.

“Your Highness!” Liu Potian, of course, had planned to swallow this mistreatment. He would wait until later, and take his time making a decision about this. He had planned to take the bronze plaque and leave Prince Jin’s Royal Manor afterwards. However, the bronze plaque was first taken away by His Highness.

Nangong Liuyun, with some contempt, frowned: “ Liu Potian, you are not a child anymore. The words you said is like some fart you let out, after finished farting, then it’s done?”

“Request Your Highness to speak cautiously!” Liu Potian was infuriated to no end!

He was originally slapped by one of Nangong Liuyun’s palm strike until his qi and blood were unstable. Now, he was again derided by Nangong Liuyun’s every word and every sentence. That mouthful of blood that had been forcibly repressed had already begun to stir and was about to gush out once again.

“Isn’t it supposed to be this way? Just now, this bronze plaque was brought out as a stake in this bet. Since you people lost, you ought to accept the loss and pay. “ Nangong Liuyun, in a very matter-of-fact manner, looked at Liu Potian.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Humph มันเป็นเพียงข้อมือ ที่ทั้งหมด เมื่อเทียบกับสิ่งเหล่านั้นที่ Liu Chengfeng วิธีการของเธอยังคงพิจารณาว่าแสงธรรมแต่ก็ดี Liu Ruohua ขวามือได้รับการตัดออกในขณะที่มือซ้าย Liu Chengfeng ถูกตัดออก คู่ของพี่โดดหายไปหนึ่งขวา และมือซ้าย ดูเหมือนครอบครัวเดียวกัน โดดจะสมบูรณ์Chengfeng หลิวมาแล้วกลัวออกจากใจของเขา โดย Su Luo handprint ขนาดใหญ่สีดำ ตอนนี้เขาก็กลัวว่า เขา screeched เสียงดัง: "ผมยอมรับ ผมยอมรับ ผมยอมรับ หยุด เร็วหยุด"พร้อมกับเสียงร้องของเขาน่าเศร้า เมือกและน้ำตาของเขาถูกทั้งกลิ้งลงพร้อมกัน พวกเขาถูกผสมกับเลือดบางลำธาร คนของเขาทั้งหมดปรากฏกระเซิง และ บ้า ตัดรูปขออภัย เขาก็ดูเลวร้ายยิ่งกว่าขอทานหลิว Potian ประมาณนี้อับอายมาก และคำรามด้วยความโกรธที่ Liu Chengfeng: "เร็วลุกขึ้นเดี๋ยวนี้"หลังจากนั้น เขาหันไปรอบ ๆ และ glared ที่ Nangong Liuyun เสียงของเขาได้ใช้พลังแข็งแกร่งการบังคับลงไฟในอกของเขาเลวร้าย รุนแรง: "ฝ่าบาท คุณยังเห็นมัน มือหลิว Chengfeng ถูกตัดขาดที่ข้อมือ โดยที่เด็ก loathsome สิ่งคุณจะทำเกี่ยวกับอะไร"เผชิญหน้ากับหลิว Potian ก้าวร้าวตั้งคำถาม Nangong Liuyun ยังคงปรากฏ unheeding เขาใจเย็น และความ สงบ ชำเลืองที่เขากลับ unhurriedly พูดว่า: "ทำอะไร""Humph เตรียมที่จะทำถวายพระคืออะไร ไม่บอกมือหลิว Chengfeng ถูกตัดออกเช่นนี้สูญเปล่า" หลิว Potian ตอนนี้มีแล้วพบพระเจ้าชายจินพบแรง เขาคงไม่กล้าจะเป็นผื่นเป็นก่อน อย่างไรก็ตาม เขายังคงยืนยันในความต้องการคำอธิบายมิฉะนั้น หากมือหลิว Chengfeng ถูกตัดออก โดยบุคคลอื่นเขาแพร่กระจายออกตอนนี้ มันเป็นอันตรายต่อชื่อเสียงของตัวเองมาก เนื่องจาก เป็นบรรพบุรุษผู้สูงอายุของครอบครัวหลิว แต่ไม่สามารถปกป้องลูกหลานของเขาเอง จะคนอื่น ๆ ลักษณะที่เขาหลังจากนี้Nangong Liuyun glanced Potian หลิวที่ว่ากำลังดูงี่เง่า เขาแล้วมูมกล่าวว่า: "ในสนามรบ มันเป็นเรื่องของชีวิตและความตาย มันอาจจะคุณมีหูหนวกเพียงครู่"Ouch จินเจ้าชายของฉัน คุณสามารถพูด ด้วยชั้นเชิงเพิ่มเติม และถือกลับน้อยไม่ บุคคล ตัวหมด intents และวัตถุประสงค์ ยังคงเป็นพ่อหลิวนายกรัฐมนตรี... Su Luo เปิดใบหน้าของเธอออกไป และไม่สามารถแบกไปดูมันอีกต่อไป"เขาเป็นเป็นลูกหลานโดยตรงจากคฤหาสน์หลิวของฉัน" Potian หลิวมีนิพจน์ที่ไม่พอใจ ตามที่เขาตะโกนดัง ๆมูมให้ออกด้วย[Nangong Liuyun และ unhurriedly กล่าวว่า: "ตอนนี้ เขาหายก็เพียงเท่านั้นเป็นสิ่งเล็กน้อยเช่นมือ เพิ่มเติม ทำไมคุณทำยุ่งยากเกี่ยวกับอะไร ไม่มีใครตายได้ นอกจากนี้ แม้ว่าบุคคลที่เสียชีวิตในสนามรบ ดาบมีตาไม่ ที่เป็นเรื่องที่ไม่สามารถทำ"เห็นได้ชัดมาก ไปโล่ Su Luo จนจบ"เนื่องจากเป็นกรณี humph, humph" Potian หลิวถูก infuriated ว่า ฝ่าฝืน grimly ซ้ำ ๆ: "เรื่องนี้จะไม่ลืมเช่นนี้ ถ้าคุณมีความสามารถ เด็กชาย loathsome นี้จะไม่ปล่อยให้เจ้าชายจิรอยัลเมเนอร์ มิฉะนั้น humph, humph — — "เสร็จสิ้นการพูด Liu Potian ถึงกับคว้าคราบหินปูนสีบรอนซ์เข้มที่ถูกวางไว้บนถาด อย่างไรก็ตาม มือบาง และยาวยุติธรรมถูกขั้นตอนก่อนเขาในการที่คราบทองแดงออกไป"ฝ่าบาท" หลิว Potian แน่นอน แผนกลืนจอนี้ เขาจะภายหลัง และใช้เวลาตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาป่าวคราบทองแดง และปล่อยให้รอยัลเมเนอร์เจ้าจินหลังจากนั้น อย่างไรก็ตาม คราบทองแดงแรกถ่ายไป โดยสมเด็จพระNangong Liuyun ด้วยความชิงชังบาง frowned: "Liu Potian คุณไม่ได้เป็นเด็กอีกต่อไป คำที่คุณพูดเหมือนบางคนผายลมคุณให้ออก หลัง farting แล้วจะทำ""ขอถวายพระพูดด้วยความระมัดระวัง" หลิว Potian เป็น infuriated ไม่สิ้นสุดเดิมเขาถูกตบตีปาล์ม Nangong Liuyun อย่างใดอย่างหนึ่งจนกว่าชี่และเลือดของเขาไม่เสถียร ตอนนี้ เขาได้อีกเยาะหยันโดย Nangong Liuyun ทุกคำทุกประโยค ที่คำหนึ่งของเลือดที่มีการบังคับให้อัดอั้นได้เริ่มคน และกำลังจะพุ่งออกอีกครั้ง“Isn’t it supposed to be this way? Just now, this bronze plaque was brought out as a stake in this bet. Since you people lost, you ought to accept the loss and pay. “ Nangong Liuyun, in a very matter-of-fact manner, looked at Liu Potian.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮึมันเป็นเพียงข้อมือที่ทั้งหมด เมื่อเทียบกับสิ่งเหล่านั้นที่หลิว Chengfeng ได้วิธีการของเธอก็ยังคงถือว่าแสงธรรม. แต่ตอนนี้ก็ยังดีขวาหลิว Ruohua ได้ถูกตัดออกไปในขณะที่มือซ้ายของหลิว Chengfeng ถูกตัดออกไป คู่พี่น้องด้วยกันหายไปหนึ่งที่เหมาะสมและเป็นหนึ่งในมือซ้ายลำบากเหมือนครอบครัวเดียวกันร่วมกันพวกเขาจะเสร็จสมบูรณ์. หลิว Chengfeng ได้รับแล้วกลัวออกจากใจของเขาโดยการทาบขนาดใหญ่ซู Luo สีดำ ตอนนี้เขาก็กลัวเพื่อให้เขา screeched เสียงดังว่า "ผมยอมรับ! ฉันยอมรับ! ฉันยอมรับ! หยุด! ได้อย่างรวดเร็วหยุด! " พร้อมกับเสียงร้องที่น่าเศร้าของเขาน้ำมูกและน้ำตาของเขาทั้งสองกลิ้งลงไปพร้อม ๆ กัน พวกเขาได้รับการผสมกับลำธารบางของเลือดทั้งคนของเขาปรากฏกระเซิงและบ้าตัดร่างเสียใจมาก เขาก็มองเลวร้ายยิ่งกว่าขอทาน. หลิว Potian คิดว่านี้คือความอัปยศอดสูมากและโกรธคำรามที่หลิว Chengfeng: "ได้อย่างรวดเร็วยืนขึ้นในขณะนี้" หลังจากนั้นเขาก็หันไปรอบ ๆ และจ้อง Nangong Liuyun เสียงของเขาเป็นที่รุนแรงโดยใช้พลังที่แข็งแกร่งที่จะบังคับให้ลงชั่วร้ายไฟไหม้ในหน้าอกของเขา: "ใต้ฝ่าพระบาทคุณยังเห็นมัน มือหลิว Chengfeng ถูกตัดขาดที่ข้อมือโดยที่เด็กผู้ชายที่น่าขยะแขยง คุณมีอะไรจะทำอย่างไรกับมัน? " ต้องเผชิญกับคำถามก้าวร้าวหลิว Potian ของ Nangong Liuyun ยังคงปรากฏไม่ระวัง เขาใจเย็นและมีความสงบโยนทันทีที่เขาในทางกลับไม่รีบร้อนกล่าวว่า "จะทำอย่างไร?" "ฮึ! ใต้ฝ่าพระบาทเตรียมที่จะทำคืออะไร? อย่าบอกนะว่ามือของหลิว Chengfeng ถูกตัดออกเช่นนี้ในไร้สาระ? "หลิว Potian ขณะนี้ได้พบแล้วออกความแรงที่เหนือชั้นเสด็จเจ้าชายของจิน เขาจะไม่กล้าที่จะเป็นผื่นเป็นมาก่อน แต่เขาก็ยังคงยืนกรานที่จะเรียกร้องคำอธิบาย. มิฉะนั้นถ้ามือของหลิว Chengfeng ถูกตัดออกโดยบุคคลอื่นในด้านหน้าของเขาคือการกระจายออกไปตอนนี้มันเป็นอันตรายมากต่อชื่อเสียงของตัวเอง เพราะเป็นบรรพบุรุษผู้สูงอายุของครอบครัวหลิว แต่ไม่สามารถที่จะปกป้องลูกหลานของตัวเองว่าจะให้คนอื่นมองเขาหลังจากนี้หรือไม่? Nangong Liuyun เหลือบมองไปที่หลิว Potian เช่นถ้ากำลังมองหาที่งี่เง่าแล้วเขาก็ขี้เกียจกล่าวว่า: "ใน สนามรบมันเป็นเรื่องของชีวิตและความตายมันอาจจะเป็นคุณเป็นคนหูหนวกสักครู่ที่ผ่านมา? " อุ๊ยสมเด็จเจ้าชายจินของฉัน คุณอาจจะไม่ได้พูดคุยกับชั้นเชิงมากขึ้นและถือกลับเล็ก ๆ น้อย ๆ ? คนนั่นคือสำหรับ intents และวัตถุประสงค์ยังพ่อนายกรัฐมนตรีหลิว ... .Su Luo หันใบหน้าของเธอออกไปและไม่สามารถทนดูมันอีกต่อไป. "เขาเป็นทายาทสายตรงจากหลิวคฤหาสน์ของฉัน!" หลิว Potian มีความไม่พอใจ การแสดงออกในขณะที่เขาตะโกนออกมาดัง ๆ . Nangong Liuyun เฉื่อยชาให้ออกถอนหายใจและไม่รีบร้อนกล่าวว่า "ตอนนี้สิ่งที่เขาหายไปเป็นเพียงเพียงสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นมือไม่มีอะไรมาก ทำไมคุณกำลังทำเอะอะเกี่ยวกับอะไรหรือไม่? ไม่มีใครเสียชีวิตเลย นอกจากนี้แม้ว่าบุคคลที่เสียชีวิตในสนามรบดาบไม่มีตา ที่ยังเป็นเรื่องที่ไม่มีอะไรสามารถทำได้ ". มันเป็นที่ชัดเจนมากเขาวางแผนที่จะปกป้องซู Luo จนกว่าจะสิ้นสุด. " นับได้ว่าเป็นกรณีที่ฮึ, ฮึ "หลิว Potian จึงโกรธแค้นว่าเขาหัวเราะเคร่งขรึมซ้ำแล้วซ้ำอีก! "เรื่องนี้จะไม่ถูกลืมเพียงเช่นนี้! ถ้าคุณมีความสามารถในเด็กที่น่าขยะแขยงนี้จะไม่ปล่อยให้เจ้าชายจินรอยัล Manor มิฉะนั้นฮึ, humph-- " พูดจบหลิว Potian เอื้อมมือออกไปคว้าโล่บรอนซ์เข้มที่ถูกวางลงบนถาด อย่างไรก็ตามบางและยาวมือยุติธรรมเป็นก้าวไปข้างหน้าของเขาในการไปที่แผ่นป้ายสำริด. "ใต้ฝ่าพระบาท!" หลิว Potian ของหลักสูตรได้วางแผนที่จะกลืนทารุณนี้ เขาจะรอจนกว่าภายหลังและใช้เวลาของเขาที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาได้วางแผนที่จะใช้แผ่นป้ายสำริดและปล่อยให้เจ้าชายจินรอยัล Manor หลังจากนั้น . แต่แผ่นป้ายสำริดถูกนำตัวแรกออกไปโดยเสด็จNangong Liuyun กับการดูถูกบางขมวดคิ้ว "หลิว Potian คุณไม่ได้เด็กอีกต่อไป คำที่คุณกล่าวว่าเป็นเหมือนผายลมบางอย่างที่คุณให้ออกหลังจากเสร็จสิ้นการ farting แล้วก็ทำ? " " ขอทรงของคุณจะพูดอย่างระมัดระวัง! "หลิว Potian โกรธเป็นฟืนเป็นไฟไม่มีที่สิ้นสุด! เขาได้รับการตบเดิมโดยหนึ่งในฝ่ามือฟาด Nangong Liuyun จนกระทั่ง ฉีและเลือดของเขามีความไม่แน่นอน ตอนนี้เขาถูกเย้ยหยันอีกครั้งโดย Nangong Liuyun ทุกคำพูดและทุกประโยค คำว่าเลือดที่ได้รับการอัดอั้นบังคับได้เริ่มแล้วที่จะกระตุ้นและกำลังจะพรั่งพรูออกมาอีกครั้ง. "มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้? เพียงแค่ตอนนี้แผ่นป้ายสำริดนี้ถูกนำออกมาเป็นสัดส่วนการถือหุ้นในการเดิมพันนี้ เนื่องจากคุณคนต้องสูญเสียคุณควรจะยอมรับการสูญเสียและชำระเงิน "Nangong Liuyun ในลักษณะที่มากเรื่องของความเป็นจริงมองที่หลิว Potian

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮึ มันก็แค่ข้อมือ ก็แค่นั้น เมื่อเทียบกับสิ่งที่หลิว Chengfeng ทำ วิธีของเธอยังถือว่าค่อนข้างเบาแต่นี้ ยัง ดี มือขวาของ หลิว ruohua ได้ถูกตัดออกไป ในขณะที่หลิว Chengfeng มือซ้ายที่ถูกตัดออก คู่พี่น้องด้วยกันสูญเสียมือขวาและซ้ายหนึ่ง ดูเหมือนจะเป็นครอบครัวเดียวกัน ด้วยกันพวกเขาจะเสร็จสมบูรณ์หลิว Chengfeng ก็กลัวออกจากจิตใจของเขา โดย ซู ลู ฝ่ามือสีดำขนาดใหญ่ . ตอนนี้ เขากำลังกลัวว่าเขาการเต้นเร้งเต้นกาเสียงดัง " ผมยอมแพ้ ! ! ! ผมยอมแพ้ ! ! ! ผมยอมแพ้ ! ! ! หยุด ! หยุดเดี๋ยวนี้ ! "พร้อมกับร้องไห้โศกเศร้าของเขาน้ำมูกและน้ำตาทั้งคู่กลิ้งลงไปพร้อมกัน พวกเขาถูกผสม ด้วยกระแสบางของเลือด , คนทั้งหมดของเขาปรากฏกระเซิง และบ้า ตัดรูป ขอโทษมาก ๆ เพียงแค่เขาดูเลวร้ายยิ่งกว่าขอทานหลิว potian นึกว่าแสนอัปยศและเกรี้ยวคำรามที่หลิว Chengfeng : " รีบลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ ! "หลังจากนั้น เขาหันไปรอบ ๆและจ้องมองนังก๊อก liuyun . น้ำเสียงของเขาที่รุนแรง การใช้อำนาจบังคับลงไฟชั่วร้ายในหน้าอกของเขา : " ท่านก็เห็นมัน ของหลิว Chengfeng มือถูกตัดขาดที่ข้อมือที่น่ารังเกียจ บอย คุณจะทำยังไงกับมัน ? "เผชิญกับหลิว potian ก้าวร้าวถามนังก๊อก liuyun ยังคงปรากฏไม่สนใจ . เขาอย่างใจเย็นและสงบเยือกเย็น ทอดมองเขากลับมาอย่างเรื่อยเฉื่อยว่า " ทำไงดี ? "" หึ ! แล้วองค์ชายพร้อมที่จะทำ ? อย่าบอกนะว่าเป็นหลิว Chengfeng เป็นมือตัดแบบนี้เปล่า ? " หลิว potian ตอนนี้ได้พบองค์ชาย องค์ชายจิน มีความแข็งแรง เขาไม่กล้าจะเป็นผื่นอยู่เช่นเดิม แต่เขาก็ยังยืนกรานที่จะให้คำอธิบายไม่งั้น ถ้าหลิว Chengfeng มือถูกตัดโดยบุคคลอื่นในด้านหน้าของเขามีการแพร่กระจายออกไป มันเป็นสิ่งที่อันตรายต่อชื่อเสียงของตัวเอง เพราะเป็นผู้อาวุโส บรรพบุรุษของตระกูลหลิว แต่ไม่สามารถปกป้องลูกของเขาเอง แล้วคนอื่นจะมองเขายังไง ?นังก๊อก liuyun glanced ที่หลิว potian ถ้ามองโง่ แล้วก็ขี้เกียจกล่าวว่า : " ในสนามรบ มันเป็นเรื่องของชีวิตและความตาย หรือว่าคุณหูหนวกเมื่อกี๊ ? "โอ๊ย ฉันองค์จิน คุณจะไม่พูดด้วยชั้นเชิงและถอยเล็กน้อย คนๆ นั้นก็คือ สำหรับ intents ทั้งหมดและใช้ในวัตถุประสงค์ , ยังเป็นนายกรัฐมนตรีหลิวของพ่อ . . . . . . . ซู หลัว เชิดหน้าหนี และไม่อาจทนดูได้อีกต่อไป" เขาเป็นทายาทโดยตรงจากคฤหาสน์หลิวของผม " หลิว potian มีสีหน้าไม่พอใจ เขาตะโกนเสียงดังนังก๊อก liuyun ซมถอนหายใจ และเอื่อย กล่าวว่า " ตอนนี้สิ่งที่เขาสูญเสียแค่เพียงเรื่องเล็กน้อย เช่น มือ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ทำไมต้องเสียงดังด้วยเรื่องอะไร ? ไม่มีใครตายเลย นอกจากนี้ แม้ว่าคนที่ตายในสนามรบ กระบี่ไม่มีตา นั่นเป็นเรื่องที่ไม่สามารถทำอะไรได้ "มันชัดเจนมาก เขาวางแผนจะบังซู หลัว จนถึงที่สุด" เพราะอย่างนั้น หึ หึ ! " หลิว potian จึงโกรธที่เขาหัวเราะแสยะยิ้ม ๆ " เรื่องนี้จะไม่ถูกลืม แบบนี้ ! ถ้าคุณมีความสามารถ เด็กน่ารังเกียจนี้จะไม่มีวันทิ้งคฤหาสน์ราชวงศ์ของเจ้าชายชิน ไม่งั้น หึ หึ . . . "พูดจบ หลิว potian เอื้อมมือออกไปคว้าเข้มบรอนซ์ป้ายที่วางอยู่บนถาด อย่างไรก็ตาม บาง และ ยาว งานมือเป็นขั้นตอนที่ข้างหน้าของเขาในการไปบรอนซ์หินปูน" องค์หญิง ! ! ! ! ! " หลิว potian แน่นอน วางแผนที่จะกลืนทารุณนี้ เขาจะรอจนกว่าภายหลังและใช้เวลาของเขาในการตัดสินใจเรื่องนี้ เขาวางแผนที่จะใช้แผ่นโลหะทองสัมฤทธิ์ และปล่อยให้ Manor รอยัล ขององค์ชายจิน หลังจากนั้น อย่างไรก็ตาม แผ่นโลหะทองสัมฤทธิ์ก่อนนำออกไปโดยฝ่าบาทนังก๊อก liuyun ด้วยการดูถูก , ขมวดคิ้ว " หลิว potian เธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว คำพูดที่คุณพูดมันเหมือนตดปล่อยออกมา หลังจากเสร็จตดแล้วมันทำ "" ขอให้องค์ชายพูดด้วยความระมัดระวัง ! " หลิว potian กำลังโกรธอย่างไม่มีที่สิ้นสุด !เขาถูกตบโดยหนึ่งของนังก๊อก liuyun ปาล์มตีจนเขาฉีและเลือดยังไม่เสถียร ในตอนนี้เขาอีกครั้ง derided โดยนังก๊อก liuyun ทุกคำ ทุกประโยค ที่หยดเลือดที่ถูกบังคับหักห้ามใจได้เริ่มกวนและกำลังจะพรั่งพรูออกมาอีกครั้ง" มันไม่ควรเป็นอย่างนี้ ตอนนี้ นี้คือนำแผ่นโลหะทองสัมฤทธิ์เป็นเดิมพันในการเดิมพัน ตั้งแต่คุณเสีย คุณควรจะยอมรับการสูญเสียและจ่าย " นังก๊อก liuyun , ในเรื่องของลักษณะความเป็นจริงมองหลิว potian .