“You won't tell me I've gotten beautiful?”
“That will depend on the tea.”
“My, you bully.”
Elfaria poured up tea as Koutarou was looking. The tea was sparkling as beautifully as rubies.
“Here, Reios-sama.”
“Hm.”
Koutarou grabbed the tea cup and took a sip. As he did a familiar, rich flavor spread throughout his mouth.
I had my suspicions from the smell, but this really is Rubustori tea...
The tea that Elfaria had prepared was made from Koutarou's and Clan's favorite, the Rubustori tea leaf. But since the Rubustori had been extinct for over 800 years it was impossible to acquire in modern Forthorthe. Which meant that this must have been made from the seeds that they had given Elfaria 20 years ago.
So Elle always took care of those seeds...
It was a difficult to grow an extinct tree with no data pertaining to it. On top of that the prime condition to bloom the tea leaves had to be found. That was something that required some serious dedication.
Rokujouma No Shinryakusha V14 Illustration 10.jpg
“Hey, Elle.”
“Yes? Did it not taste well?”
“That's not it... do you still―”
Koutarou was about to ask something, but he changed his mind as he spoke.
“―Do you know, that you're still beautiful?”
In the end he said something else. What he was about to say first was something that required a great deal of courage to say to someone far older than him, even if she looked young.
“My...”
Elfaria smiled happily. As she did, she really did look like a young girl, she looked just like she had 20 years in the past.
“That's right, Reios-sama, there are snacks as well.”
“I know you're game. I bet it's spicy.”
“Would you like to eat them together?”
“Only one at a time.”
“Fufufu, okay.”
It was a clear midafternoon Sunday. The sunlight was shining in through the window and lighting up Koutarou and Elfaria. Inside the normally noisy room 106, only Koutarou's and Elfaria's calm voices could be heard. The only other sounds that could be heard was the ticking clock, the cars traveling in the distance and the birds singing. It was a gentle and calm Sunday.
“These are pretty good when you only eat one at a time.”
“That's how they are. I still― love them.”
Like that Koutarou and Elfaria spent their first weekend together in 20 years like nothing had happened.
"คุณจะไม่บอกเคยสวยงาม""ที่จะขึ้นอยู่กับชา""ของฉัน คุณกลั่นแกล้ง"Elfaria เทค่าชามอง Koutarou ชาเป็นประกายสวยงามเป็นทับทิม"ที่นี่ จา Reios""หือ"Koutarou คว้าถ้วยชา และเอาจิบ ขณะที่เขา ไม่คุ้นเคย รวยรสกระจายไปทั่วปากของเขาผมมีข้อสงสัยจากกลิ่นของฉัน แต่นี้จริง ๆ เป็นชา Rubustori ...ชาที่มีความพร้อม Elfaria ทำจากใบชา Rubustori ของ Koutarou และของกองทัพประจำ แต่ เนื่องจาก Rubustori ที่เคยสูญพันธุ์ 800 ปีไม่สามารถซื้อในสมัย Forthorthe ซึ่งหมายถึง ว่า นี้ต้องได้จากเมล็ดที่มีโอกาส Elfaria 20 ปีดังนั้น แอลเสมอเอาดูแลเมล็ดเหล่านั้น...มันเป็นการยากที่จะเติบโตเป็นต้นไม้สูญพันธุ์ที่ไม่มีข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับมัน ที่ สำคัญสภาพบานใบชามีการพบ นั่นเป็นสิ่งที่จำเป็นบางอย่างทุ่มเทจริงจังRokujouma No Shinryakusha v 14 ภาพประกอบ 10. jpg"เฮ้ Elle. ""ใช่หรือไม่ ไม่มันไม่ได้รสชาติดี""ไม่มัน... ทำคุณ still― "Koutarou ได้ขออะไรบางอย่าง แต่เขาเปลี่ยนใจเขา ตามที่เขาพูด"คุณรู้จัก ―Do คุณสวยยัง"ในสุด เขากล่าวว่า สิ่งอื่น สิ่งที่กำลังจะบอกว่า ครั้งแรก เป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างมากของความกล้าหาญที่จะพูดกับคนโตไกลกว่าเขา แม้เธอมองหนุ่ม“My...”Elfaria smiled happily. As she did, she really did look like a young girl, she looked just like she had 20 years in the past.“That's right, Reios-sama, there are snacks as well.”“I know you're game. I bet it's spicy.”“Would you like to eat them together?”“Only one at a time.”“Fufufu, okay.”It was a clear midafternoon Sunday. The sunlight was shining in through the window and lighting up Koutarou and Elfaria. Inside the normally noisy room 106, only Koutarou's and Elfaria's calm voices could be heard. The only other sounds that could be heard was the ticking clock, the cars traveling in the distance and the birds singing. It was a gentle and calm Sunday.“These are pretty good when you only eat one at a time.”“That's how they are. I still― love them.”Like that Koutarou and Elfaria spent their first weekend together in 20 years like nothing had happened.
การแปล กรุณารอสักครู่..