1Religious Tourism, Pilgrimage, and

1
Religious Tourism, Pilgrimage, and Cultural Tourism
SOMNUCK JONGMEEWASIN
Ph.D. (Architectural Heritage Management and Tourism)
Abstract
The aim of this study is to provide a critical review of the literature in the following areas: concepts related to the intersection of tourism and religion, religion and spirituality are still among the most common motivations for travel, religious tourism and pilgrimage, sacred motivations for pilgrimage, development of tourism destination for pilgrimage route, and challenges for pilgrimage route in cultural tourism. Religious Tourism, so-
called “Faith Tourism”, is a
form of tourism, whereby people of faith travel individually or in groups for reasons related to religion or spirituality in their quest for meaning. It could be under pilgrimage, missionary, or leisure purposes. Many of today's most popular tourist destinations are related to ancient places of worship or to the site of apparent miracles. In addition, Pilgrimage, as a part of religious tourism, is the act of moving from one place to another, often traveling through foreign lands; an ordered march of a group of people, usually with religious connotation. It is a ritual journey with a hallowed purpose; every step along the way has meaning; the pilgrim knows that the journey will be difficult and that life-giving challenges will emerge. Basically, sacred destinations and places of pilgrimage associate with the mainstream faiths: Christianity, Islam, Hinduism, Buddhism, Judaism, and Sikhism. Nowadays, at least three hundred million pilgrims visit the world's key religious sites every year. The study also presents an implication to distinct pilgrimage from religious tourism. In term of pilgrimage, its incorporation conveys religious involvement into the journey. Motivations for pilgrimage will differ from those of religious tourism. The pilgrimage has a mediation function between the natural and the cultural world & between the natural and the supernatural world. It is not a vacation, but a transformational journey during which significant change takes place; new insights are given, deeper understanding is attained, new and old places in the heart are visited, blessings are received, healing takes place, and on return from the pilgrimage, life is seen with different eyes and nothing will ever be quite the same again. While pilgrimage has ultimate spiritual goal, the search for eternal truth and becoming one with God, it is a journey resulting from religious causes, externally to a holy site, and internationally for spiritual purposes and internal understanding. Sacred site that houses holy artifacts promotes ritual practice and attracts religious travelers or pilgrims, who often mark the time and extend the space of the journey by returning home with mementos. The review includes the development of tourism destination for pilgrimage route. Pilgrimage is as the ancient forerunner and analogue of modern tourism. At the same time, tourism is as a kind of pilgrimage of modern civilization. Tourist is half a pilgrim, if a pilgrim is half a tourist. Indeed, tourism and pilgrimage can be identified as opposite end points on a continuum of travel. While changing motivations of the traveler, whose interests and activities may switch from tourism to pilgrimage and vice versa, even without the individual being aware of the change. The study also found valid connections between sacred people, places, and events. Challenge for pilgrimage route in cultural tourism has been finally discussed. Tourist attractions are symbols of modern consciousness, the modern cathedrals of consumption, and venerated through sight sacralization. Sightseeing becomes a modern ritual. New means of consumption can be seen as cathedrals of consumption. Must-see attractions replace the must-see religious sites. There is an emergence of experience industry from the pilgrimage route, as cultural heritage attraction, in view of cultural tourism, aimed at consuming experiences and engaging in enchantment. The study found that religious-based experiences could provide experienced-based economies. Religion, as a tourist experience, becomes part of the symbolic economy. In conclusion, the experience industry with tourist attractions derived from the pilgrimage routes has been broadly developed in form of cultural tourism in our time. These tourist attractions are also known as cultural heritage attractions, functioning as the travel motivations of tourist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1การท่องเที่ยวทางศาสนา แสวงบุญ และวัฒนธรรมประเพณีSOMNUCK JONGMEEWASINปริญญาเอก (การจัดการมรดกทางสถาปัตยกรรมและการท่องเที่ยว)บทคัดย่อจุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ให้ความคิดที่สำคัญของวรรณกรรมในด้านต่อไปนี้: แนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว และศาสนา ศาสนา และจิตวิญญาณมียังคงแรงจูงใจทั่วไปสำหรับท่องเที่ยว การท่องเที่ยวทางศาสนา และแรงจูงใจอันศักดิ์สิทธิ์สำหรับปลายทางการท่องเที่ยวสำหรับเส้นทางแสวงบุญ พัฒนา แสวงบุญ แสวงบุญ และท้าทายแสวงบุญเส้นทางการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม ทางศาสนาการท่องเที่ยว ดังนั้น-เรียกว่า "การท่องเที่ยวความเชื่อ" เป็นการ รูปแบบของการท่องเที่ยว โดยคนศรัทธาเดินทางเป็นรายบุคคล หรือ ในกลุ่มที่เกี่ยวข้องกับศาสนาหรือจิตวิญญาณในการแสวงหาความหมายด้วยเหตุผล มันอาจจะภายใต้วัตถุประสงค์ในการแสวงบุญ ศาสนา หรือการพักผ่อน วันนี้นิยมสถานที่ท่องเที่ยวมากมายเกี่ยวข้อง กับศาสนสถานโบราณ หรือของปาฏิหาริย์ที่ชัดเจน นอกจากนี้ แสวงบุญ เป็นส่วนหนึ่งของการท่องเที่ยวทางศาสนา การเป็นการย้ายจากที่หนึ่งไปยังอีก มักจะเดินทางผ่านดินแดนต่างประเทศ การมีนาคมสั่งของกลุ่มคน มักจะมีนัยทางศาสนา มันคือการเดินทางพิธีกรรมกับศักดิ์สิทธิ์วัตถุประสงค์ ทุกขั้นตอนตลอดทางมีความหมาย ผู้แสวงบุญรู้ว่า การเดินทางจะยาก และที่จะเกิดความท้าทายให้ชีวิต โดยทั่วไป สถานที่ศักดิ์สิทธิ์และสถานแสวงบุญเชื่อมโยงกับศาสนากระแสหลัก: ศาสนาคริสต์ อิสลาม ศาสนาฮินดู ศาสนาพุทธ ศาสนายิว และศาสนาซิกข์ ในปัจจุบัน ผู้แสวงบุญอย่างน้อยสามร้อยล้านไปศาสนาสำคัญของโลกทุกปี การศึกษายังแสดงนัยการไปแสวงบุญที่แตกต่างจากการท่องเที่ยวทางศาสนา ในระยะของการแสวงบุญ จดถ่ายทอดทางศาสนามีส่วนร่วมในการเดินทาง แรงจูงใจสำหรับการแสวงบุญจะแตกต่างจากการท่องเที่ยวทางศาสนา แสวงบุญมีฟังก์ชันไกล่เกลี่ย ระหว่างธรรมชาติและโลกทางวัฒนธรรม และธรรมชาติและเหนือธรรมชาติโลก เป็นวันหยุด การเดินทางเปลี่ยนแปลงที่เปลี่ยนแปลงสำคัญที่เกิดขึ้น ได้รับข้อมูลเชิงลึกใหม่ เข้าใจคือบรรลุ จะเยี่ยมชมสถานเก่า และใหม่ในใจกลาง พรได้รับ การรักษาเกิดขึ้น และบนกลับจากแสวงบุญ ชีวิตมีให้เห็นกับตาที่แตกต่างกัน และไม่เคยจะค่อนข้างเหมือนกันอีก บุญมีเป้าหมายสูงสุดทางจิตวิญญาณ การค้นหาความจริงนิรันดร์ และเป็นหนึ่งกับพระเจ้า มันคือการเดินทางที่เกิดจากสาเหตุทางศาสนา ภายนอก ไปยังเว็บไซต์ที่ศักดิ์สิทธิ์ และต่างประเทศเพื่อวัตถุประสงค์ทางจิตวิญญาณและความเข้าใจภายใน เว็บไซต์ที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประดิษฐ์ส่งเสริมปฏิบัติพิธีกรรม และดึงดูดนักเดินทางศาสนาหรือผู้แสวงบุญ ที่มักจะทำเครื่องหมายเวลา และขยายพื้นที่ของการเดินตามกลับบ้านด้วยระลึก การทบทวนรวมทั้งการพัฒนาทางการท่องเที่ยวเส้นทางแสวงบุญ แสวงบุญเป็น forerunner โบราณและอนาล็อกของการท่องเที่ยวที่ทันสมัย ในเวลาเดียวกัน การท่องเที่ยวเป็นชนิดของการแสวงบุญของอารยธรรมสมัยใหม่ นักท่องเที่ยวเป็นครึ่งผู้แสวงบุญ ถ้าการแสวงบุญ ท่องเที่ยวครึ่ง แน่นอน การท่องเที่ยวและแสวงบุญสามารถระบุเป็นจุดสิ้นสุดตรงข้ามบนต่อเนื่องของการเดินทางนี้ ขณะเปลี่ยนแรงจูงใจของนักเดินทาง ที่มีความสนใจและกิจกรรมอาจเปลี่ยนจากการท่องเที่ยวไปแสวงบุญและในทางกลับกัน แม้จะไม่ มีบุคคลตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลง นอกจากนี้การศึกษายังพบถูกต้องเชื่อมต่อระ หว่างท่านศักดิ์สิทธิ์ สถาน กิจกรรม กล่าวถึงความท้าทายสำหรับเส้นทางการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมในที่สุด สถานที่ท่องเที่ยวสัญลักษณ์ของสติทันสมัย วิหารสมัยใหม่การใช้ และเฒ่าผ่านสายตา sacralization ท่องเที่ยวกลายเป็น พิธีกรรมอันทันสมัย วิธีการใหม่ของการบริโภคสามารถถูกมองว่าเป็นวิหารของปริมาณการใช้ สถานที่ท่องเที่ยวแทนศาสนาสถาน มีการเกิดขึ้นของอุตสาหกรรมประสบการณ์จากเส้นทางแสวงบุญ เป็นมรดกทางวัฒนธรรมสถานที่ท่องเที่ยว มุมมองการท่องเที่ยววัฒนธรรม มากประสบการณ์ และในความลุ่มหลง ผลการศึกษาพบว่า ประสบการณ์ทางศาสนาตามสามารถให้ประสบการณ์ตามเศรษฐกิจ ศาสนา เป็นประสบการณ์การท่องเที่ยว กลายเป็น ส่วนหนึ่งของเศรษฐกิจสัญลักษณ์ ในบทสรุป อุตสาหกรรมประสบการณ์กับสถานที่ท่องเที่ยวที่มาจากเส้นทางแสวงบุญได้รับอย่างกว้างขวางพัฒนาในรูปแบบของการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมในเวลาของเรา สถานที่ท่องเที่ยวเหล่านี้จะเรียกว่าวัฒนธรรมสถานที่ท่องเที่ยว ทำงานเป็นแรงจูงใจของนักท่องเที่ยวเดินทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1
ศาสนาท่องเที่ยวแสวงบุญและการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม
SOMNUCK JONGMEEWASIN
ปริญญาเอก (จัดการมรดกทางสถาปัตยกรรมและการท่องเที่ยว)
บทคัดย่อ
จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการให้ทานที่สำคัญของวรรณกรรมในพื้นที่ดังต่อไปนี้: แนวความคิดที่เกี่ยวข้องกับการแยกของการท่องเที่ยวและศาสนาศาสนาและจิตวิญญาณยังคงอยู่ในหมู่แรงจูงใจที่พบมากที่สุดสำหรับการเดินทาง การท่องเที่ยวทางศาสนาและการแสวงบุญแรงจูงใจศักดิ์สิทธิ์สำหรับการแสวงบุญของการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเส้นทางแสวงบุญและความท้าทายสำหรับเส้นทางแสวงบุญในการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม การท่องเที่ยวทางศาสนาทีเรา
เรียกว่า "ศรัทธาการท่องเที่ยว" เป็น
รูปแบบของการท่องเที่ยวโดยคนของการเดินทางศรัทธาเป็นรายบุคคลหรือเป็นกลุ่มสำหรับเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับศาสนาหรือจิตวิญญาณในการแสวงหาของพวกเขาสำหรับความหมาย มันอาจจะอยู่ภายใต้การแสวงบุญวัตถุประสงค์มิชชันนารีหรือพักผ่อน หลายวันนี้สถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับสถานที่โบราณของการเคารพบูชาหรือไปยังเว็บไซต์ของปาฏิหาริย์ที่เห็นได้ชัด นอกจากนี้การแสวงบุญเป็นส่วนหนึ่งของการท่องเที่ยวทางศาสนาคือการกระทำในการเคลื่อนย้ายจากที่หนึ่งไปยังอีกที่มักจะเดินทางผ่านดินแดนต่างประเทศนั้น เดือนมีนาคมสั่งซื้อของกลุ่มคนที่มักจะมีความหมายทางศาสนา มันคือการเดินทางพิธีกรรมโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อบูชา; ทุกขั้นตอนตามวิธีการที่มีความหมาย; ผู้แสวงบุญรู้ว่าการเดินทางจะเป็นเรื่องยากและท้าทายให้ชีวิตจะโผล่ออกมา โดยทั่วไปสถานที่ท่องเที่ยวและสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของ บริษัท ร่วมแสวงบุญกับศาสนาหลัก: คริสต์อิสลามฮินดูพุทธศาสนายูดายและศาสนาซิกข์ ปัจจุบันไม่น้อยกว่า 300,000,000 ผู้แสวงบุญเยี่ยมชมสถานที่ทางศาสนาที่สำคัญของโลกทุกปี การศึกษายังนำเสนอความหมายที่จะเดินทางไปแสวงบุญที่แตกต่างจากการท่องเที่ยวทางศาสนา ในระยะเวลาของการแสวงบุญจดทะเบียนบ่งบอกถึงการมีส่วนร่วมทางศาสนาเข้ามาในการเดินทาง แรงจูงใจในการเดินทางไปแสวงบุญจะแตกต่างจากที่ของการท่องเที่ยวทางศาสนา แสวงบุญมีฟังก์ชั่นการไกล่เกลี่ยระหว่างธรรมชาติและโลกทางวัฒนธรรมและระหว่างธรรมชาติและโลกเหนือธรรมชาติ มันไม่ได้เป็นวันหยุด แต่การเดินทางการเปลี่ยนแปลงในระหว่างที่มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญเกิดขึ้น; ข้อมูลเชิงลึกใหม่จะได้รับความเข้าใจที่ลึกซึ้งจะบรรลุ, สถานที่ใหม่และเก่าในหัวใจจะเข้าเยี่ยมชมพรจะได้รับการรักษาจะเกิดขึ้นและผลตอบแทนจากการแสวงบุญ, ชีวิตคือการมองเห็นได้ด้วยตาแตกต่างกันและไม่เคยมีอะไรจะค่อนข้างเหมือนเดิมอีกครั้ง . ในขณะที่เดินทางไปแสวงบุญที่มีเป้าหมายทางจิตวิญญาณที่ดีที่สุดการค้นหาความจริงนิรันดร์และกลายเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้าก็คือการเดินทางที่เกิดจากสาเหตุทางศาสนาภายนอกไปยังเว็บไซต์ที่ศักดิ์สิทธิ์และต่างประเทศเพื่อวัตถุประสงค์ทางจิตวิญญาณและความเข้าใจภายใน เว็บไซต์ที่ศักดิ์สิทธิ์ที่บ้านสิ่งประดิษฐ์ที่ศักดิ์สิทธิ์ส่งเสริมการปฏิบัติพิธีกรรมและดึงดูดนักท่องเที่ยวทางศาสนาหรือผู้แสวงบุญที่มักจะทำเครื่องหมายเวลาและขยายพื้นที่ของการเดินทางโดยการกลับบ้านพร้อมกับของที่ระลึก การตรวจสอบรวมถึงการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเส้นทางแสวงบุญ แสวงบุญเป็นบรรพบุรุษโบราณและอนาล็อกของการท่องเที่ยวที่ทันสมัย ในขณะเดียวกันการท่องเที่ยวเป็นชนิดของการแสวงบุญของอารยธรรมที่ทันสมัย การท่องเที่ยวเป็นครึ่งหนึ่งของผู้แสวงบุญถ้าผู้แสวงบุญเป็นครึ่งหนึ่งของการท่องเที่ยว อันที่จริงการท่องเที่ยวและการเดินทางไปแสวงบุญสามารถระบุได้ว่าเป็นจุดสิ้นสุดตรงข้ามในความต่อเนื่องของการเดินทาง ขณะที่การเปลี่ยนแรงจูงใจของนักท่องเที่ยวที่มีความสนใจและกิจกรรมอาจสลับจากการท่องเที่ยวที่จะเดินทางไปแสวงบุญและในทางกลับกันแม้จะไม่ได้เป็นบุคคลที่ตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลง การศึกษายังพบการเชื่อมต่อที่ถูกต้องระหว่างคนศักดิ์สิทธิ์สถานที่และเหตุการณ์ ความท้าทายสำหรับเส้นทางแสวงบุญในการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมที่ได้รับการกล่าวในที่สุด สถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นสัญลักษณ์ของความมีสติที่ทันสมัย, มหาวิหารที่ทันสมัยของการบริโภคและการบูชาผ่านสายตา sacralization เที่ยวชมสถานที่จะกลายเป็นพิธีกรรมที่ทันสมัย วิธีใหม่ของการบริโภคสามารถมองเห็นเป็นวิหารของการบริโภค จะได้เห็นสถานที่สำคัญแทนที่จะได้เห็นสถานที่ทางศาสนา มีการเกิดขึ้นของประสบการณ์ในอุตสาหกรรมจากเส้นทางแสวงบุญที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นมรดกทางวัฒนธรรมในมุมมองของการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมมุ่งเป้าไปที่การบริโภคประสบการณ์และมีส่วนร่วมในความลุ่มหลง ผลการศึกษาพบว่าประสบการณ์ทางศาสนาตามที่สามารถให้เศรษฐกิจมีประสบการณ์ตาม ศาสนาเป็นประสบการณ์ท่องเที่ยวที่กลายเป็นส่วนหนึ่งของเศรษฐกิจสัญลักษณ์ ในการสรุปประสบการณ์ในอุตสาหกรรมที่มีสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้มาจากเส้นทางแสวงบุญที่ได้รับการพัฒนาในวงกว้างในรูปแบบของการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมในเวลาของเรา เหล่านี้สถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นที่รู้จักกันว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นมรดกทางวัฒนธรรม, ทำงานเป็นแรงจูงใจของการเดินทางท่องเที่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1การท่องเที่ยวจาริกแสวงบุญทางศาสนา วัฒนธรรม และการท่องเที่ยวsomnuck jongmeewasinปรัชญาดุษฎีบัณฑิต ( การจัดการมรดกทางสถาปัตยกรรมและการท่องเที่ยว )บทคัดย่อจุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อให้มีการทบทวนวรรณกรรมในพื้นที่ต่อไปนี้ : แนวคิดเกี่ยวกับจุดตัดของการท่องเที่ยวและศาสนา , ศาสนาและจิตวิญญาณก็อยู่ในระดับที่พบบ่อยที่สุดสำหรับการเดินทางท่องเที่ยวทางศาสนาและธุดงค์ แรงจูงใจที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับธุดงค์ การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว เส้นทางธุดงค์ และความท้าทายสำหรับธุดงค์ เส้นทางการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม การท่องเที่ยวทางศาสนา ดังนั้น --เรียกว่า " การท่องเที่ยว " ศรัทธา คือรูปแบบของการท่องเที่ยว ซึ่งผู้ศรัทธาเดินทางเป็นรายบุคคลหรือในกลุ่ม สำหรับเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับศาสนาหรือจิตวิญญาณในการแสวงหาของพวกเขาสำหรับความหมาย มันอาจจะอยู่ภายใต้กลุ่มศาสนาหรือพักผ่อนวัตถุประสงค์ หลายของสถานที่ท่องเที่ยวที่นิยมมากที่สุดของวันนี้เกี่ยวข้องกับโบราณสถานนมัสการหรือเว็บไซต์ของปาฏิหาริย์ปรากฏ นอกจากนี้ ธุดงค์ เป็นส่วนหนึ่งของการท่องเที่ยวทางศาสนา เป็นการกระทำของการย้ายจากสถานที่หนึ่งไปยังอีก บ่อยครั้งที่เดินทางไปต่างประเทศ การสั่งมีนาคมของกลุ่มคนปกติที่มีนัยทางศาสนา มันเป็นการเดินทางด้วยวัตถุประสงค์พิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ ; ทุกขั้นตอนตามวิธีที่มีความหมาย แสวงบุญที่รู้ว่าการเดินทางจะยากและชีวิตให้ท้าทายจะอุบัติ โดยทั่วไป , สถานที่ศักดิ์สิทธิ์และสถานที่แสวงบุญเชื่อมโยงกับหลักศาสนา : คริสต์ , อิสลาม , ฮินดู , พุทธ , ยูดาย และศาสนาซิกข์ . ทุกวันนี้ อย่างน้อยสามร้อยล้านแสวงบุญเยี่ยมชมสถานที่ทางศาสนาที่สำคัญของโลกทุกปี การศึกษายังแสดงความนัยให้แตกต่างไปจากการท่องเที่ยวทางศาสนา ในเทอมของการธุดงค์ การประสานสื่อมีส่วนร่วมทางศาสนาในการเดินทาง แรงจูงใจสำหรับธุดงค์จะแตกต่างจากการท่องเที่ยวเชิงศาสนา การธุดงค์ มีการไกล่เกลี่ย ฟังก์ชัน ระหว่างธรรมชาติและโลกและวัฒนธรรมระหว่างธรรมชาติและโลกเหนือธรรมชาติ ไม่ใช่วันหยุด แต่การเดินทางในช่วงที่การเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้น ; ข้อมูลเชิงลึกใหม่จะได้รับความเข้าใจที่ลึกซึ้ง คือ บรรลุ ใหม่ และเก่าที่ หัวใจเยี่ยม พรจะได้รับการเยียวยารักษา และเมื่อกลับจากธุดงค์ ชีวิตที่เห็นกับตา และไม่มีอะไรจะค่อนข้างแตกต่างกัน เหมือนเดิมอีกแล้ว ในขณะที่ธุดงค์มีเป้าหมายทางจิตวิญญาณสูงสุด ค้นหาความจริงนิรันดร์และเป็นหนึ่งกับพระเจ้า มันคือการเดินทาง ที่เกิดจากสาเหตุทางศาสนา ภายนอกไปยังเว็บไซต์ที่ศักดิ์สิทธิ์ และต่างประเทศเพื่อวัตถุประสงค์ทางจิตวิญญาณและความเข้าใจภายใน ศักดิ์สิทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ส่งเสริมเว็บไซต์ที่บ้านสิ่งประดิษฐ์ทางศาสนาหรือการปฏิบัติพิธีการและดึงดูดนักแสวงบุญ ที่มักจะทำเครื่องหมายเวลา และขยายพื้นที่ของการเดินทางโดยกลับบ้านพร้อมของที่ระลึก ทบทวนรวมถึงการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว เส้นทางธุดงค์ ธุดงค์เป็นผู้เบิกทางของการท่องเที่ยวแบบโบราณและสมัยใหม่ ในขณะเดียวกัน การท่องเที่ยวเป็นชนิดของการธุดงค์ของอารยธรรมสมัยใหม่ นักท่องเที่ยวเป็นครึ่งนักเดินทาง หากผู้แสวงบุญเป็นครึ่งของนักท่องเที่ยว แน่นอน , การท่องเที่ยวและการเดินทางไปแสวงบุญสามารถระบุเป็นตรงข้ามกับจุดสิ้นสุดในความต่อเนื่องของการเดินทาง ในขณะที่การเปลี่ยนแปลงแรงจูงใจของนักท่องเที่ยวที่มีความสนใจ และกิจกรรมต่างๆ อาจเปลี่ยนจากการท่องเที่ยวไปแสวงบุญ และในทางกลับกัน ถ้าบุคคลได้รับทราบถึงการเปลี่ยนแปลง การศึกษายังพบความสัมพันธ์ที่ถูกต้องระหว่างผู้คน สถานศักดิ์สิทธิ์ และเหตุการณ์ที่ ความท้าทายสำหรับธุดงค์เส้นทางการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมได้ในที่สุด กล่าว แหล่งท่องเที่ยวที่เป็นสัญลักษณ์ของจิตสำนึกที่ทันสมัย , วิหารสมัยใหม่ของการบริโภค และบูชาด้วยสายตา sacralization . การท่องเที่ยวกลายเป็นพิธีกรรมที่ทันสมัย วิธีการใหม่ของการสามารถเห็นเป็นวิมานของการบริโภค ต้องดูสถานที่ท่องเที่ยวแทน ต้องดูเว็บไซต์ทางศาสนา มีการเกิดขึ้นของอุตสาหกรรมประสบการณ์จากการเดินทางเส้นทาง , แหล่งท่องเที่ยวมรดกวัฒนธรรมในมุมมองของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม มุ่งประสบการณ์การบริโภคและการมีส่วนร่วมในการลุ่มหลง ผลการศึกษาพบว่า ตามศาสนาประสบการณ์สามารถให้ประสบการณ์ตามเศรษฐกิจ ศาสนา เป็นประสบการณ์การท่องเที่ยว กลายเป็นส่วนหนึ่งของระบบสัญลักษณ์ สรุป ประสบการณ์ในอุตสาหกรรมมีแหล่งท่องเที่ยวที่ได้มาจากธุดงค์เส้นทางได้รับการพัฒนาอย่างกว้างขวางในรูปแบบของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ในเวลาของเรา สถานที่ท่องเที่ยวเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันเป็นแหล่งท่องเที่ยวมรดกทางวัฒนธรรม ทำหน้าที่เป็นแรงจูงใจในการเดินทางของนักท่องเที่ยว