At Joanne’s question, the driver re

At Joanne’s question, the driver replied gently. Joanne looked at Ivanna. Ivanna grabbed her stomach and said in a depressed voice.

“My stomach hurts because i’m hungry.”
“Endure it. Then you will only get fat.”
“Tiramisu. Hot dog. Pepperoni. Risotto. Spaghetti. Kebab……”
“Stop! Why are you also bullying me!”
“They say that pain lessens if you share it.”
“You normally say that looking at a person that’s suffering alone……”

Anderson burst out of laughter with his eyes still shut. After only he finished laughing and even coughing, he opened his mouth. Joanne looked at him with an absurd face.

“What? Why are you laughing?”
“Ask that to the viewers when the broadcast ends. Because this scene will surely get to the screen.”
“Are you all awake? If we get to the hotel we will sleep then, so let’s start getting up.”

At those words, Anderson shook and woke up Peter. Peter that was sleeping without knowing what was going on in the world, got surprised and checked his surroundings with his half closed eyes.

“Wha, what is it? Did we arrive?”
“Not yet. But we will soon, so get ready.”

As they got out of the bus, there was piled snow in the windows, the roof or on top of the cars as if it had snowed recently. Anderson touched his hands with a flustered face. Anderson let out an admiration.

“This feeling, temperature……… It’s charming.”
“Why are you acting as someone who had never seen snow?”
“There’s no snow where I live.”
“…….oh, you said that you were from the west.”

Jo Minjoon nodded as if he had understood.

The place they were staying was in a motel. They had to save the money they had all they could. They didn’t have the money and leisure to sleep in a place like a hotel. And the rooms weren’t even individual, but 2 and 3 person rooms. Of course, they were boys and girls rooms. Before they headed to their respective rooms, Jo Minjoon said strictly.

“Don’t forget that you three are going to the market. You will probably have to get out at 5. So sleep well.”

But contrary to what he had said, he couldn’t fall asleep. It wasn’t that Anderson and Peter had bad sleeping habits. They didn’t snore, and didn’t grind their teeth. Only, he started to think many things in his head. Precisely speaking, those were words. What could he do to raise the income, and what to minimize the costs.

He had thought plentily, and even if he did think more and knew that it didn’t particularly change anything, he couldn’t stop feeling uneasy. The seat of the leader was like this. Those who didn’t know would feel this seat to be cool and honorable, but they rather felt more burdened.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในคำถามของโจแอน คนขับตอบเบา ๆ โจแอนมอง Ivanna . Ivanna จับท้องของเธอและพูดด้วยเสียงเศร้า" ปวดท้องเพราะฉันหิวแล้ว "" อดทน จากนั้นคุณจะได้รับไขมัน " ." ทีรามิสุ สุนัขร้อน เปปเปอโรนี . ริซอตโต้นะ สปาเก็ตตี้ " กัน . . . . . . ." หยุด ! ! ! ! ! ทำไมนายยังแกล้งฉัน ! "" พวกเขาบอกว่าอาการปวดลดลง ถ้าคุณแบ่งปัน”" คุณจะบอกว่ามองคนที่ทุกข์อยู่คนเดียว . . . . . . . "แอนเดอร์สันหัวเราะออกมา ดวงตาของเขายังคงปิด หลังจากเขาเสร็จหัวเราะและแม้กระทั่งไอ เขาเปิดปากของเขา โจแอนมองเขาด้วยสีหน้าที่ไร้สาระ" อะไร ? คุณหัวเราะทำไม ? "" ถามว่าผู้ชมเมื่อรายการจบลง เพราะฉากนี้จะได้รับหน้าจอ ." นายตื่นแล้วเหรอ ถ้าเราไปที่โรงแรมที่เรานอนแล้ว งั้นก็เริ่มขึ้น "คำพูดนี้ แอนเดอร์สันก็ตื่นขึ้นมา . . . ปีเตอร์ ปีเตอร์ ที่กำลังหลับอยู่ โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในโลก ก็แปลกใจ และตรวจสอบสภาพแวดล้อมของเขากับของเขาปิดครึ่งตา" อะ อะไรเหรอ แล้วเราก็มาถึง "" ยังเลย แต่อีกไม่นานเราก็จะได้ "พวกเขาได้ออกจากรถ มีกองหิมะในหน้าต่างหรือบนหลังคาของรถถ้ามันมีหิมะตก เมื่อเร็วๆ นี้ แอนเดอร์สัน แตะมือกับลนลานใบหน้า แอนเดอร์สันมาเป็นชื่นชม" ความรู้สึกนี้ อุณหภูมิ . . . มันคือเสน่ห์”" ทำไมคุณทำตัวเหมือนคนที่ไม่เคยเห็นหิมะ "" ไม่มีหิมะที่ฉันอยู่ "" . . . . . . . โอ้ , คุณบอกว่าคุณมาจากตะวันตก”โจ มินจุนพยักหน้าราวกับว่าเขาเข้าใจ .สถานที่ที่พวกเขาพักอยู่ในโรงแรม พวกเขามีการบันทึกเงินที่พวกเขาได้ทั้งหมด พวกเขาสามารถ พวกเขาไม่มีเงินและการพักผ่อนนอนหลับในสถานที่เช่นโรงแรม และบุหรี่ไม่ได้ละ แต่ 3 คน 2 ห้อง แน่นอน พวกเขาเป็นหนุ่มและห้องพักหญิง ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังห้องของตน โจ มินจองพูดอย่างเคร่งครัด" อย่าลืมว่าคุณสามคนกำลังจะไปตลาด คุณอาจจะต้องออกไปที่ 5 ดังนั้นหลับให้สบาย "แต่ขัดกับสิ่งที่เขาได้กล่าวว่าเขาไม่ได้หลับ มันไม่ได้ว่า แอนเดอร์สัน และ ปีเตอร์ มีนิสัยการนอนที่ไม่ดี เค้าไม่ได้กรน และไม่บดฟันของพวกเขา เท่านั้น เขาเริ่มคิดว่าสิ่งต่างๆในหัวของเขา แน่นอนพูด เป็นคำพูด เขาจะทำอะไรเพื่อเพิ่มรายได้ และลดต้นทุนเขามีความคิด plentily และแม้เขาคิดว่ามากขึ้นและรู้ว่ามันไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง เขาไม่สามารถหยุดความรู้สึกไม่สบายใจ ที่นั่งของหัวหน้าเป็นแบบนี้ ใครไม่รู้ จะรู้สึกว่า ที่นั่งนี้จะเย็นและมีเกียรติ แต่พวกเขาจะรู้สึกเป็นภาระ