James Chadwick discovers the neutro

James Chadwick discovers the neutron[edit]
In 1932 Chadwick realized that radiation that had been observed by Walther Bothe, Herbert Becker, Irène and Frédéric Joliot-Curie was actually due to a neutral particle of about the same mass as the proton, that he called the neutron (following a suggestion from Rutherford about the need for such a particle).[8] In the same year Dmitri Ivanenko suggested that there were no electrons in the nucleus — only protons and neutrons — and that neutrons were spin 1⁄2 particles which explained the mass not due to protons. The neutron spin immediately solved the problem of the spin of nitrogen-14, as the one unpaired proton and one unpaired neutron in this model each contributed a spin of 1⁄2 in the same direction, giving a final total spin of 1.

With the discovery of the neutron, scientists could at last calculate what fraction of binding energy each nucleus had, by comparing the nuclear mass with that of the protons and neutrons which composed it. Differences between nuclear masses were calculated in this way. When nuclear reactions were measured, these were found to agree with Einstein's calculation of the equivalence of mass and energy to within 1% as of 1934.

Proca's equations of the massive vector boson field[edit]
Alexandru Proca was the first to develop and report the massive vector boson field equations and a theory of the mesonic field of nuclear forces. Proca's equations were known to Wolfgang Pauli[9] who mentioned the equations in his Nobel address, and they were also known to Yukawa, Wentzel, Taketani, Sakata, Kemmer, Heitler, and Fröhlich who appreciated the content of Proca's equations for developing a theory of the atomic nuclei in Nuclear Physics.[10][11][12][13][14]

Yukawa's meson postulated to bind nuclei[edit]
In 1935 Hideki Yukawa [15] proposed the first significant theory of the strong force to explain how the nucleus holds together. In the Yukawa interaction a virtual particle, later called a meson, mediated a force between all nucleons, including protons and neutrons. This force explained why nuclei did not disintegrate under the influence of proton repulsion, and it also gave an explanation of why the attractive strong force had a more limited range than the electromagnetic repulsion between protons. Later, the discovery of the pi meson showed it to have the properties of Yukawa's particle.

With Yukawa's papers, the modern model of the atom was complete. The center of the atom contains a tight ball of neutrons and protons, which is held together by the strong nuclear force, unless it is too large. Unstable nuclei may undergo alpha decay, in which they emit an energetic helium nucleus, or beta decay, in which they eject an electron (or positron). After one of these decays the resultant nucleus may be left in an excited state, and in this case it decays to its ground state by emitting high energy photons (gamma decay).

The study of the strong and weak nuclear forces (the latter explained by Enrico Fermi via Fermi's interaction in 1934) led physicists to collide nuclei and electrons at ever higher energies. This research became the science of particle physics, the crown jewel of which is the standard model of particle physics which describes the strong, weak, and electromagnetic forces.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจมส์ Chadwick ค้นพบนิวตรอน [แก้ไข]
ในปี 1932 Chadwick ตระหนักรังสีที่ได้รับการตรวจสอบโดยวอลเธอร์ Bothe เฮอร์เบิร์เบกเกอร์ไอรีนและFrédéric Joliot-Curie เป็นจริงเนื่องจากอนุภาคที่เป็นกลางเกี่ยวกับมวลเช่นเดียวกับโปรตอนที่เขาเรียกว่า . นิวตรอน (ตามคำแนะนำจากรัทเธอร์เกี่ยวกับความจำเป็นสำหรับเช่นอนุภาค a) [8] ในปีเดียวกัน Dmitri Ivanenko ชี้ให้เห็นว่ามีอิเล็กตรอนไม่มีในนิวเคลียส - เพียงโปรตอนและนิวตรอน - และที่นิวตรอนเป็นอนุภาคสปิน 1/2 ซึ่งอธิบายมวลไม่ได้เกิดจากโปรตอน ปั่นนิวตรอนทันทีแก้ปัญหาของการหมุนของไนโตรเจน-14 ที่เป็นโปรตอน unpaired หนึ่งและนิวตรอน unpaired ในรูปแบบนี้ในแต่ละส่วนร่วมปั่น 1/2 ในทิศทางเดียวกันให้สปินรวมสุดท้ายของ 1. ด้วย การค้นพบนิวตรอนนักวิทยาศาสตร์ที่สุดท้ายที่สามารถคำนวณสิ่งที่มีผลผูกพันส่วนของพลังงานแต่ละนิวเคลียสได้โดยการเปรียบเทียบมวลนิวเคลียร์กับที่ของโปรตอนและนิวตรอนซึ่งประกอบด้วยมัน ความแตกต่างระหว่างมวลชนนิวเคลียร์จะถูกคำนวณในลักษณะนี้ เมื่อปฏิกิริยานิวเคลียร์ถูกวัดเหล่านี้ถูกพบว่าเห็นด้วยกับการคำนวณของ Einstein สมมูลของมวลและพลังงานไปภายใน 1% ณ สิ้นปี 1934 สม Proca ของสนามเวกเตอร์ Boson ใหญ่ [แก้ไข] อเล็กซาน Proca เป็นครั้งแรกในการพัฒนาและรายงาน เวกเตอร์ขนาดใหญ่สมการสนาม Boson และทฤษฎีของสนาม mesonic ของกองกำลังนิวเคลียร์ สม Proca ของเป็นที่รู้จักกันโวล์ฟกัง [9] Pauli ที่กล่าวถึงสมการที่อยู่ในโนเบลของเขาและพวกเขายังเป็นที่รู้จักกัน Yukawa, Wentzel, Taketani, Sakata, Kemmer, Heitler และFröhlichที่ชื่นชมเนื้อหาของสม Proca สำหรับการพัฒนาทฤษฎี ของนิวเคลียสของอะตอมฟิสิกส์นิวเคลียร์. [10] [11] [12] [13] [14] Yukawa ของ Meson ตั้งสมมติฐานในการผูกนิวเคลียส [แก้ไข] ในปี 1935 ฮิเดกิ Yukawa [15] เสนอทฤษฎีที่สำคัญครั้งแรกของแรงที่จะอธิบาย วิธีนิวเคลียสถือร่วมกัน ในการมีปฏิสัมพันธ์ Yukawa อนุภาคเสมือนภายหลังเรียกว่าอนุภาคทางฟิสิกส์ไกล่เกลี่ยแรงระหว่างนิวคลีออทั้งหมดรวมทั้งโปรตอนและนิวตรอน พลังนี้อธิบายว่าทำไมนิวเคลียสไม่สลายตัวภายใต้อิทธิพลของโปรตอนเขม่นและมันก็ยังให้คำอธิบายว่าทำไมแรงที่น่าสนใจมีขอบเขต จำกัด มากขึ้นกว่าการขับไล่แม่เหล็กไฟฟ้าระหว่างโปรตอน ต่อมาการค้นพบของ Meson Pi ที่แสดงให้เห็นว่ามันจะมีคุณสมบัติของอนุภาคที่ Yukawa. กับเอกสาร Yukawa ของรูปแบบที่ทันสมัยของอะตอมเสร็จสมบูรณ์ ศูนย์กลางของอะตอมมีลูกตึงตัวของนิวตรอนและโปรตอนซึ่งจะจัดขึ้นร่วมกันโดยแรงนิวเคลียร์ที่แข็งแกร่งนอกจากจะมีขนาดใหญ่เกินไป นิวเคลียสที่ไม่เสถียรอาจได้รับการสลายตัวของอัลฟาที่พวกเขาปล่อยนิวเคลียสของฮีเลียมพลังหรือเบต้าสลายซึ่งทำให้พวกเขาดีดอิเล็กตรอน (หรือโพซิตรอน) หลังจากหนึ่งของเหล่านี้สลายตัวนิวเคลียสผลลัพธ์อาจจะเหลืออยู่ในสถานะที่ตื่นเต้นและในกรณีนี้มันจะสูญสลายสภาพพื้นดินโดยการเปล่งแสงโฟตอนพลังงานสูง (แกมมาผุ). การศึกษาของกองกำลังนิวเคลียร์ที่แข็งแกร่งและอ่อนแอ (หลังอธิบายได้ด้วย Enrico Fermi ผ่านปฏิสัมพันธ์แฟร์ในปี 1934) นำฟิสิกส์ชนนิวเคลียสและอิเล็กตรอนที่พลังงานสูงกว่าที่เคย การวิจัยครั้งนี้กลายเป็นวิทยาศาสตร์ของฟิสิกส์อนุภาคมงกุฎเพชรซึ่งเป็นรุ่นมาตรฐานของฟิสิกส์อนุภาคซึ่งอธิบายแข็งแรงอ่อนแอและแม่เหล็กไฟฟ้ากองกำลัง