Abstract. Opisthorchis viverrini in

Abstract. Opisthorchis viverrini infection is an important, human, parasitic disease along the middle and lower Mekong
River of Southeast Asia. Despite vast efforts in epidemiological research, the wide geographical variation in O. viverrini
prevalence remains unexplained. To investigate the potential influence of village location, prevalence data recorded during
the year 2009 for 90 villages in northeast Thailand were analysed by a geographical information systems approach based
on a digital elevation model for altitude determination. Land use compositions of village surroundings were derived from
images produced by the Thematic Mapper of the Landsat satellite and landscape metrics were applied to quantify spatial
patterns. Pearson’s correlation coefficients were used to evaluate the associations between the environmental factors and O.
viverrini prevalence. In spite of no statistical difference (P = 0.117), higher-ground villages generally had a lower level of
opisthorchiasis than those situated lower down, while a significant negative correlation was detected between O. viverrini
prevalence and the composition of farmland with low water content (P = 0.028), indicating the potential influence of agricultural
lands with drought-tolerant crops. Strengthening this hypothesis, a significant positive association with O. viverrini
prevalence was found for the combined land use classes of water and of farmland with high water content (P = 0.032),
indicating that the dominance of a large land use patch capable of providing suitable habitats for the intermediate hosts
might contribute to the disease. This study highlights the influence of landscapes on the epidemiology of O. viverrini infection
and emphasises the need to incorporate land use planning into control strategies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อ Opisthorchis viverrini ติดเชื้อเป็นโรคสำคัญ บุคคล เสียงฟู่เหมือนกาฝากริมโขงกลาง และล่างแม่น้ำของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แม้ มีความพยายามมากในการวิจัยความ การเปลี่ยนแปลงทางภูมิศาสตร์กว้างในโอ viverriniชุกยังคงไม่คาดหมาย การตรวจสอบอิทธิพลเป็นสถานที่วิลเลจ ชุกข้อมูลบันทึกในระหว่างการปี 2552 สำหรับหมู่บ้าน 90 อุดรถูก analysed โดยวิธีการระบบข้อมูลทางภูมิศาสตร์ตามในรูปแบบดิจิทัลระดับสำหรับการกำหนดความสูง องค์ของหมู่บ้านที่สภาพแวดล้อมได้มาจากใช้ที่ดินภาพที่ผลิต โดย Mapper เฉพาะเรื่องของดาวเทียม Landsat และภูมิทัศน์วัดใช้วัดปริมาณพื้นที่รูปแบบการ ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สันได้ใช้ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยสิ่งแวดล้อมและโอviverrini ชุก แม้ไม่มีความแตกต่างทางสถิติ (P = 0.117), หมู่บ้านสูงกว่าพื้นดินโดยทั่วไปมีให้มีระดับความopisthorchiasis กว่าห้องต่ำลง ในขณะที่พบความสัมพันธ์เชิงลบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างโอ viverriniชุกและองค์ประกอบของพื้นที่การเกษตรมีปริมาณน้ำต่ำ (P = 0.028), ระบุอิทธิพลศักยภาพของเกษตรดินแดนกับพืชป้องกันภัยแล้ง เสริมสร้างสมมติฐานนี้ ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญบวกกับโอ viverriniชุกพบเรียนใช้ที่ดินรวมน้ำ และพื้นที่การเกษตรมีปริมาณน้ำสูง (P = 0.032),บ่งชี้ว่า การครอบงำของที่ดินขนาดใหญ่ใช้แพทช์สามารถให้อยู่อาศัยที่เหมาะสมสำหรับโฮสต์กลางอาจนำไปสู่โรค การศึกษานี้เน้นอิทธิพลของภูมิประเทศในระบาดวิทยาของเชื้อโอ viverriniและเน้นต้องรวมการวางแผนยุทธศาสตร์การดำเนินการควบคุมการใช้ที่ดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นามธรรม การติดเชื้อพยาธิใบไม้ตับ Opisthorchis viverrini เป็นสิ่งสำคัญของมนุษย์, โรคพยาธิตามแม่น้ำโขงตอนกลางและตอนล่าง
ของแม่น้ำเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แม้จะมีความพยายามมากมายในการวิจัยทางระบาดวิทยาการเปลี่ยนแปลงทางภูมิศาสตร์ทั้งในพยาธิ
ชุกยังคงไม่ได้อธิบาย เพื่อศึกษาอิทธิพลของศักยภาพของสถานที่ตั้งหมู่บ้านชุกข้อมูลบันทึกไว้ในช่วง
ปี 2009 เป็น 90 หมู่บ้านในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยการวิเคราะห์ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ตามวิธี
ในรูปแบบดิจิตอลสูงสำหรับการกำหนดระดับความสูง การใช้ที่ดินองค์ประกอบของสภาพแวดล้อมในหมู่บ้านได้มาจาก
ภาพการผลิตโดยเฉพาะเรื่องของ Mapper Landsat ดาวเทียมและภูมิทัศน์ที่ตัวชี้วัดที่ถูกนำไปใช้กับปริมาณพื้นที่
รูปแบบ เพียร์สันค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ถูกนำมาใช้ในการประเมินความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมและทุม
ชุก viverrini ทั้งๆที่ไม่แตกต่างกันทางสถิติ (p = 0.117) หมู่บ้านสูงกว่าพื้นดินโดยทั่วไปมีระดับลดลงของ
โรคพยาธิใบไม้ตับกว่าผู้ที่อยู่ต่ำลงในขณะที่ความสัมพันธ์ทางลบอย่างมีนัยสำคัญที่ตรวจพบระหว่างพยาธิ
ชุกและองค์ประกอบของพื้นที่เพาะปลูกที่มีปริมาณน้ำต่ำ (P = 0.028) แสดงให้เห็นอิทธิพลที่มีศักยภาพทางการเกษตร
ดินแดนที่มีการปลูกพืชฤดูแล้งทน การเสริมสร้างสมมติฐานนี้ความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญกับพยาธิ
ที่พบความชุกของการใช้ที่ดินร่วมชั้นเรียนของน้ำและพื้นที่เพาะปลูกที่มีปริมาณน้ำสูง (p = 0.032)
แสดงให้เห็นว่าการปกครองของแผ่นดินแพทช์ใช้งานขนาดใหญ่ที่มีความสามารถในการให้บริการที่เหมาะสม แหล่งที่อยู่อาศัยสำหรับครอบครัวกลาง
อาจนำไปสู่การเกิดโรค การศึกษาครั้งนี้เน้นอิทธิพลของภูมิทัศน์ในทางระบาดวิทยาของการติดเชื้อพยาธิ
และเน้นถึงความจำเป็นที่จะรวมการวางแผนการใช้ที่ดินเป็นกลยุทธ์การควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม การติดเชื้อ Opisthorchis viverrini เป็นสำคัญ , มนุษย์ , ปรสิตและโรคตามแนวกลางแม่น้ำโขง
ล่างของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แม้จะมีความพยายามมากในงานวิจัยด้านระบาดวิทยา การเปลี่ยนแปลงทางภูมิศาสตร์กว้างใน O . viverrini
ความชุกยังคงไม่สามารถอธิบายได้ เพื่อศึกษาผลกระทบที่มีศักยภาพของหมู่บ้าน สถานที่ตั้ง ข้อมูลที่บันทึกไว้ระหว่าง
ความชุกปี 2009 สำหรับ 90 หมู่บ้านในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์แนวทางตาม
บน Die Blechtrommel กำหนดความสูง องค์ประกอบการใช้ที่ดินของหมู่บ้านบรรยากาศมาจาก
ภาพที่ผลิตโดย mapper ใจของภาพดาวเทียมและภูมิทัศน์วัดมีวัตถุประสงค์เพื่อหารูปแบบทางพื้นที่

สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมและ O .
มีชุก ทั้งๆที่ไม่มีความแตกต่างกันทางสถิติ ( P = 0.117 ) สูงกว่าพื้นดินหมู่บ้านโดยทั่วไปมีการลดลงของพยาธิใบไม้ตับกว่า
ตั้งอยู่ต่ำ ในขณะที่ตรวจพบความสัมพันธ์ทางลบความสัมพันธ์ระหว่าง O . viverrini
ความชุกและองค์ประกอบของพื้นที่การเกษตร มีปริมาณน้ำต่ำ ( p = 0.028 ) แสดงศักยภาพอิทธิพลของที่ดินทางการเกษตร
กับแล้งพืช การเพิ่มสมมติฐานนี้ สมาคมมีความสัมพันธ์ทางบวกกับ O . viverrini
ความชุกพบเพื่อรวมการใช้ที่ดินประเภทของน้ำและพื้นที่ที่มีปริมาณน้ำสูง ( p = 0.032 )
ระบุว่า การปกครองของขนาดใหญ่ใช้ที่ดิน แพทช์สามารถให้พื้นที่เหมาะสำหรับกลางโยธา
อาจนำไปสู่โรค การศึกษานี้เน้นอิทธิพลของภูมิประเทศที่ระบาดวิทยาของการติดเชื้อ
O . viverrini และเน้นต้องรวมการวางแผนการใช้ที่ดินเป็นกลยุทธ์การควบคุม