A first-person persona addresses th

A first-person persona addresses the west wind in five stanzas. It is strong and fearsome. In the first stanza, the wind blows the leaves of autumn. In the second stanza, the wind blows the clouds in the sky. In the third stanza, the wind blows across an island and the waves of the sea. In the fourth stanza, the persona imagines being the leaf, cloud, or wave, sharing in the wind’s strength. He desires to be lifted up rather than caught low on “the thorns of life,” for he sees himself as like the wind: “tameless, and swift, and proud.” In the final stanza, he asks the wind to play upon him like a lyre; he wants to share the wind’s fierce spirit. In turn, he would have the power to spread his verse throughout the world, reawakening it.


 

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บุคคลคนแรกที่อยู่ที่ลมตะวันตกในห้าบท มันมีความแข็งแกร่งและน่ากลัว ในบทแรกที่ลมพัดใบของฤดูใบไม้ร่วง ในบทที่สอง, ลมพัดเมฆในท้องฟ้า ในบทที่สามลมพัดข้ามเกาะและคลื่นทะเล ในบทที่สี่คนนึกเป็นใบเมฆหรือคลื่นที่ใช้ร่วมกันในความแรงของลม เขาปรารถนาที่จะถูกยกขึ้นมากกว่าการจับต่ำใน "หนามของชีวิต" เพราะเขาเห็นว่าตัวเองเป็นเหมือนลม ". tameless และรวดเร็วและความภาคภูมิใจ" ในบทสุดท้ายเขาถามลมที่จะเล่นกับเขา เช่นพิณ; เขาต้องการที่จะแบ่งปันลมจิตวิญญาณที่รุนแรง ในทางกลับกันเขาจะมีอำนาจที่จะแพร่กระจายบทกวีของเขาทั่วโลก, เรือนไฟมัน


 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บุคคลคนแรกที่อยู่กับลมตะวันตกในห้า stanzas . มันรุนแรงและน่ากลัว ในบาทแรก ลมพัดใบไม้ของฤดูใบไม้ร่วง ในบาทที่สอง ลมพัดเมฆในท้องฟ้า ในบาทที่สาม ลมพัดทั่วเกาะและคลื่นของทะเล ชั่วโมงเร่งด่วน 4 ตัวคิดเป็นใบ , เมฆ , คลื่น , ร่วมกันในความแข็งแรงของลมเขาปรารถนาที่จะถูกยกขึ้นมากกว่าจับต่ำ " หนามชีวิต " เขาเห็นตัวเองเป็นเหมือนสายลม : " tameless และฉับพลัน และภูมิใจในบาทสุดท้าย เขาถามลมเล่นกับเขาเหมือนพิณ เขาต้องการที่จะแบ่งปันวิญญาณดุร้ายของลม ในทางกลับกัน เขามีอำนาจที่จะแพร่กระจายข้อของเขาทั่วโลก ตื่นขึ้นอีกครั้ง



ทำไมมัน