Aquaculture continues to be the fas

Aquaculture continues to be the fastest-growing
animal-food-producing sector and to outpace population
growth, with per capita supply from aquaculture
increasing from 0.7 kg in 1970 to 7.8 kg in 2008, an
average annual growth rate of 6.6 percent (FAO,
2010). The aquaculture production in 2008 was 52.5
million ton, with a value of US$ 98.4 billion (FAO,
2010). However, the shrimp aquaculture industry
faces several problems, including contamination
caused by farm effluent (Martínez-Porchas et al.,
2010). Therefore, it is important to develop some
strategies to improve the productivity of shrimp farms
and minimize these problems.
According to Ponce-Marbán et al. (2006) many
research areas address how to increase profitability in
aquaculture companies. One recognized strategy is
polyculture, which can considerably improve farm
production yields by optimizing use of available
resources (Bardach et al., 1972; Landau, 1992).
Polyculture consists of adding one or more
subordinate species to the culture system of a main
species (Lanza-Espino et al., 1991). Polyculture is
also referred to as multi-trophic aquaculture, coculture
or simply integrated aquaculture (Bunting,
2008). There are at least three general types of
polyculture: direct polyculture, cage-cum-pond
polyculture and sequential polyculture (Yi &
Fitzsimmons, 2004). In the sequential system, water is
moved from one growing unit to another.
Tilapia represents a strong candidate for polyculture
with shrimp because of its high resistance to
adverse conditions, commercial demand and feeding
habits (Martinez-Porchas et al., 2010). According to
Yuan et al. (2010), tilapia-shrimp polyculture with
appropriate feeding strategy is technically feasible,
economically attractive and environmentally friendly.
Polyculture can also provide benefits associated with
advanced ecological stability and function (McKinnon
et al., 2002; Gooley & Gavine, 2003).
Tilapia and shrimp stocked together can reduce the
impact that shrimp in monoculture systems produce in
the environment. When they grow, tilapias become
effective filter feeders of phytoplankton and predators
of zooplankton. In intensive farms, most nutrition is
derived from pelleted feeds; although fish will
continue to spend time feeding on algal and bacterial

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำยังคงเป็นเร็วที่สุดเติบโตภาคสัตว์อาหารผลิต และ outpace ประชากรเจริญเติบโต กับอุปทานต่อหัวจากการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเพิ่มขึ้นจาก 0.7 kg 1970 ถึง 7.8 กิโลกรัมในปี 2008 การอัตราเติบโตเฉลี่ยปีร้อยละ 6.6 (FAO2010) . การผลิตสัตว์น้ำในปี 2008 ถูก 52.5ล้านตัน มีค่าของ 98.4 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ (FAO2010 อย่างไรก็ตาม อุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำกุ้งเผชิญปัญหาหลาย รวมทั้งการปนเปื้อนเกิดจากน้ำทิ้งของฟาร์ม (Martínez-Porchas et al.,2010) . ดังนั้น จึงเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาบางกลยุทธ์การเพิ่มผลผลิตของฟาร์มกุ้งและลดปัญหาเหล่านี้ตามไปปอน Marbán et al. (2006) จำนวนมากงานวิจัยการเพิ่มผลกำไรในบริษัทเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ เป็นกลยุทธ์หนึ่งรู้จักทาง ซึ่งสามารถปรับปรุงฟาร์มมากอัตราผลตอบแทนการผลิต โดยเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของทรัพยากร (Bardach et al., 1972 ม้า 1992)ประกอบด้วยหนึ่งหรือหลายทางสปีชีส์ย่อยระบบวัฒนธรรมของหลักสายพันธ์ (แลนซา Espino et al., 1991) เป็นทางหรือที่เรียกว่าการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำหลาย trophic, cocultureหรือเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำรวมเพียง (ยางบันทิ่งปี 2008) มีอย่างน้อยสามชนิดทั่วไปของทาง: ทางตรง กรงพร้อมบ่อทาง และทางลำดับ (Yi และFitzsimmons, 2004) ในระบบตามลำดับ เป็นน้ำย้ายจากหน่วยหนึ่งเติบโตไปอีกปลานิลแทนทางต้องแข็งแรงกุ้งเนื่องจากความต้านทานสูงเพื่อเงื่อนไขร้าย ความต้องการทางการค้า และการให้อาหารนิสัย (มาติเน่ Porchas et al., 2010) ตามที่หยวน และ al. (2010), ปลานิลกุ้งทางด้วยกลยุทธ์ที่เหมาะสมให้อาหารจะเป็นไปในทางเทคนิคแล้วอย่างน่าสนใจ และเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมทางยังสามารถให้ประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับความมั่นคงระบบนิเวศขั้นสูงและฟังก์ชัน (McKinnonและ al., 2002 Gooley & Gavine, 2003)ปลานิลและกุ้งที่เก็บกันสามารถลดการผลกระทบที่กุ้งในเรื่องระบบผลิตในสภาพแวดล้อม เมื่อพวกเขาเติบโต tilapias กลายเป็นมีประสิทธิภาพการกรอง feeders phytoplankton และล่าของ zooplankton ในฟาร์มเร่งรัด คุณค่าทางโภชนาการมากที่สุดคือมาเนื้อหาสรุป pelleted ถึงแม้ว่าปลาจะต่อไปเวลาอาหารกับเชื้อแบคทีเรีย และ algal

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำยังคงเป็นที่เติบโตเร็วที่สุดสัตว์การผลิตอาหารภาคและแซงหน้าประชากรการเจริญเติบโตที่มีต่อหัวอุปทานจากการเพาะเลี้ยงสัตว์เพิ่มขึ้นจาก0.7 กิโลกรัม 1970-7.8 กก. ในปี 2008 มีอัตราการเติบโตเฉลี่ยร้อยละ6.6 (FAO, 2010 ) เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำการผลิตในปี 2008 เป็น 52.5 ล้านบาทตันมีมูลค่า US $ 98400000000 (ที่ FAO, 2010) อย่างไรก็ตามอุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยงกุ้งประสบปัญหาหลายประการรวมถึงการปนเปื้อนที่เกิดจากน้ำทิ้งฟาร์ม(Martínez-Porchas et al., 2010) ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนากลยุทธ์เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพการผลิตของฟาร์มกุ้งและลดปัญหาเหล่านี้. ตามที่เซ-Marbán et al, (2006) หลายพื้นที่อยู่ที่วิธีการวิจัยเพื่อเพิ่มผลกำไรในบริษัท เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ กลยุทธ์การได้รับการยอมรับอย่างหนึ่งคือpolyculture ซึ่งมากสามารถปรับปรุงฟาร์มผลผลิตโดยการเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของใช้ได้ทรัพยากร(Bardach et al, 1972;. กุ๊บ 1992). polyculture ประกอบด้วยการเพิ่มหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งชนิดที่ผู้ใต้บังคับบัญชาไปยังระบบวัฒนธรรมของหลักสายพันธุ์( Lanza-Espino et al., 1991) polyculture จะยังเรียกว่าการเพาะเลี้ยงสัตว์หลายโภชนาcoculture, หรือบูรณาการเพียงเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ (ตอม่อ2008) มีอย่างน้อยสามประเภททั่วไปของpolyculture: polyculture โดยตรงกรง cum-บ่อpolyculture และ polyculture ลำดับ (Yi และFitzsimmons, 2004) ในระบบลำดับที่น้ำจะย้ายจากหน่วยหนึ่งไปยังอีกที่เพิ่มขึ้น. ปลานิลหมายถึงผู้สมัครที่แข็งแกร่งสำหรับ polyculture กุ้งเพราะความต้านทานสูงที่จะมีเงื่อนไขที่ไม่พึงประสงค์ความต้องการในเชิงพาณิชย์และการให้อาหารนิสัย(มาร์ติเน Porchas et al., 2010) ตามที่หยวน et al, (2010), polyculture ปลานิลกุ้งกับกลยุทธ์การให้อาหารที่เหมาะสมเป็นเทคนิคที่เป็นไปได้ทางเศรษฐกิจที่น่าสนใจและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม. polyculture ยังสามารถให้ผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับความมั่นคงของระบบนิเวศที่ทันสมัยและฟังก์ชั่น(McKinnon, et al., 2002; Gooley และ Gavine, 2003). ปลานิล และกุ้งในสต็อกร่วมกันสามารถลดผลกระทบที่กุ้งในระบบการผลิตเชิงเดี่ยวในสภาพแวดล้อม เมื่อพวกเขาเติบโตกลายเป็นปลานิลดูดกรองแพลงก์ตอนพืชที่มีประสิทธิภาพของการล่าและการแพลงก์ตอนสัตว์ ในฟาร์มอย่างเข้มข้นโภชนาการมากที่สุดคือการที่ได้มาจากฟีดเม็ด; แม้ว่าปลาจะยังคงที่จะใช้จ่ายให้อาหารเวลาในสาหร่ายและแบคทีเรีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำยังคงเป็นอาหารสัตว์ และการผลิตภาคอุตสาหกรรมที่เติบโตเร็วที่สุด

ดักหน้าประชากรการเจริญเติบโตที่มีต่อหัวจ่ายจากการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเพิ่มขึ้นจาก 0.7 กิโลกรัม
1970 ถึง 7.8 กิโลกรัม ในปี 2551 เป็น
เฉลี่ยอัตราการเติบโตร้อยละ 4.2 ( FAO
, 2010 ) การผลิต การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำใน 2008 เป็น 52.5
ล้านตัน มีมูลค่า US $ 98.4 พันล้าน ( FAO
, 2010 ) อย่างไรก็ตามการเพาะเลี้ยงกุ้ง อุตสาหกรรม
ใบหน้าปัญหาหลายอย่าง รวมถึงการปนเปื้อน
เกิดจากน้ำทิ้งฟาร์ม ( มาร์ตีเนซ porchas et al . ,
2010 ) ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะพัฒนา
กลยุทธ์ในการปรับปรุงผลผลิตของฟาร์มเลี้ยงกุ้ง

และลดปัญหาเหล่านี้ ตาม พอน marb . kgm n et al . ( 2006 ) มาก
พื้นที่วิจัยที่อยู่วิธีการเพิ่มผลกำไรใน
บริษัท การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำหนึ่งได้รับการยอมรับกลยุทธ์
polyculture ซึ่งสามารถมากเพิ่มผลผลิตโดยการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตในฟาร์ม

( ใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ bardach et al . , 1972 ; Landau , 1992 ) .
polyculture ประกอบด้วยการเพิ่มหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งชนิดในระบบการเลี้ยง
ย่อยของหลัก
~ แลนซา espino et al . , 1991 ) . polyculture คือ
เรียกว่าหลายคู่ชนิดชอบร้อน
ครั้ง การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำหรือเพียงแค่การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ( ธง
, 2008 ) มีอย่างน้อยสามประเภททั่วไปของ
polyculture : polyculture ตรงกรง cum บ่อ
polyculture และตามลําดับ polyculture ( อี&
ฟิทซ์ซิมมอนส์ , 2004 ) ในระบบแบบต่อเนื่อง มีน้ำ
ย้ายจากหนึ่งเติบโตหน่วยอื่น .
ปลานิลเป็นผู้สมัครที่แข็งแกร่งสำหรับ polyculture
กุ้ง เพราะมีความต้านทานสูง

เงื่อนไขปรปักษ์ความต้องการทางการค้าและการให้
นิสัย ( มาร์ติเนซ porchas et al . , 2010 ) ตาม
หยวน et al . ( 2010 ) , ปลานิล กุ้ง polyculture ด้วยกลยุทธ์การให้อาหารที่เหมาะสมมีความเป็นไปได้ในทางเทคนิค

น่าสนใจ , ประหยัดและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม .
polyculture ยังสามารถให้ประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับ
เสถียรภาพด้านนิเวศวิทยาขั้นสูงและฟังก์ชัน ( McKinnon
et al . , 2002 ; gooley &
gavine , 2003 )ปลานิล และกุ้งเลี้ยงร่วมกันสามารถลดผลกระทบที่กุ้งในระบบเชิงเดี่ยว

ผลิตในสภาพแวดล้อม เมื่อพวกเขาเติบโตกลายเป็น
feeders กรองที่มีประสิทธิภาพของปลานิลเป็นแพลงก์ตอนพืชและแพลงก์ตอนสัตว์นักล่า
. ระดับฟาร์ม อาหารส่วนใหญ่จะได้มาจากอาหารเม็ด

; ถึงแม้ว่าปลาจะยังคงใช้เวลากินสาหร่าย และแบคทีเรีย