CONCLUSIONS When Foucault sought to

CONCLUSIONS
When Foucault sought to understand the change that accumulated throughout the 19th century, he did not primarily consult philosophy, religion, or economics (although he certainly knew those fields). Instead, he studied the emergence of psychology, the changing practices of criminal justice, education, and medicine—in short, the changes in how authoritative professionals dealt with their clients.
What Foucault found was a field of operations in which authority accumulated influence and, over time, progressively learned how to accomplish goals through application of disciplinary relations with subjects (clients, students, draftees, etc.). These changes seemed minor and (at worst) innocuous—in part precisely because they did not reflect the "major debates" heralded by most academics, legislators, and journalists. Nonetheless, the field was changing. Professionals had new knowledge—new understandings of how to do their jobs. Individual subjects had a different sense of themselves (having, for example, learned to act like a patient).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุป เมื่อ Foucault ขอทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงที่สะสมตลอดศตวรรษที่ 19 เขาไม่ได้ไม่เป็นหลักปรึกษาปรัชญา ศาสนา หรือเศรษฐศาสตร์ (แม้ว่าเขาแน่นอนรู้ว่าเขตข้อมูล) แทน ศึกษาการเกิดขึ้นของจิตวิทยา หลักการเปลี่ยนแปลงของกระบวนการยุติธรรม การศึกษา และยา — ในระยะสั้น การเปลี่ยนแปลงในผู้ที่มีสิทธิ์วิธีจัดการกับลูกค้าของพวกเขา อะไร Foucault พบ เขตข้อมูลของการดำเนินงานซึ่งผู้สะสมอิทธิพล และ เวลา ความก้าวหน้าเรียนรู้วิธีการบรรลุเป้าหมายผ่านแอพลิเคชันของความสัมพันธ์ทางวินัยกับวัตถุ (ลูกค้า นักเรียน นาวิก ฯลฯ) เปลี่ยนแปลงเหล่านี้ดูเหมือนเล็ก และ innocuous (ที่เลวร้ายที่สุด) ซึ่งในส่วนตรงไม่ไม่สะท้อนให้เห็น "อภิปรายหลัก" ประกาศ โดย และส่วนใหญ่นักวิชาการ สมาชิกสภานิติบัญญัติ ผู้สื่อข่าว กระนั้น ฟิลด์มีการเปลี่ยนแปลง ผู้เชี่ยวชาญมีความรู้ใหม่ได้เข้าใจวิธีการทำงานใหม่ แต่ละวิชามีความแตกต่างของตัวเอง (มี เช่น เรียนอยากค้นหาผู้ป่วย)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุป
เมื่อ Foucault พยายามที่จะเข้าใจการเปลี่ยนแปลงที่สะสมตลอดศตวรรษที่ 19 เขาไม่ได้เป็นหลักปรึกษาปรัชญาศาสนาหรือเศรษฐศาสตร์ (แม้ว่าแน่นอนเขารู้ว่าเขตข้อมูลเหล่านั้น) แต่เขาศึกษาการเกิดขึ้นของจิตวิทยาการปฏิบัติที่เปลี่ยนแปลงไปของความยุติธรรมทางอาญา, การศึกษา, และยารักษาโรคในระยะสั้นการเปลี่ยนแปลงในวิธีการที่ผู้เชี่ยวชาญด้านการมีอำนาจจัดการกับลูกค้าของพวกเขา. the
อะไร Foucault พบคือด้านการดำเนินงานที่มีอำนาจอิทธิพลสะสมและเป็น ในช่วงเวลาที่มีความก้าวหน้าได้เรียนรู้วิธีการที่จะบรรลุเป้าหมายผ่านการประยุกต์ใช้ความสัมพันธ์ทางวินัยกับอาสาสมัคร (ลูกค้านักเรียนนาวิก ฯลฯ ) การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ดูเหมือนเล็กน้อยและ (ที่เลวร้ายที่สุด) ไม่มีอันตรายในส่วนแม่นยำเพราะพวกเขาไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึง "การอภิปรายที่สำคัญ" ประกาศโดยนักวิชาการส่วนใหญ่สมาชิกสภานิติบัญญัติและนักข่าว อย่างไรก็ตามข้อมูลที่ถูกเปลี่ยนแปลง ผู้เชี่ยวชาญด้านการมีความรู้ใหม่เข้าใจใหม่ของวิธีการทำงานของพวกเขา แต่ละวิชามีความรู้สึกที่แตกต่างกันของตัวเอง (มีตัวอย่างเช่นเรียนรู้ที่จะทำหน้าที่เหมือนผู้ป่วย)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปเมื่อพยายามที่จะเข้าใจการเปลี่ยนแปลงฟูโกที่สะสมตลอดศตวรรษที่ 19 เขาไม่ปรึกษา หลักปรัชญา ศาสนา หรือ เศรษฐศาสตร์ ( แม้ว่าเขาจะรู้แน่นอนเขตข้อมูลเหล่านั้น ) แทน เขาได้ศึกษาการวิวัฒนาการของจิตวิทยา การเปลี่ยนแปลงการปฏิบัติของกระบวนการยุติธรรม การศึกษา และการแพทย์ ในระยะสั้นการเปลี่ยนแปลงในวิธีการเผด็จการมืออาชีพจัดการกับลูกค้าของพวกเขาสิ่งที่ฟูโกต์พบเป็นผ่าตัดที่สะสมอำนาจอิทธิพล และ ช่วงเวลา เพื่อเรียนรู้วิธีที่จะบรรลุเป้าหมายผ่านการประยุกต์ใช้ความสัมพันธ์ทางวินัยกับวิชา ( ลูกค้า , นักเรียน , นาวิก ฯลฯ ) การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ดูเหมือนเล็กน้อย ( ที่แย่ที่สุด ) ไม่มีอันตรายในส่วนหนึ่งเพราะพวกเขาไม่ได้แสดงให้เห็นถึง " อภิปราย " สาขา heralded โดยนักวิชาการส่วนใหญ่ สมาชิกสภานิติบัญญัติและนักข่าว อย่างไรก็ตาม ข้อมูลมีการเปลี่ยนแปลง ผู้เชี่ยวชาญมีความรู้ความเข้าใจใหม่ของวิธีการทำงานของพวกเขา คนแต่ละคนก็มีความรู้สึกที่แตกต่างกันของตัวเอง ( มีตัวอย่าง เรียนรู้ที่จะทำตัวเหมือนคนป่วย )