2.8 mL of 40 mmol L1 H2O2 (dissolv

2.8 mL of 40 mmol L1 H2O2 (dissolved with 50mmol L1 sodium phosphate buffer, pH 7.0) were added into 0.2 mL of enzyme solu- tions. The decomposition of H2O2 was measured by the decline in absorbance at 240 nm. One unit of enzyme activity was defined as the amount of enzyme that converts 1lmol of H2O2 per minute and the activity was expressed as U mg1 protein min1. Pulp tissue (2 g) was homogenized in 5 mL sodium phosphate buffer(25mmol L1, pH7.8),containing0.5 g PVP,thencentrifuged at 10,000g for 15 min at 4C. The supernatants were used as crude enzyme extracts to assay POD and PPO activities. POD activity was measured according to the procedure of Sun (1988). The reaction mixture consisted of 2 mL acetic acid buffer containing 5 mmolL1 benzidine and 1 mL enzyme solution. This mixture was incubated for 5 min at 37C, then 1 mL 0.3% H2O2 was added to the solution to start the reaction. The increase in absorbance at 470 nm was recorded for 2 min. One unit of enzyme activity was defined as the amount of enzyme that caused a change of 0.01 in absorbance per minute per mg protein and the activity was expressed U mg1 protein min1. PPO activity was analyzed using catechol as sub- strate following the method of Liu, Tian, Meng, and Xu (2007) with some modifications. Enzyme extract (0.1 mL) was incubated in 2 mL sodium acetate buffer (5 mmol L1, pH 5.5) for 5 min at 30C. The change in absorbance at 420nm was recorded for 2 min. One unit of PPO activity was defined as an increase of 0.01 per minute per mg protein and the activity was expressed U mg1 protein min1. Soluble protein content in the crude enzyme of triplicate extractions was determined with bovine serum albu- min as standard (Bradford, 1976). The absorbance at 595 nm was evaluated by graphic interpolation on a calibration curve.
2.8. Statistical analysis
All statistical analyses were performed with SPSS 18.0. Data were analyzed by one-way analysis of variance (ANOVA). Mean separations were performed by Duncan’s multiple range tests. Dif- ferences at P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.8 mL ของ 40 mmol H2O2 1 L (ส่วนยุบกับ 50mmol L 1 โซเดียมฟอสเฟตบัฟเฟอร์ pH 7.0) ถูกเพิ่มเข้าไปใน 0.2 mL ของเอนไซม์ solu tions การเน่าของ H2O2 ถูกวัด โดยการลดลงของ absorbance ที่ 240 nm หน่วยหนึ่งของเอนไซม์ถูก defined จำนวนเอนไซม์ที่แปลง 1lmol ของ H2O2 ต่อนาทีและกิจกรรม แสดงเป็นยูมิลลิกรัมโปรตีน 1 นาที 1 เนื้อเยื่อเยื่อ (2 กรัม) ถูก homogenized เป็นกลุ่มใน 5 mL โซเดียมฟอสเฟตบัฟเฟอร์ (25mmol L 1, pH7.8), containing0.5 g PVP, thencentrifuged ที่ 10000 g สำหรับ 15 นาทีที่ 4 ค Supernatants ถูกใช้เป็นเอนไซม์ดิบแยกไป assay PPO และ POD กิจกรรมเท่านั้นถูกวัดตามกระบวนการของซัน (1988) ส่วนผสมปฏิกิริยาประกอบด้วยบัฟเฟอร์กรดอะซิติก 2 mL ประกอบด้วย benzidine mmolL 1 5 และโซลูชั่นเอนไซม์ 1 mL ส่วนผสมนี้ถูก incubated ใน 5 นาทีที่ 37 C แล้วเพิ่มเพื่อแก้ไขปัญหาในการเริ่มปฏิกิริยา 1 mL 0.3% H2O2 เพิ่ม absorbance ที่ 470 nm มีการบันทึกใน 2 นาที หน่วยหนึ่งของเอนไซม์ถูก defined เป็นจำนวนของเอนไซม์ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของ 0.01 absorbance ต่อนาทีต่อมิลลิกรัมโปรตีนและกิจกรรม แสดง U 1 มิลลิกรัมโปรตีนต่ำสุด 1 กิจกรรม PPO ถูกวิเคราะห์โดยใช้ catechol เป็นตามวิธีการของหลิว เทียน เม็งราย และสี (2007) กับ modifications บาง strate ย่อย สารสกัดจากเอนไซม์ (0.1 มล.) ที่ incubated ใน 2 mL โซเดียม acetate บัฟเฟอร์ (5 mmol L 1, pH 5.5) ใน 5 นาทีที่ 30 ซี บันทึกการเปลี่ยนแปลง absorbance ที่ 420nm ใน 2 นาที หนึ่งหน่วยกิจกรรม PPO มี defined เป็นการเพิ่มขึ้นของ 0.01 ต่อนาทีต่อมิลลิกรัมโปรตีนและกิจกรรม แสดง U 1 มิลลิกรัมโปรตีนต่ำสุด 1 เนื้อหาละลายโปรตีนเอนไซม์ดิบของสกัด triplicate ที่ถูกกำหนด ด้วยเซรั่มวัว albu นาทีเป็นมาตรฐาน (แบรดฟอร์ด 1976) Absorbance ที่ 595 nm ถูกประเมิน โดยสอดแทรกกราฟิกบนเส้นโค้งเทียบ2.8. สถิติวิเคราะห์มีดำเนินการสถิติวิเคราะห์ทั้งหมด ด้วยโปรแกรม 18.0 มีวิเคราะห์ข้อมูล โดยวิเคราะห์แบบทางเดียวของต่าง (การวิเคราะห์ความแปรปรวน) ประโยชน์หมายถึงถูกทำ โดยการทดสอบช่วงหลายของดันแคน Ferences Dif ที่ P < 0.05 ได้ถือเป็น significant ข้อมูลของวินเทอร์-ues ได้แสดงหมายถึง ±SE (n = 3)3. ผลการวิเคราะห์และ3.1. ผลของไข่เน่า browningเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในระดับของรากบัวสดตัด browning ถูกตรวจสอบระหว่างการเก็บรักษา (Fig. 1A) รักษา ด้วย significantly 10-20llL 1 ไข่เน่าห้ามเพิ่ม browning ปริญญา (P < 0.05), browning ของ 15llL 1 ไข่เน่ารักษาไม่ ต่ำกว่าการรักษาด้วย 10 20llL significantly 1 ไข่เน่า ค่า L⁄ ลดลง ด้วยการขยายระยะเวลาเก็บข้อมูล (Fig. 1B) Com-pared กับตัวควบคุม มี 10 – 20llL 1 ไข่เน่า signifi-cantly ลดลดค่า L⁄ ระหว่างการเก็บรักษา (P < 0.05) แตกต่างระหว่างไข่เน่ารักษา dur ing first significant ไม่มีวันที่ 8 และค่า L⁄ ของ 15llL รักษาไข่เน่า 1 signif-icantly สูงของการรักษาด้วย 10 20llL atday ไข่เน่า 1 10(P < 0.05) รักษา controlandall ไข่เน่า valuesofa⁄increasedinthe ระหว่างการเก็บรักษา (Fig. 1C) รักษาไข่เน่า significantly (10-20llL 1) ห้ามเพิ่มค่า a⁄ หลังจาก 2 วันของการจัดเก็บ (P < 0.05) มีความแตกต่างไม่ significant ใน a⁄ ระหว่างรักษาไข่เน่าทั้งหมด รักษา ด้วย 10 และ 15llL ไข่เน่า 1 แสดงให้เห็นว่า significantly ล่าง b⁄ ค่า (Fig. 1D) เปรียบเทียบกับการควบคุมและ 20llL 1 ไข่เน่ารักษา (P < 0.05) รักษา ด้วย 15llL ไข่เน่า 1 แสดงให้เห็นว่าค่าต่ำสุด b⁄3.2. ผลของไข่เน่า fumigation phenols รวม อัตราการผลิต O2 และเนื้อหา H2O2As shown in Fig. 2A, total phenol content in the control and 15llL1 H2S-treated slices decreased rapidly during storage. Total phenol content of root slices treated with 15llL1 H2S was signif- icantly higher than that of the control (P < 0.05). O2  production rate increased steadily in the first 8 days of storage time and then decreased (Fig. 2B). There was no significant difference in O2  pro- duction rate between the treatment with 15llL1 H2S and the control in first 4 days. Root slices treated with 15 llL1 H2S showedsignificantlylowerO2  productionrateduringlaterstorage (P <0.05) than those of other treatments. At day 8, O2  productionFig. 1. Effects of H2S on the browning degree (A), L⁄ (B), a⁄ (C) and b⁄ (D) of fresh-cut lotus root slices. Each value is presented as the mean ± SE (n = 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.8 มิลลิลิตร 40 มิลลิโมล L 1 H2O2 (ละลายกับ 50mmol L 1 โซเดียมฟอสเฟตบัฟเฟอร์ค่า pH 7.0) ได้รับการเพิ่มเข้าไปใน 0.2 มิลลิลิตรทั้งนี้โซลูชันเอนไซม์ การสลายตัวของ H2O2 โดยวัดจากการลดลงของการดูดกลืนแสงที่ 240 นาโนเมตร หนึ่งหน่วยของเอนไซม์เป็นนิยามเป็นปริมาณของเอนไซม์ที่แปลง 1lmol ของ H2O2 ต่อนาทีและกิจกรรมที่ได้รับการแสดงเป็นยู mg 1 นาทีโปรตีน 1 เนื้อเยื่อเยื่อกระดาษ (2 กรัม) ทำให้เป็นเนื้อเดียวกันใน 5 โซเดียมฟอสเฟตบัฟเฟอร์มิลลิลิตร (25mmol L? 1, pH7.8) containing0.5 กรัม PVP, thencentrifuged ที่ 10,000g 15 นาทีที่ 4 องศาเซลเซียส supernatants ถูกนำมาใช้เป็นสารสกัดจากเอนไซม์ที่จะ assay POD และกิจกรรม PPO กิจกรรม POD วัดตามขั้นตอนของดวงอาทิตย์ (1988) ผสมปฏิกิริยาประกอบด้วย 2 มิลลิลิตรบัฟเฟอร์กรดอะซิติกที่มี 5 mmolL 1 benzidine 1 มิลลิลิตรและวิธีการแก้ปัญหาการทำงานของเอนไซม์ ส่วนผสมนี้ถูกบ่มเป็นเวลา 5 นาทีที่ 37 องศาเซลเซียสแล้ว 1 มิลลิลิตร 0.3% H2O2 ถูกบันทึกอยู่ในการแก้ปัญหาที่จะเริ่มต้นการเกิดปฏิกิริยา การเพิ่มขึ้นของการดูดกลืนแสงที่ 470 นาโนเมตรที่ถูกบันทึกไว้เป็นเวลา 2 นาที หนึ่งหน่วยของเอนไซม์เป็นนิยามเป็นปริมาณของเอนไซม์ที่ก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในการดูดกลืนแสง 0.01 ต่อนาทีต่อมิลลิกรัมโปรตีนและกิจกรรมได้แสดงออก U mg 1 นาทีโปรตีน 1 กิจกรรม PPO ได้รับการวิเคราะห์โดยใช้ catechol เป็น strate ย่อยดังต่อไปนี้วิธีการของหลิวเทียนจ๋ายและเสี่ยว (2007) กับไพเพอร์ไฟ Modi บาง สารสกัดจากเอนไซม์ (0.1 มิลลิลิตร) ถูกบ่มใน 2 โซเดียมอะซิเตตบัฟเฟอร์มิลลิลิตร (5 มิลลิโมล L? 1, ค่า pH 5.5) เป็นเวลา 5 นาทีวันที่ 30 องศาเซลเซียส การเปลี่ยนแปลงในการดูดกลืนแสงที่ 420nm ที่ถูกบันทึกไว้เป็นเวลา 2 นาที หนึ่งหน่วยของกิจกรรม PPO เป็นนิยามเป็นเพิ่มขึ้น 0.01 ต่อนาทีต่อมิลลิกรัมโปรตีนและกิจกรรมได้แสดงออก U mg 1 โปรตีนนาทีแล้ว? 1 ปริมาณโปรตีนที่ละลายน้ำได้ในเอนไซม์เพิ่มขึ้นสามเท่าของการสกัดสารที่ถูกกำหนดด้วยซีรั่มวัว albu- นาทีเป็นมาตรฐาน (แบรด, 1976) การดูดกลืนแสงที่ 595 นาโนเมตรที่ได้รับการประเมินโดยการแก้ไขกราฟิกบนเส้นโค้งการสอบเทียบ.
2.8 การวิเคราะห์ทางสถิติวิเคราะห์ทางสถิติทั้งหมดถูกดำเนินการด้วยโปรแกรม SPSS 18.0
วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์ทางเดียวความแปรปรวน (ANOVA) หมายถึงการแยกดำเนินการโดยการทดสอบหลาย ๆ ช่วงของดันแคน ferences ต่างกันที่ P <0.05 ได้รับการพิจารณาให้เป็นนัยสำคัญลาดเทไฟ UES val- ข้อมูลแสดงเป็นหมายถึง± SE (n = 3).
3 ผลและการวิเคราะห์
3.1 ผลของ H2S
ในการเกิดสีน้ำตาลเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในระดับการเกิดสีน้ำตาลของสดตัดชิ้นรากบัวพบว่าระหว่างการเก็บรักษา(รูป. 1A) การรักษาด้วย 10 20llL 1 H2S ไฟอย่างมีนัยสำคัญยับยั้งการเพิ่มขึ้นของการศึกษาระดับปริญญาการเกิดสีน้ำตาล (P <0.05) และระดับการเกิดสีน้ำตาลของ 15llL 1 H2S รักษาเป็นอย่างมีนัยนัยสำคัญต่ำกว่าการรักษาที่มี 10 และ 20llL 1 H2S ค่า L/ ลดลงตามการขยายเวลาการเก็บรักษา (รูป. 1B) เมื่อเทียบกับการควบคุม, การรักษาด้วย 10-20llL 1 H2S อย่างมีนัยสำคัญ fi- ลดลงลดลงของมูลค่า L/ ระหว่างการเก็บรักษา (P <0.05) ไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญในหมู่ลาดเทการรักษา H2S บนจอภาพขณะที่ไอเอ็นจีสายแรก 8 วันและความคุ้มค่าของ L/ 15llL เป็น 1 รักษา H2S เป็น signif- icantly สูงกว่าการรักษาที่มี 10 และ 20llL 1 H2S atday 10 (p <0.05) valuesofa ได้โดยง่าย /increasedinthe controlandall การรักษา H2S ระหว่างการเก็บรักษา (รูป. 1C) การรักษาด้วย H2S (10-20llL? 1) อย่างมีนัยนัยสำคัญยับยั้งการเพิ่มขึ้นของมูลค่า a/ หลังจาก 2 วันของการจัดเก็บ (P <0.05) ไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญในลาดเท a/ ในหมู่ทั้งหมดของการรักษา H2S เป็น การรักษาด้วย 10 และ 15llL 1 H2S แสดงให้เห็นอย่างมีนัยนัยสำคัญค่า b/ ลดลง (รูป. 1D) เมื่อเทียบกับการควบคุมและ 20llL หรือไม่ 1 H2S รักษา (p <0.05) การรักษาด้วย 15llL 1 H2S แสดงให้เห็นว่าค่าต่ำสุด b/.
3.2 ผลของ H2S รมควันในฟีนอลรวม, O2 ?? อัตราการผลิตและเนื้อหา H2O2
ดังแสดงในรูป 2A เนื้อหาฟีนอลรวมในการควบคุมและ 15llL 1 H2S รับการรักษาชิ้นลดลงอย่างรวดเร็วระหว่างการเก็บรักษา เนื้อหาฟีนอลรวมของชิ้นรากรับการรักษาด้วย 15llL 1 H2S ถูก signif- icantly สูงกว่าที่ควบคุม (P <0.05) O2 ?? อัตราการผลิตที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในสายแรก 8 วันเวลาการจัดเก็บข้อมูลและลดลงแล้ว (รูป. 2B) ไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญลาดเทใน O2 ?? อัตราผลผลิตระหว่างการรักษาด้วย 15llL หรือไม่ 1 H2S และการควบคุมในสายแรก 4 วัน ชิ้นรากรับการรักษาด้วย 15 lll 1 H2S showedsigni สาย cantlylowerO2 ?? productionrateduringlaterstorage (P <0.05) กว่าการรักษาอื่น ๆ ในวันที่ 8, O2 ??
การผลิตรูป 1. ผลของ H2S กับระดับการเกิดสีน้ำตาล (A), L/ (B), a/ (C) และ b/ (D) ของบัวสดตัดชิ้นราก แต่ละค่าจะนำเสนอเป็นค่าเฉลี่ย± SE (n = 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.8 ml 40 mmol l  1 H2O2 ( ละลายกับ 50mmol ผม  1 โซเดียมฟอสเฟตบัฟเฟอร์ pH 7.0 ) ถูกเพิ่มลงใน 0.2 มิลลิลิตรเอนไซม์ซูลู - ยินดีด้วย . การสลายตัวของ H2O2 ได้ลดลงในการดูดกลืนแสงที่ 240 nm . หนึ่งหน่วยของเอนไซม์คือ เดอ จึงลงตามปริมาณของเอนไซม์ที่แปลง 1lmol ของ H2O2 ต่อนาทีและกิจกรรมจะแสดงเป็นคุณ  1 มิลลิกรัมโปรตีน มิน  1เยื่อกระดาษ ( 2 กรัม ) เป็นโฮโม 5 ml ในฟอสเฟตบัฟเฟอร์ ( 25mmol ผม  1 , ph7.8 ) containing0.5 G PvP thencentrifuged ที่ 10000g สำหรับ 15 นาทีที่ 4  C supernatants ถูกใช้เป็นสารสกัดเอนไซม์จากกิจกรรมฝักและ PPO . กิจกรรมฝักได้ตามขั้นตอนของดวงอาทิตย์ ( 1988 )ปฏิกิริยาเป็นกรดผสม 2 ml บัฟเฟอร์ที่มี 5 mmoll  1 ( FI ) และสารละลายเอนไซม์ 1 ml . ส่วนผสมนี้ถูกบ่มเป็นเวลา 5 นาทีที่ 37  C แล้ว 1 ml 0.3% H2O2 คือเพิ่มโซลูชั่นเพื่อเริ่มต้นปฏิกิริยา การเพิ่มค่าการดูดกลืนแสงที่ 470 nm ถูกบันทึกเป็นเวลา 2 นาทีหนึ่งหน่วยของเอนไซม์คือ เดอ จึงเป็นยอดของเน็ด เอนไซม์ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของ 001 ในการดูดกลืนแสงต่อนาทีต่อมิลลิกรัมโปรตีน และกิจกรรมแสดง U  1 มิลลิกรัมโปรตีน มิน  1 กิจกรรมของเอนไซม์ PPO ได้โดยใช้แคติคอลเป็น sub - ? ต่อไปนี้วิธีการของหลิวเทียน เม็ง และ ซู ( 2007 ) กับโมไดจึงทำให้ . เอนไซม์สกัด ( 0.1 ml ) คือ บ่มใน 2 ml โซเดียมอะซิเตตบัฟเฟอร์ ( 5 mmol l  1 pH 5.5 เป็นเวลา 5 นาที 30  C เปลี่ยนในการดูดกลืนแสงที่ 420nm ถูกบันทึกไว้สำหรับ 2 นาทีหน่วยหนึ่งของกิจกรรมของเอนไซม์ PPO ได้เดอ จึงเป็น เน็ด เพิ่มขึ้น 0.01 ต่อนาทีต่อมิลลิกรัมโปรตีน และกิจกรรมแสดง U  1 มิลลิกรัมโปรตีน มิน  1 ปริมาณโปรตีนที่ละลายน้ำได้ในเอนไซม์ดิบของการทำสำเนาสามฉบับการสกัดตั้งใจกับเซรั่ม วัวลบู - มินเป็นมาตรฐาน ( แบรดฟอร์ด , 1976 ) นที่ 595 nm ที่ประเมินโดยการแก้ไขกราฟิกบนเป็นรูปโค้ง .
2.8 .
สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์มีการปฏิบัติด้วย SPSS 18.0 . วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ( ANOVA ) หมายถึงการแยกได้ทดสอบหลายช่วงดันแคน . ดิฟ - ferences ที่ P < 0.05 เป็น signi จึงไม่ได้ ข้อมูล วัล - ใช้เป็นแสดงเป็นวิธีการ±เซ ( n = 3 )
3 ผลลัพธ์และการวิเคราะห์
3.1 . ผลของการเกิดสีน้ำตาล
h2sเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในระดับใหม่ สีน้ำตาล ตัดรากบัวหั่นพบระหว่างการเก็บรักษา ( รูปที่ 1A ) การรักษาด้วย 10 – 20lll  1 h2s signi จึงยับยั้งการเพิ่มขึ้นของระดับการลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่ออย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) และระดับของการรักษา h2s สีน้ำตาล 15lll  1 signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อต่ำกว่าการรักษาด้วย 10 และ 20lll  1 h2s มูลค่า⁄ผมลดลงกับเวลาขยายกระเป๋า ( รูปที่ 1A )คอม - pared กับการควบคุม , การรักษาด้วย 10 – 20lll  1 h2s signi จึงลดลงลดลงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อ - ค่า⁄ L ในระหว่างการเก็บรักษา ( P < 0.05 ) ไม่มี signi จึงไม่แตกต่างระหว่างการรักษาช่วง h2s - ing จึงตัดสินใจเดินทาง 8 วัน และผม⁄ค่าของการรักษา h2s 15lll  1 signif - icantly สูงกว่าการรักษาด้วย 10 และ 20lll  1 h2s atday 10 ( P < 0.05 )การ valuesofa ⁄ increasedinthe controlandall ที่ h2s รักษาในระหว่างการเก็บรักษา ( ภาพที่ 1c ) การรักษาด้วย h2s ( 10 ) 20lll  1 ) signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อยับยั้งการเพิ่มขึ้นของค่า⁄หลังจาก 2 วัน กระเป๋า ( P < 0.05 ) ไม่มี signi จึงไม่แตกต่างใน⁄ในหมู่ทั้งหมดของการรักษา h2s . การรักษาด้วย 10 และ 15lll  1 h2s พบ signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อบีค่า ( รูปล่าง⁄1D ) เมื่อเทียบกับการควบคุมและการรักษา h2s 20lll  1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) การรักษาด้วย 15lll  1 h2s พบสุด⁄ค่า B .
2 . ผลของ h2s พ่นยาฟีนอลรวม อัตราการผลิตและ   O2
เนื้อหา H2O2 ดังแสดงในรูปที่ 2A , เนื้อหาฟีนอลทั้งหมดในการควบคุมและ 15lll  1 h2s ชิ้นถือว่าลดลงอย่างรวดเร็วในระหว่างการเก็บรักษาปริมาณฟีนอลทั้งหมดของรากชิ้นที่ได้รับการรักษาด้วย 15lll  1 h2s คือ signif - icantly สูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) O2   อัตราการผลิตเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในจึงตัดสินใจเดินทาง 8 วัน เวลาที่เก็บและจากนั้นลดลง ( รูปที่ 2B ) ไม่มี signi จึงไม่แตกต่างใน O2   duction Pro - อัตราระหว่างการรักษาด้วย 15lll  1 h2s และการควบคุมจึงตัดสินใจเดินทางไป 4 วันรากชิ้นได้รับ 15 lll  1 h2s showedsigni จึง cantlylowero2   productionrateduringlaterstorage อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) สูงกว่าทรีทเมนต์อื่น ในวันที่ 8   ผลิต O2
รูปที่ 1 ผลของการ h2s ในระดับ ( A ) L ⁄ ( b ) , ( c ) และ B ⁄⁄ ( D ) ของรากบัวสดหั่นชิ้น แต่ละค่าจะนำเสนอเป็นค่าเฉลี่ย±เซ ( n =
3 )