In 1684, Kaohsiung harbor had been

In 1684, Kaohsiung harbor had been significantly improved and became the main distribution center for the Kaohsiung/Pingtung area. In 1858, a decision was taken to develop Kaohsiung harbor as an international commercial port. In 1863, under the Tianjin Treaty, which ended the Second Opium War, the Kaohsiung Customs Authority was formally established, run jointly by the imperial Qing government and Great Britain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1684, เกาสงท่าเรือที่ได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญและกลายเป็นศูนย์กระจายสินค้าหลักสำหรับ kaohsiung / พื้นที่ Pingtung ในปี 1858, การตัดสินใจที่ถูกนำไปพัฒนาท่าเรือเกาสงเป็นท่าเรือพาณิชย์ระหว่างประเทศ ในปี 1863 ภายใต้สนธิสัญญาเทียนจินซึ่งจบลงด้วยสงครามฝิ่นครั้งที่สองผู้มีอำนาจศุลกากร kaohsiung ก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการทำงานร่วมกันโดยรัฐบาลชิงจักรพรรดิและสหราชอาณาจักร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน 1684 ท่าเกาสงได้ดีขึ้นได้อย่างมีนัยสำคัญ และเป็น ศูนย์กระจายสินค้าหลักในพื้นที่ของเกาสง/ปิงตัง ในค.ศ. 1858 การตัดสินใจถูกนำไปพัฒนาท่าเกาสงเป็นท่าการค้านานาชาติ ในวันที่ 1863 ภายใต้สนธิสัญญาเทียนจิน การสิ้นสุดสงครามฝิ่นที่สอง หน่วยงานศุลกากรสงอย่างเป็นกิจจะลักษณะก่อ ทำงานร่วมกัน โดยรัฐบาลชิงอิมพีเรียลและสหราชอาณาจักร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน 1684 ท่าเรือ Kaohsiung อยู่ข้างทางได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญและกลายเป็นศูนย์กระจายสินค้าหลักสำหรับพื้นที่ Kaohsiung / pingtung ได้ ในปี 1858 การตัดสินใจที่ถูกนำตัวไปพัฒนาท่าเรือ Kaohsiung อยู่ข้างทางเป็นท่าเรือการค้าระหว่างประเทศ ในช่วงปี 1863 ภายใต้ สนธิสัญญาที่เมืองเทียนจินซึ่งสิ้นสุดวันที่สองสงครามฝิ่นที่สถานีรถไฟ Kaohsiung ด่านศุลกากรแห่งที่ได้รับการสถาปนาขึ้นมาอย่างเป็นทางการเรียกใช้ร่วมกันโดยรัฐบาลราชวงศ์ Qing จักรวรรดินิยมและบริเตนใหญ่